MONTESSORI – PEDAGOGIKA LECZNICZA I TERAPIA MULTISENSORYCZNA MEDYCYNA – KONSULTACJE Z LEKARZAMI WSZYSTKICH SPECJALNOŚCI PROWADZĄCYMI PACJENTAPSYCHOLOGIA – DIAGNOZOWANIE ROZWOJU PRZEZ WSPÓŁPRACUJĄCYCH Z GABINETAMI PSYCHOLOGÓW MONTESSORI – PEDAGOGIKA LECZNICZA I TERAPIA MULTISENSORYCZNA MEDYCYNA – KONSULTACJE Z LEKARZAMI WSZYSTKICH SPECJALNOŚCI PROWADZĄCYMI PACJENTA
PSYCHOLOGIA – DIAGNOZOWANIE ROZWOJU PRZEZ WSPÓŁPRACUJĄCYCH Z GABINETAMI PSYCHOLOGÓW
TERAPIA MONTESSORI będąc elementem całościowego oddziaływania na rozwój dziecka współpracuje intensywnie z lekarzami i terapeutami, szczególnie na obszarze rehabilitacji, neurologii i psychiatrii. Metody wczesnej diagnostyki zaburzeń rozwojowych umożliwiają zastosowanie specjalistycznej rehabilitacji neurologicznej multisensorycznej – według koncepcji MONACHIJSKIEJ FUNKCJONALNEJ DIAGNOSTYKI I TERAPII T. Od momentu postawienia diagnozy głównej, terapię Montessori i pedagogikę leczniczą włącza się w:
Proces leczenia i usprawniania
Obserwację dziecka i diagnozę dynamiczną uwzględniającą zachodzące zmiany
Monitorowanie postępów, deficytów, powstawanie deficytów wtórnych
Obserwację wpływu terapii na dzieci ze zdiagnozowanymi zmianami napadowymi
Monitorowanie wpływu leków na zachowanie i emocje dzieci
Budowanie strategii terapeutycznych
Strategie wychowawcze
Nabywanie kompetencji społecznych
PACJENTAMI – KLIENTAMI pedagogiki leczniczej i terapii Montesssori są:
dzieci wymieniane w grupie ryzyka, których rozwój jest stale monitorowany (grupę ryzyka stanowią niemowlęta urodzone z nieprawidłowej ciąży, wcześniaki, niemowlęta dystroficzne, po przebytym urazie okołoporodowym – wylewy śródczaszkowe, niedotlenienie CUN; niemowlęta z porażeniem nerwów obwodowych, z wrodzonymi dysfunkcjami narządu ruchu oraz z zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowej. pacjenci z wrodzonymi wadami układu nerwowego centralnego i obwodowego
pacjenci z zaburzeniami rozwoju psychicznego. Kategorie rozpoznań z ICD – 10 to F80 do F89; szczególnie częste diagnozy to autyzm atypowy, dziecięce zaburzenia dezintegracyjne, zaburzenia hiperkinetyczne z upośledzeniem umysłowym i ruchami stereotypowymi. pacjenci z zespołami genetycznymi
pacjenci z upośledzeniem umysłowym
pacjenci z zaburzeniami zachowania i emocji rozpoczynającymi się w dzieciństwie. Kategorie ICD – 10 to F90 do F99; szczególnie częste są zespoły nadpobudliwości ruchowej, zaburzenia zachowania z nieprawidłowym procesem socjalizacji, zachowania opozycyjno – buntownicze uniemożliwiające kontakt i komunikację z innymi, mieszane zaburzenia zachowania i emocji, zaburzenia emocjonalne dzieciństwa – lęk przed separacją, zaburzenia lękowe w postaci fobii. Zdarzają się diagnozy mutyzmu wybiórczego oraz relatywnych zaburzeń przywiązania i selektywności przywiązania. pacjenci z zaburzeniami nastroju – z epizodami depresyjnymi oraz depresjami nawracającymi. pacjenci z psychogennym zatrzymaniem stolca, dzieci moczące się i zanieczyszczające się
