Prywatny Gabinet Psychoterapii Krzysztof Zabłocki

12/09/2024

Zdrowe poczucie winy wywodzi się z naszej miłości do innych. Samokaranie natomiast jest mechanizmem obronnym skierowanym przeciwko poczuciu winy. Zamiast wyciągnąć rękę do osoby, którą się skrzywdziło, można ujawnić światu swój akt samokarania. Wówczas winowajca mówi, jak „okropnie” się czuje i jakie czyni sobie wyrzuty. Zamiast naprawiać relację, prosi poszkodowanego, żeby mu pomógł i go zmienił! „Skrzywdziłem cię, więc mnie pociesz”.

Jon Frederickson
„Współtworzenie zmiany”
Fot unsplash

06/02/2024

"Dyspozycję do tworzenia więzi mają wszyscy ludzie. Więź jest więc „ludzka”. W społecznościach tradycyjnych dziećmi zajmowały się zazwyczaj kobiety, ale dziś – kiedy żyjemy w mikroskopijnych grupach – jesteśmy świadkami dużej zmiany: widzimy, że mężczyzna z łatwością może związać się z dzieckiem, a ono z nim. Noworodkowi jest wszystko jedno, w jakim wieku i jakiej płci jest osoba, z którą się wiąże. Dla niego jest ważne, by był to człowiek fizycznie i emocjonalnie dostępny, czuły i wrażliwy. By dość szybko reagował i odpowiadał na jego potrzeby, np. na wołanie, na płacz. Żeby nawiązywał kontakt, widział w dziecku odrębną istotę. Zbadano, że jeśli mężczyzna położy sobie dziecko na klatce piersiowej i zacznie je przytulać, w jego krwi pojawi się ta sama więziotwórcza oksytocyna, którą wytwarza kobieta w trakcie porodu i karmienia piersią."

Justyna Dąbrowska w rozmowie z Agnieszką Wiśniewską

03/11/2023

"Każde życie jest trudne; to, że niektóre są też spełnione, zależy od sposobu radzenia sobie z bólem. Ból zawsze jest ogólnym sygnałem, że gdzieś tkwi błąd, który może wyjść nam na dobre lub na złe, w zależności od naszej mądrości i siły umysłu. Niepokój może doprowadzić do paniki albo do dokładnej analizy tego, czego nam brak. Poczucie niesprawiedliwości może skłonić do zabójstwa albo stać się żródłem teorii ekonomicznej o epokowym znaczeniu. Zazdrość może zrodzić gorycz albo decyzję o podjęciu rękawicy rzuconej przez rywala i stworzeniu arcydzieła. Jak uwielbiany przez Nietzschego Montaigne wyjaśnił w ostatnim rozdziale Prób, sztuka życia polega na znajdowaniu sensu w przeciwnościach losu."

Alain de Botton, O pocieszeniach, jakie daje filozofia

27/09/2023

"Dziecko pozostawiane, żeby się wypłakało, nie tyle uczy się samo sobie radzić, ile uczy się, że nie ma sensu płakać – a to jest duża różnica. Badania nie potwierdzają też tezy, że zimny chów sprzyja samodzielności – wręcz przeciwnie. Zimny chów w praktyce sprowadza się za to do ogromnych ilości kortyzolu, jakie uwalniają się w mózgu noszeniaka z niezaspokojoną potrzebą bliskości. Hormon ten działa niszcząco na połączenia neuronalne. Dziecku, które nie jest przytulane, trudniej jest nawiązać z opiekunem więź prawidłowego typu, a to z kolei rzutuje na wszystkie inne więzi, które nawiąże potem w życiu – na to, jak będzie w przyszłości obchodziło się z ryzykiem, radziło sobie ze stresem. I czy nie będzie koncentrować się na swoim lęku zamiast na zadaniu."

Evelin Kirkilionis, antropolożka badająca więź.
fot unsplash

19/06/2023

"Niepokojącym zjawiskiem jest tendencja do medykalizacji i patologizacji żałoby. W jednej z ostatnich edycji klasyfikacji zaburzeń psychicznych DSM-5 Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego z 2013 roku, „zadekretowano”, że normalna żałoba może trwać do dwóch tygodni! Zatem maleje przyzwolenie na żałobę. Wraz z takim nastawieniem związana jest tendencja do częstszego diagnozowania depresji oraz wskazań do farmakoterapii. Różnym emocjom i stanom umysłu odbiera się ich znaczenie, traktując je jako coś kłopotliwego i bezsensownego, coś, co trzeba usunąć. Tendencja do medykalizacji zasilana jest wieloma źródłami, między innymi kultem sprawności i produktywności, który usuwa doświadczenie utraty i żałoby, promując omnipotentne, „dostosowane” i „zadowolone” stany umysłu i postawy.
Częścią tego zjawiska są naciski samych pacjentów, którzy domagają się tabletki, a nie chcą terapii. Poszukują „uwalniającej” diagnozy, najlepiej takiej, która sugeruje neurobiologiczne podłoże problemów, odsuwając niepokojące przeczucie, że mają one naturę psychologiczną i osobowościową. Ta swoista „ucieczka od wolności” wynika z niemożności czy niechęci stawienia czoła cierpieniu i wzięciu za nie odpowiedzialności. Podjęcie wysiłku pracy psychicznej wydaje się wtedy dużym wyzwaniem. Próg ludzkiej odporności bardzo się nieraz obniża i nie pozwala na rozwój myślenia o sobie i swoim życiu."

Maciej Musiał, psychoanalityk dla Kultury Liberalnej
fot Ann

14/06/2023

22/03/2023

Depresja jest już w Polsce chorobą masową. Ale w połączeniu z „zachowaniem, które poważnie zakłóca lub uniemożliwia funkcjonowanie innych osób lub podmiotu”, właśnie ma się stać wystarczającym powodem do zamknięcia człowieka w szpitalu psychiatrycznym.

16/02/2023

"Być może nie będzie to dla was jasne, ale inteligencja jest tylko jednym z przekształceń niepokoju. Zastępuje jeden rodzaj niepokoju innym. Głębszy niepokój emocjonalny z podświadomości, przekształca w płytszy niepokój intelektualny w świadomości. Kiedyś byłem intelektualistą, widziałem swoje powołanie w myśleniu. Byłem inteligentny, a jednocześnie głupi. Potem mój umysł stał się mniej pobudzony, ale za to bardziej skupiony. Inteligencja mi całkiem nie przeszła, ale przestałem widzieć w niej oparcie. Inteligencja jest wrogiem mądrości. Kiedy myślenie milknie, odsłania się zrozumienie."

Michał Cichy, Do syta
fot MK

19/12/2022

"Świadomi, że nałóg jest tylko objawem, będziemy uważnie sprawdzać, jak ten konkretny symptom maskuje i znieczula emocje klienta. Zrobimy, co w naszej mocy, by zmniejszyć jego siłę. Lecz będziemy również wiedzieli, że niewiele się zmieni, dopóki razem z klientem nie znajdziemy sposobu, by mógł bardziej bezpośrednio doświadczać swojego afektywnego, emocjonalnego Ja, wyłączonego przez nałóg”

Patricia A. De Young
fot Tobias Tullius