Co to jest strona internetowa?

http://www.gabinetosobowosci.pl/

Gabinet Osobowości, Kolbego 20, Piła (2025)

25/09/2025

🌿 Trzeci typ osobowości – INFP „Pośrednik”

Kontynuujemy naszą serię o typach osobowości. Tym razem czas na INFP – nazywanego często Pośrednikiem lub Idealistą.
To osoby głębokie, empatyczne i kierujące się przede wszystkim wartościami. ✨

Mocne strony INFP:
🌸 ogromna wrażliwość i empatia,
🌸 autentyczność i wierność swoim przekonaniom,
🌸 bogata wyobraźnia i kreatywność.

Wyzwania, z którymi się mierzą:
⚡ mogą być zbyt idealistyczni i łatwo się rozczarowywać,
⚡ czasem unikają konfrontacji, nawet gdy jest potrzebna,
⚡ potrafią zatracić się w marzeniach, kosztem działania tu i teraz.

Świat oczami Pośrednika 🌍
INFP widzi rzeczywistość przez pryzmat wartości i emocji. To marzyciele, którzy wierzą w dobro i chcą uczynić świat lepszym miejscem. Najlepiej odnajdują się w relacjach, które dają im głębię i autentyczność.

💡 A Ty? Masz w swoim życiu takiego marzyciela-idealistę, który zawsze przypomina, że warto być wiernym sobie?

23/09/2025

Kontynuując przegląd typów osobowości przedstawiamy kolejny.

ENFP – Działacz 🌟🔥

Drugi z szesnastu typów osobowości to ENFP – często nazywany Działaczem lub Inspiratorem.
To ludzie pełni energii, entuzjazmu i otwartości na świat.

Mocne strony:
✨ ogromna kreatywność i pomysłowość,
✨ łatwość nawiązywania kontaktów i budowania relacji,
✨ entuzjazm, który potrafi „zarazić” innych do działania.

Wyzwania:
⚡ mogą mieć trudność z dokończeniem rozpoczętych projektów,
⚡ czasami bywają chaotyczni i impulsywni,
⚡ mogą się szybko nudzić, jeśli coś nie dostarcza im nowych bodźców.

Jak patrzą na świat?
ENFP to osoby, które widzą świat jako miejsce pełne możliwości i przygód.
Kochają ludzi, różnorodność i wolność. Potrafią dostrzegać potencjał tam, gdzie inni widzą ograniczenia – a ich naturalna charyzma sprawia, że często inspirują otoczenie do zmian.

Czy masz w swoim życiu takiego energetycznego Działacza, który zawsze rozświetla atmosferę? 🌞

18/09/2025

W naszym przeglądzie typów osobowości zaczniemy od INTJ – Architekt.

INTJ – Architekt 🧠🔮

Pierwszy z szesnastu typów osobowości to INTJ – często nazywany Architektem.
To wizjonerzy, którzy widzą daleko poza „tu i teraz”.

Mocne strony:

strategiczne myślenie i planowanie na wiele kroków naprzód,

zdolność dostrzegania wzorców i zależności tam, gdzie inni widzą chaos,

determinacja i konsekwencja w realizacji celów.

Wyzwania:

mogą być postrzegani jako zbyt chłodni lub zdystansowani,

nie zawsze okazują emocje, co utrudnia bliskim zrozumienie ich wewnętrznego świata,

mają tendencję do perfekcjonizmu i wysokich wymagań wobec innych.

Jak patrzą na świat?
INTJ to osoby, które łączą logikę z wyobraźnią. Często kreują wielkie wizje i szukają najlepszych rozwiązań – czy to w biznesie, nauce, czy życiu codziennym. Dla nich świat to nie tylko taki, jaki jest – ale taki, jaki może być.

Czy w tym opisie rozpoznajesz siebie albo kogoś ze swojego otoczenia? 🙂

16/09/2025

PODZIAŁ OSOBOWOŚCI

🫡 powakacyjnie zaczynamy nową serię!
W psychologii Carl Gustav Jung jako pierwszy wprowadził podział osobowości na podstawie obserwacji preferencji w myśleniu, odczuwaniu i zachowaniu. Z czasem jego koncepcję rozwinęły Isabel Briggs Myers i jej matka Katharine Cook Briggs, tworząc narzędzie znane dziś jako MBTI – Myers-Briggs Type Indicator.

👉 Efektem jest 16 typów osobowości, które do dziś fascynują psychologów, coachów, rekruterów i osoby pracujące nad samorozwojem.

W kolejnych postach będziemy po kolei opisywać każdy z tych typów – ich mocne strony, wyzwania, sposób myślenia i patrzenia na świat.

Czy rozpoznasz siebie w jednym z nich?

30/06/2025

Przed nami ostatni post z serii, który stanowi zamknięcie cyklu o etapach rozwoju wg Eriksona.

Część 8: Późna dorosłość (60+ lat)
Integralność vs. rozpacz

To czas bilansu.
Zbieramy owoce życia – nie tylko te, które udało się osiągnąć, ale i te, których nie udało się do końca zrealizować.
To moment pytania:
„Czy moje życie miało sens?”
„Czy mogę się z nim pogodzić – takim, jakie było?”

🌿 Integralność to spokój płynący z akceptacji.
Nie perfekcji – ale pełni.
To poczucie, że mimo błędów i strat, życie było warte przeżycia. Że pozostawiamy po sobie jakąś wartość – nawet jeśli jest nią tylko mądrość przekazana dalej.

Ale gdy patrzymy wstecz z żalem, poczuciem porażki, niepogodzenia z tym, co minęło – może pojawić się rozpacz:
– „Zmarnowałem czas”,
– „Za późno na zmianę”,
– „Niczego nie zostawiłem po sobie”.

🤔 Co wspiera integralność? – Przebaczenie – sobie i innym,
– Uznanie znaczenia nawet najmniejszych gestów,
– Dzielenie się historią życia – jako darem, nie ciężarem,
– Kontakt z młodszym pokoleniem, które nadaje ciągłość,
– Życie tu i teraz – nawet jeśli wolniej, to uważniej.

😔 Co może prowadzić do rozpaczy? – Życie w żalu i pretensji,
– Brak sensu, celu, wspólnoty,
– Izolacja, niedomknięte konflikty,
– Utrata tożsamości wraz z rolami (np. zawodowymi, rodzicielskimi).

💚 Nadzieja? Nie chodzi o to, by całe życie było idealne.
Ale o to, by na jego końcu móc powiedzieć:
„Zrobiłem, co mogłem – i to wystarczy.”
By odpuścić niemożliwe, a uhonorować to, co prawdziwe.
To także czas, w którym inni uczą się od nas… jak dobrze żyć i jak godnie się starzeć.

„Dojrzałość to nie wiek – to zdolność do przyjęcia całości swojego życia z otwartym sercem.”

27/06/2025

Część 7: Średnia dorosłość (35–60 lat)
Generatywność vs. Stagnacja

To etap, w którym pytanie: „Kim jestem?” ustępuje miejsca innemu – „Co zostawię po sobie?”
Czas dzielenia się tym, co zbudowaliśmy – wiedzą, doświadczeniem, troską.
Nie chodzi już tylko o sukces czy spełnienie osobiste, ale o sens i wpływ.

To moment, gdy uczymy się:
– Brać odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale i za innych,
– Dawać z siebie coś większego – dzieciom, społeczności, światu,
– Pielęgnować relacje i wartości, które chcemy przekazać dalej,
– Znaleźć sens w codziennych rolach: rodzica, partnera, mentora, opiekuna.

🌱 Co wspiera generatywność?
– Poczucie, że to, co robimy, ma znaczenie,
– Możliwość wspierania innych i bycia potrzebnym,
– Rozwijanie pasji i dzielenie się nią z innymi,
– Praca (niekoniecznie zawodowa), która daje poczucie wpływu,
– Relacje oparte na wzajemności, a nie tylko obowiązku.

⚠️ Co może prowadzić do stagnacji?
– Wypalenie – zawodowe, rodzicielskie, emocjonalne,
– Brak przestrzeni na rozwój osobisty, tylko „funkcjonowanie”,
– Uczucie, że „już za późno”, „nic się nie zmieni”,
– Życie na autopilocie – bez celu, sensu, nadziei,
– Trzymanie się przeszłości zamiast budowania przyszłości.

😔 Skutki w późniejszym życiu?
– Poczucie pustki, zmarnowanego potencjału,
– Frustracja, cynizm, zniechęcenie,
– Trudność w nawiązywaniu relacji międzypokoleniowych,
– Izolacja – emocjonalna lub społeczna.

💚 Dobra wiadomość?
Generatywność nie zależy od statusu czy metryki – ale od wyboru.
Możesz zacząć dziś – robiąc coś dobrego z intencją podzielenia się sobą.

„Nie muszę zmieniać świata. Wystarczy, że zostawię po sobie ślad – w sercu drugiego człowieka.”

25/06/2025

Część 6: Wczesna dorosłość (20–35 lat)
Intymność vs. Izolacja

Po burzy dorastania nadchodzi czas wyborów – bardziej świadomych, choć nie zawsze łatwiejszych.
Czas budowania bliskości. Nie tylko w związkach romantycznych, ale też w przyjaźniach, relacjach zawodowych, wspólnotach.
To etap pytania: „Czy mogę być blisko z innymi, nie tracąc siebie?”

To moment, gdy uczymy się: – Tworzyć głębokie, autentyczne relacje z drugim człowiekiem,
– Dzielić się sobą – nie tylko tym, co dobre, ale też lękiem, wrażliwością, niepewnością,
– Angażować się z zaangażowaniem – mimo ryzyka zranienia,
– Rozpoznawać, które relacje nas rozwijają, a które tylko wypełniają pustkę.

🤔Co wspiera rozwój intymności? – Doświadczenie bycia kochanym za to, kim się jest, nie za „osiągi” czy maski,
– Umiejętność stawiania granic i szanowania cudzych,
– Odwaga mówienia o swoich potrzebach, lękach, emocjach,
– Bliskość oparta na autentyczności, nie na zależności czy kontroli,
– Czas na budowanie relacji – bez presji, ale z uważnością.

⚠️ Co może zaszkodzić? – Lęk przed zranieniem, który zamyka na ludzi,
– Brak wzorców zdrowej bliskości z dzieciństwa czy młodości,
– Wchodzenie w relacje z lęku przed samotnością, nie z wyboru,
– Ciągłe „dopasowywanie się”, by zasłużyć na miłość,
– Ucieczka w pracę, obowiązki, rozrywki – by nie czuć pustki.

😔 Skutki w dalszym życiu? – Trudność w tworzeniu trwałych, głębokich więzi,
– Powtarzające się uczucie samotności – nawet w relacjach,
– Lęk przed bliskością lub uzależnianie się od innych,
– Izolacja emocjonalna pod pozorem „samowystarczalności”.

💚 Dobra wiadomość? Prawdziwa bliskość to nie nagroda – to droga.
Można ją zacząć budować w każdym wieku – najpierw z samym sobą, potem z innymi.

„Nie muszę być idealny/a, by zasługiwać na bliskość.
Wystarczy, że jestem prawdziwy/a – i gotowy/a spotkać drugiego człowieka naprawdę.”

23/06/2025

Część 5: Adolescencja (12–19 lat)
Tożsamość vs. Pomieszanie ról

Wchodzimy w burzliwy okres – dorastanie.
Czas wielkich pytań: Kim jestem? Dokąd zmierzam? Jaką chcę być osobą?
To moment intensywnego poszukiwania tożsamości – poprzez eksperymenty, grupy rówieśnicze, pierwsze związki, bunt, fascynacje i zwątpienia.

To etap, w którym młody człowiek może:
– Próbować różnych ról i stylów (czasem nawet skrajnych),
– Zmagać się z presją dopasowania do innych vs. potrzebą bycia sobą,
– Odrzucać wcześniejsze autorytety, by odnaleźć własne,
– Pytać: „Czy to, co czuję i myślę, jest naprawdę moje?”

🤔Co wspiera rozwój tożsamości?
– Bezpieczna przestrzeń do eksploracji bez natychmiastowej oceny,
– Otwartość dorosłych na pytania i wątpliwości,
– Przykład autentyczności i odwagi bycia sobą,
– Wspieranie samodzielnego podejmowania decyzji (nawet tych drobnych),
– Rozmowy o wartościach, celach, emocjach – bez narzucania odpowiedzi.

🫣Co może zaszkodzić?
– Wymaganie szybkiego „wybrania drogi życiowej” bez prób i błędów,
– Brak akceptacji dla „faz”, które są naturalne,
– Krytyka za odmienność, eksperymenty czy niezdecydowanie,
– Przemilczanie ważnych tematów (tożsamość płciowa, seksualność, wartości),
– Narzucanie ról („Masz być taki jak…”).

😞 W dorosłości skutkiem może być:
– Trudność w zdefiniowaniu siebie, swoich wartości i kierunku,
– Poczucie zagubienia, niespójności lub życia „nie swoim życiem”,
– Uległość wobec presji otoczenia albo silny bunt bez wewnętrznego kompasu,
– Problem z budowaniem trwałych relacji – bo trudno być blisko, gdy nie wiadomo, kim się jest.

😁Dobra wiadomość?
Tożsamość można budować całe życie – z każdym wyborem, refleksją i doświadczeniem.
Nie musisz wiedzieć wszystkiego dziś.
Masz prawo zmieniać się, szukać, próbować od nowa.

„Nie muszę być kimś konkretnym dla świata. Wystarczy, że będę sobą – i będę w tym prawdziwy/a.”

18/06/2025

Przed nami długi czerwcowy weekend: czas, gdy zapominasz, jaki jest dzień tygodnia, ale pamiętasz smak truskawek, zapach grilla i... że ktoś zapomniał o filtrze UV 🔥

Leżysz, słońce grzeje, myśli odpływają – a Ty w końcu łapiesz oddech. Dosłownie i w przenośni.

Bo właśnie po to są te dni, żeby nabrać powietrza, zanim znowu zanurkujemy w codzienność.

16/06/2025

Część 4 z serii kryzysów w psychologii rozwojowej według Erika Eriksona:

Część 4: Wiek szkolny (6–12 lat)

Pracowitość vs. Poczucie niższości

To etap, w którym dziecko wchodzi w świat zasad, ocen, porównań.
Szkoła, obowiązki, pierwsze sukcesy i… pierwsze porażki.

To czas: „Czy jestem wystarczająco dobry?”
Dziecko chce działać, uczyć się, tworzyć, mieć efekty swojej pracy – i bardzo uważnie obserwuje reakcje dorosłych oraz rówieśników.

🫣 Co wspiera rozwój w tym okresie?
– Chwalenie za wysiłek, nie tylko efekt,
– Możliwość uczenia się w tempie dziecka,
– Poczucie, że może popełniać błędy i próbować dalej,
– Zadania adekwatne do wieku i realnych możliwości,
– Doświadczanie, że jego praca ma znaczenie (np. pomaganie, projekty, domowe obowiązki).

⚠️ A co szkodzi?
– Wysoka presja na wyniki i porównywanie z innymi,
– Krytyka za błędy zamiast wsparcia,
– Brak wiary dorosłych w możliwości dziecka,
– Ośmieszanie („Ty się nigdy tego nie nauczysz”, „Inni sobie radzą, a ty?”).

😞 W dorosłości skutkiem może być:
– Perfekcjonizm lub odwlekanie działania ze strachu przed porażką,
– Poczucie „Jestem niewystarczający/a”,
– Trudność z podejmowaniem nowych wyzwań,
– Obawa przed oceną – nawet wewnętrzną.

😁Dobra wiadomość?
Poczucie sprawczości można odzyskać.
Każdy ma prawo uczyć się w swoim rytmie, próbować i widzieć sens w tym, co robi.
Masz prawo być uczniem całe życie – bez wstydu.

Bo nie chodzi o to, by być najlepszym – tylko by robić z sercem i w zgodzie ze sobą.

„Jestem wystarczająco dobry, by próbować. I to już jest sukces.”

12/06/2025

Część 3 w serii kryzysów w psychologii rozwojowej według Erika Eriksona:

Wiek zabawy (3–6 lat)
Inicjatywa vs. poczucie winy

To etap, kiedy dziecko nie tylko chce robić samo, ale też zaczyna planować, inicjować
i tworzyć własne zabawy, pytania, pomysły.
To czas wyobraźni, pytań „A co by było, gdyby...?” i niekończących się „Dlaczego?”

To właśnie tu rodzi się inicjatywa – fundament dla późniejszego działania z odwagą
i pomysłem.

🫡Co wspiera rozwój na tym etapie? – Zabawa, swobodna ekspresja, odgrywanie ról,
– Możliwość zadawania pytań bez karania lub zawstydzania,
– Dorosły, który nie wyśmiewa, tylko odpowiada (albo szuka odpowiedzi razem z dzieckiem),
– Stwarzanie okazji, by dziecko mogło próbować, eksperymentować, tworzyć – nawet jeśli nieidealnie.

😔 Gdy opiekun: – zawstydza („Głupie pytania”, „Nie wymyślaj głupot”),
– ogranicza wyobraźnię („Nie bądź śmieszny, to nierealne”),
– karze za inicjatywę lub spontaniczność –
dziecko może wykształcić poczucie winy za samo bycie sobą.

🤔W dorosłości może to wyglądać jak: – tłumienie kreatywności,
– strach przed inicjowaniem czegokolwiek (relacji, projektów, zmian),
– myśl: „Nie powinienem tego chcieć. To za dużo. Jestem zbyt...”

🤗Dobra wiadomość? Inicjatywa wraca, kiedy pozwalasz sobie działać mimo lęku, próbujesz nowych rzeczy, tworzysz bez presji perfekcji i… zaczynasz siebie traktować jak ciekawą, wartą odkrywania osobę.

Bo każdy z nas ma prawo do „Ja mam pomysł!”

11/06/2025

Kontynuując cykl psychologii rozwojowej według Erika Eriksona,
oto część 2:

Wczesne dzieciństwo (1–3 lata)
Autonomia vs. wstyd i zwątpienie

To czas, gdy dziecko zaczyna odkrywać słowo „JA”.
Chce samo: jeść, wybierać ubranie, chodzić tam, gdzie chce – choćby było to pod prąd.
Ulubione słowa: „Sam!”, „Nie!”, „Moje!”

To nie bunt – to rozwój autonomii, czyli poczucia, że ma się wpływ na siebie i świat.

👨‍👩‍👧 Co jest kluczowe w tym etapie?
Dziecko potrzebuje: – eksplorować świat pod czujnym, ale nie nadkontrolującym okiem dorosłych,
– doświadczać granic i konsekwencji, ale bez zawstydzania,
– słyszeć: „Dasz radę”, nawet jeśli się przewróciło.

😑Gdy opiekun: – zbyt często krytykuje („Zostaw, nie umiesz!”, „Zrobiłeś bałagan!”),
– zawstydza za naturalne potrzeby („Taki duży chłopiec i płacze?”),
– nie daje przestrzeni na samodzielność –
dziecko może rozwinąć wstyd i zwątpienie w siebie.

🤔W dorosłości może to wyglądać jak:
– lęk przed oceną,
– paraliż przed działaniem,
– poczucie, że "coś ze mną nie tak".

😎Dobra wiadomość?
Poczucie autonomii można odbudować w relacjach, terapii, małych krokach podejmowanego ryzyka i... dawaniu sobie zgody na błędy.

Bo każdy z nas ma prawo do „ja chcę” – nie tylko jako dziecko.

Gabinet Osobowości

25/09/2025

23/09/2025

18/09/2025

16/09/2025

30/06/2025

27/06/2025

25/06/2025

23/06/2025

18/06/2025

16/06/2025

12/06/2025

11/06/2025

Adres

Telefon

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Praktyka

Skróty

Udostępnij