07/08/2018
SŁUCH, KĄPIEL SŁOWNA I WADY WYMOWY
Podstawowym i niezbędnym warunkiem decydującym o rozwoju mowy jest prawidłowy słuch. Organ słuchu, ucho, kształtuje się bardzo wcześnie i jest zmysłem najlepiej rozwiniętym w pierwszych trzech miesiącach, po urodzeniu zaś jest całkowicie dojrzały do pracy. Między 4 a 5 miesiącem życia płodowego dziecko zaczyna reagować na bodźce akustyczne. Odbiera ono charakterystyczne cechy dźwięków na drodze pozaakustycznej (melodię, akcent, rytm i natężenie dźwięków). W ten sposób przyswaja sobie cechy prozodyczne mowy. Rodząc się, noworodek dysponuje już ok. 3-miesięcznym doświadczeniem akustycznym! Szczególnie dobrze dziecko słyszy i rozpoznaje głos matki oraz uderzenia jej serca. Dzieci, do których matki w życiu płodowym mówiły w swoim języku ojczystym, a po ich urodzeniu w innym języku, przynależnym do danego terytorium, znacznie łatwiej uczyły się języka, z którym miały kontakt będąc w brzuchu u mamy.
Słuch a wady wymowy
Podstawę prawidłowego rozwoju mowy stanowi sprawnie działający słuch, za pomocą którego dziecko uczy się mowy od otoczenia. Jeżeli słuch jest upośledzony, zwłaszcza w zakresie wysokich tonów, rozwijają się wady wymowy w postaci seplenienia i rerania. Na rozwój mowy ma wpływ nie tylko ostrość słuchu, ale i zdolność różnicowania dźwięków, ich analizy i syntezy, czyli tak zwany słuch fonematyczny.
Mówmy, mówmy i jeszcze raz mówmy do dziecka
Przez pierwsze lata słownik językowy i muzyczny dziecka zależy w głównej mierze od różnorodności wypowiadanych do niego słów, przeczytanych książek, wypowiadanych wierszyków, zabaw słownych. Jest intensywny wówczas, gdy ćwiczymy go w toku naturalnej, swobodnej rozmowy, Dziecko już od pierwszych dni swego życia, winno być wychowywane w „kąpieli słownej” połączonej z czynnikami uczuciowymi wywołującymi pragnienie komunikacji.