12/03/2024
https://www.facebook.com/share/p/WyDxnXmAEqFPstJS/?mibextid=WC7FNe
Godzina wychowawcza. Wychowawca ma pomysł jak rozwiązać trudną sytuację między dziećmi.
- Michał, masz kłopot żeby dogadać się z kolegami. Są między wami ciągle jakieś kłótnie, napięcia i niefajnie się traktujecie. Ja bym chciała żebyśmy to jakoś obgadali bo jesteście w jednej klasie. Paweł i Piotrek i Sebastian powiedzcie co się dzieje, a Michał też powie co myśli.
24 osoby siedzą w swoich ławkach.
- On jest kretynem, jest tłuściochem, nie umie zrobić najprostszego ćwiczenia, jest konfidentem i skarży ciągle nauczycielom. A jego ojciec to leży pod Żabką co drugi dzień - woła Sebastian
- Właśnie i on śmierdzi jeszcze! - dodaje kilka osób.
Michał siedzi i patrzy w ławkę. Serce przestało mu bić. Marzy o tym żeby zniknąć, żeby go nigdy nie było. Koniec z udawaniem przed sobą i światem, że to nie jego ojciec leży pod Żabką. Jeszcze nie wie, że posmak dzisiejszej sytuacji zostanie z nim do śmierci, że będzie się budził z tym obrazem w środku nocy zlany potem.
Jeszcze nie wie, że kiedy jego dziecko pójdzie do przedszkola i do szkoły - będzie podejrzewał nauczycieli o wszystko co najgorsze. Nie wie, że może być mu trudno uwierzyć, że jego dziecko nie doświadczy tego samego.
Kiedy zapraszamy dziesięciolatki, żeby powiedziały na forum jaki mają problem ze sobą nawzajem, ryzykujemy, że krew poleje się po ścianach, a słowa jakie padną będą nożem wbitym w serce.
Można mieć nadzieję, że jeden ośmiolatek powie drugiemu
- Chcielibyśmy się zaprzyjaźnić z Michałem ale napotykamy na kłopoty interpersonalne i widzimy tu pewne ograniczenia. Mamy chyba inną wrażliwość.
Ale przecież kiedy dorosły p o m y ś l i przez 1.5 sekundy, to na bank wymyśli, że to ryzykowny pomysł. A ryzykujemy czyimś zdrowiem psychicznym. To są dzieci. W emocjach, na forum powiedzą co ślina na ozor przyniesie. Tak działa fizjologia układu nerwowego dziecka. Jest impuls jest działanie.
W mojej karierze zdarzyło się, że w analogicznej sytuacji rodzice przyszli z prawnikiem i w piśmie z kancelarii nazywało się to 'podżeganie do zachowań przemocowych'.
Dlaczego? Bo dorosły wiedział czym ryzykuje i podjął to ryzyko. Podjął działanie przekraczające jego kompetencje.
Takie działania leżą w kompetencjach terapeuty, który prowadzi terapię grupową dla 12 osób i ma terapeutę współprowadzącego. Zna się na interwencji kryzysowej i potrafi pozbierać dziecko, które się rozpadło. Co więcej takie działania na terapii grupowej podejmuje się, kiedy uczestnicy przeszli ocenę i wiadomo, że pomieszczą informację zwrotną.
'Dlaczego twoja mama nie przychodzi na wywiadówki?' Zapytał mnie wychowawca mówi mi Karol lat 13. I z wściekłością ściska oparcie fotela. A przecież ten wychowawca wie, że jakikolwiek powód by to nie był - to jest totalnie upokarzające pytanie. Jak ma Karol wyjaśnić kompetencje rodzicielskie mamy, jak ma to zrobić przy kolegach?
Z tego cyklu jest "Dlaczego mama nie czyta Librusa?"
Z tego cyklu jest "Każdy powie Ali jak bardzo przeszkadza mu jej zachowanie na lekcji'. Z tego cyklu jest pytanie "Czy uważacie, że wasz kolega Michał był dzisiaj grzeczny?". Dorosły oddaje władzę w ręce ośmiolatków, które mają dokonać zindywidualizowanej oceny uwzględniającej tło rodzinne Michała, jego trudności, zasoby i kompetencje.
To tak, jakby dyrektor na radzie pedagogicznej powiedział 'Każdy powie Bożenie polonistce dlaczego uważa, że jest beznadziejna i zaniża poziom naszej szkoły". No o co chodzi Bożena? To tylko przecież informacja zwrotna.
"Bardzo proszę. Michał całą lekcję przeszkadzał, nie słuchał jak go prosiłam żeby przestał. Ja nie zdążyłam zrobić tematu a wy zostaniecie na przerwie. Możecie podziękować Michałowi za barak przerwy"
To nazywa się również zachęcaniem do działań przemocowych.
Sformułowanie "Podziękujcie koledze, że zostajecie na przerwie / piszecie kartkówkę / nie idziecie do kina" to jest inaczej powiedziane "Ja nie mogę cię Michałku zdyscyplinować, ale mogę to zrobić za pomocą 30 małych rączek".
Bo nikt chyba nie oczekuje, że dzieci podziękują Michałowi kwiatkami i czekoaldkami, prawda?
Czy to jest post wprowadzający zmianę? Nie. Zmianę wprowadzam mówiąc na szkoleniach dla nauczycieli jak inaczej radzić sobie w trudnych sytuacjach, szczególnie tych na forum grupy. Jak odejść od dyscyplinowania i zacząć pracować relacją.
To jest post, który powtarzam z bezradności, bo przekroczyłam krytyczną liczbę maili dotyczących "Dziecko przyszło ze szkoły pokruszone, co mogę zrobić".
Tak. Studia słabo przygotowują nauczycieli. Po prostu guzik z pętelką dostają zamiast narzędzi do pracy z trudnościami w relacji dzieckiem. I to jest systemowa masakra.
Ale to jest tekst o tym, że kiedy dorosły nie wie co zrobić (a może nie wiedzieć, bo jest tylko człowiekiem) - jakim cudem może wpaść na pomysł, że lincz i publiczne upokorzenie mogą stanowić rozwiązanie?
Interwencje podjęte przez dorosłych, które opisałam powyżej wymagają empatii i zadania sobie pytania „Czy chciałbym żeby tak mi zrobiono?", „Czy chciałbym żeby tak zrobiono mojemu dziecku?".
Nie musimy robić tak, jak nam robiono.
👇 LINK ZAPISOWY NA NEWSLETTER👇
https://agnieszkamisiak.pl/moj-newsletter/
Tylko zapisani otrzymają newsletter. Już w czwartek pierwszego maila w temacie granic w szkole / przedszkolu.
