20/03/2022
Ostatnio rodzice kierują do mnie swoje nastoletnie dzieci z prośbą aby sprawić, by ich dzieci były takie grzeczne jak dwa, trzy lata wcześniej. Tłumaczę rodzicom, że to jest trudny okres rozwojowy i muszą nauczyć się poprawnych relacji ze swoimi dziećmi.
Okres rozwoju nastolatków, w psychologii rozwojowej to okres adolescencji, jest sam w sobie fazą kryzysu rozwojowego rzutującego na jakość dojrzałości w dalszych fazach życia.
Podkreślają to wszyscy badacze zajmujący się rozwojem dzieci i młodzieży. Na podstawioe dotychczas zgromadzonej wiedzy można opisać funkcjonowanie człowieka w tym okresie. Wszyscy to przechodzimy.
Młodzież w wieku adolescencji intensywnie rozwija się pod względem fizycznym, psychicznym, moralnym, emocjonalnym i społecznym. Tworzy się tożsamośc i kształtuje się wewnętrzny obraz siebie.
W procesie kształtowania sie własnej tożsamości młodzież przeżywa skrajne i ambiwalentne uczucia często powiązane z niezaspokojonymi podstawowymi potrzebami takimi jak potrzeba zrozumienia, akceptacji, wsparcia, bliskości, szacunku, bezpieczeństwa.
Młodym osobom brakuje umiejętności społecznych, reragują emocjonalnie, z lękiem i konfliktowo na trudne dla nich sytuacje, mają małą odporność na stres i porażki.
W tym okresie rozwojowym następują zmiany hormonalne, co skutkuje wzmożoną pobudliwością nerwową.
Taka niestabilność emocjonalna dość często utrudnia porozumienie sie z młodzieżą, co powoduje, że młodzi ludzie mają poczucie osamotnienia, czują się zagubieni i niepewni, ich samoocena nie jest ukształtowana.
Nie potrafią prosić o to czego potrzebują, nie potrafią też odmawiać, jeśli czegoś nie chcą.
Szkają kontaktów i wsparcia w grupach rówieśniczych, w których znajdują zastępcze rozwiązania.
Ta trudna psychologicznie i społecznie sytuacja młodych ludzi jest podłożem poszukiwania przez nich szybkich i (w ich ocenie) skutecznych sposobów doświadczania ulgi psychicznej.
Młodzi chcą"kopnąć" negatywne doświadczenia z rodzicami.
Często widzą, że rodzice sami co innego mówią i co innego robią. Dla młodych to obciążenie, " to ciężki worek" niesprawiedliwego traktowania ich.
Stąd młodzi poszukują środków psychoaktywnych, zwłaszcza tych, które "wyłaczją" kontrolę zachowania i jednocześnie poprawiają nastrój (alkohol, narkotyki). Teoretyczna wiedza na temat szkodliwości używania narkotyków, którą młodzież w ogólnym zarysie posiada, nie jest wystarczającym argumentem zabezpieczającym przed ich używaniem, jeśli skutki użycia będą odbierane jako stan pożądany.
Odpowiedzią na istniejące problemy młodzieży jest więc realna pomoc w rozwiązywaniu tych problemów.
To oznacza dla rodziców, że potrzebują zadbać o dobre relacje ze swoimi dorastającymi dziecmi.
Wiem, że jest to trudne dla rodziców, bo zapominają, że już nie maja małych dzieci, i że ich dzieci jeszcze nie są dorosłymi.
Młodzież w domu to również informacja dla rodziców, że muszą zmniejszyć ilość nieprzyjemnych doznań psychicznych swoich dzieci, takich jak poczucie niepewności, samotności, odrzucenia, braku bezpieczeństwa czy zrozumienia. Wskazanie młodzieży lub wspólne szukanie sposobów radzenia sobie z sobą samym i otaczającym światem.
Jest wiele warsztatów dla rodzin, dla matek i córek, dla ojców i synów etc. Są informacje na temat komunikacji w rodzinie, relacji pomiędzy rodzicami i dziećmi, sztuki słuchania i szukania rozwiązań problemów codziennego dnia.
Rozwój towarzyszy nam przez całe życie i rodzice mogą uczyć się podtrzymwywania relacji ze swoimi dorastającymi dziećmi.
Młodzieży bardzo imponuje, gdy rodzice osiągają sukcesy i mają dobry wzór do naśladowania.
Powodzenia!
Elżbieta Dybińska