Centrum BAAS

06/08/2025

„Nie wyręczaj – pozwól dziecku mówić!”

Często w trosce o dziecko, dorośli zbyt szybko kończą jego wypowiedzi, pytania czy prośby. Zamiast dawać mu czas na sformułowanie myśli, wyręczamy je w mówieniu. Choć wydaje się to pomocne, może sprawić, że dziecko nie poczuje się pewnie w wyrażaniu siebie.

Dlaczego to ważne?
Wspieranie dziecka w mówieniu to kluczowy element jego rozwoju językowego i emocjonalnego. Dzieci uczą się komunikacji poprzez doświadczanie, nie tylko słuchanie. Każda próba wyrażenia swoich myśli ma ogromne znaczenie – nie tylko w kontekście nauki słów, ale również w budowaniu pewności siebie i poczucia, że ich głos ma znaczenie.

Czasami dziecko, które nie mówi, nie musi...
Warto zauważyć, że dziecko, które nie mówi, nie zawsze wynika to z braku umiejętności, ale z braku potrzeby. Kiedy dziecko czuje, że jego potrzeby są odczytywane przez dorosłych „w lot”, nie ma motywacji do mówienia. Jeśli rodzic zawsze wie, kiedy jest głodne, spragnione, chce się bawić lub odpoczywać – dziecko nie czuje potrzeby używania słów. Takie wyręczanie z komunikacji może spowolnić rozwój mowy, bo maluch nie musi szukać słów, by wyrazić swoje potrzeby.

Co możemy zrobić?

Zachęcajmy dziecko do mówienia poprzez proste pytania, które wymagają odpowiedzi.

Dajmy czas na odpowiedzi – nie śpieszmy się, by wyręczać dziecko, jeśli milczy. Czasem cisza to część procesu mówienia.

Zaspokajajmy potrzeby dziecka w sposób świadomy, dając mu szansę na wyrażenie swoich oczekiwań i pragnień. Pomóżmy mu formułować pytania, wyrażenia i potrzeby, nie tylko na nie reagując, ale również dając mu przestrzeń na samodzielność.

Pamiętajmy:

Mówienie to nie tylko przekazywanie informacji, to także sposób budowania poczucia wartości i pewności siebie.

Czasami dziecko nie mówi, bo nie musi. Ale warto zadbać o to, by mogło rozwijać swoje umiejętności komunikacyjne w sposób naturalny i pełen szacunku.

Zachęcamy do ćwiczeń i wspierania dzieci w ich rozwoju komunikacyjnym!

05/08/2025

🔊 Zaburzenia przetwarzania słuchowego (APD) – jak rozpoznać i co zrobić?

Zaburzenia przetwarzania słuchowego (APD) to trudności w odbieraniu i interpretowaniu dźwięków przez mózg, mimo prawidłowego słuchu obwodowego. Często wpływają na rozwój mowy, koncentrację, naukę i emocje dziecka. Warto znać objawy i przyczyny, aby odpowiednio szybko podjąć działanie.
🧠 Jakie są przyczyny APD?
Zaburzenia przetwarzania słuchowego mogą mieć różne źródła:
⦁ Uszkodzenia w strukturach mózgu – zmiany w obrębie lewej półkuli mózgu i spoidła wielkiego mogą prowadzić do trudności w analizie dźwięków .
⦁ Czynniki prenatalne i okołoporodowe – infekcje wirusowe (np. cytomegalia, grypa), toksoplazmoza, wcześniactwo, niedotlenienie podczas porodu czy wysokie poziomy bilirubiny mogą wpłynąć na rozwój mózgu .
⦁ Nadmierna stymulacja bodźcami – intensywne korzystanie z urządzeń elektronicznych, głośne dźwięki w otoczeniu oraz brak interakcji werbalnych mogą upośledzać zdolność selekcji i koncentracji uwagi .
⦁ Deprywacja słuchowa – przewlekłe zapalenia ucha środkowego lub niewłaściwe stosowanie aparatów słuchowych mogą prowadzić do trudności w przetwarzaniu mowy w hałasie.

👂 Jak rozpoznać APD u dziecka?
Zwróć uwagę, jeśli Twoje dziecko:
⦁ Ma trudności w rozumieniu mowy w hałasie,
⦁ Często prosi o powtórzenie poleceń,
⦁ Ma problemy z koncentracją na mowie,
⦁ Myli podobne dźwięki,
⦁ Ma trudności w nauce czytania i pisania,
⦁ Ma problemy z zapamiętywaniem dźwięków.

🧪 Jak diagnozować APD?
Profesjonalna diagnoza APD obejmuje:
⦁ Szczegółowy wywiad – informacje o rozwoju dziecka, trudności w uczeniu się i komunikacji.
⦁ Ocena czułości słuchu – badanie audiometrii tonalnej w celu wykluczenia niedosłuchu.
⦁ Testy wyższych funkcji słuchowych – zadania oceniające m.in. różnicowanie dźwięków, rozumienie mowy w hałasie.
⦁ Raport z wynikami – szczegółowa analiza wyników testów oraz rekomendacje terapeutyczne.

🛠️ Jak pomóc dziecku z APD?
⦁ Stworzenie spokojnego otoczenia – ograniczenie hałasu w miejscu nauki i zabawy.
⦁ Wzmacnianie komunikacji werbalnej – częste rozmowy, czytanie książek, opowiadanie historii.
⦁ Ćwiczenia słuchowe – zabawy rozwijające uwagę słuchową i zdolność rozróżniania dźwięków.
⦁ Konsultacja z terapeutą – specjalistyczne programy terapeutyczne, takie jak Neuroflow ATS®, mogą pomóc w rehabilitacji funkcji słuchowych.

Jeśli wynik ankiety (link w komentarzu) sugeruje potrzebę dalszej diagnozy, zapraszamy do Centrum BAAS! Nasi specjaliści przeprowadzą pełną diagnozę i zaproponują skuteczną terapię.
Pamiętaj! Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia mogą znacząco poprawić rozwój dziecka i pomóc mu lepiej radzić sobie w codziennym życiu.

04/08/2025

📢 Trwają zapisy na terapię od września!

Wrzesień to dobry moment, by zadbać o rozwój mowy, komunikacji i emocji Twojego dziecka.
W Centrum Logopedyczno-Psychologicznym BAAS oferujemy profesjonalną diagnozę i terapię dla dzieci – prowadzoną przez doświadczone logopedki i psycholożkę dziecięcą.

🗣️ Zakres terapii logopedycznej i surdologopedycznej:
🔹 Opóźniony rozwój mowy (ORM)
🔹 DLD / afazja dziecięca
🔹 Spektrum autyzmu (ASD)
🔹 Wady wymowy i terapia miofunkcjonalna
🔹 Budowanie systemu językowego i programowanie języka
🔹 Stymulacja rozwoju mowy i wyrównywanie deficytów
🔹 Diagnoza APD (zaburzeń przetwarzania słuchowego) metodą Neuroflow

🧠 W naszej ofercie również pomoc psychologiczna dla dzieci i młodzieży:
💬 Diagnoza i wsparcie po trudnych doświadczeniach
💬 Praca z dziećmi z autyzmem, afazją, Zespołem Aspergera
💬 Psychoedukacja, wsparcie emocjonalne, praca z rodziną

📍 Mieścimy się w [https://centrum.baas.pl/o-nas/dane-formalne/]
📅 Zapisy już trwają – liczba miejsc ograniczona!

👉 Zadzwoń 767228833 lub rejestracja on-line: https://centrum.baas.pl/formularze/rejestracja/
🧡 BAAS – z troską o rozwój dziecka Nasza kadra: https://centrum.baas.pl/kadra/

23/07/2025

🧠 Światowy Dzień Mózgu – 23 lipca
Czy wiecie, że mózg dziecka rozwija się intensywniej niż jakikolwiek inny narząd?
W pierwszych latach życia tworzy się nawet milion nowych połączeń nerwowych na sekundę!

To dlatego tak ważne jest, czym karmimy dziecięcy mózg – nie tylko w sensie jedzenia, ale przede wszystkim: doświadczeniami, ruchem, relacją i spokojem.

📌 Co wspiera rozwój mózgu dziecka?
✔️ Ruch i zabawa – aktywizują układ nerwowy
✔️ Sen – wzmacnia pamięć i koncentrację
✔️ Rytm, muzyka i taniec – rozwijają mowę i emocje
✔️ Relacja z opiekunem – daje bezpieczeństwo i buduje samoregulację
✔️ Ograniczenie ekranów – bo mózg potrzebuje bodźców z rzeczywistości

📣 W pracy terapeutycznej dbamy o mózg dziecka holistycznie:
Nie tylko ćwiczymy artykulację, ale wspieramy uwagę, pamięć, rozwój emocjonalny i społeczny.
Bo każdy uśmiech, każdy kontakt wzrokowy, każdy krok w rozwoju – ma swój początek w mózgu.

📍 Zatrzymaj się dziś i zapytaj:

Co dziś było dobre dla mózgu mojego dziecka?
Czego mogę mu dać więcej – relacji, ruchu, odpoczynku?

👩‍⚕️👨‍⚕️ Jeśli potrzebujesz wskazówek, jak wspierać rozwój mózgu przez mowę, zabawę i emocje – jesteśmy tu dla Ciebie.

21/07/2025

📌 Dlaczego logopeda kieruje dziecko na badanie słuchu?

Często pytacie: „Skoro moje dziecko słyszy, to po co te badania audiologiczne?”
Odpowiedź jest prosta: bo dobre słyszenie to fundament mówienia i rozumienia.

🧠 Dziecko uczy się mówić, słuchając. Jeśli coś zakłóca ten proces – choćby niewielki niedosłuch – rozwój mowy może być spowolniony. Co więcej, nie zawsze to widać od razu. Dziecko może słyszeć dźwięki z otoczenia, ale mieć trudność z rozumieniem mowy, nauką nowych słów, różnicowaniem głosek czy reagowaniem na polecenia.

👂 Dlatego logopeda często zaleca:
– audiometrię,
– tympanometrię,
– lub inne badania słuchu – by sprawdzić, czy dziecko nie tylko słyszy, ale też dobrze odbiera i przetwarza dźwięki.

🎯 To nie oznacza, że dziecko ma poważne problemy – to profilaktyka i dobra diagnostyka. Bo zanim zaczniemy terapię, musimy mieć pewność, że zmysły działają tak, jak trzeba.

📣 Bo żeby dziecko mogło rozwijać mowę i język, musi dobrze słyszeć i rozumieć to, co słyszy.

🧡 Jeśli ten post pomógł Ci lepiej zrozumieć, dlaczego logopeda zleca badania słuchu – zostaw serduszko lub podziel się nim z innym rodzicem.
Twoje wsparcie może pomóc komuś podjąć ważną decyzję diagnostyczną.

14/07/2025

📌 Niewłaściwa pozycja spoczynkowa języka… I co dalej?

Rodzicu, jeśli ortodonta lub logopeda poinformował Cię, że u Twojego dziecka występuje niewłaściwa pozycja spoczynkowa języka, to nie powód do paniki — ale sygnał, że warto działać.

❓ Co to właściwie znaczy?
Prawidłowa pozycja spoczynkowa języka to taka, w której:
✔️ język delikatnie dotyka podniebienia,
✔️ usta są zamknięte,
✔️ oddech odbywa się przez nos.
Jeśli język spoczywa nisko, na dnie jamy ustnej lub między zębami, może to wpływać na:
🔹 rozwój zgryzu,
🔹 mowę,
🔹 sposób połykania,
🔹 a nawet kształt twarzy.

👣 Co robić dalej? Krok po kroku:

Konsultacja logopedyczna (najlepiej u terapeuty miofunkcjonalnego)
To specjalista, który pomoże określić, co wpływa na nieprawidłową pozycję – może to być np. obniżone napięcie mięśniowe, nieprawidłowy tor oddechowy lub przetrwały niemowlęcy sposób połykania.

Ocena oddychania i napięcia mięśniowego
Czy dziecko oddycha przez nos? Czy ma często zatkany nos, powiększone migdałki? Czy język jest wiotki lub zbyt napięty?

Terapeutyczne ćwiczenia miofunkcjonalne
Logopeda wprowadza ćwiczenia wzmacniające język, poprawiające jego pozycję oraz uczące prawidłowego połykania i oddychania.

Współpraca interdyscyplinarna
Czasem potrzebna jest współpraca z ortodontą, laryngologiem, fizjoterapeutą czy osteopatą. Dobrze dobrany zespół specjalistów to klucz do sukcesu.

Codzienna praktyka w domu
Rodzicu, Twoje wsparcie i codzienne przypominanie o ćwiczeniach są bezcenne. Zmiana nawyków to proces — ale możliwy i realny.

💡 Warto wiedzieć:
Nieprawidłowa pozycja języka to nie „złe przyzwyczajenie”, tylko objaw. Dziecko nie robi tego „źle” z lenistwa — jego ciało tak się nauczyło i potrzebuje wsparcia, by się tego oduczyć.

👉 Jeśli chcesz wiedzieć, jak ćwiczyć z dzieckiem, jak wspierać jego rozwój i gdzie szukać pomocy — obserwuj nasz profil! 💬

12/07/2025

🐰🌿 Na polanie w Centrum BAAS...
Pojawiła się magiczna polana, a na niej – króliczki! Skaczą, zaglądają do sal, merdają ogonkami i czekają na małych opiekunów.

Po każdych zajęciach możesz zabrać jednego króliczka ze sobą do domu.
Otocz go troską, nadaj mu imię, zbuduj mu domek z kartonu albo narysuj jego przygody!
Bo opieka to nie tylko zabawa – to nauka empatii, odpowiedzialności i uważności.

🐇✨ Zajrzyj do nas i sprawdź, który króliczek czeka właśnie na Ciebie.

09/07/2025

🧠 Jak mózg uczy się nawyku?

Neurobiologiczne podstawy uczenia i ich znaczenie w terapii

Proces uczenia się nawyku – czy to ruchowego, językowego, społecznego czy poznawczego – opiera się na zjawisku neuroplastyczności, czyli zdolności mózgu do tworzenia i reorganizacji połączeń neuronalnych w odpowiedzi na doświadczenie, powtarzanie i aktywność.
🔬 Neuroplastyczność – mechanizm zmian

Neuroplastyczność (Hebb, 1949; Kolb & Whishaw, 2009) to podstawowy mechanizm, dzięki któremu dochodzi do:
- tworzenia nowych połączeń synaptycznych (synaptogenezy),
- modyfikacji istniejących połączeń (potencjacja długotrwała – LTP),
- reorganizacji reprezentacji korowych (np. somatotopii).

Zgodnie z regułą Hebba:

„Neurons that fire together, wire together.”
Oznacza to, że powtarzalna aktywacja konkretnych ścieżek nerwowych prowadzi do ich utrwalenia i automatyzacji.

🔁 Nawyk jako pętla uczenia proceduralnego

W ujęciu psychoneurologicznym nawyk nie jest pojedynczym zachowaniem, lecz utajoną strukturą neuronalną, powtarzalnie aktywowaną w odpowiedzi na określone bodźce.

Model nawyku (Duhigg, 2012):
- Bodziec (cue) – wyzwalacz, który inicjuje sekwencję,
- Zachowanie (routine) – wykonanie określonej czynności,
- Nagroda (reward) – neurobiologiczne wzmocnienie (np. dopaminowe), które utrwala wzorzec.

Ugruntowany nawyk jest „przechowywany” w strukturach podkorowych, głównie w jądrach podstawy (basal ganglia) – ośrodku odpowiedzialnym za zachowania automatyczne i ruchowe.

🧠 Od świadomej kontroli do automatyzacji

W początkowej fazie nauki aktywność koncentruje się w:
- korze przedczołowej (PFC) – odpowiadającej za planowanie, uwagę, monitorowanie błędów,
- korze ruchowej i czuciowej – wykonanie i odbiór informacji zwrotnych.

W miarę powtarzania dochodzi do przeniesienia aktywności do struktur podkorowych – mózg „optymalizuje” działanie, eliminując potrzebę świadomego nadzoru.

Badania obrazowe (np. PET, fMRI) pokazują, że im bardziej zautomatyzowane zachowanie, tym mniejsze zaangażowanie PFC, a większe jądra ogoniastego (caudate nucleus) i skorupy (putamen).

🧪 Ile potrzeba czasu i powtórzeń?

Nie istnieje jedna liczba „powtórzeń do nawyku”, ale:
- badanie Lally et al. (2010) wykazało, że tworzenie nawyku zajmuje średnio 66 dni,
- inne źródła podają zakres od 18 do 254 dni, zależnie od złożoności i motywacji,
- częstotliwość i spójność są ważniejsze niż długość pojedynczej sesji.

To zgodne z zasadą intensywności, ukierunkowania i powtarzalności jako fundamentów skutecznej interwencji (Kleim & Jones, 2008).

🎯 Znaczenie emocji i motywacji

Uczenie się nie zachodzi w izolacji od emocji.
- Układ limbiczny, zwłaszcza ciało migdałowate (amygdala), współuczestniczy w nadawaniu znaczenia i utrwalaniu śladów pamięciowych.
- Pozytywne emocje (nagroda, poczucie skuteczności, relacja terapeutyczna) modulują neuroprzekaźnictwo, m.in. zwiększając wydzielanie dopaminy, co sprzyja kodowaniu długotrwałym.

Relacja terapeutyczna, uważność, zaangażowanie emocjonalne pacjenta to nie tylko czynniki „psychologiczne”, ale realne elementy biologicznego torowania nawyku.

🧠 Wnioski kliniczne dla terapeuty:

🔁 Nawyk to produkt neurobiologiczny – nie wystarczy jednorazowy sukces.
📅 Systematyczność i powtarzalność to konieczność – nie opcja.
🧠 Automatyzacja wymaga czasu i neurobiologicznego przećwiczenia ścieżki.
🧩 Im bardziej znaczące emocjonalnie ćwiczenie, tym większe prawdopodobieństwo trwałości.

🎯 Kontekst funkcjonalny i sens działania wspomaga generalizację i transfer.

🔍 Chcesz pracować bardziej świadomie z neuroplastycznością?
Przygotowaliśmy dla Ciebie czytelną checklistę dla terapeutów, która pomoże planować skuteczną terapię opartą na mechanizmach mózgu.

💬 Napisz w komentarzu: „Chcę checklistę” – a wyślę Ci ją w wiadomości!
📎 Możesz też polubić i udostępnić ten post, by więcej terapeutów mogło pracować z mózgiem, a nie tylko z zachowaniem.

📚 Wybrane źródła naukowe:
Hebb, D. O. (1949). The Organization of Behavior.
Lally, P., van Jaarsveld, C. H., Potts, H. W., & Wardle, J. (2010). How are habits formed? Modelling habit formation in the real world. European Journal of Social Psychology, 40(6), 998–1009.
Kleim, J. A., & Jones, T. A. (2008). Principles of experience-dependent neural plasticity: implications for rehabilitation. JSLHR, 51(1), S225–S239.
Doidge, N. (2007). The Brain That Changes Itself.
Duhigg, C. (2012). The Power of Habit.
LeDoux, J. (1998). The Emotional Brain.
Kolb, B., & Whishaw, I. Q. (2009). Fundamentals of Human Neuropsychology.

05/07/2025

Własne doświadczenie z pracy terapeutycznej – analiza dokumentów.
Jako surdologopeda wielokrotnie spotkałam się z przypadkami, w których dziecko, które rozpoczęło korzystanie z aparatu słuchowego w wieku 3 lat, było oceniane w sposób porównawczy do dzieci słyszących. Często w opiniach zauważam zapisy wskazujące np. na "niski zasób słów w stosunku do wieku" –

Rozwój mowy u dzieci z aparatami słuchowymi – wyzwania i możliwości

Dzieci, które zaczynają korzystać z aparatów słuchowych po 3. roku życia, stoją przed wyjątkowym wyzwaniem w rozwoju mowy i języka. Choć aparaty słuchowe są nieocenionym wsparciem w rehabilitacji słuchu, należy pamiętać, że postępy w rozwoju mowy u takich dzieci mogą odbiegać od rozwoju dzieci z prawidłowym słuchem.

Dlaczego tak się dzieje?

Opóźnione okno rozwojowe

Okres wczesnodziecięcy to czas, w którym mózg jest najbardziej plastyczny i wrażliwy na bodźce słuchowe. Im później dziecko zaczyna słyszeć dźwięki, tym trudniej jest mu przyswoić naturalny rozwój mowy. Badania pokazują, że dzieci, które zaczynają korzystać z aparatów słuchowych po 3. roku życia, tracą część tego kluczowego okresu rozwoju języka (Moeller, 2000).

Percepcja fonematyczna

Aparaty słuchowe pomagają w odbiorze dźwięków, ale nie przywracają pełnej sprawności słuchu, zwłaszcza w zakresie wysokich częstotliwości, które są kluczowe dla rozróżniania dźwięków mowy. Dzieci, które otrzymały aparat słuchowy w późniejszym wieku, mogą mieć trudności w rozróżnianiu fonemów, co utrudnia im poprawną wymowę i rozumienie mowy (Svirsky et al., 2004).

Brak pełnej ekspozycji na mowę

Dzieci, które zaczynają słyszeć mowę dopiero po 3. roku życia, nie miały wcześniejszej okazji do naturalnej interakcji z językiem, co wpływa na ich rozwój słownictwa, zdolności rozumienia mowy oraz poprawność artykulacyjną. Badania wykazują, że dzieci, które miały wcześniejszy dostęp do słuchu, rozwijają swoje umiejętności mowy i języka znacznie szybciej (Moeller, 2000).

Potrzeba intensywnej rehabilitacji

Dzieci, które otrzymały aparat słuchowy w wieku 3 lat, wymagają intensywnej terapii logopedycznej, aby nadrobić opóźnienia w rozwoju mowy. Wczesne wsparcie, takie jak ćwiczenia słuchowe, artykulacyjne oraz językowe, są kluczowe w dalszym rozwoju (Svirsky et al., 2004).

Ważna uwaga!
Nie można oceniać postępów w rozwoju mowy dziecka, które rozpoczęło swoją drogę z aparatem słuchowym w wieku 3 lat, na równi z dziećmi, które od momentu narodzin mają pełny dostęp do słuchu. Często porównuje się te osiągnięcia, co jest błędne, ponieważ dziecko, które zaczęło słyszeć dopiero w wieku 3 lat, ma opóźnienie w rozwoju słuchowym, które wpływa na późniejsze rozwijanie umiejętności językowych. Takie porównania nie uwzględniają kluczowego okresu rozwoju słuchu, który dziecko z niedosłuchem mogło przeoczyć. W takim przypadku, postępy w rozwoju mowy muszą być oceniane w kontekście "wieku słuchowego" dziecka, a nie tylko jego kalendarzowego wieku.

Własne doświadczenie z pracy terapeutycznej – analiza dokumentów.
Jako surdologopeda wielokrotnie spotkałam się z przypadkami, w których dziecko, które rozpoczęło korzystanie z aparatu słuchowego w wieku 3 lat, było oceniane w sposób porównawczy do dzieci słyszących. Często w opiniach zauważam zapisy wskazujące np. na "niski zasób słów w stosunku do wieku" – co jest wynikiem braku pełnej ekspozycji na mowę w kluczowym okresie rozwoju. Ważne jest, aby we wszelkiej dokumentacji wskazywać, że dzieci z niedosłuchem, które otrzymują aparaty w późniejszych latach, wymagają bardziej indywidualnego podejścia do oceny postępów i rozwoju mowy.

Co możemy zrobić?

Wczesna diagnoza i interwencja – im wcześniej dziecko zacznie korzystać z aparatu słuchowego, tym większe szanse na rozwój mowy na poziomie rówieśników.

Intensywna terapia logopedyczna – regularne ćwiczenia słuchowe, artykulacyjne i językowe są niezbędne do wspierania dzieci w nauce mowy.

Wsparcie rodziców – aktywne angażowanie się w codzienną komunikację z dzieckiem, czytanie książek i rozmowy są fundamentem w rozwijaniu słownictwa i umiejętności komunikacyjnych.

Pamiętajmy, że każdy krok ku lepszemu słyszeniu to krok ku lepszemu rozumieniu świata mowy!

📚 Bibliografia:

Moeller, M. P. (2000). Early intervention and language development in children who are deaf and hard of hearing. Pediatrics, 106(3), E43.

Svirsky, M. A., Teoh, S. W., & Neuburger, H. (2004). Speech development in children with cochlear implants: The role of age at implantation. Archives of Otolaryngology–Head & Neck Surgery, 130(5), 615-620.

04/07/2025

🎉 Dziś w Centrum BAAS! 🎉

🧠 Po zajęciach z logopedą lub psychologiem…
Zabierz coś więcej niż tylko dobre wspomnienia!

🚀 Modele do składania dla dzieci – nowa propozycja wspierająca:
👋 sprawność manualną,
🧩 koncentrację i wyobraźnię,
👨‍👩‍👧‍👦 wspólne chwile z rodzicem.

Do wyboru:
✨ Postać z bajki – ulubiony bohater dzieci,
🚀 Rakieta – idealna dla małych odkrywców.

👉 Do składania z pomocą dorosłego – by ćwiczyć współpracę i tworzyć coś wspólnie.
👉 Idealne po terapii – jako forma nagrody i kontynuacji pracy.

📍Dostępne tylko w Centrum BAAS – pytaj swojego terapeutę!

02/07/2025

Zabawa – nie musi być zorganizowana, by była wartościowa.

Czasem najlepsze, co możemy dać dziecku, to… święty spokój i kawałek podłogi.

W świecie pełnym planów, grafików i zabawek edukacyjnych, łatwo zapomnieć, że dzieci od zawsze rozwijały się przez swobodną, niekierowaną zabawę – taką, którą same wymyśliły, zaczęły i poprowadziły.
💡 Poznawczo:

– Swobodna zabawa rozwija wyobraźnię, kreatywność i myślenie przyczynowo-skutkowe
– To trening dla języka, narracji, dialogu i symboli
– Buduje umiejętności społeczne – dzieci uczą się ról, reguł i negocjowania
❤️‍🩹 Psychologicznie:

– Daje poczucie sprawczości i bezpieczeństwa
– Uczy samoregulacji i elastycznego reagowania na zmiany
– Chroni przed przeciążeniem poznawczym i emocjonalnym
– Pomaga wyrażać emocje, oswajać napięcia – jest jak naturalna terapia
🗣️ Językowo i logopedycznie:

– Gdy dziecko zaprasza dorosłego do zabawy, rozwija się dialog naprzemienny – fundament komunikacji
– Uczy się zadawania pytań, reagowania na wypowiedzi, budowania zdań
– Rozwija słownictwo, gramatykę i narrację w naturalnym kontekście społecznym
– Badania (np. Weisberg et al., 2013) pokazują, że swobodna zabawa sprzyja spontanicznemu użyciu mowy i zwiększa zaangażowanie językowe

🧩 Dziecko, które ma przestrzeń do swobodnej zabawy:
– rozwija się zdrowiej,
– uczy się szybciej,
– i… nie potrzebuje ciągłego „rozwijania”.

Czasem wystarczy mniej: mniej dorosłego, mniej planu, mniej kontroli.
Więcej przestrzeni. Więcej zabawy. Więcej dziecka w dziecku.

29/06/2025

Okiem surdologopedy: Głośno nie znaczy lepiej

🔈 W wielu domach zabawki mówią, grają, śpiewają – czasem nawet kilka naraz. Dźwięki się mieszają. Mózg się broni.

🧠 Przebodźcowanie słuchowe to coraz częstszy problem. Dzieci zaczynają ignorować dźwięki, bo nie potrafią ich filtrować. Ich układ nerwowy jest przeciążony, a to odbija się na zachowaniu, emocjach i koncentracji.

📊 Coraz więcej dzieci wykazuje objawy drażliwości i impulsywności, podobne do ADHD. Jak pokazują badania (Reynolds i in., 2017), reaktywne przebodźcowanie sensoryczne (SOR – sensory over-responsivity) może naśladować symptomy ADHD, a nawet z nimi współwystępować. Aż 46% dzieci z ADHD ma także SOR.

📌 Dzieci z SOR reagują nadmiernie na dźwięki – mogą być niespokojne, łatwo się rozpraszają, unikają hałasu, są "naładowane emocjonalnie". A przecież mówimy tu o mózgu, który uczy się filtrować informacje i kierować uwagę. W świecie pełnym dźwiękowego chaosu ten rozwój może zostać zaburzony.

🌿 Mózg rozwija się najlepiej w warunkach zrównoważonej stymulacji, nie w hałasie. Czasem mniej to więcej: mniej dźwięków – więcej prawdziwego słuchania.

🛠 W terapii uczymy selektywnego słuchania – czyli wybierania jednego dźwięku z wielu. Ale żeby to było możliwe, trzeba... usunąć szum tła. Wprowadzić dźwiękowe przerwy, chwile bez bodźców, przestrzeń dla ciszy.

🔁 Zamień grającą zabawkę na opowieść szeptem. Wyłącz dźwięki w tle. Zamiast „żeby coś grało” – niech przez chwilę będzie naprawdę cicho.

🧩 Bo to w ciszy dojrzewa uwaga.
To w ciszy dziecko zaczyna naprawdę słyszeć.
To w ciszy mózg uczy się regulacji.

👉 Czy w Twoim domu są momenty prawdziwej ciszy? Takiej, w której słychać... myśli?