Gabinet Terapeutyczny "Poza Nałogiem"

27/08/2025

Dzisiaj przedstawiam cechy osób, które wychowując się w „domu alkoholowym” wykształciły pewne zachowania, które łączą wszystkich jako DDA.
Lista cech DDA
1.Staliśmy się wyizolowani i pełni lęku wobec ludzi, szczególnie tych, od których jesteśmy zależni albo którzy mają nad nami władzę lub przewagę.
2.Staliśmy się ludźmi, którzy poszukują akceptacji i potwierdzenia u innych, i straciliśmy w tym procesie własną tożsamość.
3.Jesteśmy przerażeni gniewem innych ludzi oraz wszelką osobistą krytyką.
4.Sami stajemy się alkoholikami, poślubiamy ich, lub mamy oba te problemy równocześnie. Albo też znajdujemy kogoś o osobowości kompulsywnej, na przykład pracoholika, by zaspokoić naszą chorą potrzebę bycia porzuconym.
5.Przeżywamy życie z punktu widzenia ofiary; ta słabość przyciąga nas do osób, z którymi tworzymy relacje przyjacielskie i miłosne.
6.Mamy nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności i łatwiej jest nam zajmować się innymi niż sobą; to pozwala nam nie przyglądać się zbyt dokładnie własnym wadom itp.
7.Czujemy się winni, kiedy zamiast ulegać innym, bronimy własnych praw i przekonań.
8.Staliśmy się uzależnieni od silnych emocji.
9.Mylimy miłość z litością i mamy tendencję do „kochania” ludzi, nad którymi możemy się „litować” i których możemy „ratować”.
10.Stłumiliśmy uczucia z naszego traumatycznego dzieciństwa i straciliśmy zdolność do odczuwania lub wyrażania naszych uczuć, ponieważ jest to dla nas bardzo bolesne (zaprzeczanie).
11.Surowo oceniamy siebie i mamy bardzo niskie poczucie własnej wartości.
12.Jesteśmy osobowościami zależnymi, które boją się porzucenia i zrobią wszystko, aby utrzymać związek – żeby nie doświadczyć bolesnego uczucia opuszczenia, odczuwanego, gdy mieszkaliśmy z chorymi ludźmi, którzy nigdy nie byli dla nas dostępni emocjonalnie.
13.Alkoholizm jest chorobą rodziny; staliśmy się osobami współuzależnionymi i przejęliśmy cechy tej choroby, mimo że sami nie sięgnęliśmy po alkohol.
14.Współuzależnieni reagują zamiast działać.

Chociaż te cechy sparaliżowały nasze życie uczuciowe i duchowe, musimy zdać sobie sprawę, że gdy byliśmy dziećmi, one nas chroniły. W wieku dorosłym sztywno trzymamy się tych typowych zachowań. Nie jest nam łatwo je porzucić, nawet gdy powodują wewnętrzny ból i izolację.
Zachęcam cię, abyś był dla siebie łagodny, kiedy zaczynasz nazywać swoje najbardziej problematyczne zachowania. Można żyć w inny sposób.

03/06/2025

Przedwczoraj obchodziliśmy Dzień Dziecka, więc dzisiaj kilka przemyśleń o „dzieciach nie zawsze szczęśliwych”.
Niektóre dzieci z problemami w społecznym funkcjonowaniu mogą cierpieć z powodu odrzucenia. Oznacza ono, że dziecko ma wrażenie, że jest niekochane, porzucone, zbędne, odepchnięte, nieakceptowane i nie zrozumie dlaczego tak się dzieje. Towarzyszy mu więc ciągły niepokój, niedosyt bliskich kontaktów, czasami poczucie winy, bezsilność, złość, gniew, irytacja oraz obawa przed odrzuceniem.
Dziecko mające poczucie odrzucenia niezwykle trudno nawiązuje bliskie relacje, zwłaszcza z dorosłymi. Zwykle ich odpycha lub nie odpowiada na wyrażoną przez dorosłych troskę i chęć bycia blisko, co oczywiście często powoduje ich niechęć i oskarżanie dziecka o niewdzięczność. Zdarzają się jednak sytuacje odmienne, kiedy dziecko próbuje zwrócić na siebie uwagę, jakby mówiło: „chcę, abyś mnie polubił”.

13/04/2025

Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) doświadczyły w dzieciństwie ogromnego, związanego z przemocą cierpienia. Ponadto przekonały się, że okazywanie uczuć grozi odepchnięciem, a nawet agresją ze strony rodziców. Ich najgorętsze uczucia nigdy nie były odwzajemnione, a protestowanie niczego nie zmieniało. W celu poradzenia sobie z lękiem i cierpieniem, w ich psychice powstała tendencja do dystansowania się do swoich uczuć, polegająca na tłumieniu emocji, a nawet dysocjacji oraz trudności w przeżywaniu radości i spontanicznym wyrażaniu uczuć. Pozwala to wprawdzie na zmniejszenie cierpienia, jednak uniemożliwia zarazem przeżywanie stanów przyjemnych. W dorosłym życiu przejawia się to często nieumiejętnością wzruszania się, sztywnością czy zamknięciem w sobie. O człowieku, który tak się zachowuje, mówi się, że jest twardy i w żadnej sytuacji nie okazuje, co się z nim naprawdę dzieje.

02/03/2025

Choroba rodzinna czy problemy rodzinne mają charakter postępujący, dlatego sytuacja pozostawiona sama sobie nie poprawia się, a jedynie pogarsza. Członkowie rodziny gładko wślizgują się w schematy interakcji, które każdego dnia stają się coraz bardziej dysfunkcyjne. Mogą stosować wyszukane strategie obronne nastawione na to, by wszystko wyglądało normalnie i schludnie, wycofywać się w swój prymitywny świat albo rywalizować o resztki dostępnej miłości i uwagi. Wobec braku wiarygodnych dorosłych rodzeństwo może wchodzić w rolę rodziców i oferować sobie nawzajem namiastkę potrzebnej im opieki i pociechy. Dziecko może być też traktowane przez rodzica jako zastępczy partner, wypełniając ziejącą pustkę i nakładający plaster na obolałe miejsca rodziny w nieustannie tlącym się kryzysie. Wszystko to oznacza przyuczanie do współuzależnienia.

10/01/2025

Wiele osób wiąże swoje problemy w dorosłym życiu z dorastaniem w domach alkoholików. Ale istnieją też rodziny na inne sposoby raniące dzieci, które się w nich rozwijają: tworzą je pracoholicy, przemocowcy, osoby borykające się z chorobami psychicznymi, perfekcjoniści, narcyzi… W tych rodzinach rzeczywistość dzieci determinują chłód uczuciowy, znęcanie się oraz emocjonalne lub fizyczne zaniedbanie, stając się z czasem ich niechcianym dziedzictwem.
Jeśli wychowałeś się w takim domu, jest bardzo prawdopodobne, że dziś nie potrafisz nawiązywać zdrowych relacji i masz zniekształcony obraz siebie. Być może często wpadasz w złość albo ogarnia cię dojmujący smutek, czujesz, że coś jest z tobą nie tak, że jesteś mniej wart niż inni, a jednocześnie nie umiesz nawet określić własnych zmiennych uczuć. Ale niestabilność emocjonalna rodzinnego domu, choć z pewnością odcisnęła na tobie piętno, nie musi prześladować cię przez całe życie. Musisz tylko podjąć działanie. Jak najszybciej!

15/12/2024

Zbliżają się przez wielu ludzi upragnione i długo oczekiwane Święta Bożego Narodzenia. Ale nie dla wszystkich. Są takie osoby, którym święta kojarzą się nie tylko ze spędzaniem ich w gronie swoich najbliższych, ale również z cierpieniem powodowanym przez swoje uzależnienie. Z jednej strony chcą pokazać swojej rodzinie, że pić alkoholu wcale nie muszą, a z drugiej strony odczuwają nieodparty przymus napicia się. Dlatego też okłamują, oszukują i manipulują najbliższymi przekonując ich, że nie mają żadnego problemu z piciem alkoholu, bo przecież w święta w ogóle się nie napili (oficjalnie) lub „kontrolowali” swoje picie. Jednak w skrytości swoich piwnic, garaży i innych „tajemnych miejsc” piją bez umiaru, szybko i sprawnie tak jak tylko oni to potrafią. Jest to ślepy zaułek do którego prowadzi coraz bardziej rozwijające się uzależnienie. Trzeba to przerwać dopóki jest na to czas.
Sposobem jest rozmowa z osobą, która może pomoc. Jest to trudne, bo wstyd, lęk i poczucie winy to emocje, które bardzo skutecznie blokują podjęcie takiej decyzji. Warto jednak zdobyć się na odwagę, aby ratować swoje życie i swoich bliskich.

11/11/2024

Sięganie po smartfon przez dziecko 60 razy dziennie powinno być powodem do zastanowienia się nad tym, czy to nie jest już uzależnienie. Problemowe korzystanie z telefonu bywa powiązane z negatywnym obrazem samego siebie, niską samooceną i neurotycznością. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z uzależnieniem czy nie, telefony komórkowe powodują problemy, które w coraz większym stopniu wpływają na życie dzieci i młodzieży, a obserwowwane objawy są porówywalne z objawami uzależnienia od substancji psychoaktywnych czy zaburzeń hazardu.

27/10/2024

ABCalkoholu.pl pomaga w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących alkoholu. Poruszamy tematy związane z piciem alkoholu i radzimy jak pić odpowiedzialnie.

10/10/2024

Dobre samopoczucie psychiczne, emocjonalne i społeczne wpływa na nasze zdrowie psychiczne. Ma to wpływ na różne rzeczy, na przykład na to, jak się czujemy, myślimy i zachowujemy, gdy stawiamy czoła wyzwaniom życiowym. Wpływa na to, jak podejmujemy decyzje, radzimy sobie ze stresem i budujemy relacje. Zdrowie psychiczne jest niezbędne przez całe życie, od dzieciństwa i okresu dojrzewania po dorosłość i starzenie się.

04/10/2024

W ostatnich latach granica dzieląca rodziny dysfunkcyjne od zdrowych bardzo się zatarła. Jednak dzięki zrozumieniu ograniczonego stopnia rozwoju mózgu małego dziecka oraz dynamiki wczesnego rozwoju emocjonalnego, można dostrzec, że nie jest tak, że wszystkie rodziny są dysfunkcyjne. Chodzi raczej o to, że niedostateczny rozwój mózgu dziecka naraża je na zwiększone ryzyko przeżywania problemów rodzinnych jako traumatycznych. Dzieci te są prostu zbyt małe, aby potrafiły efektywnie funkcjonować, gdy świat, który stanowi dla nich oparcie, wywraca się do góry nogami, czy nawet gdy zasadniczo zwyczajne zdarzenia życiowe przekraczają ich zdolność rozumienia sytuacji i dalszego normalnego funkcjonowania.
Przez wszystkie wczesne lata dzieci potrzebują naszej ochrony.

Jestem człowiekiem, który chce i może Ci pomóc. Swoją skuteczność opieram o wiedzę i osobiste doświadczenia. Od lat staram się pomóc osobom potrzebującym wsparcia i motywacji do zmian w swoim życiu.
Najważniejszy jest dla mnie drugi człowiek.

13/09/2024

„Myślenie jest trudne, dlatego większość ludzi osądza”-Carl Jung

19/08/2024

Dzisiaj postaram się odpowiedzieć na pytanie - kim jest "dziecko" i "dzieciństwo"? Trudno nie zauważyć związku pomiędzy liczbą ludzi niezadowolonych ze swojego losu a negowaniem obecności dziecięcych cech w świecie dorosłych. Czy aby nie wprowadzając rezerwatów dla dzieci i niemowląt, nie zostawiliśmy tam przypadkiem własnych dziecięcych cech? To, że czujemy się źle, jest wynikiem utraty kontaktu z dzieckiem w sobie. Zostawiliśmy je w tyle za sobą i teraz przychodzi nam za to słono płacić. Ale dziecko istnieje nadal-nie umarło. Jest w nas także wtedy, gdy czujemy się źle, gdy opanuje nas choroba. Trudno jednak, żebyśmy oczekiwali nagłej poprawy samopoczucia lub pokonania choroby, jeśli przedtem z uwagą nie przysłuchamy się owemu istniejącemu w nas choremu dziecku. (cdn)pl