Gabinet Psychologiczny i Psychoedukacja

20/09/2025

Pytanie do namysłu - Twoje najżywsze wspomnienie z dzieciństwa to..?

Fot. Pixabay

19/09/2025

K A Ż D Y W R O D Z I N I E pełni jakieś role.
Tata i mama modelują role mężczyzny i kobiety, ojca i matki. Rodzice modelują sposoby okazywania sobie bliskości, wytyczania granic, radzenia sobie z kłopotami, uczciwej walki, rozwiązywania problemów itp.

Zadaniem dziecka jest rozwijanie w sobie ciekawości świata, zdobywanie wiedzy.
W zdrowej rodzinie role pełnione są w sposób elastyczny.
Gdy mamie udało się upiec wspaniałe ciasto, staje się bohaterką. Bohaterskie laury przejmuje córka, gdy zgłosi się na ochotnika do zmywania talerzy. Syn staje się bohaterem dnia, gdy zauważy, że z piekarnika wydobywa się dym i dzięki temu zapobiega pożarowi. Bohaterem jest tata, gdy zabiera rodzinę na wakacje.

Podział ról w rodzinie dysfunkcjonalnej opisałem dość szczegółowo już wcześniej. Zadaj sobie pytanie: „A jak ja funkcjonowałem w swojej rodzinie? Jaką ja musiałem odgrywać rolę, by rodzina nie rozpadła się?”.

fragment książki John’a Bradshaw pt. „Toksyczny wstyd. Jak uzdrowić wstyd, który cię zniewala”

Fot. Pixabay

16/09/2025

" O C Z E K I W A N I A są jak prośba, czyli zawsze można odpowiedzieć tak lub nie.
Można spełniać te oczekiwania lub nie, i nie ma co się obrażać na odmowę.
W relacji fajnie, żeby była taka zgoda, że nie wszystkie moje oczekiwania zostaną spełnione.
A ludzie lubią mieć takie założenia że ktoś powinien być jakiś wymagają tego wręcz.
A to przecież to tak nie działa, że wystarczy od kogoś wymagać i można dostać".

Magdalena Łabędź.
Wywiad dla "Podcast Charyzmatyczny".

Fot. Pixabay

15/09/2025

"P O T R Z E B U J E M Y czasu na przeżycie straty, czasem nie od razu wszystko można do siebie dopuścić, czasem musimy się wycofać.
Ale cokolwiek by się działo, to większość ludzi w ciągu tych trzech miesięcy jakoś dojdzie ze sobą do ładu. Gdy to rozciąga się na lata, mamy do czynienia z depresją.”

Milena Karlińska-Nehrebecka „Pogoda na smutek” w: Charaktery Psychologia dziś 4/2017

fot. Pexels

14/09/2025

Hiroyuki Sanada powiedział-
„Są tacy, którzy chcą mieć basen w domu, podczas gdy Ci, którzy go mają, ledwo z niego korzystają. Kto nie ma partnera, tęskni za nim, ale kto go ma, często go nie ceni. Ten, kto jest głodny, oddałby wszystko za talerz jedzenia, podczas gdy ten, kto ma go pod dostatkiem, narzeka na smak. Ten, kto nie ma samochodu, marzy o nim, podczas gdy ten, kto go ma, zawsze szuka lepszego.
K L U C Z E M J E S T
W D Z I Ę C Z N O Ś Ć,
zaprzestanie oceniania wszystkiego, co mamy i zrozumienie, że gdzieś ktoś oddałby wszystko za to, co już masz i nie doceniasz”.

Fot. Pixabay

13/09/2025

Straty S T A N O W I Ą część życia -
są powszechne
nieuniknione, nieubłagane.

Są konieczne, gdyż tracąc
coś, rezygnując z czegoś
i zostawiając coś za sobą,
wzrastamy.
Judith Viorst

Fot. Happy holidays/ pixabay

12/09/2025

"Kapitalizm do pewnego stopnia ma problem z psychoterapią, bo ta zakłada, że musisz przyznać się do słabości, do tego, że coś w twoim życiu jest nie tak. Ale w pewnym momencie brak zdrowia psychicznego zaczyna być niekorzystny, bo korporacje tracą na ludziach, którzy udają, że jest im lepiej niż w rzeczywistości. Pojawiają się role models – oto jakaś znana aktorka czy wielbiony sportowiec ujawniają w mediach, że mają depresję. U nas ten proces zaczął się na dobre na przełomie XX i XXI wieku. Wtedy to pierwsi polscy celebryci i ludzie mediów zaczęli publicznie przyznawać się do problemów ze zdrowiem psychicznym i opowiadać o korzyściach, jakie wynieśli z psychoterapii. Że dzięki niej mają lepsze samopoczucie, życie, pracę i seks. (...)
O rosnącej popularności psychoterapii przesądzają w moim odczuciu dwie sprawy: otwarcie na Zachód i związana z nim wymiana edukacyjna oraz zaangażowanie celebrytów w uczynienie terapii atrakcyjnej towarzysko, co przekłada się na znormalizowanie jej w kulturze masowej. Oczywiście musiały przy tym powstać odpowiednie warunki w sferze edukacji publicznej, na które złożyły się choćby działania Laboratorium Psychoedukacji, programy terapeutyczne w telewizji, takie jak Okna, pisma takie jak „Zwierciadło” czy „Charaktery”. Jak zauważają w swoim raporcie z 2022 roku Przemysław Sadura i Sławomir Sierakowski, psychoterapia wyszła z elitarnej niszy i mentalnie trafiła pod strzechy. Jest traktowana poważnie i jest na nią wielkie zapotrzebowanie. Nawiązując do izraelskiej socjolożki Evy Illouz, która pisze o utowarowieniu miłości, można powiedzieć, że stało się coś jeszcze, co wcześniej zdarzyło się na Zachodzie, mianowicie nastąpiła swego rodzaju romantyzacja psychoterapii. Zaczęła ona być traktowana nie tylko jako metoda lecznicza, lecz także (a niekiedy przede wszystkim) jako narzędzie samorealizacji, a więc środek do optymalizacji rozwoju psychicznego i duchowego."

prof. Bartłomiej Dobroczyński w tekście Marii Hawranek "Polacy już nie biorą się w garść" z wydania specjalnego miesięcznika Pismo "Wokół Dobrostanu".
fot Khashayar Kouchpeydeh

12/09/2025

Z A M I E Ń irytację na inspirację.

Agnieszka Kozak.

Cały odcinek: https://youtu.be/sWqGuGWOTZI

11/09/2025

W Y R A Ż A N I E uznania reguluje nasz układ nerwowy i układ nerwowy osób, którym okazujemy uznanie.

Prawidłowo wyrażone uznanie musi być bezinteresowne.
( Positive Life)

Fot. Pixabay

10/09/2025

https://youtube.com/shorts/hgS6KQ4nHu0?si=iLP1ANFtbmeDy456

Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.

09/09/2025

Z A D Z I W I A J Ą C Y M paradoksem jest to, że kiedy akceptuję siebie takiego, jakim jestem, zmieniam się.

Carl Rogers

Fot. Pixabay

08/09/2025

"Opisane – i podobne – badania wyjaśniają istotną prawdę: aby się z kimś porozumieć, musimy zbudować z nim więź. Kiedy przyswajamy to, co ktoś mówi, a ta osoba rozumie, co mówimy my, to dzieje się tak dlatego, że nasze mózgi w pewnym stopniu się dopasowały. W tym momencie nasze ciała – puls, mimika, doświadczane emocje, uczucie mrowienia na szyi i ramionach – często również zaczynają się synchronizować. W symultaniczności neuronowej jest coś, co pomaga nam słuchać uważniej i mówić wyraźniej¹³.

Czasami to połączenie pojawia się tylko z jedną osobą. Innym razem zachodzi w grupie lub licznej publiczności. Niezależnie od tego, kiedy to się dzieje, nasze mózgi i ciała upodabniają się do siebie, ponieważ – w języku neuronauki – dochodzi do synchronizacji neuronowej."

Charles Duhigg „Siła komunikacji” (tłum. Małgorzata Guzowska)
fot. Vinur.