Ustawienia Systemowe B. Hellingera - Kraków

31/10/2025

30/10/2025

Czy ustawienie może retraumatyzować?

Tak – jeśli prowadzący nie czuwa. W pracy w Polu można dotknąć miejsc bardzo delikatnych, takich, o których człowiek już zapomniał, które zamknął w sobie głęboko, by móc żyć dalej. Czasem przychodzi z przekonaniem, że zobaczy jakąś rodową historię, a nagle objawia się jego własny, osobisty ból. Wtedy cała przestrzeń staje się krucha i tylko uważność prowadzącego może zatrzymać to, co mogłoby zranić zamiast uzdrowić.

Prowadzący musi być nieustannie dostrojony do pola, do klienta, do tego, co dzieje się w jego duszy. Czuć, ile można zrobić, a gdzie stawia się krok za daleko. Czasem oznacza to przerwanie ustawienia, powiedzenie „stop”, mimo że umysł klienta chce iść dalej. Dusza wie, że to za dużo. I właśnie ta granica decyduje o bezpieczeństwie. To chroni przed retraumatyzacją.

Ustawienie to subtelna praca z duszą. Nie chodzi o wiedzę, lecz o obecność. O zdolność słuchania tego, co się dzieje pod słowami – tam, gdzie zaczyna się prawda człowieka.

Małgorzata Rajchert-Lewandowska

23/10/2025

Nie śpiesz się tak bardzo, żeby „zdążyć”: z karierą, z sukcesem, z miłością, z dorosłością. Życie nie jest wyścigiem, tylko drogą, na której każdy ma swoje tempo i swoje zakręty. Zamiast porównywać się z innymi, skup się na tym, co sprawia, że Twoje serce bije szybciej. Słuchaj siebie, swoich emocji, intuicji i ciała... bo one często wiedzą wcześniej, czego naprawdę potrzebujesz.

Ucz się wdzięczności za drobiazgi: za ciepło poranka, za rozmowę, za ciszę po trudnym dniu. To właśnie z tych małych chwil składa się szczęście, a nie z wielkich momentów, na które tak długo czekamy.

I pamiętaj... nawet gdy coś się nie uda, to nie znaczy, że zawiodłaś/eś. Czasem porażka jest tylko drogowskazem, który pokazuje lepszy kierunek.

20/10/2025

ILE DAJESZ, A ILE DOSTAJESZ?
Dlaczego wchodzisz w relację , która Cię nie karmi?
Dlaczego dajesz szybciej niż ktoś poprosi?
Dlaczego robisz za dwoje, troje?
Dlaczego nie mówisz, że boli, że się nie zgadzasz ?

Z braku , z deficytu, z lęku, z programów z dzieciństwa .
Z braku może być tylko jeszcze większy brak. Potrzebuję , daj mi , zasłużę, dam z siebie jeszcze więcej
Oczekiwanie pochwały , docenienia, zwrotu tego co dałaś ,a dałaś za dużo , miłości , obecności , zauważenia to za dużo dla tej drugiej osoby zwłaszcza kiedy nie umie, nie chce , nie ma możliwości wyrównać .
Deficyt to poczucie jestem niewystarczająca, sama sobie nie dam, potrzebuje z zewnątrz , mam za mało .... dopisz co Ci przychodzi
I wtedy jesteś z kimś ktokolwiek to jest byle był. Bez względu jak mnie traktuje miałam szczęście , że w ogóle jest.
Lęk przed samotnością, obawa że już nikogo nie będzie w moim życiu. Nic dobrego już mnie nie czeka.....
Programy z dzieciństwa to
potrzebuje kogoś z kim poczuje się bezpiecznie, czyli będzie tak jak było w domu. No i tu bezpiecznie równa się jestem odrzucana/y, niewidziana/y, przekraczana/y, wykorzystywana/y..... itd.
Ale czuję się potrzebna/y bo ratuję , bo się poświęcam tak jak kiedyś i może teraz ktoś mnie doceni, może teraz się uda.... Jak mnie doceni to znaczy ,że jestem warta, że mnie widzi, że mnie kocha.
Naprawdę ?
Nigdy się nie napełnisz z zewnątrz , niczym nie zagłuszysz głodu ze środka, nie utopisz go w alkoholu, nie jesteś w stanie zastąpić tego zajadaniem słodyczami.
To się nigdy nie udaje, tylko narasta frustracja i pretensje i złość do siebie , do innych , bo nie tak miało być . Bo głód wypełza z każdej sytuacji , bo ludzie wkoło przypominają o ranach odrzucenia, porzucenia , niesprawiedliwości , zdrady, upokorzenia.

Jak sobie ulżyć w tym?
Jak zmienić perspektywę ?
Jak przestać szukać na zewnątrz w partnerze , dzieciach , wspolpracownikach ?
Jak przestać się przekraczać?
Jak zacząć mówić nie?

Praca z wewnętrznym dzieckiem , z poczuciem własnej wartości , granicami i ranami.
Czy to proste? Nie
Czy to boli? Tak, na początku
Czy masz już dość i chcesz coś z tym zrobić ?
Tu jest miejsce na Twoją odpowiedź ....
Jeśli odpowiesz Nie to jest w porządku , po prostu to jeszcze nie ten czas .
Jeśli odpowiesz Tak to zapraszam do pracy ze mną 🤗

Jeśli znasz kogoś komu może to coś otworzyć , pokazać dlaczego w życiu ma właśnie tak, skąd to prześlij proszę dalej 🤗❤️

20/10/2025

Zapraszam na ustawienia..
UstawieniaKrakow.pl

20/10/2025

Oby następna osoba, która wkroczy w Twoje życie, miała podobną wibrację do Twojej.
Niech sprawi, że zapragniesz wyjść na zewnątrz i ponownie uwierzyć w miłość.
Niech da ci to miłe uczucie domu i sprawi, że poczujesz się wolna, by być sobą.
Niech ta następna osoba nie składa ci obietnic. Po prostu będzie to ktoś, kto swoją postawą pokaże, że chce być obecny w Twoim życiu.

Ktoś gotowy i dojrzały, by zrozumieć, że nie tylko miłością żyje związek. Że związek buduje się dzień po dniu, w pokonywaniu wyzwań, w cierpliwości wobec każdej trudności, w czułości, w partnerstwie, i w towarzystwie osoby, która nie puści twojej ręki w pierwszych gorszych dniach.

Niech to będzie osoba, która cię wzmacnia, zamiast sprawiać, że kwestionujesz swoją wartość i zdolność do kochania oraz bycia kochanym. Niech będzie to osoba, której nie musisz zmuszać do pozostania lub okazywania uczuć. Niech przyjdzie w naturalnym rytmie, który jednoczy serca.

Życzę tego następnej osobie, która pojawi się w Twoim życiu: niech będzie światłem!
To wystarczy, aby wszystko było łatwiejsze, aby pomóc ci bardziej kochać siebie i pokazać, że prawdziwy związek nie powinien być wyzwaniem, ale miejscem wewnętrznego wzrostu tych, którzy spotykają się poprzez miłość💞

Dakoria
📷Pinterest

19/09/2025

Mówił o miłości i życiu jak nikt inny.
O śmierci — nie z lękiem, lecz z najgłębszą czcią.
Nie odwracał się od prawdy, nawet tej, co najpierw boli.
Bo dusza waży tyle, ile odwagi zdołała unieść.
A tam, gdzie milczenie stawało się murem,
on otwierał przestrzeń.

W jego słowach życie i śmierć zawsze razem, krocząc obok siebie w ciszy i w świetle.
To, co żywe — nieustannie się stawało:
w ruchu, w pytaniu, w oddechu.

Uczył, że pamięć, blizna i rana
nie są ciężarem, lecz mostem prowadzącym ku życiu.
Jak nikt inny mówił o rodzinie i przynależności,
o tym, co zakryte, wyparte, zapomniane.

To, co zostało rozdzielone, ma być połączone.
By każdy mógł iść własną ścieżką,
a jednocześnie znać swój korzeń.
I wiedzieć, że przeszłość nie musi nas więzić.

Porządki miłości nie nakaz, ani dyscyplina.
To drzwi, które otwierają serce,
by mogła przez nie przejść
miłość.
To ciche prowadzenie, nie przymus.
Most, który łączy, a nie dzieli.

Śmierć nie była dla niego zejściem — raczej otwarciem.
Nie po to, by odejść, lecz by się ukończyć.
By zrozumieć.
By pokochać głębiej.

Jego słowa trafiały głębiej niż echo —
W serce, w duszę, tam, gdzie prawda może znaleźć dom.

Jego słowa były jak lustro — nie zawsze przyjemne,
Ale zawsze dokładne, prawdziwe, pełne.
Czasem cisza mówiła więcej niż słowa,

Miłość w równowadze daje spelnienie
A prawda, choć ostra, oczyszcza i otwiera.

Rozumiał łańcuchy i więzy,
Co trzymają nas w dawnych miejscach
A odejście i śmierć nie łamią więzi; splatają ją mocniej niż kiedykolwiek.

Życie to źródło, które ma swój początek i koniec.
Gdzie każdy krok ma znaczenie.
Gdzie każdy oddech niesie sens.
Gdzie cisza i ruch splatają się w jedno.

15/09/2025

Męski Świat

„Dopóki dorosły mężczyzna nie uświadomi sobie symbiotycznej więzi ze swoją matką i nie zacznie się od niej oddzielać, jego świat zewnętrzny może być odbiciem lęków, nieuświadomionych traum i ran emocjonalnych, które należą do niej.

Jego krucha psyche, przesycona matczyną opiekuńczością, w konfrontacji z wyzwaniami pozbawiającymi poczucia ciepłego bezpieczeństwa, często szuka wymówek i usprawiedliwień wobec działań wymagających zaangażowania i odwagi wobec tego, co nieznane.

Może to przejawiać się w napadach złości i gniewu, których ładunek emocjonalny wrzuca go w ciemną otchłań duszy — w tę część, która wciąż jest związana z matką.

Jeśli mężczyzna nie rozpozna wpływu tej zależności, jego życie może przypominać pasmo emocjonalnego rollercoastera. Trudniej mu wtedy nawiązać głębszą, zdrową relację z kobietą, bo podświadomie projektuje na nią ukryte wobec matki pretensje. Pretensje, które świadomość zepchnęła w odmęty nieświadomości, aby móc podtrzymywać iluzję symbiotycznej więzi.

Złość, gniew i frustracja mogą znajdować ujście w relacji z partnerką. Dopiero uświadomienie sobie, że prawdziwym adresatem tych uczuć jest matka, otwiera drogę do zmiany.

Wtedy możliwe staje się oddzielenie od niej.
Świadome wyrażenie tłumionych emocji wobec matki pozwala zakończyć symbiozę. Rozpoznanie i przepracowanie mechanizmu projekcji może przynieść wolność zarówno jemu, jak i jego matce.

Z tej nowej perspektywy mężczyzna może spojrzeć na swoją matkę już nie jak dziecko, ale jak dorosły, stojący obiema nogami w swojej sile.
Może przyjąć ją jako kobietę, która dała mu życie — zobaczyć zarówno jej słabości, jak i moc, która pozwoliła jej się poświęcać.

Dzięki temu może iść własną drogą, niosąc matkę w sercu jak dorosły syn.
Wolny i niezależny.

Tak samo istotna jest rola ojca. Jego obecność — lub jej brak, czy to fizyczny, czy emocjonalny — odciska głęboki ślad na życiu mężczyzny.
Brak męskiego wzorca wpływa na decyzje, relacje i sposób bycia w świecie.

Brak i nieobecność ojca w życiu mężczyzny tworzy głęboką ranę, która nie pozwala mu w pełni rozwinąć swojego potencjału.
Jednym z największych wyzwań mężczyzny jest zaopiekowanie się tą raną. Uzdrowienie jej i uznanie.
To proces, który może odmienić jakość życia każdego mężczyzny.”

Dariusz Skalik

Zapraszam do pracy nad tym tematem.
Wibronika.pl

09/09/2025

Ustawienia karmiczne. Stacjonarnie i online. Zapraszam

08/09/2025

Relacje – kiedy relacja jest trudna albo się nie udaje?
Systemowym okiem widzimy, że barierą dla porozumienia w relacji jest tzw. nieporządek np.

- źle zrównoważona energia męska i żeńska w nas

- negatywne nastawienie do płci przeciwnej jeszcze za nim wchodzimy w relacje np. uraza z poprzedniego związku lub obraz wyniesiony z domu rodzinnego

- kiedy wartości dwóch systemów rodzinnych i wyobrażenia na temat małżeństwa bardzo rozbieżne

- kiedy brakuje zbilansowanej wymiany w dawaniu i przyjmowaniu - jedno daje za dużo

- kiedy jedno z nich odrzuca któregoś ze swoich rodziców – urazy będą przenosiły się na ich wspólną relację

- kiedy będąc w swojej relacji nadal jesteśmy listonoszem dla swoich rodziców angażując się w ich konflikty

- symboliczny ślub z tatusiem lub mamusią (córeczka tatusia, synek mamusi), partner jest już zajęty

- kiedy któryś z partnerów jest rodzicem dla swoich rodziców – petryfikacja (brak energii na własne życie)

- kiedy jesteśmy splątani z losami przodków z ich poprzednimi partnerami np. rozdzieleni zakochani, małżeństwo z przymusu, odrzucona miłość, zdrada, straty dzieci, śmierć ukochanego, gwałty i przekroczenia w małżeństwie, inne.

- kiedy jedno z partnerów jest w niedokończonej żałobie
- kiedy mamy własne niedokończone poprzednie relacje, np. żal z powodu utraty pierwszej miłości

- kiedy partnerzy nie szanują nawzajem swoich byłych partnerów, również ich wspólnych dzieci (brak hierarchii)

- trudności są również, gdy występuje fenomen utraconego bliźniaka (jest to dość częste zjawisko)

- przeniesiona zazdrość między rodzeństwem z domu rodzinnego na relację (np. rodzice traktowali nie równo dzieci, lub brakowało któregoś dziecka i po śmierci matka nie mogła dać tyle troski i uwagi co dzieciom narodzonym przed utratą, któreś z dzieci dostało status partnera z powodu nieobecności drugiego rodzica, czasem choroba lub jakiś wypadek wprowadza nierównowagę) – tu będzie zazdrość i rywalizacja o uwagę

Mogą pojawić się również inne blokady np. własne przekonania, gdzie wierzymy, że nie zasługujemy na miłość, że nikt nas nie pokocha, że nie poradzimy sobie jako żona, rodzic, itd. Dlatego każdy przypadek rozpatrujemy indywidualnie.

06/09/2025

✨ AUTYZM I ADHD – inne spojrzenie na „diagnozę” ✨

W świecie medycyny autyzm i ADHD to zaburzenia rozwojowe. Ale w ujęciu Totalnej Biologii, Nowej Medycyny Germańskiej, Recall Healing i podejścia systemowego Berta Hellingera – są to często głębokie odpowiedzi duszy i ciała na to, co wydarzyło się w systemie rodzinnym.

🌿 ADHD – dziecko, które „biegnie za dwóch”
Bardzo często dzieci z ADHD niosą w sobie nadmiarowy ruch.

Dlaczego?

Zdarza się, że ich brat lub siostra zmarli przed narodzinami – i wtedy dziecko żyje i porusza się „za nich”.

Niekiedy noszą w sobie energię dzieci, które zostały oddane, usunięte, poronione – „biegną” za kilku, nie tylko za siebie.

W polu systemowym mogą także kompensować brak ruchu rodziców lub przodków – np. jeśli ktoś był unieruchomiony, więziony, sparaliżowany, dziecko „zastępczo” wpada w nadmiar ruchu.

💬 „Dziecko z ADHD tańczy w rytm muzyki, której inni nie słyszą.” – mówi się. I często ta muzyka to echo dusz, które odeszły przedwcześnie.

🌿 Autyzm – dziecko, które zamyka się w swoim świecie
Autyzm bywa próbą ochrony.

Dziecko może nieść konflikt separacji – np. gdy w okresie prenatalnym matka czuła się samotna, odrzucona, zagrożona.

Czasem jest to też lojalność wobec wykluczonych – dziecko identyfikuje się z tymi, którzy w systemie „nie mieli głosu”: zamkniętymi w szpitalach, odrzuconymi, innymi.

Autyzm może być też tarczą – „świat jest zbyt bolesny, więc zamykam się w swoim świecie, gdzie jest bezpieczniej.”

🌿 W ujęciu systemowym Hellingera
Autyzm i ADHD to nie przypadek. To głos całego rodu.

Dziecko z ADHD „biegnie” tam, gdzie dorośli bali się iść.

Dziecko z autyzmem pokazuje: „Nie mogę mówić, bo ktoś przede mną nie miał prawa mówić.”

Czasem noszą w sobie traumę wojenną – nieustanny ruch, lęk, napięcie w polu.

💬 Hellinger mówił: „Dzieci są najbardziej lojalne wobec systemu. Niosą to, czego dorośli nie chcą widzieć.”

🌿 Przykłady z praktyki (case study)

Chłopiec z ADHD, który „nie mógł usiedzieć” – w rodzie był dziadek sparaliżowany po wypadku. On poruszał się „za niego”.

Dziewczynka w spektrum autyzmu – jej mama straciła pierwsze dziecko i nigdy o nim nie mówiła. Dziewczynka „zatrzymała się” w świecie, w którym jest jeszcze z tym dzieckiem.

Nastolatek z ADHD, nieustannie w ruchu – w systemie były bliźnięta, które nie przeżyły. On żył „za trzech”.

🌟 Zamiast pytać: co nie tak z moim dzieckiem?
Spróbuj zapytać: co w naszym systemie domaga się zauważenia? kto został pominięty? kto nie miał prawa żyć, mówić, poruszać się?

Bo każde dziecko jest lustrem systemu. I każde dziecko – nawet jeśli wyraża to w trudny sposób – prowadzi nas do prawdy i uzdrowienia.

💚 „Dzieci nie są problemem. One pokazują problem.”

👉 Jeśli chcesz przyjrzeć się bliżej temu, co Twoje dziecko może nieść w sercu – zapraszam na warsztaty ustawień systemowych i sesje indywidualne. Razem możemy odkryć to, co ukryte – i odciążyć najmłodszych.



🔹 AUTYZM I ADHD – inne spojrzenie 🔹

Kiedy mówimy o autyzmie i ADHD, zazwyczaj widzimy je jako „zaburzenia”, które trzeba leczyć albo korygować. A co jeśli spojrzymy na nie z innej perspektywy – przez pryzmat Totalnej Biologii, Nowej Medycyny Germańskiej, Recall Healing i podejścia systemowego Berta Hellingera?

🌿 Totalna Biologia / Recall Healing
Patrzy na autyzm i ADHD jak na głębokie programy biologiczne, które dziecko (a czasem całe pole rodzinne) niesie w sobie.

Autyzm może być konsekwencją silnego, wczesnego konfliktu (np. odrzucenia, braku kontaktu emocjonalnego w okresie ciąży), a także sposobem na „odłączenie się” od świata, który wydaje się zbyt bolesny lub niebezpieczny.

ADHD to z kolei często zapis konfliktów związanych z brakiem ruchu, presją, koniecznością dopasowania się – dziecko „musi” wciąż działać, by odreagować napięcia zapisane w biologicznej pamięci.

🌿 Nowa Medycyna Germańska (NMG)
Hamer widział w autyzmie i ADHD wynik aktywnych konfliktów biologicznych.

W autyzmie może chodzić o konflikt separacji (dziecko jakby „odcina się” od kontaktu, by chronić psychikę).

ADHD często jest odzwierciedleniem konfliktu niemożności działania – dziecko uruchamia ciało, by wyrównać brak możliwości ekspresji.

🌿 Podejście systemowe (Hellinger i inni)
Autyzm i ADHD mogą być nie tylko indywidualnym „problemem”, ale lojalnością wobec systemu rodzinnego.

Dziecko może „brać na siebie” wykluczone osoby z rodu – np. tych, którzy byli niezrozumiani, odrzuceni, zamknięci w szpitalach czy nie mieli prawa do głosu.

Często widać też głęboką więź z traumami wojennymi, utratami i nierozwiązanymi historiami rodzin.

ADHD bywa ruchem w stronę „życia za innych” – dziecko nosi w sobie energię, która nie należy tylko do niego, lecz do całego pola.

✨ Zamiast patrzeć przez pryzmat choroby – możemy zobaczyć DAR.
Autyzm może nieść niezwykłą wrażliwość, głębię, inne spojrzenie na świat. ADHD – spontaniczność, kreatywność, siłę życia. To zaproszenie do tego, by system i rodzina zobaczyły, co zostało wyparte, i przyjęły to z miłością.

💬 „Dzieci nie są problemem. One pokazują problem.” – powtarzają ustawieniowcy.
A ja dodam: każde dziecko jest lustrem systemu i jednocześnie kluczem do jego uzdrowienia.