09/02/2025
„Doświadczenie bez pojęć jest ślepe, pojęcia bez doświadczenia są puste.”
Immanuel Kant
W gronie gestaltystów kontynuujemy i rozwijamy nasze spotkania przy „Polifonii SELF.” (Self. Polifonia współczesnych terapeutów Gestalt, J.M. Robine (red.), Oficyna Związek Otwarty, Warszawa 2021).
Wspólnie czytamy i rozmawiamy o tekście, który w bardzo bogaty, różnorodny i wielowymiarowy sposób odsłania różne perspektywy na teorie SELF w terapii Gestalt. Każdy autor to trochę inna perspektywa, inna wrażliwość i inna odsłona tego zagadnienia…
To też pokazuje jak wiele można czerpać, szukając swojego, unikatowego sposobu pracy odpowiadającego wrażliwości i osobowości terapeuty.
Mi z czasem coraz bliższe staje się poszukiwanie styku ucieleśnionych praktyk wspierających rozwój i poszerzanie świadomości z obecnością ruchu i czucia w terapii Gestalt. Terapii, która w swoim bazowym założeniu bardzo interesuje się aspektem ucieleśnionej świadomości.
Ostatnio mieliśmy okazję wrócić do tematu RUCHU i CZUCIA i koncepcji SELF. Do autorki i twórczyni która w swojej pracy ze szczególną uważnoscią stawia ciało w centrum interwencji terapeutycznej.
Mowa o Ruelli Frank i jej autorskiej metodzie DSP (DEVELOPMENTAL SOMATIC PSYCHOTHERAPY). Założycielce i dyrektorce Center for Somatic Studies.
Ruella Frank (uczennica Laury Perls) od połowy lat 70. XX wieku bada wczesne ruchy niemowląt i ich związek z dorosłymi. W swojej pracy zidentyfikowała sześć fundamentalnych ruchów, które są współtworzone w diadzie niemowlę-rodzic w pierwszym roku życia i mają kluczowe znaczenie w kształtowaniu relacji również w życiu dorosłym. Te podstawowe ruchy to:
1. Odpuszczenie / Podporządkowanie się (Yielding): Ruch polegający na poddaniu się sile grawitacji i pełnym wsparciu przez podłoże lub oparciu się na Drugim.
2. Odpychanie (Pushing): Aktywny ruch odpychania się od podłoża lub Osoby, co pozwala na oddzielenie się i ustanowienie granic.
3. Sięganie (Reaching): Ruch wyciągania się w kierunku obiektu lub osoby, wyrażający ciekawość i chęć nawiązania kontaktu.
4. Chwytanie (Grasping): Akt uchwycenia obiektu lub osoby, umożliwiający bliższy kontakt i eksplorację.
5. Pociąganie (Pulling): Ruch przyciągania obiektu lub Kogoś Drugiego do siebie, wzmacniający więź i poczucie bliskości.
6. Uwalnianie / Puszczenie (Releasing): Pozwolenie na odejście obiektu lub osoby, co umożliwia rozwój autonomii i niezależności.
Ruella Frank opracowała tę klasyfikację na podstawie swoich wieloletnich badań nad ruchami niemowląt oraz ich wpływem na rozwój psychoterapeutyczny.
To co w terapii nazywamy MECHANIZMAMI OBRONNYMI / USZTYWNIONYMI GESTALTAMI w jej ujęciu odnosi się bardziej do ruchu, do usztywnionego/utrwalonego/ powtarzającego się wzorca kinestetycznego, czyli do sposobu w jaki rezonuję ze-sobą i z-innym/-i… sięgam, stawiam granice, odpycham, chwytam, odpuszczam… przyjmuję… co podkreśla znaczenie CIAŁA I RUCHU w kształtowaniu doświadczeń zarówno cielesnych jak i relacyjnych w ciągu całego życia.
Te wzorce nazywane są w tym ujęciu „KINESTETYCZNYMI WZORCAMI RUCHOWYMI.”
Mieliśmy wyjątkową okazję, by porozmawiać o tym wszystkim z Jack Panster, ekspertem, praktykiem i pasjonatem, wieloletnim uczniem Ruelli. Jacek jest starszym trenerem/ superwizorem psychoterapii rozwojowo - somatycznej DSP, usiadł z nami do online’owego kręgu i w wirtualnej przestrzeni dzielił się i odpowiadał na nasze pytania.
I choć przestrzeń była wirtualna - czuć było obecność i kinestetyczny rezonans, w każdym z nas coś zostało i wdzięczność za ten czas.
Jacek, dzięki za to spotkanie🍀
Jeśli ktoś (czytający ten post:)) czuje że chciałby się przybliżyć do tego sposobu pracy i doświadczyć go na żywo - można jeszcze dołączyć do Terapeutycznej Grupy Poruszenia, która już niebawem w Swystowy Sad.
