Ciałooddychanie. Katarzyna Kachel

09/07/2025

to jedna z ważniejszych opowieści, która teraz znajduje należne jej miejsce. O stracie, żałobie i powrocie do życia. W oddechu, dzięki oddechowi, w grupie, plemieniu, wśród ludzi, w dobrej, czułej obecności. Jesteśmy. W sobotę poprowadzę warsztat oddechu transmodalnego w Nowym Sączu, czekam na Ciebie, może Ty czekasz na Siebie?💚❤️

07/07/2025

moja opowieść ma wiele początków, ale ten pierwszy, świadomy, zaczyna się w oddechu. Dzięki pracy metodą oddechu transmodalnego zrozumiałam, jak bardzo jestem odcięta od ciała, zamrożona nie tylko w języku i mówieniu o doświadczeniu straty, ale także w samym jej przeżyciu. Zrozumiałam, że kobiety po poronieniu, stracie dziecka nienarodzonego nie dają sobie prawa do przeżywania żałoby. Ja sobie nie dałam. To wyjątkowo okrutne. Miałam w sobie wiele niezgody, chciałam, by temat został społecznie zauważony, uznany, tak, by kilkadziesiąt tysięcy Polek rocznie nie musiało samotnie zmagać się z utratą ciąży, marzeń o dziecku, wyobrażeń o sobie jako matce. Kiedy zaczęłam o tym mówić i zastanawiać się, jak mogę wnieść temat do codziennego życia, myślałam, by prowadzić kręgi kobiet, grupy wsparcia, działać. Ale wtedy, cztery lata temu, nie byłam na to gotowa. Zaczęłam od tego, co jest mi bliskie, od szukania języka, który mógłby jak najlepiej opowiedzieć o matkach, których dzieci były obecne, choć się nie narodziły, albo były tutaj tylko chwile. Kobietach, które nie dają sobie prawa do mówienia o sobie „matka”, prawa do żałoby, do smutku, do przeżywania. Tak powstała książka „Wszystkie moje straty”. Dziś w Fundacja Czułe w Stracie prowadzę warsztaty oddechowe.

to fragment tekstu o Fundacja Czułe w Stracie, który tak pięknie napisała Krysia Trzupek. Link do tej bardzo osobistej opowieści w komentarzu🌞

25/06/2025

wiele rzeczy zaczęłam robić późno; jeździć na nartach, zaliczać kurs wspinaczki, jeździć samochodem, egzamin zdawałam przed pięćdziesiątką, swoją pierwszą sesję zdjęciową też zrobiłam późno. Sporo innych "późno" wciąż na mnie czeka, lubię też to czekanie. Nie mam poczucia zmarnowanego czasu, jest jak jest. Świadomie oddychać zaczęłam kilka lat temu i robię to sobie z dziką radością do teraz. Czasami mówię, częściej nawet mówię, że oddech uratował mi życie. Duże słowa, zaczynam lubić duże słowa, też. Oddech to lubienie nie tylko słów, to lubienie siebie, to przywracanie sobie wiary, że jesteś większa niż myślisz. I można to robić z czułością. W piątek oddychamy w grupie właśnie w czułości. Ale jeśli chcesz oddychać indywidualnie, nie jest za późno, jest ten właśnie moment

🤸🤸‍♀️🤸‍♂️są miejsca na piątek, link w komentarzu

zdjęcie: Marzena Gala

24/06/2025

jestem, jesteśmy🌱

Stratą jest nie tylko to, co zostało utracone fizycznie, ale także to, co się nigdy nie wydarzyło. Niepłodność to taka niewidzialna strata – strata marzenia, czekania, planów, wyobrażeń, które nigdy się nie ucieleśniły.

To oczekiwanie.

To nadzieja.

To powracające pytania bez odpowiedzi.

To strata bez imienia, strata bez pożegnania, bez daty w kalendarzu.

Ale ona jest. I masz prawo ją czuć.

Masz prawo tęsknić i cierpieć.

Masz prawo do łez i do gniewu.

Niepłodność to nie Twoja wina. Nie definiuje Twojej kobiecości.

W naszej przestrzeni widzimy tę niewidzialną stratę.
Pamiętaj, że nie jesteś sama. Jesteśmy tu dla Ciebie.

Więcej na stronie:
https://fundacjaczulewstracie.pl/

07/06/2025

oddech jest delikatny, nie popędza, towarzyszy. Oddech jest cierpliwy, nie irytuje się, otula. Oddech jest mocny, nie napiera, buduje. Zna twoje zranienia, zanim je nazwiesz. Jak ja kocham pracę z oddechem, i jak cieszę się na wspólne oddychanie🌞🌊

07/06/2025

zanim zamieszkałem w świecie, świat zamieszkał we mnie.
nigdzie dalej nie odszedłem, nigdzie bliżej nie wróciłem,
choć dużo zostawiam pomiędzy.
ale ty już wiesz, że nie jestem tylko z ciebie, tak jak i ty nie jesteś.
Narodziłem się z gwiazd. One mnie wykarmiły i ubrały w światło,
byś mogła mnie widzieć,
kiedy nocą spojrzysz w niebo

wtedy przestanie
być ciemno

napisałam te słowa kilka lat temu i zadedykowałam Matkom Gwiezdnych Dzieci. To był ten czas, kiedy tak bardzo chciałam prowadzić warsztaty i sesje oddechowe dla kobiet po stracie, kobiet w żałobie, albo kobiet, które sobie na nią nie pozwoliły, i tak bardzo nie mogłam. Zamiast, a może dlatego powstała wówczas książka "Wszystkie moje straty. O ciąży, traumie i powrocie do życia", a dziś moje tamtejsze pragnienie urzeczywistnia się. I to jak! Z cudownymi Kobietami, które mnie do tej przestrzeni zaprosiły: Anną Boryczko, Edytą Mikołajewicz stajemy, by dawać otulenie, nadzieję, ale i narzędzia, które pomogą powracać do życia. Chcemy towarzyszyć i mówić, że można, że da się, że na wszystko jest czas. To wielki zaszczyt i przywilej🌿

zapraszam z serca na stronę Fundacja Czułe w Stracie

Fundacja „Czułe w Stracie” powstała, aby otoczyć opieką i troską kobiety, które doświadczyły śmierci dziecka na każdym etapie życia i w każdej formie tej bolesnej straty. Tworzymy miejsce, w którym kobiety nie będą z tym doświadczeniem same.

„Czułość” w nazwie to symbol obecności, delikatności i zrozumienia.

Naszą misją jest towarzyszenie w drodze od bólu ku delikatnemu odrodzeniu, z szacunkiem dla każdej historii, z uważnością i delikatnością, w rytmie, jakiego potrzebuje serce. Udzielamy wsparcia poprzez działania na rzecz zdrowia psychicznego, emocjonalnego i fizycznego.

Razem możemy nieść czułość tam, gdzie jest najtrudniej.

Zapraszamy na stronę internetową:
https://fundacjaczulewstracie.pl/