Psycholog Skotnicka

23/12/2024

Czego Ci życzyć na Święta 🎄?
Luksusu na miarę naszych czasów..
A luksus jest wtedy, gdy masz takiego swojego człowieka ,z którym i przy którym możesz wszystko..
I tego Ci życzę , nie tylko od święta 💫

05/11/2024

Listopad .

Liść opadł 🍂🍁

Przyroda w listopadzie choć surowa ma w sobie niezwykły urok. Szare niebo, mgły nad łąkami a nawet deszczowe dni mogą być dobrym czasem do zwolnienia..

Jesień to czas kiedy liście zmieniają kolory i opadają na ziemię a dni stają się krótsze, symbolizując przemijanie i cykl życia.

Jesień ma coś z nostalgii.

Zaprasza też do refleksji.

W obliczu jesiennych zmian warto zastanowić się nad własnym życiem, nad minionym sezonem i na tym co przed nami.

Każdy krok wśród spadających liści to przypomnienie, że wszystko co piękne jest ulotne, kiedyś odejdzie.

Jesień uczy by doceniać każdą chwilę, każdy oddech i każdą osobę, która jest jeszcze z nami ale jednocześnie uczy nas, że życie pomimo swojego przemijania jest pełne magii i kolorów 🍃🍁🍂

Zdjęcia: Jezioro Długie

05/09/2024

30/07/2024

Ludzie cały tydzień czekają na piątek,
Cały rok na wymarzone wakacje,
Całe życie na lepszy moment, super okazję..
A potem…
Często na wiele rzeczy jest zwyczajnie za późno ..
A życie dzieje się dziś , ty wybierasz na czym skupiasz swoją uwagę i czy podziwiasz takie zachody słońca 🌅💫

15/06/2024

„ Krok po kroku docierało do mnie z całą mocą, że najbardziej spektakularne, co może mi się przytrafić w życiu, jest bycie z ludźmi, których kocham, w miejscu, które pachnie świeżym ciastem, otoczona zwierzętami, które mruczą wieczorem przy kominku. Że wspaniale, gdy taki wieczór kończy się wspólnymi tańcami i z pełnym jedzenia brzuchem. Że zdrowie jest czymś najważniejszym, że nie nad wszystkim mamy kontrolę, że czas leczy rany, że nikt nie jest doskonały, że nic nie trwa wiecznie, że szczęście znajduje się w małych rzeczach, że czasem mniej znaczy więcej, że czasu nie da się zatrzymać, a życie trwa bardzo krótko i szkoda je marnować na perfekcjonizm, pedanterię, pretensje i pracę ponad nasze możliwości.”
Joanna Flis
„Madame Monday
Po dorosłemu „
Polecam 👌

30/05/2024

"W naszych czasach dominuje tłumienie wszystkich cielesnych wyrazów radości, żalu, złości, miłości, lęku – i równie szeroko jest rozpowszechniona fascynacja wyglądem ciała i jego funkcjami. Mamy reklamy lekarstw na nerwy, zaparcia, przeziębienia, bóle głowy – wszystkie te zepchnięte głęboko uczucia; zalecenia jak zrzucić wagę, jak ją przybrać, jak budować ciało, jak je rozwijać; diety, gadżety, witaminy, recepty jak spać, jak się budzić, jak nie pocić się nadmiernie, jak nie mieć brzydkiego oddechu – niekończąca się skoncentrowana na ciele lista, spolaryzowana seksem, który pokrywa niekończącym się strumieniem obrazów billboardy, gazety, filmy, czasopisma, eksponując kobiece ciało w tak nieprawdopodobnych proporcjach jak to tylko możliwe. Jesteśmy zakłopotani i zirytowani, gdy jesteśmy konfrontowani z jakąkolwiek postacią intensywności fizycznej w naszym życiu. Możemy okazywać radość w głosie i wyrazie twarzy, dopuszczamy wyrażany w ten sposób żal, złość jeszcze jakoś ujdzie, ale żywiołowy gest unoszonej w górę ręki, ciało kołyszące się w przód i tył w żałobie, nagły wybuch tupiącej stopy, czy książka gwałtownie zamknięta i położona na stole – wszystko to niepokoi. Wydaje się, że ciało pozostaje w nieświadomej represji, i co więcej, pomimo spontanicznego życia naszego współczulnego układu nerwowego, wielbimy to, co racjonalne, uporządkowane, to czym możemy zarządzać, odcinając się od doświadczenia nieświadomego i w ten sposób od instynktów, które biorą odwet pod postacią wyolbrzymionej, kompulsywnej fascynacji ciałem. Im mniej ciało jest doświadczane, tym bardziej zamienia się w wygląd; im mniej jest realne, tym bardziej sprowadza się do czegoś, co trzeba rozbierać i ubierać; im mniej jest znane, tym bardziej oddala się od wszystkiego co ma związek z poczuciem siebie.”
Mary Starks Whitehouse

fot. Velizar Ivanov

11/05/2024

"Miłość do siebie zaczyna się od słów: wolno mi.
Mogę być z kimś lub być sama.
Wolno mi być piękną na swój sposób. Nie muszę przestrzegać standardów piękna z magazynów.
Mogę wybrać zasady swojego życia.
Mam prawo do samodzielnego wyboru przebiegu mojego czasu.
Nic nie jest dla mnie za wcześnie i nic nie jest za późno.
Wszystko w moim życiu jest na czas.
Wolno mi być zabawną, głupią, szaloną, smutną, śmieszną.
I Ty też możesz.
Ale przy Tobie nadal jestem sobą, bez względu na to, co myślisz.
Wolno mi się nie zgadzać.
Wolno mi mówić Nie, nawet jeśli wszyscy wokół
mają nadzieję usłyszeć, że mówię Tak.
Wolno mi płakać, gdy wszyscy inni się śmieją,
stać, gdy wszyscy inni biegają.
Wolno mi określić własne granice komfortowej komunikacji z innymi.
Nawet jeśli "inni" to moja najbliższa rodzina.
Wolno mi nie być najlepszą.
Wolno mi być wystarczająco dobrą dla siebie.
Mam prawo odejść i zacząć od nowa, nawet jeśli wiele zostało zainwestowane.
Miłość do siebie zaczyna się od słów - wolno mi.
Wolno mi słuchać siebie, dbać o siebie
i być swoim własnym empatycznym i akceptującym przyjacielem."
Anna Lapina

fot.Jade

19/04/2024

"Terapeuci powtarzają: „Jeśli przed czymś uciekasz, to przy tym właśnie powinieneś się zatrzymać. Trzeba wreszcie dostrzec to, czego staramy się nie widzieć”. Wolimy tego nie słuchać. Wolimy wieść życie wiecznych uciekinierów, nie zdając sobie sprawy, że uciekamy od własnych uczuć i tego, co je wzbudza. Nie wykorzystujemy okazji, żeby doświadczyć różnicy pomiędzy tym, kim naprawdę jesteśmy, a tym, za kogo staramy się uchodzić. Jeśli mamy przestać uciekać przed samymi sobą, potrzebujemy kogoś, kto nam pomoże spokojnie usiąść i będzie przy nas, kiedy zwali się na nas ciężar naszych emocji. To, czego w pojedynkę nie bylibyśmy w stanie znieść, okazuje się do wytrzymania, gdy nie jesteśmy sami.”
Jon Frederickson

fot. Claudio Schwarz

16/04/2024

11/04/2024

"Depresja nie dotyczy ludzi słabych,
tylko tych, którzy byli silni zbyt długo …"
Jacek Hugo-Bader

fot. Geranimo

23/02/2024

Dziś Światowy Dzień Walki z Depresją. Pamiętajmy - to poważna choroba, warto skonsultować się z psychologiem, jeżeli będzie potrzeba następnie z psychiatrą i psychoterapeutą. Leczenie depresji to trafnie postawiona diagnoza, farmakoterapia i psychoterapia.

21/01/2024

„ Alkoholicy i ludzie uzależnieni, tacy jak ja, chcą pić w jednym jedynym celu: żeby poczuć się lepiej. Przynajmniej w moim przypadku tak było: zawsze chciałam tylko poczuć się lepiej. Nie czułem się dobrze -wypiłem parę drinków i czułem się lepiej. Ale w miarę postępu choroby trzeba pić i brać coraz więcej i więcej, i jeszcze więcej, żeby poczuć się lepiej.”

„ Detoks to piekło. Detoks to leżenie w łóżku, przyglądanie się mijającym minutom ze świadomością, że jest bardzo daleko od Ok. Kiedy się odtruwam, wydaje mi się, że umieram. Mam wrażenie, że to się nigdy nie skończy. Że moje wnętrzności chcą wypełznąć z ciała. Trzęsę się i pocę. Jestem jak to małe dziecko, któremu nie podano pigułki. Zdecydowałem , że przez cztery godziny będę naćpany, wiedząc, że potem na tydzień trafię do piekła.”

„ W wieku 49 lat wciąż bałem się być sam. Kiedy mój szalony mózg(szalony zresztą tylko w tym obszarze)zostawał sam, zawsze znajdował jakąś wymówkę, żeby zrobić to, co niewyobrażalne: pić i ćpać. Jako że mam za sobą całe dekady życia zniszczone piciem i ćpaniem, przeraża mnie, że mógłbym zrobić to znowu. Nie boję się przemawiać do dwudziestu tysięcy ludzi, ale kiedy wieczorem siadam sam na kanapie przed telewizorem, oblewa mnie zimny pot. Boję się własnego umysłu, własnych myśli; boję się , że mój mózg po raz kolejny każe mi sięgnąć po narkotyki.”

12/12/2023

… Wiesz kiedy zaczyna się szczęście?
Wtedy kiedy człowiek przestaje się bać
Tego co „ludzie powiedzą”
Tego jak go ocenią
Tego co zrobią jak się dowiedzą
Kiedy przestaje się bać:
Żyć po swojemu
Żyć na własny rachunek i odpowiedzialność
Wybierać, chociaż wybory te nie zawsze są oczywiste i klarowne
Kiedy przestaje się bać:
Chwilowej samotności
Własnego towarzystwa
Własnych uczuć
Kiedy zaczyna wierzyć, że życie jest dobre
I rozumie, że sam strach zabija życie

Guus Kuijer
fot Erwan Letue

24/11/2023

(…)Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma(…)
W.Szymborska
🖤🖤🖤

05/11/2023

„ Wyobraź sobie sytuację, w której nie masz dokąd uciec, ale jesteś zbyt mały, by wygrać walkę. W takim przypadku mózg i reszta ciała przygotowują się na przyjęcie urazu. Tętno spada. Wydziela się twój własny lek przeciwbólowy- opiaty. Wyłączasz się ze świata zewnętrznego i psychicznie uciekasz do swojego wnętrza. Czas wydaje się wolniej płynąć. Możesz mieć poczucie jakbyś występował w filmie lub unosił się w powietrzu i patrzył z zewnątrz, gdy przytrafiają ci się różne rzeczy. To wszystko stanowi element innej zdolności przystosowawczej, nazwanej dysocjacją. W przypadku niemowląt i bardzo małych dzieci jest to bardzo często przyjmowana strategia adaptacyjna; nie sposób się chronić za pomocą walki lub ucieczki, ale zawsze można zniknąć. Uczysz się uciekać do swojego wnętrza. Odłączasz się. Z czasem umiejetność wycofywania się do tego wewnętrznego świata- bezpiecznego, pełnego wolności i dającego się kontrolować - się nasila. Podstawą posiadania uwrażliwionej zdolności do dysocjacji jest nieustanne staranie się, by zadowolić innych. Na zewnątrz dostosowujesz się do tego, czego chcą inni. Czasem robisz niektóre rzeczy, by uniknąć konfliktu i mieć pewność , że druga strona będzie zadowolona, a jednocześnie odpływasz w stronę różnych regulujących, lecz dysocjacyjnych aktywności.”

„ Historia, którą dzielisz z rodziną, zaczyna się jeszcze przed chwilą twojego poczęcia. W swojej najwcześniejszej biologicznej formie, jako niezapłodniona komórka jajowa, dzieliłeś już środowisko komórkowe ze swoją matką i babcią. Kiedy twoja babcia była w piątym miesiącu ciąży z twoją matką, komórka blastyczna komórki jajowej, z której powstałeś, była już obecna w jajnikach twojej matki.
A zatem jeszcze zanim twoja matka przyszła na świat, ona, twoja babka i najwcześniejszy ślad twojego istnienia znajdowały się w jednym ciele- trzy pokolenia dzielące jedno środowisko komórkowe.
(…)
Dzięki temu, co dziś wiemy o sposobach dziedziczenia stresu z badań Yehudy i innych naukowców, możemy prześledzić , jak pozostałości traum, których doświadczyła twoja babcia, są przekazywane kolejnym pokoleniom i jak istotne są tego konsekwencje.”

Nie zaczęło się od ciebie. Jak dziedziczona trauma wpływa na to, kim jesteśmy i jak zakończyć ten proces. Mark Wolynn.

Co Ci się przydarzyło? Bruce D. Perry, Oprah Winfrey.