Osteopatia to gałąź medycyny, skupiająca się na przywróceniu homeostazy organizmu przy użyciu technik manualnych. To system badania i terapii opierający się na założeniu, że każdy organizm ludzki posiada zdolność do samoleczenia się oraz stanowi całość zarówno w ujęciu połączeń anatomiczno-fizjologicznych, jak i z uwagi na powiązanie fizyczności ze sferą emocjonalną i mentalną. Medycyna osteopatyc
zna odgrywa ważną rolę nie tylko w zakresie leczenia, ale przede wszystkim w zakresie profilaktyki zdrowotnej. Przeciwwskazaniem do osteopatii są ostre stany wymagające pilnej interwencji chirurgicznej, hospitalizacji. Do gałęzi osteopatii należą:
- terapia strukturalna (parietalna), czyli praca z napięciami w obszarze mięśni, powięzi,
stawów, więzadeł;
- terapia czaszkowo-krzyżowa, czyli praca z układem nerwowym, pierwotnym rytmem
oddechowym;
- terapia wisceralna (trzewna) - przywraca narządom wewnętrznym prawidłową ruchomość, a przez to poprawia ich pracę;
- terapia biodynamiczna – prowadzi do synchronizacji ze zdrowiem, harmonii, samoregulacji. Najczęstsze wskazania do terapii osteopatycznej:
- zespoły bólowe kręgosłupa, stawów i mięśni;
- bóle i zawroty głowy;
- problemy ze stawem skroniowo – żuchwowym;
- dyskopatia, rwa kulszowa, udowa, ramienna;
- funkcjonalne zaburzenia układu pokarmowego (zaparcia, wzdęcia, refluks, bóle);
- stres, niepokój;
- kontuzje i urazy sportowe;
- trudności z płodnością;
- obniżona witalność;
- częste infekcje. W czasie sesji w zależności od potrzeb ciała pacjenta terapeuta może korzystać z różnorodnych technik osteopatycznych, tj.:
- Technika Bowena
- mobilizacje;
- manipulacje;
- trakcje / kompresje;
- oscylacje;
- BLT;
- unwinding;
- diagnostic touch;
- recoil;
- trigger points;
- GOT (general osteopathic treatment);
- MET (techniki energizacji mięśniowej);
- strain-counterstrain.
