Gabinet Psychoterapii Dagmara Teczke

27/08/2025

Od września będę dysponowała 2 wolnymi terminami na psychoterapię indywidualną osób dorosłych w nurcie psychodynamicznym (godziny pomiędzy 9.30-13.00). Zapraszam do kontaktu na maila: dagmarateczke@gmail.com lub telefonicznie 795449607

24/04/2025

Depresyjny nastrój, co nie jest być może oczywiste, często towarzyszy osobom z rysem narcystycznym. "Jesteśmy przyzwyczajeni do wizji narcyza jako kogoś bardzo zadowolonego z siebie. Ale tak nie jest. Osoba narcystyczna może być krótkotrwale zadowolona z siebie, ogromną część życia jest niezadowolona, dlatego że nie dorasta do własnego ideału. Wciąż funkcjonuje w kręgu wyobrażeń na temat tego, jaka być powinna, żeby stać się doskonałą."
Dlatego każda, nawet często drobna porażka, niepowodzenie które uwypukla niedoskonałości, defekt który oddala od tego ideału jest w zasadzie przerażający i podcinający kruche skrzydła narcystycznego napompowania, może być powodem ogromnego wstydu, reakcji depresyjnej i tak realnie zdarza się bardzo często.

Dla osoby narcystycznej każde niewystarczające zwycięstwo jest klęską, a każda klęska jest źródłem fundamentalnej agresji, którą kieruje przede wszystkim przeciwko sobie, co owocuje lękiem, niemożnością zaakceptowania siebie i poczuciem winy. Czyli wszystkimi przeżyciami, które składają się na zespół objawów nazywanych depresją.

Jesteśmy przyzwyczajeni do wizji narcyza jako kogoś bardzo zadowolonego z siebie. Ale tak nie jest. Osoba narcystyczna może być krótkotrwale zadowolona z siebie, ogromną część życia jest niezadowolona, dlatego że nie dorasta do własnego ideału. Wciąż funkcjonuje w kręgu wyobrażeń na temat tego, jaka być powinna, żeby stać się doskonałą. Więc po pierwsze, sama musi spełnić mordercze standardy, a po drugie, musi uzyskiwać nieustanne potwierdzenie od świata. Jeżeli odnosi w życiu sukcesy, no to ten układ działa, ale prawie każdy w pewnym momencie zderza się ze ścianą.

Andrzej Leder
Obraz: Caravaggio, Narcyz | 1597–1599, Palazzo Barberini, Galleria Nazionale d’Arte Antica, Rzym

20/03/2025

Ludzie, którzy budują swoje związki z innymi na bazie dystansu, żyją w ciągłym strachu przed bliskością, intymnością, zażyłością. (…) Muszą wciąż czuć się oddzieleni, więź z drugim człowiekiem jest dla nich możliwa tylko wtedy, gdy mają gwarancję swojej niezależności. I na tym właśnie polega istota schematu – trzeba cały czas walczyć o niezależność, o swoją odrębność, bo tak naprawdę nie jest się jej pewnym. Paradoksalnie człowiek pewien swojej odrębności nie obawia się intymności, bo wie, że nie zagraża mu pełne stopienie się z kimś innym, zawsze może powrócić do swojej samotności. Człowiek, który musiał w dzieciństwie walczyć o swoją niezależność i który wie z doświadczenia, że jego potrzebę bliskości można wykorzystać do tego, by odebrać mu indywidualność – będzie ciągle stał na straży swoich granic. Dlatego spróbuje tworzyć związki, w których partnerzy będą daleko od siebie, związki chłodne i pełne ostrożności.

Zofia Milska-Wrzosińska, Bezradnik. O kobietach, mężczyznach, miłości, seksie i zdradzie, Wydawnictwo Czarna Owca, warszawa 2009, s. 156-157
fot Jackson Douglas

12/09/2024

Pop psychologia jest jak McDonald's, k**i szybkim i tanim posiłkiem, który w zasadzie nie ma wielkiej wartości odżywczej a dodatkowo bardzo szybko sprawia, że znowu jesteś głodny. Od czasu do czasu fajnie... ale czy minutowa rolka, dobra książka poradnikowa czy ciekawy wywiad jest w stanie zmienić Twoje życie bez pracy, trudu i kosztów?
Mam wielką, ogromną nadzieję, że to się w końcu skończy. Dodałabym jeszcze, że nie każda trudność w podejmowaniu decyzji czy nadmierna aktywność to ADHD, większość z nas nie ma zaburzeń autystycznych.

16/07/2024

❤️

Osoby czujące się bezpiecznie w związku:
- dobrze radzą sobie z konfliktami; podczas kłótni nie mają potrzeby, żeby się intensywnie bronić ani żeby ranić czy karać drugą osobę, dzięki czemu zapobiegają eskalacji;
- są elastyczne i nie boją się krytyki; są skłonne do przemyślenia swojego postępowania, a gdy to koniecznie – do zmiany poglądów i strategii;
- potrafią się skutecznie komunikować; oczekują, że inni będą wobec nich wyrozumiali i wrażliwi, więc naturalnie przychodzi im wyrażanie swoich uczuć w swobodny i szczery sposób;
- nie stosują „gier”; pragną bliskości i wierzą w to, że inni pragną tego samego, więc po co udawać, że nie?
- dobrze się czują z bliskością i nie martwią się stawianiem granic; nie boją się, że zostaną w coś „wplątani”; ponieważ nie przytłacza ich lęk, że mogliby zostać upokorzeni, ani nie mają potrzeby dezaktywowania uczuć, łatwo im cieszyć się – tak fizyczną, jak i emocjonalną – bliskością;
- szybko wybaczają; zakładają, że ich partner ma dobre intencje i dlatego stosunkowo łatwo przychodzi im wybaczyć, gdy ta osoba jakoś ich zrani;
- mają skłonność do postrzegania seksu i emocjonalnej bliskości jako czegoś, co idzie w parze; nie potrzebują tworzyć dystansu, oddzielając jedno od drugiego (w sensie bycia blisko albo emocjonalnie, albo cieleśnie, ale już nie jedno i drugie naraz);
- traktują swoich bliskich szczodrze; gdy już staniesz się częścią ich wewnętrznego kręgu, traktują cię z miłością i szacunkiem;
- wierzą, że potrafią ulepszać swój związek; a ponieważ są pewni swoich pozytywnych przekonań na własny temat i na temat innych, założenie to jest jak najbardziej logiczne;
- czują się odpowiedzialni za dobre samopoczucie swojego partnera; oczekują, że inni będą wobec nich wrażliwi i kochający, więc sami również wykazują wrażliwość wobec ich potrzeb.
na podstawie "Partnerstwa bliskości" cytowanej tu już wielokrotnie i skłaniającej do refleksji,
fot Keith Tanner

07/07/2024

❤️

Najczęstszą reakcją na zagrożenie jest zwracanie się o pomoc i otuchę do osób, które lubimy i którym ufamy. Możemy się też uspokoić poprzez ruch, np. jeżdżąc na rowerze albo idąc na siłownię. Zaczynamy się uczyć tych sposobów kontrolowania emocji od pierwszej chwili, w której ktoś nas nakarmi, gdy jesteśmy głodni, okryje, kiedy jest nam zimno, albo ukołysze, gdy jesteśmy zranieni lub przerażeni.
Ale jeśli nikt nigdy nie patrzył na ciebie wzrokiem pełnym miłości ani nie uśmiechał się na twój widok; jeżeli nikt nie spieszył ci z pomocą (a zamiast tego mówił: „Przestań płakać albo naprawdę dam ci powód do płaczu”), musisz znaleźć inne sposoby radzenia sobie. Najpewniej będziesz próbować wszystkiego – narkotyków, alkoholu, napadowego objadania się albo samookaleczania – co w jakimś sensie przynosić będzie ulgę.

Bessel van der Kolk, Strach ucieleśniony. Mózg, umysł i ciało w terapii traumy.

18/12/2023

tak przed świętami kilka słów o masochizmie :)