Jakie są godziny otwarcia?

Poniedziałek 08:00 - 18:00 Wtorek 08:00 - 18:00 Środa 08:00 - 18:00 Czwartek 08:00 - 18:00 Piątek 08:00 - 18:00

Instytut Zdrowia i Urody - Mateusz Majkut - Rehabilitacja, Fizjoterapia,

Strona główna
Polska
Kwidzyn
Instytut Zdrowia i Urody - Mateusz Majkut - Rehabilitacja, Fizjoterapia,

Gabinet fizjoterapii, masażu oraz odnowy biologicznej Jesteśmy zespołem fizjoterapeutów dla których dobro pacjenta i jego zdrowie jest najważniejsze.

W naszej praktyce zawodowej wykorzystujemy najnowsze metody fizjoterapeutyczne, które przyspieszają powrót do zdrowia i są maksymalnie efektywne. Praca jest dla nas ogromną pasją, dlatego każdy dzień pracy przynosi nam satysfakcję. Celem naszej pracy jest niesienie pomocy pacjentom. Zawsze staramy się podchodzić do problemów pacjentów indywidualnie oraz patrzeć na organizm człowieka całościowo co czyni naszą pracę skuteczniejszą. W swojej pracy stosujemy metody terapeutyczne takie jak:

Kinesiology Taping
Masaż tkanek głębokich,
Rozluźnianie pozycyjne
Techniki Energizacji Mięśni
Techniki aktywnego rozluźniania
Rozluźnianie mięśniowo- powięziowe
Technika uwalniania punktów spustowych
Poizometryczna relaksacja mięśni
Anatomy Trains- łańcuchy mięśniowo- powięziowe
Cranio- sacral therapy – terapia czaszkowo – krzyżowa
Mobilizacje i manipulacje stawowe
Terapia wiscelarna - terapia narządów wewnętrznych
Klawiterapia, Pinopresura i suche igłowanie
Kinezyterapia - gimnastyka usprawniająca
Masaż leczniczy, klasyczny oraz relaksacyjny
Zabiegi fizykoterapeutyczne (Dr TECAR, Elektroterapia, Laseroterapia, Ultradźwięki, Magnetoterapia, Światłoterapia, Krioterapia). Dolegliwości którymi zajmujemy się w gabinecie:

Bóle i zawroty głowy:
bóle migrenowe
dolegliwości stawu skroniowo-żuchwowego
bóle twarzy
porażenie nerwu twarzowego
zapalenie zatok

Bóle i dysfunkcje kręgosłupa:
rwa kulszowa, "korzonki"
rwa ramienna
dyskopatie, wypukliny i przepukliny jądra miażdżystego
zmiany zwyrodnieniowe
stany pourazowe
bóle karku i szyi
bóle w obrębie klatki piersiowej, bóle stawów żeber, problemy z oddychaniem

Bóle i dysfunkcje obręczy barkowej i kończyn górnych:
drętwienia rąk
naciągnięcia, naderwania, przeciążenia mięśni, ścięgien i więzadeł
zespół ciasnoty podbarkowej
niestabilność i uszkodzenia kompleksu barkowego
zmiany zwyrodnieniowe stawu ramiennego
łokieć tenisisty i łokieć golfisty
zespół ciaśni kanału nadgarstka
stany po złamaniach zwichnięciach i skręceniach

Bóle i dysfunkcje obręczy miednicznej:
bóle pochodzące ze stawów krzyżowo-biodrowych
bóle kości krzyżowej i ogonowej
problemy w obrębie dna miednicy
bolesne miesiączki
nietrzymanie moczu
dolegliwości bólowe ginekologiczne

Bóle i dysfunkcje stawów biodrowych i mięśni uda:
zespół mięśnia gruszkowatego
naderwania, naciągnięcia mięśniowe
stany po operacjach
bóle bioder
bóle promieniujące
dysfunkcje w obrębie pośladków

Bóle i dysfunkcje stawów kolanowych:
uszkodzenia i zerwania więzadeł ACL, PCL, LCL, MCL, niestabilność stawu kolanowego
bóle zwyrodnieniowe, chonodromalacje, dysfunkcje stawu rzepkowo-udowego
uszkodzenia łąkotek
stany po operacjach

Bóle i dysfunkcje stawów skokowych i stawów stopy:
skręcenia, zwichnięcia, złamania „kostki”
problemy ścięgna Achillesa
drętwienia łydek
naciągnięcia i zerwania mięśni
ostroga piętowa, zapalenie rozcięgna podeszwowego
hallux

Kontuzje sportowe:
"kolano skoczka" - zapalenie więzadła rzepki
"kolano biegacza" - zespół pasma biodrowo- piszczelowego
urazy łąkotek
zespół stożka rotatorów stawu barkowego
łokieć tenisisty i łokieć golfisty
łokieć miotacza
przeciążenia stawu nadgarstkowego
skręcenie stawu kolanowego
skręcenie "kostki" - uszkodzenie więzadeł stawu skokowego
naciągnięcia mięśni uda i łydki
bóle przeciążeniowe kręgosłupa
zapalenie ścięgna Achillesa

26/08/2025

Ból stawu kolanowego jest jedną z najczęstszych dolegliwości układu ruchu. Może mieć różne przyczyny – od przeciążenia po poważniejsze choroby. Fizjoterapia jest kluczowa zarówno w leczeniu, jak i w profilaktyce.

Najczęstsze przyczyny bólu kolana
1. Urazy i przeciążenia
• skręcenia i naderwania więzadeł (ACL, MCL, LCL, PCL),
• uszkodzenia łąkotek,
• naciągnięcia lub zapalenia mięśni i ścięgien (np. pasmo biodrowo-piszczelowe),
• przeciążenia treningowe („kolano biegacza”, „kolano skoczka”).

2. Choroby zwyrodnieniowe
• choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (gonartroza),
• chondromalacja rzepki (rozmiękanie chrząstki),
• zmiany pourazowe w chrząstce stawowej.

3. Stany zapalne
• zapalenie kaletek maziowych,
• zapalenie stawów (RZS, dna moczanowa, łuszczycowe zapalenie stawów).

4. Inne przyczyny
• wady osi kończyn (koślawość, szpotawość),
• niestabilność rzepki,
• torbiel Bakera,
• ból rzutowany z biodra, kręgosłupa lub mięśni.

Fizjoterapia w bólu kolana

1. Leczenie zachowawcze i redukcja objawów
• odpoczynek i odciążenie stawu,
• chłodzenie (przy urazach i ostrym bólu), ciepło (przy przewlekłych zmianach zwyrodnieniowych),
• kompresja i elewacja (przy obrzęku),
• fizykoterapia: krioterapia, laser, ultradźwięki, pole magnetyczne, Tecar.

2. Ćwiczenia poprawiające ruchomość i siłę
• delikatne ćwiczenia zakresu ruchu (uginanie i prostowanie w granicy bólu),
• ćwiczenia izometryczne mięśnia czworogłowego uda (napinanie uda z wyprostowanym kolanem),
• ćwiczenia na mięśnie pośladkowe i biodrowe – stabilizują kolano,
• stopniowo ćwiczenia oporowe (taśmy TheraBand, ciężarki).

3. Trening stabilizacji i propriocepcji
• stanie na jednej nodze (na podłodze, później na niestabilnym podłożu),
• przysiady w ograniczonym zakresie,
• ćwiczenia równoważne na poduszce sensomotorycznej, BOSU.

4. Rozciąganie i mobilizacja
• rozciąganie mięśni czworogłowych, dwugłowych uda, łydki,
• automasaż rolowaniem (roller, piłeczka).

5. Kinezyterapia funkcjonalna
• stopniowy powrót do aktywności (marsz, rower stacjonarny, pływanie),
• nauka prawidłowego wzorca ruchu (np. technika przysiadów, biegania).

21/08/2025

Fizjoterapia po skręceniu stawu skokowego jest kluczowa dla pełnego powrotu do sprawności i zapobiegania przyszłym urazom. Zaniedbanie rehabilitacji może prowadzić do przewlekłej niestabilności stawu, co zwiększa ryzyko kolejnych skręceń. Proces rehabilitacji jest zazwyczaj podzielony na kilka faz.

Faza ostra (pierwsze dni po urazie)

Głównym celem tej fazy jest zmniejszenie bólu, obrzęku i stanu zapalnego. Stosuje się protokół R.I.C.E. (lub nowszy P.R.I.C.E., z dodatkowym P od "Protection" - ochrona):
• Protection (Ochrona): Unieruchomienie stawu za pomocą stabilizatora, ortezy lub w lżejszych przypadkach - elastycznego bandaża. Należy unikać ruchów, które wywołują ból.
• Rest (Odpoczynek): Odciążenie kontuzjowanej nogi. W razie potrzeby użycie kul łokciowych.
• Ice (Lód/Chłodzenie): Stosowanie zimnych okładów na okolicę stawu, aby zmniejszyć obrzęk i ból. Okłady należy stosować przez 15-20 minut kilka razy dziennie, owijając lód w ręcznik, aby uniknąć odmrożenia skóry.
• Compression (Uciśnięcie): Zastosowanie ucisku za pomocą bandaża elastycznego, co pomaga w redukcji obrzęku.
• Elevation (Uniesienie): Układanie nogi powyżej poziomu serca, np. na poduszce, co wspomaga odpływ limfy i zmniejsza obrzęk.
W tej fazie fizjoterapia może obejmować także łagodny masaż (drenaż limfatyczny) i delikatne zabiegi fizykoterapeutyczne (np. laseroterapia, zimnolecznictwo).

Faza podostra (od 1-2 tygodnia do około 6 tygodni)

Gdy ból i obrzęk ustępują, rozpoczyna się stopniowe przywracanie ruchomości i siły mięśniowej.
• Przywracanie zakresu ruchu: Delikatne ćwiczenia czynne (wykonywane przez pacjenta) i bierne (z pomocą fizjoterapeuty). Należą do nich:
• Wzmacnianie mięśni: Stopniowe wprowadzanie ćwiczeń oporowych.
• Ćwiczenia z taśmami elastycznymi (np. naciąganie taśmy w różnych kierunkach).
• Wspięcia na palce i na pięty.
• Ćwiczenia propriocepcji (czucia głębokiego): Staw skokowy po skręceniu traci zdolność do prawidłowego "czucia" swojego położenia w przestrzeni. Odbudowa propriocepcji jest kluczowa dla stabilności.
• Terapia manualna: Fizjoterapeuta może stosować techniki mobilizacji stawu, masaż tkanek miękkich oraz techniki powięziowe, aby poprawić zakres ruchu i zmniejszyć napięcie.
• Fizykoterapia: Kontynuacja zabiegów przeciwbólowych i przeciwzapalnych, w tym laseroterapii, ultradźwięków, czy magnetoterapii, elektroterapii, terapii Tecar.

Faza przewlekła (powrót do aktywności)
Ta faza ma na celu pełne przygotowanie do powrotu do codziennych czynności i sportu.
• Trening funkcjonalny: Ćwiczenia, które naśladują ruchy wykonywane podczas uprawiania sportu.
• Zwiększanie obciążeń: Stopniowe wprowadzanie coraz większych obciążeń, tak aby staw przyzwyczaił się do wysiłku.
• Kinesiotaping: Aplikacje plastrów Kinesio tape mogą wspomagać stabilizację stawu i redukcję obrzęku, zwłaszcza podczas powrotu do aktywności fizycznej.

Ważne!
Cały proces rehabilitacji powinien być prowadzony pod nadzorem doświadczonego fizjoterapeuty. Tylko on jest w stanie ocenić stopień urazu, indywidualnie dobrać ćwiczenia i odpowiednio dostosować obciążenia, aby proces leczenia był bezpieczny i skuteczny.

15/07/2025

Fizjoterapia odgrywa kluczową rolę w leczeniu dolegliwości bólowych szyi — zarówno ostrych, jak i przewlekłych. Celem terapii jest nie tylko złagodzenie bólu, ale też przywrócenie prawidłowej funkcji mięśni, stawów i nerwów szyi, poprawa postawy oraz profilaktyka nawrotów.

Najczęstsze przyczyny bólu szyi:
• Napięcie mięśniowe (np. stres, długie siedzenie przy komputerze)
• Przeciążenie mięśni karku
• Dyskopatie szyjne
• Zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego
• Wypadki komunikacyjne (whiplash)
• Zespół górnego otworu klatki piersiowej
• Zespół skrzyżowania górnego (garbienie się, „głowa do przodu”)
•
Metody fizjoterapii przy bólu szyi:
1. Terapia manualna
• Mobilizacje i manipulacje stawów kręgosłupa szyjnego
• Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe
• Terapia punktów spustowych (trigger points)
Szybka poprawa ruchomości i zmniejszenie bólu

2. Kinesiotaping
• Aplikacje taśm kinezjologicznych na mięśnie karku, czworoboczny, dźwigacz łopatki
• Redukuje napięcie i wspomaga krążenie

3. Ćwiczenia terapeutyczne
• Ćwiczenia posturalne (poprawiające ustawienie głowy i łopatek)
• Ćwiczenia wzmacniające głębokie mięśnie szyi
• Ćwiczenia rozciągające (np. dla mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, czworobocznego)
• Trening propriocepcji szyi (czucie położenia głowy)
Kluczowe dla długotrwałych efektów i prewencji i przyczyny

4. Edukacja pacjenta
• Nauka ergonomii (pozycja przy biurku, sen)
• Unikanie przeciążeń
• Instrukcje autoterapii w domu
• Nauka technik relaksacyjnych (w stresowym bólu szyi)

Kiedy do fizjoterapeuty?
Skontaktuj się z lekarzem/fizjoterapeutą, jeśli:
• Ból szyi promieniuje do ramienia/ręki
• Występuje drętwienie, osłabienie mięśni, zawroty głowy
• Ból trwa >2 tygodnie mimo leczenia
• Pojawił się nagle po urazie (np. wypadek)

Źródło zdjęcia:shutterstock

17/06/2025

Zespół cieśni nerwu kulszowego to potoczne określenie stanu, w którym nerw kulszowy (największy nerw w ciele) ulega uciskowi lub podrażnieniu w jego przebiegu poza kręgosłupem, najczęściej w obrębie pośladka. Najbardziej znaną postacią tej dolegliwości jest tzw. zespół mięśnia gruszkowatego (Piriformis Syndrome).

Czym różni się od klasycznej rwy kulszowej?
Miejsce ucisku - Pośladek, miednica
Częstość występowania - Rzadszy
Objawy neurologiczne - Rzadko pełne
Ból przy ucisku pośladka - Typowy
Rezonans magnetyczny (MRI) - Bez zmian w kręgosłupie

Objawy zespołu cieśni nerwu kulszowego (najczęściej przez mięsień gruszkowaty)
• tępy, kłujący lub palący ból pośladka, promieniujący w dół uda,
• ból nasilający się przy:
• siedzeniu (szczególnie długim),
• wstawaniu z krzesła,
• chodzeniu po schodach,
• przekładaniu nogi przez nogę,
• tkliwość przy ucisku pośladka (w miejscu przebiegu nerwu),
• czasem mrowienie w łydce lub stopie, ale bez niedowładów.

Diagnostyka różnicowa
Zespół cieśni nerwu kulszowego diagnozuje się na podstawie objawów i testów funkcjonalnych, ponieważ w MRI lędźwiowym często nie widać zmian.
Pomocne testy:
• Test FAIR (Flexion, Adduction, Internal Rotation) – ból przy rotacji zgiętej nogi,
• Ucisk palpacyjny mięśnia gruszkowatego – bolesność,
• Test Lasegue’a – zwykle negatywny lub lekko dodatni,
• MRI miednicy (jeśli dostępne) – może pokazać ucisk nerwu przez mięsień.
Leczenie zespołu cieśni nerwu kulszowego

Leczenie zachowawcze (podstawowe)
• Odpoczynek i unikanie siedzenia dłużej niż 30 minut bez przerwy,
• Leki przeciwzapalne (np. ibuprofen, naproksen, diclokenak),
• Maści rozluźniające mięśnie (np. kapsaicyna, diklofenak),
• Fizjoterapia - Terapia manualna oraz kinezyterapia, neuromobilizacje nerwu kulszowego

Fizjoterapia i terapia manualna
• Terapia punktów spustowych (trigger points),
• Suche igłowanie (dry needling),
• Terapia powięziowa i głęboki masaż pośladka,
• Mobilizacje miednicy i stawu biodrowego.

3. Iniekcje -zastrzyki
• W cięższych przypadkach: blokada mięśnia gruszkowatego z glikokortykosteroidem pod USG lub EMG.

4. Leczenie operacyjne
• Bardzo rzadko, tylko w przypadkach opornych i potwierdzonego anatomicznego ucisku (np. przez mięsień podwójnie unerwiony)

Czas leczenia
• Ostre przypadki: poprawa w ciągu 2–4 tygodni,
• Przewlekłe: mogą wymagać 6–12 tygodni rehabilitacji,
• Przy braku poprawy warto skonsultować się z neurologiem, ortopedą lub neurochirurgiem.

23/05/2025

Fizjoterapia jest podstawową i często najbardziej skuteczną metodą leczenia bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa, niezależnie od tego, czy jest on spowodowany dyskopatią, przeciążeniem, niestabilnością czy inną przyczyną. Celem fizjoterapii jest nie tylko złagodzenie bólu, ale przede wszystkim usunięcie jego przyczyny, przywrócenie pełnej funkcji kręgosłupa i zapobieganie nawrotom.

Cele fizjoterapii bólu odcinka lędźwiowego
• Zmniejszenie bólu i stanu zapalnego: Złagodzenie ostrych objawów, by umożliwić dalszą pracę z pacjentem.
• Przywrócenie pełnego zakresu ruchu: Odbudowa prawidłowej ruchomości w stawach kręgosłupa lędźwiowego.
• Wzmocnienie mięśni stabilizujących kręgosłup: Skupienie się na mięśniach głębokich tułowia (tzw. "core"), mięśniach brzucha, pośladków i grzbietu.
• Poprawa postawy i ergonomii: Nauka prawidłowych wzorców ruchowych w życiu codziennym i pracy.
• Zmniejszenie ucisku na struktury nerwowe: Jeśli ból jest związany z uciskiem na nerwy (np. w rwie kulszowej).
• Edukacja pacjenta: Zrozumienie mechanizmów bólu i nauczenie samodzielnych strategii radzenia sobie z nim.
•
Metody stosowane w fizjoterapii odcinka lędźwiowego

Fizjoterapeuci korzystają z szerokiego wachlarza technik, dostosowując je indywidualnie do potrzeb pacjenta i przyczyny bólu.
• Terapia manualna:
• Mobilizacje i manipulacje stawów kręgosłupa: Delikatne techniki przywracające ruchomość w zablokowanych segmentach.
• Techniki miękkich tkanek: Masaż, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, terapia punktów spustowych – mające na celu zmniejszenie napięcia mięśniowego.
• Trakcja: Delikatne "wyciąganie" kręgosłupa w celu zmniejszenia ucisku na dysk i struktury nerwowe.
• Kinezyterapia (lecznicze ćwiczenia ruchowe):
• Ćwiczenia stabilizacji centralnej (Core Stability): Skupienie na wzmocnieniu mięśni głębokich brzucha i grzbietu (m.in. poprzecznego brzucha, mięśni wielodzielnych), które tworzą naturalny "gorset" stabilizujący kręgosłup.
• Ćwiczenia wzmacniające i rozciągające: Indywidualnie dobrane ćwiczenia dla mięśni grzbietu, brzucha, pośladków i nóg, a także rozciągające mięśnie przykurczone.
• Ćwiczenia propriocepcji: Poprawa czucia głębokiego i świadomości ciała, co pomaga w utrzymaniu prawidłowej postawy.

• Kinesiotaping: Aplikacja elastycznych taśm, które wspierają mięśnie, zmniejszają ból, redukują obrzęki i poprawiają propriocepcję.
• Edukacja pacjenta i ergonomia: Nauczenie pacjenta prawidłowych wzorców podnoszenia, siadania, schylania się, a także dopasowania miejsca pracy, by zmniejszyć obciążenie kręgosłupa.

Przebieg rehabilitacji
• Ocena i diagnoza: Fizjoterapeuta przeprowadza szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne, by ustalić przyczynę bólu i dobrać odpowiednie metody.
• Faza ostra: Skupienie na zmniejszeniu bólu i stanu zapalnego, często za pomocą metod fizykoterapeutycznych i delikatnych technik manualnych.
• Faza podostra: Stopniowe wprowadzanie ćwiczeń, zwiększanie zakresu ruchu, praca nad stabilizacją.
• Faza przewlekła/profilaktyka: Wzmacnianie mięśni, poprawa postawy, edukacja w zakresie profilaktyki nawrotów, by zapobiec kolejnym epizodom bólu.

Warto pamiętać, że regularność i zaangażowanie pacjenta w wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu są absolutnie kluczowe dla powodzenia fizjoterapii bólu odcinka lędźwiowego. Nie bój się zadawać pytań swojemu fizjoterapeucie!

12/05/2025

Fizjoterapia może być bardzo pomocna w leczeniu zawrotów głowy, szczególnie tych pochodzenia obwodowego (związanych z uchem wewnętrznym) oraz szyjnego (cervikogennych). Rodzaj i intensywność fizjoterapii zależą od przyczyny zawrotów, ich nasilenia oraz ogólnego stanu pacjenta.

Cele fizjoterapii w leczeniu zawrotów głowy:
• Zmniejszenie lub wyeliminowanie zawrotów głowy.
• Poprawa równowagi i koordynacji.
• Redukcja napięcia mięśniowego, szczególnie w obrębie szyi i barków.
• Poprawa propriocepcji (czucia głębokiego).
• Zmniejszenie lęku związanego z zawrotami głowy.
• Poprawa jakości życia pacjenta.
Metody fizjoterapeutyczne stosowane w leczeniu zawrotów głowy:

• Repozycyjne manewry Epleya i Semonta: Stosowane w leczeniu łagodnych napadowych położeniowych zawrotów głowy (BPPV), polegają na specyficznych sekwencjach ruchów głowy, które mają na celu przemieszczenie otolitów (kryształków wapnia) z kanałów półkolistych ucha wewnętrznego.
• Ćwiczenia habituacyjne: Powtarzane ekspozycje na bodźce wywołujące zawroty głowy, mające na celu zmniejszenie wrażliwości układu przedsionkowego.
• Ćwiczenia stabilizacji spojrzenia: Poprawa kontroli ruchów gałek ocznych podczas ruchów głowy.
• Ćwiczenia równowagi: Trening utrzymania równowagi w różnych pozycjach i na niestabilnym podłożu.
• Ćwiczenia propriocepcji: Poprawa czucia pozycji ciała w przestrzeni.

Terapia manualna:
• Mobilizacje i manipulacje stawów kręgosłupa szyjnego (w przypadku zawrotów szyjnopochodnych).
• Techniki miękkich tkanek (masaż, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe) w obrębie szyi, barków i głowy.
• Ćwiczenia wzmacniające: Wzmacnianie mięśni szyi, barków i tułowia, które mają wpływ na stabilność i postawę.
• Edukacja pacjenta: Wyjaśnienie przyczyn zawrotów, nauka autoterapii i strategii radzenia sobie z objawami.

Ważne aspekty:
• Dokładna diagnoza: Przed rozpoczęciem fizjoterapii kluczowe jest ustalenie przyczyny zawrotów głowy.
• Indywidualizacja terapii: Program fizjoterapii powinien być dostosowany do konkretnego pacjenta i przyczyny jego dolegliwości.
• Regularność i zaangażowanie pacjenta: Systematyczne wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu jest niezbędne dla osiągnięcia poprawy.
• Współpraca z terapeutą: Otwarta komunikacja z fizjoterapeutą i informowanie go o postępach oraz ewentualnych nasileniach objawów jest ważna dla dostosowania terapii.

Kiedy fizjoterapia może pomóc w zawrotach głowy?
• Łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy (BPPV).
• Zawroty głowy szyjnopochodne (cervikogenne).
• Niestabilność i zaburzenia równowagi.
• Zawroty głowy związane z napięciem mięśniowym.
• W niektórych przypadkach po urazach głowy lub w przebiegu innych schorzeń neurologicznych (jako terapia wspomagająca).

Pamiętaj, że nie wszystkie rodzaje zawrotów głowy są wskazaniem do fizjoterapii. W przypadku niektórych poważnych schorzeń neurologicznych czy kardiologicznych konieczne jest inne leczenie. Dlatego tak ważna jest konsultacja z lekarzem przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii.

Źródło grafiki:marmed.pl

22/04/2025

Fizjoterapia odgrywa kluczową rolę w leczeniu dyskopatii, czyli przepukliny dysku międzykręgowego. Jej celem jest zmniejszenie bólu, przywrócenie prawidłowej funkcji kręgosłupa, wzmocnienie mięśni stabilizujących oraz zapobieganie nawrotom dolegliwości.

Cele fizjoterapii w leczeniu dyskopatii:

• Zmniejszenie bólu: Poprzez zastosowanie różnych technik manualnych i fizykalnych

• Redukcja stanu zapalnego Wykorzystanie metod fizykoterapeutycznych lub masażu

• Poprawa zakresu ruchu: mobilizacje tkanek i ćwiczenia rozciągające

• Wzmocnienie mięśni stabilizujących kręgosłup: Ćwiczenia wzmacniające mięśnie głębokie tułowia, mięśnie brzucha i grzbietu

• Poprawa postawy ciała: Nauka ergonomicznych pozycji i ruchów

• Zmniejszenie ucisku na nerwy: Poprzez odpowiednie pozycjonowanie kręgosłupa

• Edukacja pacjenta: Nauka autoterapii i profilaktyki

Metody stosowane w fizjoterapii dyskopatii:

Terapia manualna:
• Mobilizacje stawów kręgosłupa
• Techniki miękkich tkanek (masaż funkcyjny, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe)
• Pinopresura

Kinezyterapia (ćwiczenia lecznicze):
• Ćwiczenia stabilizacji centralnej (core stability)
• Ćwiczenia wzmacniające mięśnie posturalne
• Ćwiczenia rozciągające
• Ćwiczenia propriocepcji (poprawa czucia głębokiego)

• Kinesiotaping: Aplikacja specjalnych plastrów w celu zmniejszenia bólu, poprawy stabilizacji i drenażu limfatycznego

• Neuromobilizacje: Techniki mające na celu poprawę ruchomości i odżywienia nerwów
Etapy fizjoterapii:
• Faza ostra: Skupia się na zmniejszeniu bólu i stanu zapalnego. Wykorzystuje się delikatne techniki manualne, pozycjonowanie przeciwbólowe i fizykoterapię
• Faza podostra: Stopniowo wprowadza się ćwiczenia wzmacniające i stabilizujące, a także delikatne mobilizacje
• Faza przewlekła: Celem jest przywrócenie pełnej funkcji, wzmocnienie mięśni, poprawa postawy i nauka profilaktyki nawrotów

Ważne aspekty:
• Indywidualizacja: Program fizjoterapii powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i objawów pacjenta

• Regularność: Systematyczne wykonywanie zaleconych ćwiczeń jest kluczowe dla skuteczności terapii

• Współpraca z pacjentem: Aktywne uczestnictwo pacjenta w procesie rehabilitacji jest niezbędne

• Edukacja: Pacjent powinien zostać poinstruowany, jak unikać czynników prowokujących ból i jak dbać o kręgosłup w życiu codziennym

Pamiętaj, że fizjoterapia jest integralną częścią leczenia dyskopatii i często pozwala uniknąć interwencji chirurgicznej lub wspomaga powrót do zdrowia po operacji. Zawsze konsultuj się z doświadczonym fizjoterapeutą, aby ustalić optymalny plan leczenia.

Źródło:medicorp

07/04/2025

Fizjoterapia zespołu bolesnego barku jest kluczowym elementem leczenia tej dolegliwości, mającym na celu zmniejszenie bólu, poprawę zakresu ruchu oraz przywrócenie funkcji stawu barkowego.

Cele fizjoterapii:
• Zmniejszenie bólu i stanu zapalnego.
• Poprawa zakresu ruchu stawu barkowego.
• Wzmocnienie mięśni stabilizujących bark.
• Poprawa postawy ciała.
• Nauka prawidłowych wzorców ruchowych.
• Zapobieganie nawrotom dolegliwości.

Metody stosowane w fizjoterapii:

Terapia manualna:
• Mobilizacja stawów barkowych.
• Techniki miękkich tkanek.
• Masaż leczniczy.

Kinezyterapia (ćwiczenia lecznicze):
• Ćwiczenia rozciągające.
• Ćwiczenia wzmacniające.
• Ćwiczenia stabilizujące.
• Ćwiczenia propriocepcji.

Fizykoterapia:
• Ultradźwięki.
• Laseroterapia.
• Elektroterapia.
• Krioterapia.

Kinesiotaping:
• Aplikacja specjalnych plastrów, mająca na celu wsparcie stawu i mięśni.

Etapy rehabilitacji:
Etap I (faza ostra):
• Zmniejszenie bólu i stanu zapalnego.
• Ograniczenie ruchów prowokujących ból.
• Stosowanie zimnych okładów.
• Delikatne ćwiczenia izometryczne.
Etap II (faza podostra):
• Stopniowe zwiększanie zakresu ruchu.
• Wprowadzenie ćwiczeń rozciągających.
• Delikatne ćwiczenia wzmacniające.
Etap III (faza przewlekła):
• Wzmacnianie mięśni stabilizujących bark.
• Poprawa kontroli nerwowo-mięśniowej.
• Ćwiczenia funkcjonalne, imitujące codzienne czynności.
• Powrót do pełnej aktywności.
Ważne zalecenia:
• Rehabilitacja powinna być prowadzona pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty.
• Należy unikać ruchów prowokujących ból.
• Ważne jest regularne wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu.
• W przypadku silnego bólu można stosować leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, zalecone przez lekarza.

Czynniki wpływające na czas trwania rehabilitacji:
• Przyczyna zespołu bolesnego barku.
• Stopień uszkodzenia struktur stawowych.
• Indywidualne predyspozycje pacjenta.
• Przestrzeganie zaleceń fizjoterapeuty.

Pamiętaj, że każdy przypadek jest indywidualny, dlatego program rehabilitacji powinien być dostosowany do potrzeb pacjenta.

01/04/2025

Fizjoterapia po mikrodyscektomii jest kluczowym elementem procesu rekonwalescencji, mającym na celu przyspieszenie powrotu do pełnej sprawności, zmniejszenie bólu oraz zapobieganie nawrotom dolegliwości.

Cel fizjoterapii:
• Zmniejszenie bólu i obrzęku.
• Poprawa zakresu ruchu kręgosłupa.
• Wzmocnienie mięśni stabilizujących kręgosłup.
• Poprawa postawy ciała.
• Nauka prawidłowych wzorców ruchowych.
• Zapobieganie nawrotom przepukliny.
• Praca z blizną pooperacyjną, aby była elastyczna i nie ograniczała ruchu.
•
Etapy rehabilitacji:
• Etap wczesny (pierwsze dni po operacji):
• Obejmuje naukę prawidłowego wstawania z łóżka, siadania i chodzenia.
• Stosuje się techniki przeciwbólowe i przeciwobrzękowe.
• Wprowadza się delikatne ćwiczenia oddechowe i izometryczne.

• Etap pośredni (kilka tygodni po operacji):
• Stopniowo zwiększa się intensywność ćwiczeń.
• Wprowadza się ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i grzbietu.
• Pracuje się nad poprawą elastyczności kręgosłupa.
• Praca z blizną pooperacyjną.

• Etap późny (kilka miesięcy po operacji):
• Celem jest powrót do pełnej aktywności fizycznej.
• Wprowadza się ćwiczenia funkcjonalne, imitujące codzienne czynności.
• Kontynuuje się wzmacnianie mięśni stabilizujących kręgosłup.
• Edukacja pacjenta w zakresie profilaktyki nawrotów.

Metody stosowane w fizjoterapii:
• Terapia manualna.
• Kinezyterapia (ćwiczenia lecznicze).
• Masaż.
• Fizykoterapia (np. ultradźwięki, laseroterapia, Tecar).
• Techniki mobilizacji tkanek miękkich.
• Praca z blizną pooperacyjną.

Ważne zalecenia:
• Rehabilitację należy rozpocząć jak najwcześniej po operacji, najlepiej pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty.
• Należy unikać gwałtownych ruchów, dźwigania ciężarów i długotrwałego siedzenia.
• Ważne jest utrzymanie prawidłowej postawy ciała.
• Należy regularnie wykonywać zalecone ćwiczenia w domu.
• Konsultacja z lekarzem prowadzącym.

Powrót do aktywności:
• Powrót do pracy i sportu powinien być stopniowy i kontrolowany.
• Należy unikać aktywności, które mogą obciążać kręgosłup.
• Ważne jest słuchanie swojego ciała i reagowanie na sygnały bólowe.

Pamiętaj, że każdy przypadek jest indywidualny, dlatego program rehabilitacji powinien być dostosowany do potrzeb pacjenta.

24/03/2025

Skręcenie stawu skokowego to częsta kontuzja, która wymaga odpowiedniej rehabilitacji, aby uniknąć powikłań i przywrócić pełną sprawność. Fizjoterapia odgrywa kluczową rolę w tym procesie.

Etapy fizjoterapii po skręceniu stawu skokowego:

• Faza ostra (pierwsze dni po urazie):
• Celem jest zmniejszenie bólu i obrzęku.
• Stosuje się chłodzenie (okłady z lodu), unieruchomienie (orteza, bandaż elastyczny), elewację kończyny.
• Ważne jest unikanie pełnego obciążania chorej nogi.

• Faza podostra (kilka dni do kilku tygodni po urazie):
• Stopniowo wprowadza się ćwiczenia zakresu ruchu, początkowo bez obciążania.
• Stosuje się techniki manualne, masaż, fizykoterapię (ultradźwięki, laser, Tecar).
• Ważne jest wzmacnianie mięśni stabilizujących staw skokowy.

• Faza przewlekła (po kilku tygodniach):
• Celem jest przywrócenie pełnej sprawności i funkcji stawu.
• Wprowadza się ćwiczenia propriocepcji (poprawa czucia głębokiego), ćwiczenia funkcjonalne (symulujące codzienne aktywności).
• Stopniowo zwiększa się obciążenie i intensywność ćwiczeń.
•
Przykładowe ćwiczenia:
• Krążenia stopą w obie strony.
• Zginanie i prostowanie stopy.
• Chodzenie na palcach i piętach.
• Ćwiczenia równoważne na niestabilnym podłożu.
• Wzmacnianie mięśni strzałkowych i piszczelowych.

Ważne aspekty:
• Indywidualizacja: Program rehabilitacji powinien być dostosowany do stopnia urazu i indywidualnych potrzeb pacjenta.
• Regularność: Regularne wykonywanie ćwiczeń jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów.
• Współpraca: Ścisła współpraca z fizjoterapeutą.
• Cierpliwość: Powrót do pełnej sprawności wymaga czasu i cierpliwości.

Dodatkowe zalecenia:
• Stosowanie ortez lub stabilizatorów, jeśli zaleci lekarz lub fizjoterapeuta.
• Unikanie nadmiernego obciążania stawu skokowego w początkowym okresie.
• Stopniowy powrót do aktywności fizycznej.
• Terapia manualna.
• Kinesiotaping.

Pamiętaj, że każdy przypadek jest inny, dlatego ważne jest, aby stosować się do zaleceń swojego fizjoterapeuty.

19/03/2025

Fizjoterapia po artroskopii kolana jest kluczowym elementem procesu powrotu do pełnej sprawności. Artroskopia, będąca minimalnie inwazyjnym zabiegiem, wymaga odpowiedniej rehabilitacji, aby osiągnąć optymalne rezultaty.

Cele fizjoterapii po artroskopii kolana:
• Zmniejszenie bólu i obrzęku: Kontrolowanie dolegliwości bólowych i redukcja obrzęku są priorytetowe w początkowej fazie rehabilitacji.
• Poprawa zakresu ruchu: Przywrócenie pełnego zakresu ruchu w stawie kolanowym jest niezbędne do normalnego funkcjonowania.
• Wzmocnienie mięśni: Wzmocnienie mięśni otaczających staw kolanowy zapewnia stabilność i wsparcie.
• Poprawa funkcji i stabilności: Odzyskanie pełnej funkcji stawu i stabilności kolana jest kluczowe dla powrotu do aktywności.
• Zapobieganie powikłaniom: Minimalizowanie ryzyka powikłań, takich jak zrosty czy ograniczenia ruchomości.
Etapy fizjoterapii:
• Faza wczesna (1-2 tygodnie po operacji):
• Kontrola bólu i obrzęku (krioterapia, elewacja kończyny).
• Ćwiczenia izometryczne (napinanie mięśni bez ruchu w stawie).
• Delikatne ćwiczenia zakresu ruchu.
• Nauka chodzenia o kulach.
• Faza pośrednia (2-6 tygodni po operacji):
• Stopniowe zwiększanie zakresu ruchu.
• Ćwiczenia wzmacniające mięśnie czworogłowe i dwugłowe uda.
• Ćwiczenia propriocepcji (poprawa czucia głębokiego).
• Wprowadzenie ćwiczeń w wodzie.
• Faza późna (6 tygodni i dalej):
• Intensywne ćwiczenia wzmacniające.
• Ćwiczenia funkcjonalne (symulujące codzienne aktywności).
• Stopniowy powrót do aktywności sportowej.
• Terapia Manualna.
• Fizykoterapia.

Ważne aspekty:
• Indywidualizacja: Program rehabilitacji powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta.
• Regularność: Regularne wykonywanie ćwiczeń jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów.
• Współpraca: Ścisła współpraca z fizjoterapeutą i lekarzem prowadzącym jest niezbędna.
• Cierpliwość: Powrót do pełnej sprawności wymaga czasu i cierpliwości.

Dodatkowe zalecenia:
• Stosowanie ortez lub stabilizatorów, jeśli zaleci lekarz.
• Unikanie nadmiernego obciążania kolana w początkowym okresie.
• Stopniowy powrót do aktywności fizycznej.

Pamiętaj, że każdy przypadek jest inny, dlatego ważne jest, aby stosować się do zaleceń swojego fizjoterapeuty.

Zdjęcia:shutterstock

05/03/2025

Blizny pooperacyjne są naturalnym następstwem interwencji chirurgicznych. Początkowo są one czerwone i opuchnięte, z czasem bledną i stają się mniej widoczne. Jednak w niektórych przypadkach blizny mogą być bolesne, swędzące, ograniczać ruchomość lub powodować dyskomfort estetyczny. W takich sytuacjach fizjoterapia blizn pooperacyjnych może być bardzo pomocna.

Kiedy rozpocząć fizjoterapię blizny?

Fizjoterapię blizny można rozpocząć po całkowitym zagojeniu rany, czyli zazwyczaj po około 6-8 tygodniach od operacji. Wcześniej należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym lub fizjoterapeutą.

Na czym polega fizjoterapia blizn pooperacyjnych?

Fizjoterapia blizn pooperacyjnych obejmuje szereg technik, które mają na celu poprawę elastyczności blizny, zmniejszenie bólu i obrzęku, a także poprawę jej wyglądu. Najczęściej stosowane metody to:

Masaż blizny: Delikatny masaż blizny, wykonywany okrężnymi ruchami, pomaga rozbić zrosty i poprawić ukrwienie tkanek. Masaż można wykonywać samodzielnie w domu, po uprzednim przeszkoleniu przez fizjoterapeutę.
Mobilizacja blizny: Fizjoterapeuta, stosując specjalne techniki manualne, rozciąga i ugniata bliznę, co pomaga zmniejszyć jej napięcie i poprawić elastyczność.
Kinesiotaping:Aplikacja specjalnych plastrów, tzw. kinesiotapów, pomaga zmniejszyć obrzęk i ból, a także wspomaga proces gojenia blizny.
Ćwiczenia:Fizjoterapeuta może zalecić ćwiczenia, które pomogą poprawić ruchomość w okolicy blizny i zapobiec powstawaniu przykurczów.
Fizykoterapia: W niektórych przypadkach fizjoterapeuta może zastosować zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak laseroterapia, ultradźwięki czy elektroterapia, które wspomagają proces gojenia i zmniejszają ból.

Korzyści z fizjoterapii blizn pooperacyjnych:

* Zmniejszenie bólu i obrzęku
* Poprawa elastyczności blizny
* Poprawa ruchomości w okolicy blizny
* Zmniejszenie widoczności blizny
* Poprawa komfortu psychicznego pacjenta

Pamiętaj:

-Fizjoterapia blizn pooperacyjnych powinna być prowadzona przez doświadczonego fizjoterapeutę.
-Regularne wykonywanie ćwiczeń i masażu blizny w domu jest bardzo ważne dla osiągnięcia trwałych efektów.
-W przypadku jakichkolwiek wątpliwości lub problemów, należy skonsultować się z fizjoterapeutą.

Dodatkowe informacje:

-Wczesne rozpoczęcie fizjoterapii blizny pooperacyjnej zwiększa szansę na uzyskanie lepszych efektów.
-Fizjoterapia blizn pooperacyjnych jest bezpieczna i skuteczna, a jej efekty są trwałe.

Zdjęcia:shutterstock

Adres

Staszica 22
Kwidzyn
82-500

Godziny Otwarcia

Poniedziałek	08:00 - 18:00
Wtorek	08:00 - 18:00
Środa	08:00 - 18:00
Czwartek	08:00 - 18:00
Piątek	08:00 - 18:00

Telefon

+48604232181

Strona Internetowa

http://www.instytutmajkut.pl/

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Instytut Zdrowia i Urody - Mateusz Majkut - Rehabilitacja, Fizjoterapia, umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.