Gabinet Psychoterapii Małgorzata Pajka

13/06/2025

Czy psychoterapia TFP to dobre rozwiązanie dla nastolatka?
Dorastanie to czas intensywnych emocji, zmian i poszukiwania tożsamości. W najnowszym artykule na blogu przyglądam się, czy terapia w nurcie TFP może skutecznie wspierać młodzież w tym wymagającym okresie.

📖 Przeczytaj i dowiedz się, kiedy warto rozważyć TFP dla młodej osoby:

https://profesjonalnaterapia.pl/blog/czy-psychoterapia-w-nurcie-tfp-jest-dobrym-wyborem-terapii-dla-nastolatka-mlodziezy

Współczesne nastolatki mierzą się z ogromną liczbą wyzwań – od presji szkolnej, przez niepokoje związane z tożsamością, po trudności w relacjach...

01/05/2025

Czym różni się zdrowa osobowość od neurotycznej? A gdzie zaczyna się już zaburzenie osobowości?

Na blogu opowiadam o tym, jak Terapia Skoncentrowana na Przeniesieniu (TFP) patrzy na rozwój osobowości i czym różnią się poszczególne poziomy jej organizacji.

Jeśli interesuje Cię ten temat, chcesz lepiej zapraszam do lektury najnowszego wpisu:
„Zdrowa osobowość, osobowość neurotyczna, a zaburzenia osobowości – różnice w ujęciu terapii TFP.”

Nasza osobowość to zbiór cech, wzorców myślenia, odczuwania i zachowań, które wpływają na to, jak funkcjonujemy w relacjach i codziennym życiu. W...

16/04/2025

Czy mogę mieć zaburzenia osobowości?”
To pytanie, które może brzmieć poważnie – ale warto je sobie zadać.

W artykule piszę o tym, jak rozpoznać objawy i dlaczego warto przejść przez etap specjalistycznej diagnozy:

Przeczytaj:

Zaburzenia osobowości mogą mieć istotny wpływ na nasze codzienne życie, relacje i samopoczucie. Są to trudności związane z utrwalonymi wzorcami...

15/04/2025

Czym jest terapia skoncentrowana na przeniesieniu (TFP)? Na czym bazuje? Jakich pacjentów leczy? Poniżej krótkie podsumowanie w ramach cyklu "Podstawy TFP":

"TFP to usystematyzowana, empirycznie zweryfikowana psychoterapia psychoanalityczna, wywodząca się z syntezy współczesnych teorii relacji z obiektem oraz modyfikacji techniki psychoanalitycznej w celu leczenia pacjentów, których głębokość patologii stanowi przeciwwskazanie dla standardowej psychoanalizy. Specyficznym celem TFP jest modyfikacja struktury osobowości borderline, ale także narcystycznym, paranoidalnym, schizoidalnym i schizotypowym zaburzeniem osobowości. Odnieśliśmy także sukcesy w leczeniu pacjentów o zaburzonej osobowości z wyraźnymi rysami i zachowaniami antyspołecznymi (chociaż nie dotyczy to właściwego antyspołecznego zaburzenia osobowości), pacjentów o łagodniejszych echach borderline (osobowość infantylna lub histrioniczna) oraz pacjentów ze specyficznym syndromem hipochondrycznym.

TFP koncentruje się na redukcji objawów typowo obserwowanych w ciężkich zaburzeniach osobowości, takich jak chroniczne zachowania samobójcze, zachowanie antyspołeczne, nadużywanie substancji odurzających oraz zaburzenia odżywiania. Ma ona także ambitny cel modyfikacji struktury osobowości pacjenta na tyle, aby znacząco poprawić jego funkcjonowanie w pracy, edukacji i zawodzie oraz relacjach intymnych, tak że pacjent rozwinie pełniejszą zdolność do integrowania emocjonalnego zaangażowania, seksualnej swobody i czułości. Taka integracja prowadzi do poprawy zdolności do szczerych przyjaźni i inwestycji w twórcze i kulturowe cele".

Cyt. za: O. Kernberg, "Leczenie ciężkich zaburzeń osobowości. Przepracowanie agresji i odzyskanie erotyzmu", tłum. H., Nowacki, Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej, Kraków 2021, s. 124.

Fot.: pedrobeja, pixabay.com

30/03/2025

Kolejna pierwsza randka. Kolejna próba skontaktowania się z utraconym przyjacielem. Kolejna kłótnia z partnerem. Kolejne nieporozumienie z rodzeństwem. Dlaczego wciąż to robimy? Dlaczego wciąż (…) narażamy się na potencjalnie złamane serce, brak dopasowania i rozczarowania?
Odpowiedź jest prosta: ponieważ od tego zależy nasze samopoczucie.
Harvard Study of Adult Development, najdłużej trwające badanie nad szczęściem, wykazało, że jakość naszych relacji jest najważniejszym czynnikiem prognozującym długie i satysfakcjonujące życie. Nie bogactwo. Nie status. (…) Nasza zdolność do pielęgnowania i podtrzymywania znaczących związków jest niezbędna dla naszego szczęścia i długowieczności.
(…)
Jednak kwestia relacji nie dotyczy tylko długowieczności; dotyczy również poczucia, że żyjemy. Akt nawiązywania relacji — z kochankiem, przyjacielem, nieznajomym — budzi w nas coś, czego nie możemy doświadczyć sami. To w tych momentach wymiany, tarć, odkrywania [siebie nawzajem] przypominamy sobie, kim jesteśmy.
Relacje pokazują nam nasze granice i zapraszają nas do tego, byśmy się rozwijali ponad nimi. Randkowanie na przykład jest aktem optymizmu, odmową poddania się cynizmowi lub rezygnacji. To sposób na powiedzenie: „Mimo wszystko nadal wierzę w możliwość. Nadal wierzę, że mogę być zaskoczony. Nadal wierzę, że miłość — czy to ulotna, czy trwająca całe życie — ma moc mnie przemienić”.
(…)
Czy zatem nadal warto? Tak. Warto podjąć wysiłek, podjąć ryzyko, narazić się na zranienie. Ponieważ alternatywa — życie bez więzi — jest o wiele bardziej niebezpieczna dla naszego dobrostanu. Izolacja czyni nas kruchymi; więź czyni nas odpornymi. Nie mam na myśli tylko romantycznej miłości. Mam na myśli taką, którą można znaleźć we wszelkiego rodzaju wspólnotowych i duchowych doświadczeniach.
W świecie, który często może wydawać się niestabilny i niepewny, nasze związki — romantyczne, platoniczne, wspólnotowe — stają się kotwicami, które nas uziemiają. Przypominają nam, że nawet w środku wstrząsów, nawet gdy czujemy się niezaprzeczalnie samotni, niespokojni lub przygnębieni, nie jesteśmy sami.

„Letters from Esther #65: Is love worth it?”, Esther Perel i Mary Alice Miller (tłum. własne)

fot Tabitha Turner

29/03/2025

Dlaczego psychoterapia TFP to proces długoterminowy?
Zachęcam do przeczytania:

Terapia psychodynamiczna skoncentrowana na przeniesieniu (TFP) jest jedną z najbardziej zaawansowanych metod leczenia zaburzeń osobowości, w szczególności...

22/03/2025

Jak wybrać profesjonalnego psychoterapeutę? Zapraszam do zapoznania się z artykułem:

Decyzja o podjęciu psychoterapii to ważny krok na drodze do lepszego samopoczucia i głębszego zrozumienia siebie. Jednak równie istotny, jak sam zamiar...

26/11/2024

"Gdybyście na początku zawodowej praktyki zapytali mnie, po co ludzie najczęściej przychodzą na terapię, odpowiedziałabym, że po pomoc w pozbyciu się lęku lub depresji oraz w rozwiązaniu problemów osobistych, najczęściej związanych z relacjami. Jednak niezależnie od konkretnych okoliczności elementem wspólnym dla wszystkich była samotność, łaknienie i brak silnego poczucia związku z innymi. Chcenie. Rzadko kto wyrażał to wprost, ale im lepiej poznawałam szczegóły czyjegoś życia, tym wyraźniej wyczuwałam ten rodzaj głodu. Sama zresztą go odczuwałam w wielu sytuacjach."

Lorry Gottlieb, „Czy chcesz o tym porozmawiać?”
fot Eugenia Maximova

23/11/2024

Ludzie zmieniają się dzięki długim intymnym relacjom w których znikają ich mechanizmy obronne, pojawiają się najbardziej pierwotne uczucia, a oni sami mają okazję poznać siebie i poczuć się inaczej.

Większość osób ma ograniczony dostęp do takiego doświadczenia.

Pojawia się ono wtedy gdy ktoś się zakocha lub podda bez reszty procesowi terapii.

My z kolei (terapeuci), mamy nieustającą okazję do uczestniczenia w tej transformującej intymności.

Karen Maroda

23/11/2024

23/11/2024

Większość ludzi uważa, że miłość to sprawa obiektu, a nie zdolności. Ludzie ci często sądzą, że świadczy to o sile ich miłości, jeżeli nie kochają nikogo poza "ukochaną" osobą.

(...) Ponieważ nie dostrzega się, że miłość jest działaniem, siłą ducha, dochodzi się do przekonania, że wystarczy jedynie znaleźć właściwy obiekt - a potem wszystko potoczy się już samo.

Pogląd taki da się porównać do stanowiska człowieka, który chce malować, ale nie uczy się sztuki malarstwa, tylko twierdzi, że musi poczekać na odpowiedni obiekt, a potem kiedy już go znajdzie, będzie malował znakomicie.

Erich Fromm
O sztuce miłości
tłumaczenie Leszek Bogdański

fot. Fabio Campos

22/11/2024

Gniew może być świadomy bądź nieświadomy. Jeżeli jest świadomy, to znaczy, że mamy do niego dostęp i możemy coś z tym uczuciem zrobić. Jeżeli jest nieświadomy, to wydaje nam się, że gniewu nie ma, i wtedy to on nami rządzi. Nie czując gniewu, możemy postępować destrukcyjnie w relacjach z innymi ludźmi, na przykład mścić się. Jeśli ktoś, doświadczając gniewu, ma nad nim refleksję, to otwiera drogę do jego przekształcenia. Można powiedzieć że zemsta, która jest konsekwencją gniewu, jest uczuciem, którego nie można zaspokoić, bo ciągle się odtwarza i powiela. Wielu psychoterapeutów, psychoanalityków uważa, że zemsta może być zatrzymana dopiero poprzez przebaczenie. Czasami gniew jest konieczny, może o czymś ważnym informować, pozwala, żebyśmy obronili siebie czy kogokolwiek przed zagrożeniem. Ale mamy też destrukcyjny gniew powiązany z zemstą i poszukiwaniem uzasadnienia odczuwalnej krzywdy, nad którym powinniśmy panować i go przekształcać.

Cezary Żechowski, Rozmowy o miłości, współczuciu i gniewie. Kiedy psychoanaliza spotyka neuronaukę.