05/07/2025
Pierwsze kompleksowe badanie anatomiczne łechtaczki zostało przeprowadzone przez Helen O’Connell i opublikowane w 1998 roku. Jak się okazało, łechtaczka to nie tylko mały guziczek, kawałek tkanki erekcyjnej, opisany w niektórych tekstach jako „mikrop***s”. Jej kształt przypomina kwiat orchidei, jest niezwykle bogato unerwiony, bowiem ma ok. 8 tys. zakończeń nerwowych, czyli dwa razy tyle co p***s. W ciągu 20 lat od opublikowania tego przełomowego badania anatomia łechtaczki pozostaje w dużej mierze nieobecna w programie medycznym i badaniach medycznych. Przegląd literatury przeprowadzony przez zespół O'Connell na potrzeby jej artykułu w australijskim i nowozelandzkim Journal of Obstetrics and Gynecology wykazał, że od 1947 roku na całym świecie opublikowano zaledwie 11 artykułów na temat anatomicznej sekcji łechtaczki. Kiedy O’Connell studiowała medycynę w latach 80., była wkurzona podręcznikami anatomii, które zawierały obszerne rysunki anatomiczne p***sa a łechtaczka była dodana w … przypisie.
Kiedy specjalizowała się w urologii, zauważyła, że w badaniach przeprowadzonych po raz pierwszy w latach 70. XX wieku, podczas gdy w chirurgii usunięcia prostaty zwracano baczną uwagę na to, aby nie uszkodzić nerwów połączonych z tkanką erekcji prącia, nie było podobnej pracy nad śledzeniem nerwów łechtaczki. Sama więc przeprowadziła badania na 12 zwłokach kobiecych: „Stało się dla mnie całkiem jasne, że to, na co patrzyliśmy do tej pory, było rodzajem cienia narządu, a nie samym narządem” – mówi.
O’Connell następnie zapisała się na doktorat, aby studiować anatomię łechtaczki.„Szanse, aby mężczyzna zdał sobie sprawę z deficytu prac naukowych nad kobiecym narządem, gdy większość moich koleżanek tego nie widziała, była mało prawdopodobna” – mówi. Teraz jest w stanie opisać kształt łechtaczki z pomocą wydrukowanego modelu 3D, który został zaprojektowany we współpracy z dr Ea Mulligan, lekarką z Adelaide, która uczyniła z produkcji i dystrybucji tysiąca anatomicznie poprawnych łechtaczek hobby emerytalne…
***a
