Gabinet psychologiczny Joanna Sybistowicz

08/04/2025

Miała 14 lat. Zbyt wcześnie powiedziała „dość”. Zbyt wcześnie uznała, że nie ma już siły. Zbyt wcześnie uwierzyła, że nie zasługuje na życie.

Dlaczego?

✅Bo inni uznali, że można. Można wyśmiewać. Można szydzić. Można poniżać, obrażać, obgadywać. Można napisać komentarz, który pali jak żrący kwas. Można rzucić słowo, które tnie głębiej niż nóż. Można ją wykluczyć, zignorować, wymazać z istnienia.

✅A przecież nikt nie rodzi się z nienawiścią. Dzieci uczą się od dorosłych – w domach, szkołach, na ulicy, w Internecie. Widzą, jak dorośli rozmawiają o innych. Jak przeklinają, gardzą, pogardzają. Jak mówią o „innych” – tych, co inaczej myślą, wyglądają, czują. Widzą, że złość to sposób na siłę, a pogarda – na bycie ważnym.

✅A potem przenoszą to do szkoły. Na przerwy. Do grup na Messengerze. Na TikToka. I ranią. Bo widzieli, że można. Bo nikt nie powiedział „stop”. Bo nikt nie nauczył, że słowo może zabić.

✅Dziewczyna, która się zabiła, nie była „słaba”. Była wrażliwa. Miała dość. Zabrakło jej jednej iskierki nadziei, jednego dorosłego, który naprawdę by słuchał. Zabrakło świata, w którym empatia byłaby ważniejsza niż lajki, a wsparcie – silniejsze niż szydera.

✅Nie mówmy: „Takie czasy”. To nie czasy, to my – dorośli – tworzymy świat, w którym dzieci dorastają. I to my ponosimy odpowiedzialność za to, jak bardzo ten świat boli.

✅Zacznijmy od siebie. Od słów, które wypowiadamy. Od komentarzy, które piszemy. Od żartów, które opowiadamy. Od tego, jak mówimy o innych – przy dzieciach, między sobą, w sieci.

Bo od dorosłych przykład idzie.

~ Agnieszka Stąpor

09/01/2025

„Na tyle jesteśmy ludźmi, na ile umiemy okazywać wdzięczność” – pisał rzymski filozof Seneka Starszy. Choć wdzięczność jest uczuciem, to ważną rolę w nim odgrywa także element poznawczy: uświadamiamy sobie, komu i za co jesteśmy wdzięczni.
Czuję wdzięczność, po zakończeniu procesu ♥️

27/06/2024

Jesper Juul - "Dzieci nie potrzebują wychowania, ale przyjaznego przewodnictwa" - Natuli dzieci są ważne

10/10/2023

10 października Dzień Zdrowia Psychicznego 🩵💙🩵💙

22/06/2023

TYM, KTÓRZY ZOSTAJĄ

Fakt, że nie zdałeś/łaś nie świadczy o tym, że jesteś mniej wartościowy, niż Twoi koledzy i koleżanki, którzy poszli dalej.
Fakt, że nie zdałeś/łaś nie świadczy o tym, że jesteś głupszy i nie ma już dla Ciebie ratunku.
Fakt, że nie zdałeś/łaś nie mówi nic o Tobie jako o człowieku.
Fakt, że nie zdałeś/łeś nie mówi nic o Twoich pasjach i zainteresowaniach, które realizujesz, bądź będziesz realizował w przyszłości.
Fakt, że nie zdałeś/łaś nie oznacza, że jesteś debilem, kretynem [tu możesz wpisać jakiekolwiek inne obraźliwe słowo].
Fakt, że nie zdałeś/łaś nie przesądza o Twojej przyszłości.
Fakt, że nie zdałeś/łaś nie oznacza, że nie należy się Tobie odpoczynek i regeneracja sił.
Fakt, że nie zdałeś nie oznacza, że wszystko stracone.
Fakt, że nie zdałeś nie oznacza, że tracisz bezpowrotnie kontakt z koleżankami i kolegami z klasy.

Fakt, że nie zdałeś/łaś oznacza, że… nie zdałeś.
Fakt, że nie zdałeś/łaś oznacza, że pomimo Twoich wysiłków, nie przejdziesz do następnej klasy.
Fakt, że nie zdałeś/łaś oznacza, że będziesz miał możliwość osiągnięcia lepszych wyników za drugim razem.
Fakt, że nie zdałeś oznacza, że w Twoim życiu pojawią się nowi koledzy i koleżanki. Nie wyklucza to szczerych przyjaźni.
Fakt, że nie zdałeś oznacza, że możesz wyciągnąć wnioski, bardziej skupić się nad tym, czego nie opanowałeś za pierwszym razem.

Fakt, że nie zdałeś będzie kompletnie nieważny za 10 lat.
Fakt, że nie zdałeś nie będzie tym najważniejszym w Twoim życiu.
Fakt, że nie zdałeś nie będzie najważniejszym dla Twojego przyszłego pracodawcy.
Fakt, że nie zdałeś nie przekreśla Ciebie jako człowieka.

A pisze to człowiek, który kiedyś tam… nie zdał.
Któremu mówiono, że nic z niego nie będzie.
Któremu mówiono, że jest słaby i niczego nie osiągnie w życiu.
Któremu mówiono, że trzeba być naprawdę tępym, żeby tego i owego nie rozumieć.
Który miał łatkę śmierdzącego lenia.
Który, pomimo szkolnych niepowodzeń, skończył jednak liceum, zdał maturę, poszedł na studia i który teraz śmieje się z tych „przepowiadaczy” przyszłości.
I robi zawodowo to, co naprawdę lubi.

Którego żaden z kilku pracodawców nigdy nie zapytał, jaką ocenę miał z polskiego w podstawówce, a jaką w liceum.
Którego żaden z kilku pracodawców nigdy nie zapytał o ten moment w życiu.

Trzymaj się, choć wiem, że teraz możesz czuć smutek, żal, złość, wstyd i jeszcze inne emocje. Daj sobie czas na ich przeżycie. Na odnalezienie się w nowej sytuacji. Przed Tobą jeszcze wiele sprawdzianów.
Tych znacznie ważniejszych.
Daj sobie szansę.
Bądź dla siebie dobry/a.

Zdjęcie: Pedram Normohamadian on Unsplash

18/04/2023

"Granic nie trzeba dziecku wyznaczać, one po prostu są! Najważniejsze byśmy sami znali własne granice. Niestety wielu z nas nie za dobrze sobie z tym radzi. Nasze dzieci są wtedy zagubione i nie czują się z nami bezpiecznie.
Po czym możemy poznać, że mamy kłopoty z własnymi granicami?
- gdy spostrzegamy zbyt wiele spraw dookoła siebie, jakby były naszą częścią; poświęcamy dużo czasu na myślenie o rzeczach, na które nie mamy wpływu;
- gdy uczucia i zachowania innych ludzi wydają nam się zawsze celowe i wymierzone w nas albo obarczamy innych odpowiedzialnością za swoje uczucia;
- gdy traktujemy dziecko i innych bliskich jako przedłużenie samych siebie; uważamy, że wszystko dokoła nas powinno się odbywać tak, jak to zaplanowaliśmy;
- jeśli mamy trudności gdy dziecko się z nami nie zgadza; nie potrafimy sobie poradzić, gdy dziecko czuje i przeżywa coś w inny sposób niż my;
- trudno nam zaufać dziecku i uwierzyć w to, że zna swoje potrzeby; często wtedy stosujemy różne formy przemocy, aby skłonić je do współpracy: karmimy na siłę, ubieramy gdy nie jest mu zimno;
- gdy pozwalamy wchodzić sobie na głowę i dla dobra ogółu poświęcamy wiele ważnych dla siebie spraw;
- chcemy uszczęśliwić wszystkich dookoła, nawet kosztem własnego szczęścia. Uważamy, że bez nas inni ludzie nie daliby sobie rady;
- gdy początkowo naturalna sytuacja, w której rodzice starają się zaspokajać wszystkie potrzeby dziecka trwa zbyt długo;
- gdy czujemy się złymi rodzicami, jeśli dziecko płacze mimo, że jesteśmy przy nim i staramy się pomóc, a także wtedy, gdy cierpimy mówiąc dziecku „nie”, nie zgadzając się na coś;
- gdy nie potrafimy pogodzić się z tym, że nasze dziecko się stopniowo usamodzielnia i unieszczęśliwia nas fakt, że potrafi zaspakajać coraz więcej swoich potrzeb samo, bez naszej pomocy."
Agnieszka Stein
fot Kira Butusov

15/04/2023

21/02/2023

‼️‼️‼️

10/12/2022

22/11/2022

"W wyniku psychoterapii pacjent nie staje się lepszym człowiekiem, nie staje się doskonalszy czy szlachetniejszy w swoich potrzebach i pragnieniach, nie otrzymuje nowej osobowości, nie nabywa umiejętności zabezpieczających go przed kłopotami życiowymi. W wyniku psychoterapii pacjent staje się bardziej świadomy tego, jaki jest i tego, co przeżywa. Staje się bardziej świadomym własnych pragnień i własnych zobowiązań, własnych możliwości i ograniczeń. Staje się bardziej świadomy tego, jaki jest świat, w którym żyje, jacy są ludzie, ci najbliżsi i ci, z którymi musi współdziałać w realizacji swoich celów życiowych; jest bardziej świadomy ich reakcji i wpływu na siebie. Zdolność do bycia świadomym daje mu nowe możliwości kierowania własnym zachowaniem, zgodnie z zamierzonymi celami i zgodnie z dostępnymi możliwościami. Stwarza mu możliwości osiągania tego, co dotychczas wydawało mu się niemożliwe do osiągnięcia. Odzyskuje nadzieję na powrót do realności swojego istnienia, niosącego sukcesy i porażki, radości i cierpienie."

Jan Czesław Czabała, „Czynniki leczące w psychoterapii”
fot Alexander Krivitskiy

11/10/2022

Wybór mamy taki:
🟢albo nauczymy dzieci, że są dobre i ważne, mogą mówić, wybierać i czuć,
🔴albo kiedyś same będą się tego uczyć - gdy/ jeśli poradzą sobie z przekonaniem, że nie są dobre ani ważne, że nie powinny mówić, nie mogą wybierać, czują niewłaściwie…

Czasem to czego oczekujemy od dzieci, by teraz było nam z nimi łatwiej sprawia, że kiedyś im w życiu będzie trudniej.

14/07/2022