Psycholog :: Katarzyna Mordowska-Broszkiewicz

26/07/2025

Ten post jest wyjątkowo trudny do napisania z dwóch powodów;
1. Powszechność i zatrważająca częstotliwość występowania zjawiska
2. Zgoda i normalizacja na zachowania, które powinny być zabronione, karane a na pewno nieakceptowane.
Mowa o przemocy seksualnej, która ma niejednoznaczny wymiar i nieoczywisty charakter.

Przemoc seksualna to każde działanie o charakterze seksualnym, podejmowane bez zgody drugiej osoby, naruszające jej godność i granice.

Przemoc seksualna to nie tylko fizyczne akty, ale również:
- werbalne molestowanie,
- niechciane komentarze,
- obraźliwe żarty o charakterze seksualnym.
Przemoc seksualna prowadzi do traumy, lęku, depresji i problemów zdrowotnych.

Poniżej teksty, z którymi mierzą się moje nastoletnie pacjentki, często o dorosłych:
- „Widać teraz masz czym oddychać”,
- „Widać, że schudłaś, mmm…”,
- „Masz teraz na czym siedzieć”
- „Wypinaj się bardziej, bo nikt cię nie zechce”
- „Przytyłas, noś większy dekolt”
- „Jest na co popatrzeć”
- „Spapuśniałas”

Nachalne patrzenie, szczególnie w miejsca intymne jest również przemocą seksualną.

Pisanie do nastolatek, kilkanaście lat młodszych, jest również przemocą seksualną i wykorzystaniem ich wieku oraz brakiem decyzyjności.

Dorośli, naszym obowiązkiem jest chronić młodzież przed napastliwym zachowaniem. Przyjmujcie każdy sygnał takiego zachowania, reagujcie proszę.

Wasze dzieci doświadczając nadużycia czują wstręt do siebie, zaczynają się samookaleczać, mają myśli rezygnacyjne i samobójcze. Wpadają w zaburzenia odżywiania, żeby zniknęły ich kobiece ciała, wymiotują, żeby nie czuć.

13/07/2025

Z Kasią Zawadzką tym razem rozmawiałyśmy o odwadze podążania swoją drogą, zgodzie zadbania o siebie i realizację swoich potrzeb bez poczucia winy, odczutego i wywoływanego u innych.
Zawile ale niezbędne do budowania zdrowych relacji z bliskimi❤️.
Spokoju w byciu sobie i ze soba Kochani.

Na realizacje wielu marzeń wcale nie jest za późno. Jak iść własną drogą, wzmacniać wiarę w siebie i budować wewnętrzne poczucie sensu? O tym mówiła psycholożka i socjoterapuetka Katarzyną Mordowską-Broszkiewicz w rozmowie z Katarzyną Zawadzką.

09/07/2025

Nigdy nie jest za późno na realizację marzeń!

Od wczoraj mogę oficjalnie posługiwać się tytułem psychologa, po pięciu latach edukacji, zdobywania wiedzy, nowych kompetencji i umiejętności.

W tym czasie wiele się wydarzyło w moim zawodowym życiu. Spotkałam fantastycznych ludzi, miałam przyjemność współrealizować znakomite, potrzebne projekty, przeprowadzić mnóstwo budujących, rozwijających rozmów.

Być psychologiem i terapeutą to moje pierwsze marzenie z okresu licealnego. Mimo, że nie zdawałam na psychologię, wybrałam pokrewny kierunek i tego również nie żałuję. Dzięki temu pracując od 7 lat w charakterze socjoterapeuty, widzę szeroki kontekst człowieka, staram się spoglądać na każdego wielowymiarowo w psychospołecznej przestrzeni.

Wczorajsza obrona pracy magisterskiej to była czysta przyjemność i przypieczętowanie ważnego dla mnie okresu.

Dziękuję Wszystkim, którzy we mnie wierzyli, moim Bliskim, osobom, które dały mi 7 lat temu szansę wejścia w obszar zdrowia psychicznego, który zawsze był przedmiotem moich zainteresowań.

Dziękuję moim Pacjentom, którzy mi zaufali i wspólnie przemierzali ze mną ten czas i drogę. Nigdy Was nie zawiodę. Nadal będę się kształcić i sięgać po więcej dla Waszego i swojego dobra.

03/07/2025

„Gdy słyszę, jak ktoś wzdycha: ‚Życie jest ciężkie’, zawsze mam ochotę spytać: „W porównaniu z czym?”
Søren Kierkegaard

Relatywizm pozwala nam zrozumieć, że każdy z nas ma swoją unikalną perspektywę, a nasze trudności są tylko częścią szerszego obrazu. Zamiast skupiać się na ciężarze życia, warto zastanowić się, jakie są nasze oczekiwania, potrzeby i wartości. Często to, co postrzegamy jako „ciężkie”, może być również unikalna lekcją. Warto więc zadać sobie pytanie: co w naszym życiu daje nam radość i spełnienie? Zatem wspierajmy siebie i siebie nawzajem w odkrywaniu niepowtarzalności w każdym doświadczeniu.

24/06/2025

W naszym codziennym życiu nieustannie wymieniamy się emocjami, a każda interakcja ma potencjał do wpływania na nasze samopoczucie. To, jak reagujemy na innych, może wzmacniać lub osłabiać nasze relacje. Warto zwracać uwagę na subtelne sygnały, które wysyłamy i odbieramy – od prostego podziękowania po sposób, w jaki okazujemy zainteresowanie. Inteligencja emocjonalna pozwala nam dostrzegać te niuanse i z empatią reagować na potrzeby innych. Pamiętajmy, że każda nasza reakcja to nie tylko wymiana słów, ale także szansa na stworzenie atmosfery zrozumienia i wsparcia. Wspierajmy się nawzajem, a nasze relacje staną się źródłem siły i inspiracji.

„Przenosimy i łapiemy od siebie nawzajem nastroje w ramach czegoś, co urasta do swego rodzaju podziemnej gospodarki psychiki, w której pewne kontakty bywają trujące, inne zaś pożywne i lecznicze. Ta wymiana emocjonalna odbywa się na ogół na subtelnym, niemal niedostrzegalnym poziomie; sposób, w jaki sprzedawca powie nam
‘dziękuję’, może sprawić, że poczujemy się zlekceważeni, urażeni albo autentycznie mile widziani i cenieni.”

Daniel Goleman
„Inteligencja emocjonalna”

22/06/2025

Jeden z cenniejszych cytatów Jaspera Juula, który warto odpamietać w chwilach zwątpienia we własną sprawczość.

Wówczas może się okazać, że mamy sobie i światu więcej do zaoferowania, że nie definiuje nas jedynie poczucie wyrządzonej krzywdy.

Co nie oznacza, że poczucia skrzywdzenia nie mamy siebie uświadomić, przepracować i spróbować przekuć w odzyskanie kontroli i sprawczości nad własnym życiem.

„Każdy z nas ponosi odpowiedzialność za swoje życie: za swoje emocje, myśli, sens swojego życia. I jest w tym coś przerażającego, bo kiedy bierzesz na siebie tę odpowiedzialność, to nagle konfrontujesz się z własną samotnością. Nie możesz już nikogo obwiniać za życie, jakie prowadzisz. Owszem, twoje dzieciństwo w określony sposób wpłynęło na ciebie i cię ukształtowało, ale gdy jesteś dorosły, przestaje to być wymówką. Tylko ty – i nikt inny! – ponosisz odpowiedzialność za swoje życie. To jest ten punkt, w którym każdy człowiek musi dokonać egzystencjalnego wyboru: czy chcę wziąć na siebie tę odpowiedzialność, czy wolę pozostać ofiarą? Większość z nas natychmiast powie: „Oczywiście, że chcę być za siebie odpowiedzialny. Już zbyt długo byłem/byłam ofiarą i mam dosyć życia zależnego od innych.”

Jasper Juul „Zamiast wychowania. O sile relacji z dzieckiem”

18/06/2025

https://radio.opole.pl/483,1106,neuroroznorodnosc-co-warto-wiedziec&sp=1

Dużo ostatnio o neuroróżnorodnosci i bardzo dobrze;).

Dzięki psychoedukacji możemy odczarować stygmatyzujący obraz osób mierzących się z diagnozą ADHD lub spektrum autyzmu. Możemy zrozumieć mechanizmy funkcjonowania ludzkiego mózgu i sposobu przetwarzania bodźców.

Pamiętajmy zatem, że dzięki temu, że jesteśmy różnorodni możemy być wyjątkowi… oczywiście z poszanowaniem granic, potrzeb i wartości swoich i bliskich.

Kasiu dziękuję za rozmowę, która mogłaby nie mieć końca 🌿💚🌿

Zawadzka

16/06/2025

W dzisiejszym świecie, pełnym pośpiechu, nadmiaru bodźców i technologicznego przesycenia, autentyczne, zaangażowane relacje stają się rzadkością. Carl Rogers zauważył, że wielu z nas pragnie bliskich kontaktów, w których możemy swobodnie wyrażać swoje emocje i odczucia. Jego słowa przypominają nam, jak ważne jest tworzenie przestrzeni, w której możemy być sobą, bez obaw o ocenę czy cenzurę.

W codziennym zgiełku łatwo zapomnieć o wartości prawdziwych relacji. Warto jednak zatrzymać się na chwilę, aby zbudować głębsze połączenia z innymi. To właśnie w takich autentycznych interakcjach rodzi się zrozumienie, empatia i wsparcie, które są niezastąpione dla dobrze pojętego człowieczeństwa. W obliczu technologii i niepokojów społeczno-politycznych, która często nas dzielą, zwróćmy uwagę na to, co nas łączy i rodzi poczucie wspólnotowości. W końcu to w nich tkwi esencja naszej społecznej istoty.

„Jestem przekonany, że ludzie są spragnieni czegoś, czego nie mogą znaleźć w miejscu pracy, w kościele, a już na pewno w szkole czy na uczelni ani nawet, niestety, w dzisiejszym życiu rodzinnym. Są spragnieni kontaktów bliskich i autentycznych, w których odczucia i emocje można by było wyrażać spontanicznie, nie tłumiąc ich i nie cenzurując przedtem starannie.”
Carl Rogers

14/06/2025

Zapraszam 🌿

🧠 Wsparcie osób z zaburzeniami odżywiania to wyzwanie, które wymaga od specjalistów nie tylko wiedzy, ale także szeregu kluczowych umiejętności:
✅ radzenia sobie ze stresem
✅ empatii i uważności
✅ krytycznego myślenia
✅ rozwiązywania złożonych problemów
✅ elastyczności i odporności psychicznej
Jeśli myślisz o rozwoju zawodowym w obszarze terapii zaburzeń odżywiania i chcesz zdobywać kompetencje, które realnie pomagają wspierać osoby z anoreksją, bulimią czy kompulsywnym objadaniem się – przyjdź na warsztat online w ramach Progress Days.

https://lnkd.in/dc9Uaa5N

📌 Podczas spotkania poruszę tematy kluczowe w codziennej pracy psychodietetyków i terapeutów, m.in.:
👉 jak radzić sobie z wyzwaniami wynikającymi z wieloczynnikowej natury zaburzeń
👉 jak analizować potrzeby terapeutyczne i podejmować trafne decyzje
👉 jak zachować odporność psychiczną i elastyczność w pracy z trudnymi emocjami
👉 jak skutecznie współpracować interdyscyplinarnie
👥 Warsztat „Interdyscyplinarne leczenie zaburzeń odżywiania” jest częścią cyklu bezpłatnych webinarów organizowanych przez Uniwersytet WSB Merito Wrocław - wcześniej Wyższa Szkoła Bankowa– wydarzeń opartych na kompetencjach przyszłości, wskazanych w raporcie Światowego Forum Ekonomicznego.
🎓 Jeśli rozważasz studia podyplomowe na kierunku Terapia Zaburzeń Odżywiania, będzie to doskonała okazja, by poznać program, porozmawiać o praktycznych aspektach pracy z pacjentami i zobaczyć, jakich umiejętności uczymy na zajęciach.

https://lnkd.in/dc9Uaa5N
➡️ Zapisz się i spotkajmy się podczas Progress Days!

Soteria Anamija - Leczenie Anoreksji Socjoterapia :: Katarzyna Mordowska-Broszkiewicz Gosia Kozłowska Ogólnopolskie Centrum Zaburzeń Odżywiania Sonia Antes Agnieszka Latus Kasia Skórska

11/06/2025

Pierwsi w Opolu proponujemy Państwu terapię VR.

Terapia VR (Virtual Reality), czyli terapia z użyciem rzeczywistości wirtualnej, to nowoczesna i dynamicznie rozwijająca się metoda wspomagania leczenia, rehabilitacji oraz edukacji zdrowotnej. W jej ramach wykorzystuje się specjalistyczne gogle VR, kontrolery ruchu oraz dedykowane oprogramowanie komputerowe, które umożliwia tworzenie w pełni immersyjnych (zanurzających) i interaktywnych środowisk wirtualnych. Dzięki temu pacjent lub użytkownik ma możliwość doświadczenia realistycznych, a jednocześnie całkowicie kontrolowanych sytuacji terapeutycznych.

Dla kogo jest terapia VR?
Terapia VR może być stosowana u:
● pacjentów po przebytych urazach i zabiegach ortopedycznych we wspomaganiu rehabilitacji ruchowej
● pacjentów po udarach i urazach neurologicznych,
● dzieci z zaburzeniami rozwoju, np. autyzmem,
● osób w trakcie leczenia uzależnień,
● ludzi szukających narzędzi do relaksacji i redukcji stresu.
● dorosłych i młodzieży z zaburzeniami lękowymi, PTSD, depresją,
● osób z fobiami i zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD)

multijob.pl

10/06/2025

Kiedy jedna z przyjaciółek spytała mnie, co znowu wymyślę po skończeniu kolejnych 5-letnich studiów, niekiedy zmęczona nadmiarem nauki i brakiem wolnego czasu, odpowiadałam NIC, kompletnie NIC.
Będę odpoczywać, chodzić po górach, podróżować , spacerować, spędzać czas z bliskimi. Ta na to … tak, tak oczywiście…
I faktycznie życie pisze swoje własne scenariusze.
Kilka lat temu miałam możliwość…. „przypadkiem” … doświadczyć imersji w goglach VR. Akurat korzystałam z aplikacji, w której musiałam się zmierzyć z lękiem wysokości. To nieprawdopodobne doświadczenie ekspozycji na trudne, lękowe stany pozostało ze mną na dłużej. Wówczas pomyślałam, że tak forma terapii może być powszechnie stosowana w zaburzeniach lękowych i zespole potraumatycznym.
Myślałam, że jestem odkrywcza, ale jednak świat już wymyślił wszystko. Gogle są stosowane w wielu dysfunkcjach, zaburzeniach, neuroroznorodnosci i chorobach neurodegeneracyjnych, a to nie wszystko.
Niezależnie od być może gamingowych skojarzeń z goglami VR jest to nieprawdopodobne narzędzie do pracy terapeutycznej, którą jako pierwsi wdrażamy do pracy gabinetowej.

Wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości w terapii dzieci z autyzmem

Autyzm, jako złożone zaburzenie rozwojowe, dotyka coraz większej liczby dzieci na całym świecie. Według raportów CDC z 2020 roku, w Stanach Zjednoczonych jedno na 54 dzieci jest diagnozowane z zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD) (CDC, 2020). W odpowiedzi na rosnące potrzeby terapeutyczne, naukowcy i praktycy zaczęli badać innowacyjne metody interwencji, takie jak wirtualna rzeczywistość (VR).

Wirtualna rzeczywistość oferuje unikalne możliwości w terapii dzieci z autyzmem poprzez stworzenie kontrolowanego, immersyjnego środowiska, które wspiera naukę umiejętności społecznych, komunikacyjnych i emocjonalnych. Badania wskazują, że VR może pomóc w redukcji lęku i stresu, co jest szczególnie istotne dla dzieci z ASD, które często mają trudności w interakcjach społecznych (Fletcher-Watson et al., 2016).

Jednym z kluczowych badań przeprowadzonych w 2021 wykazało, że dzieci uczestniczące w terapii VR wykazywały znaczną poprawę w umiejętnościach społecznych w porównaniu do grupy kontrolnej. W badaniu tym, 80% uczestników zauważyło poprawę w nawiązywaniu interakcji z rówieśnikami oraz w rozpoznawaniu emocji.

Wirtualna rzeczywistość pozwala na symulację różnych sytuacji społecznych bez ryzyka negatywnych konsekwencji. Dzieci mogą ćwiczyć umiejętności, takie jak prowadzenie rozmowy, rozumienie niewerbalnych sygnałów czy rozwiązywanie konfliktów w bezpiecznym i kontrolowanym otoczeniu. Badania przeprowadzone przez Miklosa i in. (2019) sugerują, że korzystanie z VR w terapii może zwiększyć zaangażowanie dzieci oraz motywację do nauki, co ma kluczowe znaczenie w procesie terapeutycznym.

Wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości w terapii dzieci z autyzmem staje się coraz bardziej popularne i może przynieść znaczące korzyści w zakresie rozwoju umiejętności społecznych i emocjonalnych. Pomimo wyzwań, jakie niesie za sobą ta technologia, badania wskazują na jej potencjał jako skutecznego narzędzia terapeutycznego. W przyszłości warto kontynuować badania nad skutecznością VR w terapii, aby lepiej zrozumieć, jak najlepiej wykorzystać te nowoczesne technologie w pracy z dziećmi z ASD.

Bibliografia:

1. CDC (2020). Prevalence of Autism Spectrum Disorder Among Children Aged 8 Years — Autism and Developmental Disabilities Monitoring Network, 2016.
2. Fletcher-Watson, S., et al. (2016). A systematic review of the use of virtual reality in the treatment of autism spectrum disorders. *Autism*, 20(2), 210-222.
3. García-Magariño, I., et al. (2020). Virtual reality interventions for children with autism spectrum disorder: A systematic review. *Computers in Human Behavior*, 112, 106460.
4. Miklós, M., et al. (2019). Effectiveness of virtual reality in improving social skills in children with autism spectrum disorder: A pilot study. *Journal of Autism and Developmental Disorders*, 49(4), 1560-1571.

04/06/2025

„Czemu dopiero na skraju życia orientujemy się, że ono składa się właśnie z tych pozornie nic nieznaczących i krótkich momentów? Ze wspólnie zjedzonego śniadania, z witania się uśmiechem po ciężkim dniu w pracy czy ze spaceru w deszczowy dzień. Ciągle czekamy na wakacje i Boże Narodzenie, a życie mija. Czas się niczym nie przejmuje. W przeciwieństwie do nas, ludzi. My przejmowaliśmy się wszystkim za bardzo. A czas robił swoje. Uciekał”.

Jakub Bączykowski
„Zadzwoń, jak dojedziesz”