Psychoterapeuta Lublin, Agata Petruczynik Gabinet Psychoterapii Gestalt

16/09/2025

Strach w ujęciu Gestalt: odczuwanie, nie unikanie.
Strach, lęk czy obawa to uniwersalne ludzkie doświadczenia. Często staramy się je stłumić, odsunąć od siebie, traktując jako coś niepożądanego. Jednakże w psychoterapii Gestalt strach postrzegany jest w zupełnie inny sposób — jako istotny sygnał, część nas samych, która wymaga uwagi i integracji, a nie odrzucenia. Gestalt opiera się na idei, że wszystkie emocje i doświadczenia, nawet te trudne, są integralną częścią naszego organizmu. Celem nie jest pozbycie się strachu, ale nauczenie się, jak go doświadczać w pełni i świadomie, aby mógł przekształcić się w energię do działania.
Zamiast unikać lęku, Gestalt zachęca do zwrócenia się ku niemu. Kiedy jesteśmy świadomi, że czegoś się boimy, mamy szansę zrozumieć, co ten strach nam mówi. Może to być sygnał, że coś nam zagraża, że brakuje nam pewnych zasobów, że pewna część nas jest w konflikcie, lub że potrzebujemy zmienić coś w naszym życiu. Dzięki niemu ciało mobilizuje energię do ochrony, ucieczki lub działania. Kluczowe jest zwiększanie świadomości (ang. awareness) — nie tylko tego, co czujemy, ale także tego, jak to czujemy w ciele. Zgodnie z Gestaltem, nasze ciało jest nośnikiem naszych emocji i myśli. Wiele osób doświadcza lęku jako napięcia w klatce piersiowej, szybkiego bicia serca, płytkiego oddechu, czy "guli" w gardle.

Cykl doświadczania w obliczu zagrożenia: Napięcie a świadome przetwarzanie
W obliczu niepokojących doniesień medialnych, takich jak te o zagrożeniu wojennym czy użyciu dronów, wielu z nas doświadcza silnego napięcia i lęku. Z perspektywy psychoterapii Gestalt, jest to naturalna reakcja organizmu na zaburzenie równowagi. Nasz umysł i ciało wchodzą w pewien cykl doświadczania, który, jeśli jest domykany w sposób zdrowy, prowadzi do adaptacji i równowagi. Jeśli jednak zostanie przerwany, może prowadzić do przewlekłego lęku, napięcia w ciele i poczucia bezradności.

Fazy cyklu doświadczania a np. ostatnie doniesienia medialne.
1. Odczucie/Pobudzenie: Cykl rozpoczyna się od pierwszego bodźca – doniesienia o konflikcie, dronach itp. Na tym etapie pojawiają się subtelne sygnały w ciele: napięcie w żołądku, przyspieszone bicie serca, płytki oddech. To moment, w którym świadomie odczuwamy to, co dzieje się na zewnątrz.
2. Świadomość: W tej fazie uświadamiamy sobie, że napięcie w ciele jest reakcją na konkretne informacje. Mówimy sobie: "Czuję lęk, ponieważ czytam o wojnie." Gestalt zachęca do pełnego wejścia w kontakt z tym doświadczeniem, bez oceniania go jako "złego" czy "dobrego". Zamiast uciekać, przyglądamy się, co ten lęk chce nam powiedzieć.
3. Mobilizacja energii: Lęk wyzwala energię. Organizm przygotowuje się do działania, nawet jeśli nie ma bezpośredniego zagrożenia. Może to objawiać się potrzebą poszukiwania więcej informacji (tzw. doomscrolling), dzielenia się obawami z innymi lub planowania działań zapobiegawczych. W zdrowym cyklu, ta energia powinna znaleźć ujście w konstruktywnym działaniu, np. rozmowie z bliskimi czy zdobyciu rzetelnych informacji.
4. Działanie: To moment, w którym energia zostaje przekształcona w konkretne zachowanie. Może to być rozmowa o lęku z przyjacielem, ograniczenie czasu spędzanego na czytaniu wiadomości, czy też zrobienie ćwiczeń relaksacyjnych, by obniżyć napięcie w ciele. Działanie ma na celu domknięcie cyklu i przywrócenie równowagi.
5. Wycofanie: Po podjęciu działania (np. po rozmowie), cykl dobiega końca. Pojawia się uczucie ulgi, spokoju, a napięcie w ciele opada. Organizm wraca do stanu równowagi, a my czujemy się zintegrowani ze swoim doświadczeniem.

Blokady cyklu: Kiedy lęk staje się przewlekły?

Problem pojawia się, gdy cykl doświadczania zostaje przerwany. Doniesienia o zagrożeniu często prowadzą do następujących blokad:
• Zatrzymanie na etapie pobudzenia: Jesteśmy w ciągłym stanie czujności, ale nie przechodzimy do świadomego przetwarzania. Przeglądamy wiadomości bezrefleksyjnie, wpadając w pętlę ciągłego niepokoju.
• Unikanie kontaktu: Zamiast wejść w kontakt z lękiem, unikamy go. Może to być poprzez zaprzeczanie, bagatelizowanie zagrożenia ("to tylko panika"), lub odcinanie się od emocji. W efekcie lęk nie ma szansy zostać przetworzony i kumuluje się w ciele jako chroniczne napięcie.
• Blokada działania: Czujemy lęk, ale nie podejmujemy żadnego działania, które mogłoby go uwolnić. Utknęliśmy w poczuciu bezradności, co prowadzi do paraliżu i poczucia braku kontroli.

Praktyczne wskazówki w duchu Gestalt.

Aby zdrowo przechodzić przez cykl doświadczania np. w obliczu zagrożenia, warto zastosować techniki Gestalt:
• Zwiększaj świadomość: Kiedy czujesz napięcie, zapytaj się: "Co czuję w moim ciele w tej chwili?". Nazwij to, co czujesz, bez oceniania.
• Wprowadź dialog: Porozmawiaj z lękiem. Zadaj mu pytanie: "Czego ode mnie chcesz?". Może się okazać, że lęk nie chce cię zniszczyć, lecz ostrzec lub zmotywować do konkretnego działania (np. zadbania o relacje z bliskimi).
• Działaj świadomie: Zamiast bezrefleksyjnie "konsumować" wiadomości, świadomie ogranicz czas na ich przeglądanie. Zrób coś, co pozwoli uwolnić nagromadzone napięcie – pospaceruj, pobiegaj, porozmawiaj z bliskimi. To ty masz kontrolę nad tym, jak reagujesz na zewnętrzne bodźce.

Ćwiczenie do pracy z lękiem : "zamień lęk w odczucie".

• Zamknij oczy i skup się na swoim ciele. Zlokalizuj, gdzie czujesz lęk.
• Czy jest to napięcie w brzuchu? Czy serce bije szybciej? A może czujesz drżenie w nogach?
• Teraz, zamiast nazywać to "lękiem", nazwij to po prostu tym, czym jest: "czuję napięcie w brzuchu", "mój oddech jest płytki".
• Następnie, pozwól temu odczuciu na chwilę być. Nie staraj się go zmieniać ani eliminować. Po prostu bądź z tym, co jest.
• Możesz zapytać siebie: "Co chce zrobić moje ciało z tym napięciem?". Czasami spontanicznie pojawia się potrzeba głębokiego oddechu, ruchu czy rozciągnięcia. Podążaj za tym impulsem. To ćwiczenie uczy, że doświadczanie lęku w ciele jest naturalne i że ma on energię, którą można uwolnić poprzez świadomy ruch.

Psychoterapia Gestalt nie uczy nas, jak zwalczać strach, lecz jak go akceptować i wykorzystać jego energię. Zamiast widzieć lęk jako wroga, staje się on naszym wewnętrznym przewodnikiem, który wskazuje nam, gdzie potrzebujemy wzrostu, integracji i świadomości. Poprzez świadome doświadczanie lęku w ciele i angażowanie się w dialog z nim, możemy przekształcić to, co wydaje się paraliżujące, w siłę do zmiany i rozwoju.

14/09/2025

"Genialna Przyjaciółka" to serial HBO z 2018 roku, oparty na bestsellerowej powieści Eleny Ferrante. Ta opowieść to coś więcej niż tylko historia z Neapolu lat 50. To dogłębna psychologiczna analiza relacji, która zdefiniowała życie dwóch kobiet – Eleny i Lili.
Serial mistrzowsko przedstawia, jak dzieciństwo i środowisko kształtują ludzką psychikę. Głównym motorem napędowym fabuły jest toksyczna dynamika między bohaterkami. Ich przyjaźń to nie sielanka, a skomplikowana mieszanka miłości, podziwu, rywalizacji i zawiści. Ta dwuznaczność jest sercem serialu. Elena jest sumienna i pracowita, ale zawsze czuje się w cieniu genialnej, impulsywnej i nonkonformistycznej Lili. Z kolei Lila, uwięziona w ciasnych ramach swojego otoczenia, widzi w Elenie szansę na ucieczkę i lepsze życie.
Każda z nich jest lustrem dla drugiej. Tożsamość Eleny w dużej mierze definiuje się poprzez to, jak postrzega ją Lila, a jej osiągnięcia wydają się mniej ważne, jeśli nie zostaną docenione przez przyjaciółkę. Serial świetnie pokazuje, jak złożone są kobiece relacje – pełne subtelnych gier psychologicznych, niewypowiedzianych pretensji i głębokiego, emocjonalnego uzależnienia.
"Genialna Przyjaciółka" to również opowieść o aspiracjach i ograniczeniach oraz położeniu kobiet we Włoszech w latach 50 i 60 XX wieku. Bohaterki walczą o swoją tożsamość w świecie, który chce je sprowadzić do tradycyjnych ról. Elena próbuje wyrwać się z biedy poprzez edukację, podczas gdy Lila, mimo swojego geniuszu, jest skazana na życie w brutalnym środowisku. To opowieść o walce o prawo do samostanowienia – o prawo do decydowania o sobie, swoim ciele, swojej edukacji i swojej przyszłości, co w tamtych czasach było luksusem dostępnym dla nielicznych.
Polecam!!!

31/08/2025

Kondolencje dla rodziny i bliskich Majora Macieja Krakowiana.

Gdy tragedia staje się "newsem".
Kiedy w mediach społecznościowych pojawiają się zdjęcia i nagrania z miejsca katastrofy, bardzo często zapominamy o jednym, że za tymi obrazami kryją się ludzie, którzy właśnie stracili kogoś bliskiego.
Dla rodzin i przyjaciół oglądanie udostępnianych materiałów nie jest „informacją”, ale brutalnym uderzeniem w serce. To może być ich pierwszy kontakt z wiadomością o śmierci – bez przygotowania, bez wsparcia, bez możliwości ochronienia siebie czy dzieci przed drastycznymi obrazami.

Szok i trauma wynikająca z nagłego i niekontrolowanego kontaktu z dramatycznymi obrazami to:
-poczucie naruszenia intymności i godności zmarłego,
-pogłębienie żałoby poprzez ciągłe przywoływanie scen tragedii,
-bezsilność wobec tego, że cierpienie bliskich staje się publicznym „widowiskiem”.
Udostępnianie takich materiałów – nawet w dobrej wierze, „żeby inni wiedzieli” – staje się dodatkową krzywdą. Pamiętajmy o tym!

Zanim dodamy komentarz do posta, klikniemy „udostępnij”, warto zadać sobie pytanie: czy gdyby to była moja rodzina, chciałbym/chciałabym, by cały świat oglądał ostatnie chwile życia moich bliskich?

26/08/2025

"Choć terapia dotyka trudnych rzeczy, to nigdy nie boli tak, żebyśmy nie byli w stanie tego przeżyć - bo to, co nas spotkało, już kiedyś przeżyliśmy. Jeśli bezbronne dziecko potrafiło znieść przemoc, odrzucenie czy samotność, to dorosły nie jest już tamtym dzieckiem - nie ma tej samej bezradności"
Agnieszka Kozak
I nie jest w tych trudnych emocjach sam jak w dzieciństwie, może przeżywać je, wyrażać w obecności terapeuty.

18/08/2025

Dziś w wersji zbiorowej;) przedstawiamy ekspertów prowadzących Seminaria Terapeutyczne. A bardziej precyzyjnie, w jakich sprawach można się z nimi spotkać, w trakcie kolejnego roku.
I tak : ):
🎯 od prawego górnego rogu:)
Iwo Tarkowski - będzie wprowadzał nas w świat psychopatologii z perspektywy gestlatowskiej teorii pola
Agnieszka Pieczyńska - przedstawi konceptualizację w procesie psychoterapii jak rówież pracę z osobami zorganizowanymi borderline w perspektywie pracy induwidualnej a także w pracy z parą
Marek Jawor - zagłębi się w tematykę relacji terapeutycznej z perspektywy Gestalt i neurofenomenologii
🎯 drugi rząd od prawej :)
Kasia Kurska - zabierze w podróż po etapach życia pary i opowie o tym, jak na różnych zakrętach wspierać pary
Ania Bal - poprowadzi rozważania o tym, jak dobrze się rozstać i jak wspierać pary w tym czasie
Kinga Dziedziczak - dotknie bardzo gestaltowej kwesti - przeżycia psychoterapeuty - czym i jak się dzielić
🎯 dolny rząd od prawej :)
Gosia Bułhak - wprowadzi temat deeskalacji konfliktu w psychoterapii par
Justyna Dubanik - przybliży tematy Q***r w pracy terapeuty, jak również podzieli się swoim doświadczeniem w obszarze pracy z traumą relacyjną
Małgosia Tomaszewska-Mielczarek - będzie zgłębiać temat seksulaności w pracy z parą

Wszelkie informacje i zapisy: www.seminariaterapeutyczne.pl

17/08/2025

Wakacje to dla wielu z nas upragniony czas wytchnienia, ale czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego tak bardzo pragniemy kontaktu z naturą? Szum drzew, świeże powietrze czy spokój leśnej polany mają w sobie coś więcej niż tylko estetyczną wartość. W perspektywie psychoterapii Gestalt, natura jest potężnym narzędziem terapeutycznym, które pomaga nam wrócić do równowagi oraz naszej autentycznej natury.

W terapii Gestalt mówimy o "kontakcie" – o świadomym wejściu w relację z tym, co jest, zarówno wewnątrz nas, jak i na zewnątrz. Codzienny świat bywa przytłaczający, pełen oczekiwań, hałasu i niedokończonych spraw. Natura z kolei jest doskonałym, bezpiecznym "kontenerem" dla naszych emocji i myśli. Nie ocenia, nie pospiesza i nie narzuca żadnych ról. Kiedy jesteś w lesie, nie musisz udawać, że jesteś kimś, kim nie jesteś. Możesz po prostu być.

W tym kontekście, natura staje się lustrem, w którym możemy zobaczyć, co naprawdę dzieje się w naszym wnętrzu. Słuchając szumu wiatru, dostrajamy się do rytmu naszej własnej duszy. Patrząc na potężne drzewa, uświadamiamy sobie, jak głęboko jesteśmy zakorzenieni. Ten powrót do "tu i teraz" jest esencją pracy Gestalt.

02/08/2025

Kiedy decydujemy się na psychoterapię, często myślimy o niej jako o procesie, który ma przynieść zmianę. Zmianę w naszym wnętrzu, w sposobie myślenia, w relacjach z innymi. Jednak rzadko zastanawiamy się nad tym, jak istotna jest w tym wszystkim przestrzeń, w której te przemiany się dokonują. Gabinet psychoterapeuty to coś więcej niż tylko pokój z fotelem i kanapą. To bezpieczna przystań, która na pewien czas staje się naszym azylem.

Gabinet jako symbol stabilności.
Na początku terapii gabinet jest dla nas punktem odniesienia. Stały adres, konkretna godzina spotkania – to elementy, które wprowadzają do naszego życia element przewidywalności, zwłaszcza gdy poza gabinetem mierzymy się z chaosem. W tej stałej przestrzeni powoli uczymy się mówić o tym, co trudne, o lękach i marzeniach. W tym samym fotelu, na tej samej kanapie, przechodzimy przez różne stany emocjonalne – od smutku, przez złość, po ulgę i nadzieję. Gabinet staje się świadkiem naszych małych i wielkich wewnętrznych rewolucji.

Niespodziewana zmiana adresu.
I nagle, pewnego dnia, dowiadujemy się, że gabinet się zmienia. Czasem jest to wynik decyzji terapeuty, czasem podyktowany życiową sytuacją. I choć wiemy, że nasz terapeuta pozostaje ten sam, a proces terapii będzie kontynuowany, w naszej głowie pojawia się niepokój. "Jak to? Przecież już się przyzwyczaiłam/przyzwyczaiłem!"

Ta zmiana fizycznej przestrzeni może wywołać w nas reakcję, która na pierwszy rzut oka wydaje się przesadzona. A jednak, to idealny moment, by przyjrzeć się, jak reagujemy na zmiany w życiu w ogóle. Nowy gabinet to metafora nowej sytuacji. Mimo że terapeuta jest tym samym zaufanym towarzyszem, musimy na nowo oswoić się z otoczeniem. Inny widok za oknem, inne kolory ścian, inne światło. To wszystko wymaga od nas ponownego zaaklimatyzowania się i odnalezienia w nowej sytuacji.

Przejście do nowej rzeczywistości.
Ta zmiana, choć początkowo trudna, może być potężnym narzędziem w terapii. Pozwala nam zmierzyć się z tym, co nieprzewidziane, i sprawdzić, jak radzimy sobie z adaptacją. Czy potrafimy przenieść poczucie bezpieczeństwa i zaufania w nowe miejsce? Czy nasza siła tkwi w fotelu, w którym siedzieliśmy przez rok, czy w relacji z terapeutą, która jest fundamentem całej pracy?

Nowy gabinet, tak jak nowa praca, nowy dom czy nowa relacja, zmusza nas do wyjścia ze strefy komfortu. Daje szansę na ugruntowanie poczucia, że prawdziwe bezpieczeństwo i stabilność nie są związane z miejscem, ale z naszym wewnętrznym światem, z tym, co budujemy w sobie. Ostatecznie, proces psychoterapii ma nas przygotować właśnie na takie chwile: na akceptowanie i przechodzenie przez zmiany, które są nieodłączną częścią życia. Gabinet może się zmienić, ale to, co w nim przepracowaliśmy, zostaje z nami na zawsze.

Od roku gabinet mieści się w nowym miejscu, w centrum Lublina na ulicy Orlej 3/19 w Lublinie.
Zapraszam: Agata Petruczynik

01/08/2025

Piątkowa inspiracja od dr Northrup

20/06/2025

"Jeżeli bez miłości związek raczej nie powstanie, to bez przyjaźni nie przetrwa. Namiętność, zakochanie to stany umysłu, które nas uskrzydlają, ale po każdym wzbiciu się w niebo, trzeba kiedyś powrócić na ziemię. I jeśli w związku nie pojawiła się przyjaźń, to mało prawdopodobne, by udało się razem przejść przez życie. Atak na przyjaźń, choć wydaje się mniej zabójczy, w konsekwencjach może być równie dramatyczny. Przyjaciół się nie zdradza, nie obmawia za plecami, nie wpędza w pułapki, nie drwi z nich, nie upokarza.

Jeśli w czasie kłótni będziemy pamiętać o tym, że nasz partner to najlepszy przyjaciel, z pewnością powstrzymamy się przed zapędzeniem o jeden krok za daleko.. "

- Zbigniew Lew-Starowicz

14/06/2025

"Słowo „dusza” stało się jakieś takie… wstydliwe.
Najpierw zostało zawłaszczone przez Kościół katolicki jako coś, co musi być związane z instytucjonalną religią, a potem, gdy siła Kościoła zaczęła maleć – skompromitowane jako coś obciachowego, newage’owy natchniony przekaz. A przecież to prawdopodobnie najbardziej zbliżona do idei Platona część nas. Nie wiem, czy mamy duszę, ale wzorem Pascala bym się założyła, że warto wierzyć, że ją mamy. Nawet jeśli będziemy ją konceptualizować różnymi nowoczesnymi słowami jak „self” czy „jaźń”…" Marta Niedźwiecka

– Nie jest tak, że Bali ma jakiś monopol na odżywianie ludzkiej duchowości – takie same doświadczenia można przeżyć w Białowieży czy Bieszczadach – mówi Marta Niedźwiecka.

23/02/2025

23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją – po to, by mówić o faktach, a nie mitach.

Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia z 2015 r. zaburzenie depresyjne to czwarta najczęściej występująca psychiczna choroba na świecie. Dotyka w sumie...

15/01/2025

Znalezione w sieci....