Barbara i Mirosław Nadratowscy - mistrzowie ceremonii pogrzebowych

25/07/2025

Jak wiadomo nie od dziś, każda „baba” lubi sobie porządzić. Ale gdy może wcielić się w rolę generała, to już niczego więcej jej do szczęścia nie potrzeba…

15/07/2025

Od dobrych kilku lat rzadko zdarza nam się jeździć do pracy do Krakowa – i bynajmniej nie dlatego, że nie lubimy tego miasta. Wręcz przeciwnie – uwielbiamy Kraków! Problem w tym, że lokalny rynek mistrzów ceremonii dyktuje stawki, za które co najwyżej zatankowalibyśmy samochód i zjedli obiad.

Dlatego, gdy dzwonią klienci z Grodu Kraka, uczciwie podajemy naszą stawkę i przekazujemy kontakt do Jarka, Marka, Michała… do kolegów z branży, którzy mają dosłownie „rzut beretem”.

Ale dziś przyjechaliśmy. Dlaczego? Bo bliscy Kasi mieli okazję zobaczyć Mirka „w akcji” i podjęli decyzję, że nie chcą nikogo innego – mimo że w tej cenie mogliby zatrudnić trzech krakowskich mistrzów ceremonii.

Pojawiliśmy się więc na Cmentarzu Podgórskim (bardzo ładnym, swoją drogą), i przy okazji dowiedzieliśmy się, co nowego „piszczy” na lokalnym rynku.

A teraz… wracamy. Bo lubelskie ceremonie same się nie poprowadzą...

30/06/2025

Ta ceremonia pozostanie w naszej pamięci na długo.

28/06/2025

Gdy odchodzi młody człowiek, trudno zebrać myśli i ubrać je w słowa. A jednak są momenty, w których te słowa muszą wybrzmieć – z szacunkiem, godnością i w imieniu tych, których ból jeszcze na to nie pozwala.

Właśnie do takich „zadań specjalnych” powołani są mistrzowie ceremonii.

A kiedy dochodzi do tego potrzeba skoordynowania działań kilku formacji – WOPR-u, Pogotowia Ratunkowego, Straży Pożarnej Orlenu – oraz zapewnienia godnego przebiegu uroczystości dla kilkuset osób: rodziny, przyjaciół, współpracowników i licznych mieszkańców miasta, skala trudności rośnie wielokrotnie.Mimo to – podołaliśmy.

Wspólnie z mieszkańcami Płocka pożegnaliśmy Piotra – wielokrotnego mistrza Polski, ratownika, strażaka, przyjaciela, nauczyciela i kolegę. Człowieka, którego obecność i dokonania na zawsze pozostaną w sercach setek ludzi.

Jak zawsze w Płocku, mogliśmy liczyć na niezawodne wsparcie Zakładu Pogrzebowego Frydrysiak. Dziękujemy.

07/06/2025

„Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam.”
Niespełna tydzień temu Mirek usłyszał ten życzliwy śpiew w wykonaniu rodziny, przyjaciół i „konkurencji”, która obdarowała go ciekawym prezentem. Okazało się, że życzenia spełniły się — tyle że dla kogoś innego.
Dziś w Białymstoku pożegnaliśmy kolejnego stulatka. Pułkownik Feliks Południewski nie tylko żył długo, ale przede wszystkim potrafił wypełnić swoje dni treścią. W jego życiorysie, niczym w miniaturze, odbija się cała złożoność historii Polski: świadek rzezi wołyńskiej, żołnierz 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, towarzysz broni II Armii Wojska Polskiego, z którą dotarł aż do Łaby.
Tymczasem na Lubelszczyźnie miał miejsce debiut najmłodszego mistrza ceremonii pogrzebowych w Polsce. Niespełna dwudziestoletni Filip Nadratowski przewodniczył w Czerniejowie pożegnaniu, podczas którego opowiedział historię zmarłej osoby w języku angielskim. Występ był oczywiście amatorski — w tym sensie, że Filip studiuje i – z tego, co wiemy – nie planuje związać swojej zawodowej przyszłości z cmentarnymi alejkami.
Dzięki jego pomocy nasza firma może jednak obsługiwać ceremonie również w językach hiszpańskim i portugalskim.

22/05/2025

Z powodu braku wolnego czasu i chronicznego przemęczenia rzadko publikujemy coś na naszym profilu, ale dzięki takim firmom jak Zakład Pogrzebowy Frydrysiak możemy od czasu do czasu coś udostępnić, za co bardzo dziękujemy.

03/05/2025

Gdy kalendarz mistrza ceremonii pęka w szwach, a zmarła osoba jeszcze za życia upatrzyła go sobie do prowadzenia pogrzebu, celebrans bywa zmuszony zrezygnować z dnia ustawowo wolnego od pracy. Tak było 3 maja tego roku, kiedy prowadziliśmy pogrzeb w Wetlinie – w Bieszczadach, żyznych krajobrazami, lecz (niestety) jałowych pod względem jakości świeckich usług pogrzebowych.

29/03/2025

Za co lubię swoją pracę? Choćby za to, że mogę codziennie nosić swoją ukochaną czerń, i nikt się nie dziwi. Trochę mniej za to, że czasami muszę wstać o piątej rano w niedzielę, żeby dojechać na ceremonię do Białowieży. Ale dla równowagi będę miała szansę, by pooglądać żubry - i bilans się wyrównuje.

20/03/2025

https://youtu.be/3Kddf46pz3Q

06/03/2025

W branży funeralnej zapanowała moda na reklamowe określanie się słowami „profesjonalizm”, „empatia” i „kreatywność”. Jednak jeśli właścicielka zakładu pogrzebowego i jednocześnie autorka posta była niegdyś dziennikarką, możemy liczyć na bardziej wysublimowaną twórczość. Najwyższy stopień przymiotnika „znamienity” szczególnie przykuł uwagę Mirka. Nic dziwnego – to właśnie jego tak określono.

JUŻ W NAJBLIŻSZY CZWARTEK POŻEGNAMY ŚP KRZYSZTOFA IWANOWSKIEGO🩵💙🩵

Niektórzy za życia mówią jasno, jak chcieliby, aby wyglądało ich pożegnanie. Tak jest w tym przypadku. Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się już w najbliższy czwartek - 6 marca o godz.9.00 na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Piaskowej (tzw. małym cmentarzu) w Puławach. Poprowadzi je jeden z najznamienitszych w Polsce Mistrzów Ceremonii - Mirosław Nadratowski. Czujemy się zaszczyceni, że firma NIEBIESKI może spełnić wszelkie życzenia i dyspozycje zarówno Zmarłego, jak i Jego Żony💙🩵💙

20/02/2025

Jak mówi stare przysłowie "ciągnie wilka do lasu", dlatego będąc na króciutkim urlopie w Lizbonie, nie mogłam nie odwiedzić najstarszej nekropolii - zwłaszcza, że nazwa jest szalenie intrygująca. CMENTARZ PRZYJEMNOŚCI!

Groby - a właściwie małe pałace, w których widoczne są poustawiane na półkach trumny - robią niesamowite wrażenie. Na tym cmentarzu pochowano samych "vipów", choć po czasie szczątki niektórych zostały przeniesione w inne miejsca - jak choćby do Klasztoru Hieronimitów (w galerii znajdziecie fotografię), czy Panteonu.

Zważywszy na fakt, że to nasza zawodowa strona, mogę powiedzieć śmiało: piękne miejsce.

14/02/2025

Dystans w zawodzie mistrza ceremonii to podstawa. Bez niego nie da się pełnić tej roli dłużej niż rok, dwa czy trzy. Nie można płakać razem z rodziną i osobiście przeżywać każdej straty. Owszem, jest współczucie, zrozumienie tragedii i ciężar odpowiedzialności. Ale po ceremonii wracamy do domu, zakładamy kapcie i… przygotowujemy kolejne uroczystości.

Bywają jednak chwile, gdy ten dystans znika...

Kiedy odbierasz telefon od człowieka, któremu kilka lat wcześniej żegnałeś brata, pół roku temu – mamę, a teraz – ojca… Wtedy wszystkie bariery się kruszą. Wiesz, że ten człowiek traktuje cię niemal jak członka rodziny. Rodziny od zadań specjalnych – tych najtrudniejszych.

A potem… przygotowania.
Siadasz przy skanerze. W dłoniach stare, czarno-białe fotografie. Patrzysz na nie i… wiesz, kto na nich jest. Znasz tę rodzinę zbyt dobrze. Te same twarze, te same wspomnienia. Po raz trzeci trzymasz te zdjęcia. Po raz trzeci staniesz przed tymi ludźmi, żegnając ich bliskiego.

Do tego nie da się przyzwyczaić.
Nawet jeśli połowę życia spędziłeś na cmentarzach.