Psychoterapia. Agata Radecka. Pobiedziska

21/10/2025

20/10/2025

W latach, kiedy wiele godzin spędzałam z babcią, wyglądanie oknem należało do codziennych zajęć starszych pań, które chętnie czuły obok siebie mała dziewczynkę zagapiona na uliczne dziwy. Do obrzędu należała poduszka na parapecie, haftowana krzyżykami w róże i monogramy, albo wałek z włosia w pluszowej poszewce bordo. Babcia, wsparta łokciami na miekkosciach, w uniesionych dłoniach trzymała różaniec i bezszelestnie przesuwała w palcach jego ziarna na wysokości własnej twarzy, jak gdyby odżegnując się od widoków, za które nie ponosiła odpowiedzialności. Zdaje mi się, że niewielu wnuków spędzało czas w ten sposób, ale wnuczki w oknach widywało się często.
Maria Kuncewiczowa, Fantomy, Instytut Wydawniczy Pax 1971

20/10/2025

- Jeśli nie wierzysz w niebo ani w piekło, czemu nie mordujesz i nie gwałcisz ile dusza zapragnie?
- Tak robię. Morduję i gwałcę ile dusza zapragnie czyli wcale.
- Jeżeli śmierć to koniec, jaki w tym sens? Równie dobrze możesz się zabić.
- Jeśli oglądasz film, który bardzo ci się podoba a ktoś stwierdza, że film i tak się skończy to czy myślisz, że to bez sensu i wyłączasz film?
- Nie, bo mogę go obejrzeć jeszcze raz.
- Życie jest cenne bo nie możesz go obejrzeć jeszcze raz. Możesz wierzyć w życie po życiu jeśli tak ci lepiej. Co nie znaczy, że ono istnieje. Gdy zrozumiesz, że nie żyjesz wiecznie, dopiero wtedy życie nabierze magii. Pewnego dnia zjesz ostatni posiłek, po raz ostatni powąchasz kwiat i uściskasz przyjaciela. Możesz nie wiedzieć, że to ostatni raz, dlatego wszystko, co kochasz, rób z pasją. Doceniaj te parę lat, które masz, bo więcej nie będzie.
fragment z serialu

03/10/2025

Od dziś gabinet nieczynny, zapraszam po 20 października.

01/10/2025

Jedną z najtrudniejszych sytuacji w życiu rodziców jest choroba dziecka, szczególnie jeśli jest to choroba przewlekła, nieprzewidywalna, zagrażająca życiu. Zabiera wówczas poczucie bezpieczeństwa w zamian zostawiając lęk o zdrowie i życie dziecka.
Niewątpliwie taką chorobą jest uzależnienie. Przez uzależnienie rozumiem przymus używania substancji, zbędnej z medycznego punktu widzenia, która prowadzi do pogorszenia stanu zdrowia lub upośledzenia funkcjonowania społecznego. Jest to fragment definicji uzależnienia jednego z badaczy problemu G.Edwardsa. Aby zdiagnozować tą chorobę musimy zaobserwować przynajmniej trzy z sześciu objawów.

Przed rodzicami, którzy odkryli problem u swojego dziecka jest wiele zadań. Pierwszym z nich jest właśnie zdobycie wiedzy. Żeby móc poradzić sobie z chorobą trzeba ją najpierw zrozumieć, poznać jej mechanizmy i wpływ na funkcjonowanie człowieka. Niestety często lęk, poczucie winy czy strach przed oceną powoduje, że bliscy działają na własną rękę lub minimalizują problem. Szukanie pomocy i wsparcia w tej sytuacji zazwyczaj związane jest już z przeżywaniem ogromnej bezsilności i bezradności. Warto sobie uświadomić, że zwrócenie się o pomoc jest formą troski i miłości, nawet jeśli dziecko postrzega to inaczej. Tak jak z bólem zęba jedziemy do stomatologa, z problemami z sercem do kardiologa tak z narkomanią (bądź innym uzależnieniem) również kierujemy się do specjalisty. Specjalista musi posiadać certyfikat terapeuty uzależnień Krajowego Biura Przeciwdziałania Narkomanii lub Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
Krok 1 czyli edukacja rodziców obejmuje zdobycie wiedzy o chorobie, jej objawach, rozwoju, towarzyszących jej mechanizmach, sposobach radzenia sobie z głodami (alkoholowymi, narkotykowymi i in.), nawrotach choroby oraz formach pomocy dla siebie i dziecka.
Choroba bliskiej osoby zazwyczaj stawia życie w innym świetle. Podobnie dzieje się w uzależnieniu. Rodzina musi przyjrzeć się sobie; w jaki sposób funkcjonuje na co dzień, jak wygladają relacje w rodzinie, jaki stosunek do używek mają dorośli, w jaki sposób odpoczywają i relaksują się. Praca całej rodziny, jej gotowość do przyglądania się sobie a także gotowość do zmian, znacznie zwiększają szanse młodej osoby na trzeźwe życie. Często stają się też szansą na bardziej satysfakcjonujące relacje dla wszystkich członków rodziny.

Agata Radecka
Certyfikowany specjalista terapii uzależnień
tel.606 259 333

01/10/2025

W Poznaniu można skorzystać z profilaktycznej i bezpłatnej mammografii w Wielkopolskim Centrum Onkologii.

Choć nie da się całkowicie wyeliminować ryzyka zachorowania na raka piersi, to istnieje wiele działań, które mogą je znacząco zmniejszyć. Zdrowy styl życia, odpowiednia dieta, unikanie wszystkich substancji psychoaktywnych, a więc zarówno alkoholu jak i papierosów oraz regularne badania to kluczowe elementy profilaktyki.

Blisko 95% nowotworów złośliwych ma związek ze stylem życia!

Regularnie rób samobadanie piersi, dzięki czemu wyczujesz ewentualną różnicę między badaniami.

Badasz się nie po to, aby coś znaleźć, ale aby potwierdzić, że wszystko jest w porządku.

Jeśli coś Cię zaniepokoi, umów się na wizytę do lekarza – nie czekaj!

https://pacjent.gov.pl/aktualnosc/jak-prawidlowo-wykonac-samobadanie-piersi
https://onkologia.pacjent.gov.pl/pl/pacjent/wsparcie-i-pomoc/wsparcie-emocjonalne
https://onkologia.pacjent.gov.pl/pl/kompendium-chorob-nowotworowych/piers/objawy-raka-piersi

01/10/2025

Rytuał parzenia i picia herbaty to dokładne powtarzanie tych samych gestów i tego samego smakowania, to osiągnięcie wrażeń prostych, autentycznych i wyrafinowanych, to licencja dana każdemu na stanie się arystokratą smaku tanim kosztem, ponieważ herbata jest napojem zarówno bogaczy, jak i biedaków, a rytuał jej parzenia ma tę niezwykłą zaletę, że wprowadza w absurdalność naszego życia odrobinę pochodnej harmonii. Owszem, wszechświat dąży do pustki, zgubione dusze opłakują piękno, otacza nas pospolitość. Wypijmy więc filiżankę herbaty. Zapada cisza, słychać wiatr wiejący na zewnątrz, jesienne liście szeleszczą i ulatują, kot śpi w ciepłym świetle. A czas z każdym łykiem szlachetnieje.
Muriel Barbery, Elegancja jeża

30/09/2025

Z początku śmierć to jest słowo takie samo jak stół albo pies. Nie mój stół, nie mój pies - coś z abecadła - abstrakcja.
Maria Kuncewiczowa, Fantomy, Instytut Wydawniczy Pax, 1971

29/09/2025

Zdania, które zazwyczaj słyszę na pierwszej konsultacji:

Nie wiem od czego zacząć i czy to w ogóle ma sens.

Nie wiem czy to co mówię ma znaczenie.

To bez sensu, że tu przyszłam.

Nie wiem czy może mi pani pomóc.

Nie rozumiem co czuję.

Jestem trudnym przypadkiem, prawda?

Czy pani kiedyś spotkała się z czymś takim?

Chyba inni tak nie mają.

Nie wiem co zrobić.

Powinnam sobie radzić.

Ludzie mają większe problemy.

Ludzie radzą sobie z gorszymi rzeczami.

Powinienem poradzić sobie sam.
..........

Czasami żałuję, że nie mogę posadzić wszystkich tych osób na sofie, by posłuchali siebie wzajemnie. Możemy różnie wyglądać i mieć różne doświadczenia, ale pod spodem czasem bardzo podobnie przeżywamy siebie i świat. I wciąż jest tak, że łatwiej wspierać i rozumieć innych niż siebie.
Ale to kawałki na psychoterapię.

Ja zapraszam na konsultacje, które czasem mogą być do niej wstępem ale wcale nie muszą. Czasem konsultacja służy temu, by przyjrzeć się swoim wątpliwościom związanym z szukaniem dla siebie pomocy. Jeśli myślisz o tym od dłuższego czasu, zastanów się co Cię powstrzymuje w Tobie samym, nie na zewnątrz.

Agata Radecka
specjalista psychoterapii uzależnień, psychoterapeuta