Co to jest strona internetowa?

https://www.facebook.com/625796863961178/

Tyle Światów

"Tyle Światów" to inicjatywa promująca inkluzję kulturalną osób z niepełnosprawnościami i specjalnymi potrzebami.

Fotografowie-amatorzy współpracują w parach integracyjnych. Nad działaniami czuwają animatorka kultury i fotograf.

08/10/2025

💙🩵💙

Daniel Tatara & Wiesława Krupińska (ŚDS Kalwaria Zebrzydowska)

"Wchodzę do tego domu. Widzę Twoje ślady. Na drewnianym parapecie, pokrytym patyną, stoją wciąż te przedmioty, które pamiętają Twoje dłonie. Biały imbryk, którym nalewałeś herbatę w niedzielne poranki. Stare szpargały, z których nie potrafię już odczytać koślawych zapisków. Choć od lat nie przekroczyłeś tego progu, choć Twoje kroki dawno ucichły na tych deskach…

Dom zachował obecność dawnego lokatora, jak bursztyn zachowuje skrzydło motyla – nietknięte, ale uwięzione w czasie. Natura powoli odbiera swoje, wdziera się między drewniane belki. Stojąc tu, rozumiem, że niektóre domy nigdy naprawdę nie stają się puste. Że pozostaje w nich coś nieuchwytnego – echo kroków, pamięć głosów, ciepło dłoni, które dawno już nie dotykają tych przedmiotów."

07/10/2025

🩵🩵🩵

Karolina Knapczyk-Paczka & Mateusz Kołodziejczyk (DPS Zebrzydowice)

"W tej zielonej scenerii rozgrywa się najważniejsza i najpiękniejsza ze wszystkich historii - historia miłości, nieznającej granic czasu, choć bezlitośnie nimi ograniczonej. Mam tylko “tu i teraz”, tę obecność. Nie ma gwarancji jutra, nie ma pewności. Jest tylko ta jedna, niepowtarzalna chwila. Tak niewiele czasu, żeby spojrzeć w te najdroższe oczy. Tak niewiele momentów, gdy te malutkie rączki będą wyciągnięte w moją stronę. Desperacko szukam, jak zapamiętać te spojrzenia, uśmiechy, uściski, ciepło miękkiej skóry… Chcę zatrzymać ten obraz. Dowód na to, że byliśmy, że kochaliśmy, że przez jedną, świętą sekundę wszystko było doskonałe."

06/10/2025

💙🩵💙

Bernadetta Książek & Tomasz Kijowski (ŚDS Kalwaria Zebrzydowska)

"Pochylam się nad Tobą z czułością, chociaż jestem tutaj tylko na chwilę. Masz moją obecność, dotyk, ciszę pełną miłości. Kocham, to znaczy, że poniosę Twój ból, słabość, bezradność, kiedy Tobie braknie sił. A potem Ty poniesiesz kogoś innego w swoich ramionach. Tak trwa krąg życia. Definiują nas te momenty, gdy potrafimy być dla kogoś wszystkim, czego potrzebuje, bez pytania "co w zamian?"."

05/10/2025

🩵🩵🩵

Piotr Cebula & Sylwester Piątkowski (DPS Zebrzydowice)

"Na spękanych deskach, które kiedyś może były częścią czyjegoś stołu, leży otwarty notatnik – porzucony w połowie zdania, w połowie myśli, nadgryziony zębem czasu. Obok drewniana fajka, ciągle jeszcze pachnąca tytoniem, jakby jej właściciel odłożył ją tylko na chwilę, żeby wrócić za moment. Ktoś tu siedział, czytał, palił w spokoju sierpniowego popołudnia. Niedomknięta opowieść.

A może portret końca – nie dramatycznego, ale cichego, powolnego rozpuszczania się w naturze. Niektóre historie kończą się bez wielkiego finału, bezgłośnym powrotem do ziemi."

04/10/2025

💙🩵💙

Patrycja Lawendowska & Klaudia Leśniowska (WTZ Zebrzydowice)

"W leśnej katedrze płynie żywa krew ziemi, jednocześnie wieczna i przemijająca. Woda, źródło życia, bez którego nie ma istnienia. Pierwotna materia naszych ciał. Pierwiastek przyrody, tworzący każdą żywą istotę. Pokona każdą przeszkodę, nie zna kapitulacji. Wedrze się w każdą szczelinę, nie obchodzi jej czas. Piękna i przerażająca, odżywiająca i niszcząca. Płynie tutaj od stuleci, tym samym rytmem, a jednak nigdy nie jest taka sama.

W szumie tego wodospadu kryje się prawda o przemijaniu: wszystko płynie, nic nie stoi w miejscu, a jednak w tym przepływie jest nieśmiertelność. Jesteśmy tą samą wodą, która płynęła w naszych przodkach, która będzie płynąć w naszych potomkach."

03/10/2025

💙🩵💙

Iwona Sutor & Anna Paleta (WTZ Zebrzydowice)

"Kalwaryjskie Gradusy. Święte Schody na zboczu Góry Moria. Przestrzeń sacrum. Miejsce szczerego spotkania ze sobą i z własnym sumieniem. Każdy kolejny stopień - krok do przemiany. Patrzę na innych pielgrzymów klęczących obok. W ich twarzach widzę to samo, co czuję w sobie – głębokie pragnienie oczyszczenia, tęsknotę za spotkaniem z tym, co większe ode mnie. Z każdym stopniem czuję, jak opuszczają mnie stare urazy, dawne pretensje do świata i do ludzi. Tak trudno przyjąć, że prawdziwa siła leży w pokorze, a wolność w przebaczeniu sobie i innym. Wiem, że gdy wstanę z ostatniego stopnia, będę kimś innym.

Gradusy to nie tylko droga Jezusa przed piłatowy sąd. To droga każdego – do siebie, do prawdy, do Najwyższego. Droga, którą trzeba przejść na kolanach, bo tylko tak można dotknąć tego, co święte."

02/10/2025

🩵🩵🩵

Anna Karelus & Rafał Zaremba (WTZ Zebrzydowice)

"Pośród codziennych spraw, domowego chaosu, wciąż nieodhaczonych zadań do zrobienia, trudno znaleźć chwilę, zatrzymać się i spojrzeć na te fotografie. Trzymam je w specjalnym miejscu. Skarbiec rodzinnych wspomnień. Ukradkiem patrzę w ich oczy i nie mogę uwierzyć, że to ja jestem ich pierwszym światem. Macierzyństwo otworzyło nowy rozdział. Nagle stałam się bohaterką opowieści, której zakończenia nie znam, kolejne strony przynoszą nieprzewidywalne zwroty akcji. Nowi bohaterowie wdarli się do historii z zupełnie nową energią.

Czasami zmęczenie osiąga granice możliwości, emocje osiągają skrajności – od czułości bezgranicznej po desperacką bezradność. Mimo to, nie cofnęłabym się do wcześniejszych rozdziałów. Gdy patrzę na te fotografie widzę naszą wspólną drogę. Widzę też kobietę, która odkryła w sobie nieznaną siłę. I choć nie wiem, co przyniosą kolejne strony, wiem, że chcę je pisać wspólnie z nimi – słowo po słowie, dzień po dniu."

01/10/2025

🩵🩵🩵

Paulina Wicher & Paweł Byrski (SOSW Kalwaria Zebrzydowska)

"Jesteśmy uwięzieni w dyktaturze czasu. Desperacja współczesnego człowieka, który próbuje schwytać czas, zatrzymać go, negocjować z nim. Zegar w głowie to tyran, który nigdy nie śpi. Tyka w nocy, gdy próbujemy zasnąć. Tyka rano, gdy budzimy się z lękiem o to, czy zdążymy. Tyka w czasie radości, przypominając, że i ona przeminie. Tyka w cierpieniu, odmawiając przyspieszenia. Nie ma przełącznika, nie ma przycisku „pauza", nie ma możliwości resetu.

Tyrania czasu to współczesne przekleństwo - życie w świecie terminów, deadlinów, kalendarzy wypełnionych po brzegi. Każda minuta musi być produktywna, każda godzina wykorzystana. A im bardziej próbujemy kontrolować czas, tym bardziej on kontroluje nas. Może wolność leży nie w zatrzymaniu czasu, ale w pogodzeniu się z jego dyktaturą. W zrozumieniu, że jedyne, co możemy kontrolować, to jak wykorzystujemy te ziarnka piasku, które akurat przesypują się przez nasze klepsydry."

30/09/2025

💙🩵💙

Jan Gwiżdż & Andrzej Domagalski (DPS Zebrzydowice)

"W rupieciach dziadka wygrzebuję fotografię trzech młodych wojaków - świadectwo przyjaźni wykutej w ogniu wspólnych doświadczeń. To więcej niż pamiątka - to klucz do świata męskich tajemnic. Świata, gdzie przyjaźń rodziła się na poligonach i w koszarach po wieczornym apelu. Gdzie nie trzeba było mówić o uczuciach, bo wspólnie przeżyty strach, tęsknota za domem i dzielone ostatnie papierosy mówiły więcej niż słowa.

Archetyp męskiej solidarności - ramię przy ramieniu, spojrzenia skierowane w tę samą stronę, gotowość, by oddać życie za kolegę. Mundur, coś więcej niż ubranie - druga skóra, która czyniła wszystkich równymi. Pod nim nie liczyło się pochodzenie, wykształcenie czy majętność rodziców.

Te przyjaźnie, zrodzone w wojskowej twardości, często okazywały się najtrwalszymi w życiu. To historia o tym, że prawdziwe braterstwo rodzi się nie w łatwych czasach, ale właśnie wtedy, gdy świat staje się nieprzewidywalny i niebezpieczny."

29/09/2025

🩵🩵🩵

Anna Ciecieręga & Monika Maślanka (WTZ Zebrzydowice)

"Ten kaflowy piec w rogu kuchni to więcej niż źródło ciepła - to posterunek dziadka, miejsce, gdzie zasiadał cichy senior naszego rodu. Te kafle pamiętają dotyk jego dłoni, które z taką czułością dokładały drewno, jakby karmiły żywe stworzenie. A może rzeczywiście karmiły - serce domu, które biło rytmem trzaskającego ognia. Widzę go tam wciąż, na tym niskim stołeczku, z plecami opartymi o ciepłe kafle. Jego obecność wypełniała kuchnię spokojem. Nie były potrzebne słowa. To było miejsce, gdzie mogłam być sobą. Gdzie moja dziecięca energia nie była zbyt głośna, a moje pytania zbyt głupie. Nie miał rad na wszystko, nie próbował mnie "naprawić" czy "wychować". Po prostu był. Przy tym piecu mogłam płakać i śmiać się bez tłumaczenia powodów, milczeć bez skrępowania. Teraz, gdy patrzę na te kafle, widzę pusty tron, ale ciepło dziadka ze mną zostało."

28/09/2025

🩵💙🩵

Wanda Dybek & Robert Brózda (WTZ Zebrzydowice)

"Frania – kronikarka kobiecych rąk. Ta stara pralka z wyżymaczką to więcej niż domowy sprzęt – to świadek historii, nigdy niezapisanej w podręcznikach. W tym metalowym bębnie mieszczą się dekady kobiecych trosk, szepty przy praniu, przekleństwa rzucane na uporczywe plamy i modlitwy o to, żeby starczyło sił na kolejny dzień. Ile kobiet wkładało całą swoją siłę w obracanie korbki, przeklinając brud, który nie chciał się poddać? Te ślady rdzy i zadrapania to autografy codzienności – świadectwo walki z biedą, z czasem, którego zawsze było za mało. Historia opowiedziana przez przedmioty byłaby historią dotykaną, używaną, znoszoną. Bez wielkich wydarzeń, ale z sumą małych gestów, powtarzanych miliony razy. Historia kobiecych rąk, które nie były pytane, czy mają siłę – po prostu robiły to, co było trzeba.

Frania – kronikarka kobiecych rąk. Ta stara pralka z wyżymaczką to więcej niż domowy sprzęt – to świadek historii, nigdy niezapisanej w podręcznikach. W tym metalowym bębnie mieszczą się dekady kobiecych trosk, szepty przy praniu, przekleństwa rzucane na uporczywe plamy i modlitwy o to, żeby starczyło sił na kolejny dzień. Ile kobiet wkładało całą swoją siłę w obracanie korbki, przeklinając brud, który nie chciał się poddać? Te ślady rdzy i zadrapania to autografy codzienności – świadectwo walki z biedą, z czasem, którego zawsze było za mało.

Historia opowiedziana przez przedmioty byłaby historią dotykaną, używaną, znoszoną. Bez wielkich wydarzeń, ale z sumą małych gestów, powtarzanych miliony razy. Historia kobiecych rąk, które nie były pytane, czy mają siłę – po prostu robiły to, co było trzeba."

27/09/2025

🩵🩵🩵

Karol Żmija & Mateusz Michalik (ŚDS Kalwaria Zebrzydowska)

"Portret nieobecności, który krzyczy głośniej niż jakikolwiek pomnik. Cisza tego miejsca jest jak echo, tak mocna, że niemal można usłyszeć cień głosu Nieobecnego, odbijany od tafli wody. Ta ławka czeka, choć już nikt nie przyjdzie. W tej pustce jest coś więcej niż tylko melancholia. To miejsce naznaczone miłością - ktoś tu przesiadywał godzinami, może karmiąc kaczki, może po prostu patrząc w wodę i rozmyślając. Ta ławka pamięta ciężar ciała, które już na niej nie usiądzie, ciepło dłoni, które już nie dotkną jej oparcia. Czy o to chodzi w żałobie - o nauczenie się życia z miejscami, które nagle stały się za duże? O akceptację, że niektóre puste miejsca nigdy nie zostaną wypełnione, dlatego stają się święte… Jezioro pamięta wszystkie odbicia. Ta ławka będzie pamiętać jedno, którego już nie ma."

Adres

Mickiewcza 4
Kalwaria Zebrzydowska
34-130

Strona Internetowa

facebook.com

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Tyle Światów umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skróty

Chcesz aby twoja praktyka była na górze listy Klinika w Kalwaria Zebrzydowska?

Udostępnij

Kategoria

Obsługa osób niepełnosprawnych