05/09/2025
https://youtu.be/yGS8OZxk7eo?feature=shared
Dlaczego moje dziecko się nudzi lub dużo mówi? – o praksji i planowaniu ruchu
Dzisiaj doswiadczenie z gabinetu troche innym okiem. Goraco polecam obejrzenie bajki Robo Blue, idealnie obrazuje to co mam na myśli.
Uwaga, bedzie długo.....
Wielu rodziców zauważa u swoich dzieci powtarzające się zachowania: „on ciągle się nudzi”, „ona cały czas mówi i zadaje pytania”. Czasem takie sygnały nie wynikają z braku zainteresowań czy „potrzeby uwagi”, ale mogą być związane z trudnościami w obszarze praksji, czyli planowania ruchu.
Czym jest praksja?
Praksja to zdolność do wymyślania, planowania i wykonywania nowych ruchów. To ona pozwala dziecku:
➡️zaplanować jak wejść na placu zabaw na zjeżdżalnię,
➡️ułożyć klocki tak, by powstała wieża,
➡️czy włożyć buty we właściwy sposób.
Dziecko, które dobrze radzi sobie z praksją, szybko uczy się nowych zabaw i umiejętności. Potrafi ją zaplanować, zrealizować i stale modyfikować. Ale gdy występują trudności w planowaniu ruchowym – codzienne czynności mogą być dla niego sporym wyzwaniem.
Skąd ta nuda?
Dziecko z trudnościami w praksji często unika aktywności ruchowych, które wymagają od niego zaplanowania kolejnych kroków. Plac zabaw, układanka czy zabawa konstrukcyjna mogą być dla niego frustrujące, bo nie wie jak się za to zabrać.
Wtedy łatwiej jest powiedzieć: „nudzę się”. Tak naprawdę to nie brak pomysłów na zabawę, ale trudność w przełożeniu pomysłu na działanie.
👉 Przykład:
Na placu zabaw grupa dzieci wymyśla zabawę w „tor przeszkód”. Twoje dziecko patrzy, próbuje dołączyć, ale szybko się wycofuje, bo nie wie, jak przejść przeszkodę w odpowiedniej kolejności. Po chwili mówi: „to nudne, chodźmy do domu”.
💡 Z mojego doświadczenia wynika, że warto wtedy zapytać dziecko: „to nudne czy trudne?”. Odpowiedź często nas zaskakuje. Dziecko, które mówi „nudzę się”, tak naprawdę może sygnalizować, że dana czynność jest dla niego za trudna do zaplanowania i wykonania.
A co z gadulstwem?
Inne dzieci w podobnych sytuacjach reagują wzmożoną werbalizacją. Zamiast działać, mówią: komentują, opowiadają, zadają pytania jedno po drugim.
Mówienie staje się wtedy sposobem na „zagospodarowanie” energii, którą w innym przypadku włożyłyby w ruch.
👉 Przykład:
Podczas układania puzzli dziecko zamiast próbować dopasować elementy, opowiada historię o obrazku, pyta: „a co to? a dlaczego?”, albo wymyśla własną narrację. Wydaje się, że woli mówić niż działać, bo działanie wymaga większego wysiłku planowania.
💡 Można wtedy umówić się z dzieckiem na zasadę: „najpierw spróbujmy razem ułożyć kilka puzzli, a potem będzie czas na rozmowę”. Dzięki temu dziecko ma jasną strukturę – najpierw zadanie, potem rozmowa – co ułatwia mu skupienie się na działaniu.
Dlaczego dzieci czasem się gubią?
Warto pamiętać, że każda czynność składa się z szeregu sekwencji – czyli małych kroków, które trzeba ułożyć we właściwej kolejności. Dzieci z trudnościami w praksji mogą się w tym pogubić.
👉 Przykład z życia:
Mycie zębów to dla nas, dorosłych, coś oczywistego. Ale dla dziecka może być zagadką: najpierw trzeba odkręcić wodę, potem namoczyć szczoteczkę, nałożyć pastę, wyszczotkować zęby, wypłukać buzię i szczoteczkę. To wiele etapów do zapamiętania i odpowiedniego wykonania! Gdy dziecko się gubi, może szybko stracić cierpliwość, uznać czynność za „nudną” albo ją porzucić.
W kolejnym poscie rozwinę temat o strategie.
Podobało się. Mąż namawia do napisania książki 🤪, co Państwo na to?
Mama chce, żeby Robo-Bingo umyła zęby, a to wymaga udzielania konkretnych wskazówek.Witaj na Oficjalnym Kanale YouTube dla Blue! Blue jest uroczą i energiczn...
