Gabinet pomocy psychologicznej

17/05/2025

Ważne

Pokolenie Z stało się pierwszym pokoleniem w historii dorastającym z urządzeniem w kieszeni odwracającym uwagę od najbliższego otoczenia, a wciągającym do alternatywnego wszechświata, który był ekscytujący, uzależniający, niestabilny i – mam zamiar to pokazać – niewłaściwy dla dzieci i młodzieży. By odnieść społeczny sukces w tym wszechświecie, należało poświęcić mu dużą część swojej świadomości permanentnie zarządzając swoją internetową marką. Taki krok był konieczny, by zyskać akceptację rówieśników, która jest dla młodzieży niczym tlen, i by uniknąć internetowego zawstydzenia, czyli koszmaru młodzieży. Nastoletni przedstawiciele pokolenia Z spędzali wiele godzin dziennie, scrollując upiększone, radosne posty przyjaciół, znajomych i obcych influencerów. Byli świadkami wzrostu liczby tworzonych przez użytkowników filmów oraz streamowej rozrywki podsuwanej przez funkcję autoplay i algorytmy zaprojektowane tak, aby utrzymać ich online najdłużej, jak to możliwe. Znacznie mniej czasu spędzali, bawiąc się, rozmawiając, dotykając czy nawet utrzymując kontakt wzrokowy z przyjaciółmi i rodziną – tym samym redukowali swój udział w fizycznych, ucieleśnionych zachowaniach społecznych, niezbędnych do prawidłowego rozwoju człowieka. Dlatego członkowie pokolenia Z są przedmiotem badań nowego sposobu dorastania, znacznie odbiegającego od interakcji mających miejsce w małych społecznościach, z których ewoluował człowiek. Możemy to nazwać Wielkim Przeprogramowaniem Dzieciństwa. To tak, jakby ci młodzi ludzie stali się pierwszym pokoleniem dorastającym na Marsie. Wielkie Przeprogramowanie dotyczy nie tylko zmian w technologii kształtujących życie i umysły dzieci. Jest jeszcze druga strona medalu: intencjonalnie dobra, acz katastrofalna w rezultacie, zmiana w kierunku nadopiekuńczości wobec dzieci i ograniczania ich autonomii w realnym świecie. Dzieci potrzebują dużo swobody, by się rozwijać. Jest ona konieczna u wszystkich ssaków. Małe wyzwania i niepowodzenia, na które dzieci natrafiają w trakcie zabawy, są niczym szczepionki przygotowujące je do stawienia czoła znacznie większym wyzwaniom w późniejszym życiu.

Jonathan Haidt. Niespokojne pokolenie. Zysk i S-ka Wydawnictwo. Tłumaczenie Robert Filipowski
fot Gaelle Marcel

07/04/2025

Złość pełni w naszym życiu dwie podstawowe funkcje:
1) niesie informację o niezaspokojonych potrzebach
2) daje energię do wywołania zmiany

Poczucie, że potrzeby są niezaspokojone zależy nie tylko od sytuacji zewnętrznej, ale w dużym stopniu od naszej interpretacji tej sytuacji. Złości może być więc w naszym życiu zarówno za mało, jak i za dużo albo może być ona bardziej lub mniej adekwatna do sytuacji zewnętrznej. Za to zawsze jest adekwatna do sytuacji wewnętrznej, czyli do wspomnień, które się w nas uruchomiły, i które “mówią nam” jak mamy interpretować to, co dzieje się wokół.

Kiedy złość jest bardziej wyważona, staje się ceną wskazówką o tym, czego nam brakuje oraz może dawać energię do działania. Kiedy jest mniej wyważona, może być z kolei wskazówką o tym, że w naszych wzorcach wspomnień uruchamia się coś, co wprowadza nas w błąd, narzucając np. przesadną interpretację.

Złość może być wywołana sytuacją 'tu i teraz', ale może być też wywołana skumulowaną frustracją w dłuższym czasie, a bieżące zdarzenie jest wtedy tylko pretekstem, który przechyla czarę goryczy. Zwykle złościmy się łatwiej, kiedy nasze potrzeby od jakiegoś czasu są frustrowane i mamy obniżoną tolerancję na kolejne frustracje. Np. zmęczeni po trudnym dniu, kiedy z ciężkimi siatkami wracamy do domu, jesteśmy gotowi złościć się nawet na windę, że za późno przyjeżdża. Jakby była osobą w relacji z nami i to jeszcze przeciwko nam – “widzi jak jesteśmy zmęczeni, a jest na to nieczuła, nic sobie z tego nie robi”. Takie przypisywanie pewnym sytuacjom intencji skierowanych wobec nas to ksobność. Ksobność może się nasilać, kiedy jesteśmy przemęczeni albo wystraszeni, choć pewien poziom skłonności do niej zależy od naszego charakteru.

Gniew jest innym określeniem złości, o bardziej pozytywnej konotacji - można się unieść słusznym gniewem. Dzięki temu bywa kojarzony z bardziej uzasadnionym przypływem złości.
Działanie podejmowane pod wpływem złości nie zawsze przyniesie oczekiwane rezultaty, zwłaszcza jeśli zachowujemy się agresywnie, mimo, że zależy nam na uzyskaniu współpracy czy wzajemności w relacji. Dużo lepiej, kiedy złość staje się siłą napędową do działań asertywnych oraz decyzji prowadzących do potrzebnych zmian w okolicznościach, w jakich żyjemy oraz w naszym wewnętrznym nastawieniu do tych okoliczności.

Paweł Malinowski
fot Andre Hunter

25/03/2025

Ważny tekst, do przemyślenia!

Powszechna reklama piwa jest jednym z trzech głównych czynników przedwczesnej inicjacji alkoholowej w Polsce, bo nie da się przed nią uchronić nieletnich. 77 proc. respondentów badania ICŚ stwierdziło [1], że spotkali się z reklamami piwa, kiedy byli

11/03/2025

Do refleksji🤔

23/02/2025

04/01/2025

Taka ciekawostka na Nowy Rok😉

20/10/2024

Ważne

10 października świętujemy Dzień Zdrowia Psychicznego. Tegoroczne hasło brzmi: „Nadszedł czas, aby nadać priorytet zdrowiu psychicznemu w miejscu pracy”. Życzymy wszystkim, by atmosfera w miejscu pracy sprzyjała rozwojowi osobistemu a także stanowiła źródło satysfakcji, dobrych relacji i wsparcia.
Dbajmy o siebie wzajemnie.

10/09/2024

10 września
Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom

06/09/2024

Ważny temat : relacja córki z ojcem i jej wpływ na poczucie własnej wartości oraz jej związki w dorosłym życiu.

Relacja między ojcem a córką to jeden z najbardziej wpływowych związków w życiu człowieka, który ma trwały wpływ na rozwój psychiczny i emocjonalny kobiety. Decyduje o poczuciu własnej wartości i relacjach z innymi mężczyznami.

Ojciec odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu poczucia własnej wartości, relacji z innymi oraz w podejściu do życia dorosłego. Różne aspekty relacji ojciec-córka mogą kształtować dorosłe życie kobiety.

Ojciec, jako pierwszy mężczyzna w życiu córki, ma ogromny wpływ na kształtowanie jej poczucia własnej wartości. Dzieciństwo i dorastanie w atmosferze miłości, akceptacji i wsparcia ze strony taty może sprawić, że córka będzie miała silne poczucie własnej wartości. Taka postawa może przełożyć się na pewność siebie w dorosłym życiu, a także na umiejętność stawiania granic i realizowania własnych celów.

Jeśli natomiast ojciec jest nadmiernie krytyczny, nieobecny emocjonalnie lub zaniedbujący, może to prowadzić do niskiego poczucia własnej wartości u córki. W dorosłym życiu taka kobieta może mieć trudności z samoakceptacją, często poszukiwać potwierdzenia swojej wartości u innych, co może wpływać na jej relacje osobiste i zawodowe.

Ojciec stanowi dla córki pierwszy i najważniejszy wzorzec mężczyzny. Jego postawa wobec kobiet, sposób okazywania uczuć i radzenia sobie z konfliktami ma ogromne znaczenie dla tego, jak córka będzie postrzegała mężczyzn w swoim dorosłym życiu. Kobiety, które miały zdrową, pełną miłości relację z ojcem, często wybierają partnerów, którzy szanują je i traktują z szacunkiem.

W przypadku, gdy relacja z ojcem była trudna, pełna konfliktów lub emocjonalnie zimna, córka może podświadomie szukać podobnych wzorców w swoich związkach. Może to prowadzić do wyboru partnerów, którzy są emocjonalnie niedostępni lub dominujący, co może powielać destrukcyjne wzorce relacji.

Ojciec ma również znaczący wpływ na to, jakie postawy życiowe przyjmuje córka. Ten, który wspiera ambicje swojej córki, zachęca ją do rozwijania pasji i podejmowania wyzwań, może zainspirować ją do osiągania sukcesów w różnych dziedzinach życia. Taka córka często wyrasta na osobę niezależną, zdolną do podejmowania trudnych decyzji i realizowania swoich marzeń.

Jeżeli jednak ojciec nie wspiera córki w jej dążeniach lub wręcz zniechęca ją do samodzielności, może to spowodować, że będzie ona unikała ryzyka i trudnych sytuacji w dorosłym życiu. Taka postawa może prowadzić do rezygnacji z realizacji własnych celów, lęku przed porażką i tendencji do uzależniania się od opinii innych.

Ojciec odgrywa również ważną rolę w nauce radzenia sobie z emocjami. Sposób, w jaki ojciec reaguje na emocje córki, jak i na własne emocje, może kształtować jej umiejętności w tym zakresie. Tata, który potrafi otwarcie rozmawiać o uczuciach i okazywać wsparcie, uczy córkę, że emocje są naturalną częścią życia i należy je akceptować oraz odpowiednio na nie reagować.

Jeżeli jednak ojciec unika rozmów o emocjach, bagatelizuje je lub okazuje je w sposób destrukcyjny (np. poprzez gniew lub agresję), córka może mieć trudności w radzeniu sobie z własnymi uczuciami w dorosłym życiu. Może to prowadzić do tłumienia emocji, unikania konfrontacji czy trudności w budowaniu bliskich relacji.

Ojciec jest często postrzegany jako figura dająca poczucie bezpieczeństwa. Stabilna i pełna wsparcia relacja z ojcem buduje w córce przekonanie, że świat jest bezpiecznym miejscem, w którym można rozwijać swoje możliwości. Poczucie bezpieczeństwa, które wynika z więzi z ojcem, może przekładać się na odwagę w podejmowaniu życiowych wyzwań i zdrowe relacje międzyludzkie.

Jeśli natomiast ojciec jest nieobecny lub budzi w córce lęk, może to prowadzić do poczucia zagrożenia i niepewności w dorosłym życiu. Kobieta może odczuwać trudności w zaufaniu innym, co może utrudniać jej nawiązywanie i utrzymywanie bliskich relacji.

Relacja ojca z córką ma głęboki i trwały wpływ na rozwój psychiczny i emocjonalny kobiety. Od sposobu, w jaki ojciec traktuje swoją córkę, zależy jej poczucie własnej wartości, wzorce relacji z mężczyznami, postawy życiowe, umiejętności radzenia sobie z emocjami oraz poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak ważne jest, aby ojcowie byli świadomi swojej roli i starali się budować zdrowe, pełne miłości i wsparcia relacje ze swoimi córkami, co zaowocuje w ich dorosłym życiu. Kobiety zaś, które nie radzą sobie z relacjami w dorosłym życiu, powinny przyjrzeć się swojej relacji z tatą. Może tam leży źródło dzisiejszych postaw....

Marlena Ewa Kazoń

31/08/2024

Prawda

28/07/2024

Rodzice nie tylko nastolatków powinni przeczytać koniecznie!

Raport „Nastolatki 3.0” jest wynikiem piątej fali badań nad cyberaktywnością nastolatków i cyberprzestrzeni, w której się poruszają. Sporządzony został na podstawie badań przeprowadzonych w 160 szkołach, znajdujących się w 16 województwach Polski. Kompletne odpowiedzi uzyskano od 4984 uczniów (7 i 8 klasa szkoły podstawowej oraz 1 i 2 klasa szkoły ponadpodstawowej) oraz 1255 rodziców i opiekunów prawnych. Jak podkreślają autorzy raportu, w badaniu szczególnie zwrócono uwagę na media społecznościowe i towarzyszące im problemy społeczne, m.in.: samotność, samoocenę, seksualizację, uzależnienie, internetowe wyzwania.

https://siu.praesterno.pl/artykul/835

22/07/2024

Światowy Dzień Mózgu🙂