Domino Centrum Neurologopedii i Wspierania Rozwoju

19/07/2025

Zaplatając w dzieciństwie bransoletki i breloczki z kolorowych żyłek, nie przeszłoby mi przez myśl, że w przyszłości będę dzięki nim skutecznie utrwalała nawyk dojrzałego połykania, wzmacniała mięsień okrężny ust, pomagała dzieciom rozszczepowym wywołać głoski dwuwargowe oraz wspomagała unoszenie szerokiego języka by ukierunkowanym strumieniem powietrza wytworzyć drżenie przedniej części języka wypowiadając piękne "r". Sami zobaczcie! 🤩🤩🤩

02/04/2025

Wyobraź sobie, że z jakiegoś powodu nie możesz wyrazić swoich potrzeb, wykrzyczeć tego, co leży Ci na sercu, opowiedzieć o tym, co miłego Cię spotkało. Bardzo chcesz, lecz przeszkoda okazuje się zbyt przytłaczająca.
Narasta frustracja, gniew, lęk. Oddalasz się od wszystkiego i wszystkich. Jesteś samotny, zrezygnowany, niepewny siebie. Wolisz zamknąć się w swoim własnym bezpiecznym świecie, lecz emocje, które w sobie gromadzisz czasami wyładowujesz za pomocą ciała - uderzasz, kołyszesz się, trzepoczesz rękami. Unikasz kontaktu wzrokowego, bo nie chcesz narażać się na niepotrzebny stres związany z ewentualnymi próbami nawiązania dialogu. Czujesz się odrzucony, inny niż wszyscy.

Brak współdzielenia wspólnego pola uwagi, trudności z wejściem w relację, niestandardowe zachowania komunikacyjne, stimy, brak mowy -tak mogą prezentować się osoby w spektrum autyzmu, lecz nie tylko oni.

Do mojego gabinetu codziennie trafiają dzieci w różnym wieku w celu wykonania diagnozy logopedycznej, najczęściej gdzieś już byli, chcą tylko potwierdzić zdanie innego specjalisty. Ok. 80 % trafia do mnie ze wstępną diagnozą całościowych zaburzeń rozwoju ze spektrum autyzmu. Często diagnoza taka postawiona była w ciągu 15 minut obserwacji dziecka w obcym dla niego miejscu, często miejscu, które budzi niepokój, podczas sytuacji zupełnie dla dziecka nowej, niezrozumiałej, gdzie obca osoba próbuje (lub nie próbuje) wejść z malcem w relację. I co się okazuje?

Tylko mały procent z tych dzieci rzeczywiście w mojej ocenie przejawia pewien pakiet zachowań konieczny do orzekania czy dziecko ma spektrum czy też nie? Proces diagnozy jest bowiem wielospecjalistyczny i długotrwały. Zdecydowanie nie trwa 15 minut.

Jaki więc problem mają pozostali pacjenci?

Terapeuto, Specjalisto - musisz tego dociec. Nie myśl szablonowo. Daj Wam czas, a z diagnozy uczyń proces. Jest mnóstwo jednostek zaburzeń w rozwoju, które powinieneś wziąć pod uwagę. I choć zaburzenia ze spektrum autyzmu często idą w parze z ADHD czy problemami natury sensorycznej, ADHD (oraz każde zaburzenie ujęte na grafice) często jest zupełnie wyizolowanym problemem.

"Nie wrzucaj wszystkich do jednego wora!"

24/02/2025

Wiecie dlaczego dzieci tak bardzo lubią terapię miofunkcjonalną w moim gabinecie?

Bo podczas ćwiczeń wykorzystujemy to, co łakomczuchy lubią najbardziej: owocowy pyłek, opłatki, suszone jabłka, truskawki czy mango w paskach, warzywno-owocowe rolsy i makarony, miód, jogurt, chrupki, liście szpinaku czy potartą kalarepę oraz wiele innych smacznych motywatorów.

Ogranicza nas tylko wyobraźnia. 🍓🍏😋

21/02/2025

Podejmę współpracę z logopedą/neurologopedą w specjalistycznym, świetnie wyposażonym gabinecie terapeutycznym.

Jeśli chcesz z nami współtworzyć Tutti - Centrum Rozwoju Dziecka, zadzwoń pod numer 792 910 601 i zapytaj o więcej szczegółów!

31/01/2025

Mała rzecz, a cieszy! 🤗

💚💛❤️💙

21/12/2024

W gabinecie przygotowania do Świąt trwały już od jakiegoś czasu. Dzięki Waszej serdeczności, upominkom i życzeniom od serca, magię tego wyjątkowego czasu w roku czuję już od kilku tygodni. Teraz pora na wypełnienie domu zapachami, światełkami i pięknymi wspomnieniami.

Dziękuję, że byliście, jesteście i mam nadzieję - będziecie. Jestem wdzięczna i wzruszona, bo otrzymuję od Was więcej, niż daję. Życzę Wam i Waszym bliskim zdrowia, by w spokoju i radości spędzić najpiękniej czas z tymi, których kochamy. Wesołych Świąt! 🎄❤️🎄

07/10/2024

Do poczytania ⬇️⬇️⬇️

6 października obchodzilismy Światowy Dzień Mózgowego Porażenia Dziecięcego – święto poświęcone zwiększeniu świadomości społecznej na temat mózgowego porażenia dziecięcego (MPDz). Kilka sółow o Klasyfikacji Funkcji Motoryki Dużej vs. terapii karmienia i jedzenia. GMFCS 5-cio stopniowy system oceny opisuje możliwości dziecka z MPDz związane z jego funkcjonowaniem i poruszaniem się w życiu codziennym. Jest on szeroko stosowany w diagnozie i monitorowaniu postępów motorycznych. Skala systemu koncentruje się na ocenie ruchów ciała, takich jak chodzenie, stanie i utrzymywanie równowagi co ma ogromne znaczenie na proces samokarmienia dziecka. Rozwój umiejętności żywieniowych to proces, w którym dzieci nabywają zdolności do samodzielnego spożywania pokarmów, w tym ssania, połykania, żucia, a później samodzielnego jedzenia łyżką, widelcem oraz picia z kubka. Porównując te dwa obszary rozwoju, można wskazać pewne korelacje między funkcjonowaniem motorycznym a rozwojem umiejętności żywieniowych, zwłaszcza w przypadku dzieci z zaburzeniami neurologicznymi, takimi jak MPDz.

Oto jak GMFCS może się odnosić do rozwoju umiejętności żywieniowych:

▶GMFCS Poziom I (Najmniejsze ograniczenia):
Dzieci na tym poziomie mają minimalne problemy z poruszaniem się i mogą samodzielnie chodzić.
🍎 Rozwój umiejętności żywieniowych: dzieci zwykle rozwijają zdolności żywieniowe zgodnie z wiekiem. Są w stanie samodzielnie jeść, używać sztućców i pić z kubka bez większych trudności.

▶GMFCS Poziom II:
Dzieci mogą poruszać się samodzielnie, ale mają trudności z równowagą i mogą potrzebować wsparcia przy trudniejszych czynnościach ruchowych, takich jak bieganie czy skakanie.
🍎 Rozwój umiejętności żywieniowych: mogą wymagać niewielkiej pomocy przy bardziej skomplikowanych czynnościach związanych z jedzeniem, takich jak krojenie jedzenia, niemniej jednak są w stanie samodzielnie spożywać większość posiłków.

▶GMFCS Poziom III:
Dzieci są w stanie poruszać się przy pomocy chodzików lub innego sprzętu wspomagającego, ale nie chodzą samodzielnie.
🍎 Rozwój umiejętności żywieniowych: mogą potrzebować pomocy przy jedzeniu, zwłaszcza jeśli mają problemy z kontrolą postawy (np. trudności w siedzeniu). Mogą być zdolne do samodzielnego jedzenia, ale często z pomocą w stabilizacji tułowia lub przy podawaniu pokarmu.

▶GMFCS Poziom IV:
Dzieci potrzebują wsparcia w poruszaniu się i korzystają z wózka inwalidzkiego.
🍎 Rozwój umiejętności żywieniowych: mogą wymagać znacznej pomocy przy jedzeniu, zarówno w zakresie podawania pokarmów, jak i wspomagania procesów żucia i połykania, ze względu na trudności w kontrolowaniu ruchów głowy, szyi i rąk.

▶GMFCS Poziom V (Największe ograniczenia):
Dzieci mają poważne ograniczenia motoryczne i są całkowicie zależne od innych w poruszaniu się.
🍎 Rozwój umiejętności żywieniowych: w tym przypadku dzieci zwykle wymagają pełnej pomocy przy jedzeniu. Mogą mieć trudności z połykaniem, co wymaga specjalistycznych interwencji, takich jak karmienie przez sondę, gastrostomię lub dzięki modyfikacji tekstury pokarmów oraz pozycji karmienia aby uniknąć ryzyka aspiracji.

Widać, że im wyższy poziom w skali GMFCS (czyli większe ograniczenia ruchowe), tym większa potrzeba wsparcia w obszarze żywienia. Umiejętności żywieniowe, podobnie jak funkcje motoryczne, są ściśle związane z kontrolą mięśni i postury, co oznacza, że dzieci z większymi trudnościami ruchowymi często potrzebują intensywniejszej pomocy przy jedzeniu.

‼ Bardzo ważnym aspektem w terapii oraz nauce karmienia, samokarmienia jest określenie jakiego wsparcia dziecko potrzebuje od terapeuty. U większości dzieci z MPDz nie osiągniemy schematu normatywnego karmienia. Celem terapii karmienia (oprócz wzmacniania możliwości ustno i gardłowo-ruchowych) jest:
👉 ustalenie właściwej pozycji dla karmienia lub samokarmienia. Dobór odpowiednich pomocy, takich jak specjalne krzesła, wkładki podpierające lub oparcia, aby zapewnić stabilną pozycję tułowia i głowy ni u każdego dziecka się sprawdzą. W pierwszej kolejności oceń jedzenie i połykanie. Zwróc uwagę czy owa niestabilna pozycja ciała nie jest przypadkiem wypracowaną przez lata kompensacją deficytów motorycznych dla dobrego, na miarę możliwości dziecka procesu jedzenia. Pozwól dziecku na ruch i oceń technikę połykania.
👉 dobór odpowiedniej konsystencji pokarmu (zbilansowanego przez dietetyka). ważne jest, aby monitorować objawy takie jak kaszel, krztuszenie się podczas jedzenia, zmiany barwy skóry, czy zaleganie pokarmu w jamie ustnej. Interwencje takie jak modyfikowanie konsystencji pokarmów są celem terapii logopedycznej.
👉 dobór podajników - narzędzi do podawania pokarmu (w przypadku podaży doustnej), łyżki, widelce, specjalistyczne ramiona Neater Eater, JACO, KUKA 7-DoF, UCF-MANUS, czyli zaawansowane systemy wspomagające samonakarmienie osoby z MPDz. Na wyższych poziomach GMFCS (III-IV), dzieci mają trudności z trzymaniem sztućców, manipulowaniem jedzeniem w ustach czy piciem z kubka. Dlatego należy dostosować narzędzia tak aby ułatwić trzymanie, nabieranie i pobieranie produktu spożywczego.
👉 dobór naczyń w których podajemy produkt spożywczy.
🍏 Pamiętać należy, że dzieci z MPDz mają problemy z przetwarzaniem sensorycznym. Mogą reagować nadwrażliwie na różne tekstury jedzenia lub mieć problemy z tolerancją różnych smaków i temperatur. Na podstawie poziomu GMFCS oraz indywidualnej oceny dziecka, warto ocenić jego preferencje sensoryczne i stopniowo wprowadzać nowe tekstury czy smaki, stosując techniki terapii sensorycznej.
🍏 Dzieci na wyższych poziomach GMFCS mogą szybciej się męczyć podczas posiłków ze względu na zwiększony wysiłek potrzebny do kontrolowania postawy i wykonywania precycyjnych ruchów. W takich przypadkach warto planować któtsze, częstsze posiłki, aby zmniejszyć obciążenie dziecka i zapobiec zmęczeniu. Można również stosować bardziej energetyczne pokarmy, aby dostarczyć odpowiednią ilość kalorii w mniejszej objętości. Zwiększanie kcal musi być dobrze przemyślane, gdyż dzieci z MPDz są narażone na opóźnienia opróżniania żołądka lub zatwardzenia. Terapia ustno-ruchowa znacznie wspomaga proces trawienia, jednak ustalenie planu żywienia z dietetykiem i lekarzem jest istotne.
🍏 Dzieci na wyższych poziomach GMFCS mogą mieć trudności w komunikowaniu swoich potrzeb związanych z jedzeniem, takich jak głód, sytość, ból czy dyskomfort. Mogą też mieć trudności w sygnalizowaniu aspiracji. Praca nad alternatywnymi sposobami komunikacji jest ważna, ale ocena i interpretacja zachowań niewerbalnych jest ważną umiejętnością logopedy.

🚩 GMFCS nie zawsze pozostaje statyczny. Niektóre dzieci mogą poprawić swoje funkcjonowanie motoryczne dzięki terapii, podczas gdy inne mogą doświadczyć pogorszenia z powodu komplikacji zdrowotnych. Regularna ocena funkcji motoryczncy jest istotna, aby dostosować strategie terapeutyczne do zmieniających się potrzeb dziecka.

02/04/2024

"Kto kocha naprawdę
Będzie kochać zawsze
(...)

Nie oceniaj mnie
Ani dobrze ani źle
Po prostu bądź, po prostu bądź i patrz (...)"

Światowy Dzień Świadomości Autyzmu 💙🩵💙🩵

31/03/2024

Najpierw ciało. Potem język.

Pani Doktor, dziękuję, że tak pięknie ubiera Pani w słowa treści, które ze swej natury trudno "przyodziać". Teraz mogą zaprezentować się szerokiej publiczności z nadzieją, że zostaną zrozumiane i zapadną w pamięć.. 👌

Nie oceniamy wyłącznie struktury.
Nie oceniamy tylko języka.
Nie oceniamy samej twarzy.
Nie oceniamy jedynie widocznych objawów.
Sięgając nierzadko z pokorą, po opinie innych specjalistów, najczęściej najpierw szukamy drogowskazów w ciele.

Bądźcie świadomi. Wybierajcie kompetentnych, doświadczonych diagnostów-terapeutów.

Ciało samo Ci powie (prawie) wszystko o języku

Do gabinetu wchodzi mama z córeczką. Dziewczynka siedzi w wózku, ma około 3 lat, bystre spojrzenie, choć okularki przysłaniają zezujące oczka.

Charakterystyczne ułożenie stóp w wózku oraz kciuka w jednej z rączek już nieco zdradzają mi, że trwa nierówna walka mamy i dziecka.

- W czym mogę pomóc? - pytam

Mama zaczyna opowiadać, za pewne kolejny raz, kolejnemu terapeucie. Nie ma innego wyjścia. Wszystkie informacje są poukładane w czasie. Teczka dokumentów w torbie.

Słucham

W międzyczasie zadaję pytania, by doprecyzować obraz dziewczynki w głowie. Obserwuję Małą. Oswajam Ją ze sobą.

Domyślam się, z jakim problemem przyszły. Dziewczynka ma uchyloną buzię, wyciekającą ślinę, mokrą koszulkę i uradowany Język tym, że eksploruje przez cały czas powierzchnię górnej lub dolnej wargi.

Kiedy dziecko zaczyna coraz ufniej na mnie patrzeć proszę mamę byśmy przeniosły spotkanie na matę, bym w międzyczasie mogła już posłuchać, co Ciało dziewczynki do mnie mówi.

- Mózg, co się dzieje?- pytam w myślach, nadal słuchając mamy.
- Ja naprawdę się staram – odpowiada mi. - Robię co mogę, ale Ciało mnie nie słucha. Tzn. słucha ale mnie nie rozumie. Krzyczę, by pilnował tułowia, by Mała nie upadła, nie traciła równowagi gdy ktoś Ją sadza na podłodze, a On zdezorientowany napina Jej nogi i rękę. Zobacz, jak Mała ściska paluszki i pręży nogi.

- Tak, widzę, że nie możecie się dogadać – odpowiadam patrząc, jak dziewczynka próbuje się poruszyć na macie. – Ciało, czy słyszysz co mówi Mózg? – pytam.

- No słyszę, słyszę – odpowiada Ciało. – Ale nie potrafię. Mózg każe mi ruszyć tym ale nie tamtym albo w tym samym czasie troszkę tym a trochę więcej tamtym. Nie umiem, nie wiem jak to zrobić. Staram się, ale nie potrafię. – odpowiada przygnębione Ciało.

- A Serce – mówi dalej Ciało – tak drży ze strachu, że mnie jeszcze w większy stres wpędza.

- Serce? – pytam. – Co się dzieje?

- Boję się. Boję się, że Ciało upadnie, że straci równowagę, że Mała się uderzy, że będzie bolało. Boję się, że Mózg za chwilę też się wystraszy.

- Język? – w myślach pytam dalej – czy słyszysz to wszystko? Cała sprawa dotyczy Ciebie. Mama pyta mnie, czy powinna pozwolić na wizytę u chirurga, byś sprawniej się poruszał.

- Ale dlaczego ja? - pyta zdenerwowany Język. - Czy to moja wina? To Oni nie mogą się dogadać.

Kiedy dziewczynka oswoiła się już ze mną i z miejscem, Jej ciało powiedziało mi już niemal wszystko, co potrzebowałam wiedzieć o Języku.

Pozostało badanie, które tylko potwierdziło co ciało już zakomunikowało.

Dziecko ze względu na obciążony wywiad płodowy i okołoporodowy rozpoczęło ścieżkę rehabilitacyjną, i logopedyczną od pierwszych tygodni życia.

Obecnie, mając 3 lata poznaje samodzielnie dopiero pozycję do raczkowania. Jej kontrola nerwowo-mięśniowa wymaga dalszego i wieloletniego wsparcia.

Czy to odpowiedni moment, by podciąć wędzidełko, by język mógł zdobywać nowe umiejętności? I czy to faktycznie wędzidełko jest przeszkodą w obecnym funkcjonowaniu jamy ustnej?

Decyzja o potencjalnym zabiegu będzie zależała od mamy.

Ale na ten moment, na tę chwilę i obecne umiejętności motoryczne dziecka - domknięcie warg, wycofanie języka do jamy ustnej - nie są możliwe. Nie są zdeterminowane strukturą ale tym, że Mózg nie nauczył się jeszcze panować nad Ciałem (nad dużą motoryką).

Kiedy to mu się uda, zajmie się sprawniejszą komunikacją z Językiem. I dopiero w takiej sytaucji będzie można wrócić do tematu czy zabieg jest potrzebny. Nie teraz.

To Mózg, Ciało i Serce determinują zachowanie a zarazem funkcję Języka u tej konkretnej dziewczynki a nie fałd błony.

Źródło inspiracji: gabinetowe dzieci

21/03/2024

Miałam napisać dziś coś mądrego o terapii dzieci z Trisomią 21, ale po zobaczeniu filmiku stwierdzam, że to najbardziej wartościowe i emocjonalne przesłanie na ten wyjątkowy Dzień!

Kochani: F., K., Z., M., A., F - Wy wiecie, że całym serduchem życzę Wam tego, co najlepsze! Bądźcie zdrowi, spełnieni, czujcie się akceptowani , docenieni i kochani! Jesteście doskonali! ❤️❤️❤️

06/03/2024

Dziś mogę świętować podjęcie jednej, z najlepszych decyzji w moim życiu.
..i wiecie co - dobry logopeda to taki, który ma baaaaaaaardzo pojemne serce ❤️

19/02/2024

!!!

MOSy i dyskretnie pukająca do drzwi doprzednia wada zgryzu

Taka oto sytuacja …

Bracia bliźniacy. Chłopcy w wieku ok. 4 lat zostali objęci terapią logopedyczną - Adaś* ze względu na międzyzębową realizację głosek oraz ustny tor oddechowy, Staś trochę tak „na doczepkę” – ze względu na uchyloną buzię w okresie infekcji.

A, że często chodził z katarem, to również z bratem dzielnie uczęszczał na zajęcia logopedyczne.

I w podobny sposób trafił z Adasiem, „na doczepkę”, na wizytę osteopatyczną.

- Czy mogłaby Pani jeszcze zobaczyć Stasia? Wciąż nam kaszle. – pyta zatroskana mama
- Staś, wskakuj na kozetkę, zobaczymy co się dzieje. A w tym czasie Adaś się już ubierze.– w odpowiedzi 6. letni chłopiec zajmuje miejsce brata.

W badaniu opór stawiają tkanki w okolicy całej klatki piersiowej, zwłaszcza w okolicy mostka. Żebra ustawione są w pozycji wydechowej a bolesne i tkliwie okazują się MOSy (mięśnie motkowo-obojczykowo-sutkowe). Dlaczego bolesne?

Wyjaśnienie wydaje się dość proste

Zarówno w pozycji siedzącej, jak i stojącej chłopiec ma wysuniętą głowę do przodu w stosunku do osi ciała. W zwiazku z tym, w górnym odcinku szyjnym i w sąsiedztwie podstawy czaszki dochodzi do nadmiernego wyprostu kręgosłupa (w stawach szczytowo-obrotowych) z adaptacyjnym wysunięciem żuchwy ku przodowi.

W tej sytuacji język nie ma zbyt wielkiego wyboru, gdzie się umiejscowić. Dolne łuki zębowe, jak magnesy przyciągają go do siebie – doprzednia wada zgryzu puka do drzwi.

A dlaczego MOSy nabawiły się takiego bólu i czy mają coś wspólnego z zgryzem Stasia?

MOSy to specyficzne mięśnie. Przyczepiają się z tyłu (za osią kręgosłupa) a kończą z przodu ciała. Z jednej strony są pod wpływem tkanek miękkich, powięzi, membran, stawów kręgosłupa oraz czaszki – tam są ich górne przyczepy.

A z drugiej strony są pod wpływem struktur kostnych - obojczyków, mostka, powięzi szyi zarówno tej powierzchownej jak i głębokiej – bo tam znajdują się ich dolne przyczepy.

Chcąc nie chcąc MOSy są jeszcze pod wpływem wzorców oddechowych klatki piersiowej, a gdy ta przez częsty kaszel i infekcje nie sprawuje się biomechanicznie na tip top, MOSy często wpadają przez nią w „bólowe” kłopoty.

A zatem można wioskować, że MOSy Stasia były pociągane przynajmniej w dwóch przeciwnym kierunkach – od strony górnych przyczepów i od strony dolnych przyczepów.

Siły mechaniczne, które oddziaływały na struktury anatomiczne znajdujące się blisko czaszki i kręgosłupa, pojawiły się najprawdopodobniej jeszcze w okresie niemowlęcym.

Chłopcy jako wcześniaki uczęszczali na rehabilitację. Staś trafił z powodu nadmiernego odginania główki do tyłu i wzorców wyprostnych w pierwszych 4 miesiącach życia.

Siły mechaniczne, które obecnie „stresują” MOSy od strony dolnych przyczepów mogły pojawić się później, w okresie pierwszych infekcji, kaszlu i zmienionej mechaniki klatki piersiowej podczas oddychania.

Konsekwencje?

Zbyt długo oddziaływujące lub zbyt duże siły mechaniczne doprowadziły do miejscowego wzorca napięciowego wzdłuż włókien mięśniowych MOSów a przez to dały chłopcu objawy - tkliwość i ból. I najprawdopodobniej stały się współwinne doprzedniej relacji żuchwy względem szczęki.

Co dalej?

Przed wszystkim konsultacja z ortodontą. Ale zanim do tego dojdzie trzeba zaopiekować się MOSami!

* imiona chłopców zostały zmienione

Źródło informacji: JP Hoppner. Life as a verb. 2022