Pracownia Terapeutyczna Alfa

10/10/2025

🌿 10 października – Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego 🌿
Dziś przypominamy, że zdrowie psychiczne jest tak samo ważne jak fizyczne. To dzień, by zatrzymać się, spojrzeć w głąb siebie i zadbać o to, czego często nie widać gołym okiem.
W 2025 roku temat przewodni brzmi: „Access to Services – Mental Health in Catastrophes and Emergencies”, czyli zwrócenie uwagi na potrzebę dostępu do wsparcia psychicznego w sytuacjach kryzysowych.
BimKal
+1
Co warto dziś (i każdego dnia) zrobić dla swojej psychiki:
Zatrzymać się i zapytać siebie: „Co czuję? Skąd to się bierze?”
Rozmawiać — z bliskimi, przyjaciółmi, specjalistą — gdy coś ciąży.
Dbać o rytm dnia: sen, ruch, zdrowa dieta, odpoczynek.
Uczyć się radzenia ze stresem — małe ćwiczenia oddechowe, przerwy, spacery.
Wspierać innych – życzliwość, uważność, wysłuchanie naprawdę mają moc.
Warto pamiętać:
💙 Zdrowie psychiczne to prawo każdego z nas — nikt nie powinien być sam ze swoimi trudnościami.
💬 Nie bójmy się prosić o pomoc.
🌱 Drobne gesty wsparcia mogą zmienić czyjś dzień.
Dołączcie się dziś do rozmowy — udostępnij ten post, napisz w komentarzu, co dla Ciebie znaczy dbanie o siebie, lub co pomaga Ci się wspierać, gdy jest ciężko.

09/10/2025

Aromapsychologia to dziedzina łącząca psychologię z aromaterapią, czyli oddziaływaniem zapachów na nastrój, emocje i procesy psychiczne.
Podstawy aromapsychologii
Opiera się na tym, że zapachy mają bezpośredni dostęp do układu limbicznego w mózgu (odpowiedzialnego za emocje, pamięć, motywację).
Dzięki temu woń może szybko wywołać reakcje emocjonalne – np. uspokajać, pobudzać, poprawiać koncentrację.
Każdy człowiek ma też indywidualne skojarzenia zapachowe (np. zapach pieczonego chleba kojarzy się z dzieciństwem).
Główne założenia
Zapach jako narzędzie terapeutyczne – dobierany do potrzeb psychicznych (redukcja stresu, poprawa nastroju, wsparcie koncentracji).
Diagnoza preferencji zapachowych – reakcje na określone olejki eteryczne mogą wskazywać aktualny stan emocjonalny.
Indywidualizacja – to, co uspokaja jedną osobę, inną może drażnić, dlatego kluczowe jest testowanie i obserwacja.
Przykłady zastosowania
Redukcja stresu i lęku – lawenda, bergamotka, drzewo sandałowe.
Poprawa koncentracji i pamięci – rozmaryn, cytryna, mięta pieprzowa.
Wzmacnianie energii i motywacji – grejpfrut, pomarańcza, eukaliptus.
Wsparcie w depresji – jaśmin, ylang-ylang, neroli.
W psychoterapii i coachingu
Może być stosowana jako technika wspomagająca – np. w trakcie relaksacji, medytacji czy pracy z traumą.
Zapach bywa używany do zakotwiczenia pozytywnych stanów emocjonalnych (np. w pracy z PTSD lub lękiem).

08/10/2025

Time Perspective Therapy (TPT) to podejście terapeutyczne opracowane przez Philipe Zimbardo (psychologa znanego z badań nad perspektywą czasu) oraz Philipa Boyda.
Podstawy TPT
Każdy z nas ma indywidualną perspektywę czasu – sposób, w jaki myślimy o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Zaburzenia równowagi w tym obszarze mogą sprzyjać problemom psychicznym (np. PTSD, depresja, lęki).
TPT pomaga przywrócić bardziej zrównoważone spojrzenie na czas.
Główne elementy
Identyfikacja perspektywy czasu – pacjent poznaje swój dominujący sposób myślenia (np. utknięcie w traumatycznej przeszłości).
Świadome przesunięcie uwagi – uczenie się korzystania z pozytywnej przeszłości, teraźniejszości hedonistycznej (radości chwili) oraz planowania przyszłości.
Ćwiczenia praktyczne – m.in. techniki uważności, prowadzenie dziennika, wizualizacje, zmiana narracji o własnym życiu.
Balans czasowy – celem jest elastyczne korzystanie z różnych perspektyw w zależności od sytuacji.
Zastosowanie
Szczególnie przydatna przy PTSD (np. u weteranów wojennych).
Pomocna w terapii depresji i zaburzeń lękowych.
Stosowana także w rozwoju osobistym, coachingu i edukacji.

07/10/2025

Joga w terapii (tzw. yoga therapy) to wykorzystanie praktyk jogicznych jako narzędzia wspierającego zdrowie fizyczne, psychiczne i emocjonalne. W terapii nie chodzi o „fitness” czy trudne asany, ale o świadome używanie jogi w procesie leczenia i rehabilitacji.
Główne elementy jogi w terapii
Asany (pozycje ciała) – dostosowane do możliwości pacjenta, poprawiające mobilność, równowagę, postawę i redukujące napięcie mięśniowe.
Pranajama (oddech) – techniki oddechowe pomagające regulować układ nerwowy (np. uspokojenie przy lęku, pobudzenie przy depresji).
Relaksacja i medytacja – wspierają redukcję stresu, poprawiają uważność, ułatwiają radzenie sobie z bólem i emocjami.
Świadomość ciała – uczy odczytywania sygnałów z ciała i lepszego kontaktu ze sobą.
Obszary zastosowania
Psychoterapia:
redukcja stresu i lęku,
wsparcie w depresji,
terapia PTSD,
praca z uzależnieniami.
Terapia somatyczna i rehabilitacja:
przewlekły ból,
schorzenia układu krążenia i oddechowego,
choroby psychosomatyczne (np. zespół jelita drażliwego).
Profilaktyka i dobrostan:
poprawa jakości snu,
wzmacnianie odporności,
równowaga emocjonalna.
Dlaczego joga działa terapeutycznie?
Reguluje autonomiczny układ nerwowy – przesuwa ciało z trybu walki/ucieczki (stres) do trybu regeneracji.
Zwiększa neuroplastyczność mózgu – wspiera zmiany w schematach myślowych i emocjonalnych.
Wzmacnia poczucie sprawczości – pacjent uczy się narzędzi, które może stosować samodzielnie.

06/10/2025

https://www.mp.pl/psychiatria-dzieci-i-mlodziezy/aktualnosci/389493,mlody-czlowiek-uzaleznia-sie-szybciej

Najkorzystniejszym rozwiązaniem, w szczególności dla osób młodych, jest zamiana substancji psychoaktywnej, jaką jest nikotyna, na aerobową aktywność fizyczną – mówi Maja Herman, psychiatrka i psychoterapeutka.

02/10/2025

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1205068271654842&id=100064550419631

ADHD isn’t just about inattention or hyperactivity. Emotional dysregulation is now recognized as a key feature—and psychologists are helping children and adults learn to manage those “big feelings” with evidence-based strategies.

Learn more: https://at.apa.org/5b0

02/10/2025

Teoria inteligencji wielorakich została zaproponowana przez Howarda Gardnera w 1983 roku. Zakłada ona, że tradycyjne pojęcie inteligencji (mierzonej np. testami IQ) jest zbyt wąskie i człowiek może przejawiać różne typy zdolności w różnych dziedzinach.
Gardner wyróżnił co najmniej osiem typów inteligencji, a później sugerował możliwość istnienia kolejnych:
1. Inteligencja językowa – umiejętność skutecznego posługiwania się słowem, zarówno w mowie, jak i piśmie. Przydatna w pisaniu, nauczaniu, mówieniu publicznym.
2. Inteligencja logiczno-matematyczna – zdolność do myślenia analitycznego, rozwiązywania problemów i operowania liczbami. Typowa dla naukowców, matematyków, programistów.
3. Inteligencja przestrzenna – umiejętność wyobrażania sobie przestrzeni, obrazów i relacji między nimi. Przydatna w architekturze, sztuce, projektowaniu.
4. Inteligencja muzyczna – zdolność do rozumienia, tworzenia i wykonywania muzyki.
5. Inteligencja cielesno-kinestetyczna – sprawność fizyczna, zręczność, koordynacja ruchowa. Wykorzystywana przez sportowców, tancerzy, aktorów.
6. Inteligencja interpersonalna – zdolność do rozumienia innych ludzi, empatii, skutecznej komunikacji i współpracy.
7. Inteligencja intrapersonalna – zdolność do introspekcji, rozumienia siebie, własnych emocji i motywacji.
8. Inteligencja przyrodnicza – umiejętność rozpoznawania i klasyfikowania elementów przyrody, rozumienie zjawisk biologicznych i ekologicznych.
Znaczenie teorii Gardnera:
* Pokazuje, że każdy człowiek ma unikalny profil inteligencji, a sukces życiowy nie zależy wyłącznie od zdolności matematycznych czy językowych.
* W edukacji umożliwia indywidualizację nauczania, dostosowaną do mocnych stron uczniów.
* Podkreśla różnorodność talentów i rozwój kompetencji poza tradycyjnymi testami IQ.

01/10/2025

Dorastanie to bardzo złożony proces – obejmuje rozwój fizyczny, emocjonalny, społeczny i poznawczy. To czas poszukiwania własnej tożsamości i większej samodzielności. W psychologii wyróżnia się kilka czynników, które pomagają w zdrowym dorastaniu:
1. Wsparcie emocjonalne i relacje
bezpieczna więź z rodzicami/opiekunami,
możliwość rozmowy o trudnościach bez oceniania,
obecność akceptujących dorosłych (rodzina, nauczyciele, mentorzy).
2. Autonomia i odpowiedzialność
stopniowe pozwalanie młodemu człowiekowi na podejmowanie decyzji,
uczenie ponoszenia konsekwencji,
wspieranie w samodzielnym rozwiązywaniu problemów.
3. Tożsamość i poczucie własnej wartości
możliwość eksperymentowania z rolami (np. hobby, stylem, poglądami),
poczucie, że jest się wartościowym niezależnie od osiągnięć,
pozytywne wzorce rówieśnicze i dorosłych.
4. Edukacja i rozwój poznawczy
stawianie wyzwań intelektualnych,
rozwijanie zainteresowań,
uczenie krytycznego myślenia i samodzielności w zdobywaniu wiedzy.
5. Rówieśnicy i relacje społeczne
grupa rówieśnicza daje poczucie przynależności,
uczy negocjacji, kompromisu, współpracy,
pomaga w rozwijaniu empatii i kompetencji społecznych.
6. Bezpieczne granice
jasne zasady w domu i szkole (co wolno, a czego nie),
konsekwencja dorosłych,
poczucie bezpieczeństwa i stabilności.
7. Zdrowy styl życia
odpowiednia ilość snu i ruchu,
unikanie używek,
dbanie o zdrową dietę, która wspiera rozwój mózgu i ciała.

30/09/2025

Autonomia w psychologii to pojęcie, które odnosi się do zdolności jednostki do samodzielnego kierowania własnym życiem, podejmowania decyzji i działania zgodnie z własnymi wartościami, przekonaniami oraz potrzebami, a nie wyłącznie pod wpływem innych osób czy presji zewnętrznej.
Kluczowe aspekty autonomii w psychologii:
Samostanowienie – umiejętność podejmowania decyzji w oparciu o własne wybory, a nie przymus.
Odpowiedzialność – autonomia wiąże się z ponoszeniem konsekwencji swoich działań.
Wewnętrzna motywacja – człowiek autonomiczny działa dlatego, że coś jest dla niego ważne i zgodne z jego wartościami, a nie dlatego, że ktoś go do tego zmusza.
Granice i relacje – autonomia nie oznacza izolacji. Można być autonomicznym, pozostając w relacjach i współpracy z innymi, ale zachowując własną tożsamość i decyzyjność.
Konteksty, w których mówi się o autonomii:
Psychologia rozwojowa – rozwój autonomii jest ważnym etapem dorastania (np. nastolatki uczą się samodzielności, ale też odpowiedzialności).
Psychologia kliniczna – brak autonomii może prowadzić do zależności emocjonalnej, lęków, niskiej samooceny.
Psychologia motywacji (teoria autodeterminacji Deciego i Ryana) – autonomia jest jedną z trzech podstawowych potrzeb psychologicznych człowieka (obok kompetencji i relacji).

26/09/2025

https://www.mp.pl/medycynarodzinna/aktualnosci/388757,lekarzu-reaguj-na-przemoc

Rusza trzecia edycja kampanii „Lekarzu, reaguj na przemoc”, której celem jest uwrażliwienie pracowników ochrony zdrowia na problem przemocy domowej.

26/09/2025

Inteligencja duchowa (SQ) to zdolność do odnajdywania sensu i celu w życiu, wykraczająca poza intelektualne rozumowanie (IQ) i emocjonalne odczuwanie (EQ). Obejmuje umiejętność transcendencji, refleksji nad głębszym sensem egzystencji oraz integracji duchowych wartości z codziennym życiem.
Zwierciadło
Kluczowe cechy inteligencji duchowej:
Poszukiwanie sensu życia – zdolność do zadawania fundamentalnych pytań o cel i znaczenie istnienia.
Transcendencja – umiejętność wykraczania poza materialne aspekty życia i dostrzegania głębszych wymiarów rzeczywistości.
Integracja duchowości z codziennością – łączenie wartości duchowych z codziennymi działaniami i decyzjami.
Empatia i współodczuwanie – zdolność do głębokiego współczucia i zrozumienia innych istot.
Pokora i otwartość – świadomość własnych ograniczeń i gotowość do uczenia się oraz rozwoju duchowego.
Dlaczego inteligencja duchowa jest ważna?
Rozwój SQ pozwala na:
Zwiększenie poczucia sensu i celu w życiu.
Lepsze radzenie sobie z trudnościami i kryzysami egzystencjalnymi.
Harmonijne łączenie wartości duchowych z życiem zawodowym i osobistym.
Rozwój głębokich, autentycznych relacji z innymi ludźmi.
Jak rozwijać inteligencję duchową?
Regularna refleksja nad własnym życiem i wartościami.
Praktykowanie medytacji i innych technik zwiększających świadomość.
Otwartość na różnorodność tradycji duchowych i filozoficznych.
Angażowanie się w działania na rzecz dobra wspólnego i innych ludzi.

25/09/2025

Inteligencja emocjonalna (IE) to zdolność rozpoznawania, rozumienia i zarządzania własnymi emocjami oraz emocjami innych ludzi. To kluczowy czynnik sukcesu w życiu osobistym i zawodowym, który często bywa nawet ważniejszy niż inteligencja poznawcza (IQ).
Główne składniki inteligencji emocjonalnej (wg Daniela Golemana):
Samoświadomość – umiejętność rozpoznawania własnych emocji i ich wpływu na myśli i zachowania.
Samoregulacja – zdolność kontrolowania impulsów, zarządzania stresem i adaptacji do zmian.
Motywacja – wewnętrzna chęć osiągania celów, wytrwałość i pozytywne nastawienie mimo trudności.
Empatia – rozumienie uczuć innych osób, umiejętność wczuwania się w ich sytuację i potrzeb.
Umiejętności społeczne – budowanie relacji, współpraca, skuteczna komunikacja i rozwiązywanie konfliktów.
Dlaczego IE jest ważna:
Pomaga w zarządzaniu stresem i konfliktami.
Ułatwia skuteczną komunikację i budowanie trwałych relacji.
Wspiera decyzje oparte na emocjach i faktach zamiast impulsach.
Zwiększa samoświadomość i kontrolę nad własnym rozwojem.
Krótko mówiąc, inteligencja emocjonalna to „umiejętność życia w emocjonalnym równoważeniu” – pozwala nie tylko lepiej rozumieć siebie i innych, ale też efektywniej działać w świecie.