Natalia Ligmann Psycholog i Psychoterapeuta

01/06/2025

Ważna dla mnie chwila. Ostatni Pacjent przyjęty w gabinecie w Centrum Słowo. Ostatnia herbata, notatki, pogaduszki z innymi terapeutami.
Z poznańskim Słowem współpracowałam ponad 10 lat. Życzliwość i zaangażowanie ludzi tworzących to miejsce, pasję, wiedzę, pomocną dłoń - będę pamiętać.

Coś się kończy.
Żegnam się z fotelem i z nadrukami na poduszkach przypominającymi stare okładki magazynu psychologicznego „Charaktery”.

Cieszę się, że zapukałam do tych drzwi i zostałam na dłużej.

Przyszła pora otworzyć kolejne, już własne drzwi gabinetu.
Jeszcze trochę nieśmiało, dziś wniosłam przez nie mój nowy fotel do pracy.
Coś się zaczyna.

Dziękuję Centrum Słowo. Psychologia z duszą
za dekadę inspirującej synergii 🍇

29/05/2025

Ekspozycja na pewne bodźce w sposób nieświadomy wywołuje przyjęcie pewnych postaw i zachowań. Na przykład oglądanie skonfliktowanych polityków i ich agresywnych wypowiedzi czyni nas bardziej kłótliwymi i podatnymi na prowokację.

To tzw EFEKT TOROWANIA - silny mechanizm poznawczy wykorzystywany w dobry sposób w edukacji czy psychoterapii, lecz także narzędzie wpływu społecznego i manipulacji ludzkimi zachowaniami.

Konsekwentne używanie w jakiejś kampanii słów zielony - zdrowy zwiększa prawdopodobieństwo wyboru produktu w zielonym opakowaniu zupełnie bez udziału świadomości (ten sam mechanizm wykorzystywany jest w polityce).

Aktywizowanie w naszym umyśle pewnych słów, obrazów, kolorów, zapachów i umieszczenie ich w określonym kontekście wpływa na późniejsze wybory poprzez tworzenie skojarzeń, ale też niebezpiecznych stereotypów.

O efekcie torowania poznawczego i o radzeniu sobie w tym potencjalnie konfliktowym i stresującym czasie dyskusji o polityce miałam okazję wypowiedzieć się dla Gazety:

https://poznan.wyborcza.pl/poznan/7,36001,31975700,trudne-rozmowy-przed-wyborami-eksperci-radza-zamienmy-wy.html

20/05/2025

Po ostatnich ulewnych deszczach las zarósł tak, że drogi nie widać. Pobiegłam sprawdzić, czy są pszczoły.

Są.

Las ma swój nieporządny ład. Świat ma swój porządek, choć ładu nie widać.

06/05/2025

Na mojej rozwojowej ścieżce spotykam wspaniałe osoby. Ostatnio była to Magda Migda, z którą lata temu połączył mnie kierunek studiów, a niedawno szkolenie w temacie „Pracy terapeutycznej z pacjentem neuroatypowym” poprowadzone przez Magdę.
Rozmawiałyśmy o tym, co ważne w psychoterapii osób dorosłych w spektrum autyzmu oraz z ADHD. Pojawiła się przestrzeń do dyskusji o hipotezach neurobiologicznych, różnicach w obrazach klinicznych spektrum i traumy, strategiach samoregulacyjnych osób neuroróżnorodnych, dobrych praktykach diagnostycznych…
Magda prowadzi w Poznaniu Z bliska ośrodek psychoterapii i pomocy psychologicznej , miejsce diagnozy i terapii dla osób neuroatypowych.
To było dobre warsztatowe spotkanie. Dziękuję 🌷

10/03/2025

Kolejny poniedziałek, który mógłby być obietnicą lepszego życia, początkiem drogi do szczęścia. Gdzieś na horyzoncie majaczy przecież jakieś „szczęście”, ale droga daleka.

- Biegnę przed siebie z pełną prędkością. Na wszystko mam suplementy, wstaję o piątej żeby pomedytować, włączyć podcast, zrobić trening i poczytać gazetę.
- Czy te czynności są przyjemne?
- Sam nie wiem. To tylko kolejne punkty na liście do odhaczenia.

Czasem, kiedy zapada cisza, robi się niekomfortowo. Pojawia się potrzeba zagłuszenia tykania zegara, a w końcu i tych najtrudniejszych pytań: „po co mi to? czego się naprawdę boję? kim jestem?”

W ciągłym dążeniu do doskonałości jest metoda na iluzoryczne stwarzanie siebie od nowa. Nagroda będzie wielka: wreszcie samą siebie pokocham. Zasłużę na czyjąś miłość vs będę samowystarczalny i nikogo nie będę potrzebował.

Gdzieś przeczytałam, że kompozytor Claude Debussy mawiał „muzyka jest w ciszy między nutami”.

Psychoterapia jest o tym, co niewypowiedziane, ukryte, bezgłośne. Pozwala zobaczyć siebie w całości, nie daje obietnic, nie stwarza złudzeń.

14/02/2025

Walentynki to dobry dzień, aby przypomnieć o zdrowych źródłach dopaminy - aktywności fizycznej, smacznym jedzeniu, słuchaniu muzyki, medytacji, samoopiekowaniu się sobą. Dopamina jest neuroprzekaźnikiem, który stymuluje nasz nastrój i wpływa na relacje z ludźmi (a słynne motyle w brzuchu to efekt właśnie jej działania).
Zarówno niedobór jak i nadmiar dopaminy powoduje poważne kłopoty, ale o tym później - dziś warto dostarczyć jej sobie w naturalny sposób ❤️

04/02/2025

„Proste słowa z gardła nie chcą wyjść najbardziej…”

Krótka bajka o tym, że dom nie tylko jest tam, gdzie światło w oknie.

Gatunek: Animacja,HD, Obejrzyj tworzenie się nietypowej więzi pomiędzy czwórką przyjaciół, którzy odkrywają znaczenie dobroci, odwagi i nadziei.

31/12/2024

Wpatrujemy się w siebie, wsłuchujemy, próbujemy integrować nasze psychoterapeutyczne odkrycia z codziennością - oby wychodziło nam to coraz lepiej.

Poszukujmy więcej obfitości zamiast wybrakowania, w sobie i w naszych dzieciach. Może częściej skupiajmy się na tym, co jest, a nie na tym, co będzie.

Mijajmy się z otwartym sercem i łagodnym spojrzeniem, bo nigdy nie wiemy, z czym mierzy się człowiek.

Może w nadchodzącym roku odpowiedzią na nasze nadzieje będzie zostać odpowiedzią na cudze nadzieje.

29/12/2024

„W zimie człowiek robi się strasznie stary” - cytat z Doliny Muminków dobrze oddaje energię w obecnej miejskiej szarudze. Nieśpieszność, kocykowanie, ziewanie pełną gębą, reaktywność na pół gwizdka i przyglądanie się migoczącym choinkom w ogrodach sąsiadów… I choć to przyjemny stan spowolnienia, z radością wracam myślami do letniego, słonecznego entuzjazmu i do festiwalu psychodramy w Wilnie, na który zdecydowałam się jechać w ostatniej chwili.
Wspomnienia opisałam w biuletynie „Poza Sceną”, dziękuję Romkowi Ludkiewiczowi za taką możliwość.
Pięknie jest być częścią psychodramatycznej społeczności - ilekroć to piszę, tyleż razy czuję wdzięczność, że znalazłam się na tej drodze i zrobiłam kolejny krok.

Aurelija Rakstyte thank you again for organizing this wonderful event ❤️

23/12/2024

Opowieści starszego pokolenia o Wigilii spędzanej przy świeczce, nad jednym wspólnym garnkiem, mandarynkach smakowanych raz do roku, albo o krochmalonych obrusach i przyprawach rozdrabnianych w moździerzu… znacie? Słuchacie z zaciekawieniem, czy sposób ich opowiadania budzi inne uczucia?

Kultura„wszystkoposiadania”, pędu bez zatrzymania i nadprodukcji (oraz nadproduktywności, która zabija umiejętność odpoczywania) wyrabia w niektórych młodych ludziach niechęć, a może lęk (?) przed takimi obrazami niedostatku lub mozolnej pracy starszych pokoleń. Szczególnie, jeśli zawierają one pogardę dla współczesnego stylu życia, nazywając go roszczeniowym i nadmiarowym.

„Wtedy były czasy…. teraz to nie ma czasów”.

- Dziadku, ale teraz jest większa przeżywalność noworodków, dostęp do wiedzy, do lekarzy…
- Wtedy to na pewno dzieci rodziło się więcej, niż dzisiaj.

I konflikt gotowy. A gdyby tak…

- Dziadku, świętowanie w biedzie chyba było trudne, ale wyobrażam sobie smak tych wyczekanych cały rok mandarynek i to, jak ręce bolały od ręcznego wyrabiania ciasta.
- Człowiek szanował to, co miał.
- Faktycznie to jest coś nad czym moje pokolenie mogłoby popracować, ale cieszę się, że dziś dzięki lepszemu dostępowi do lekarzy czujesz się lepiej i możemy pobyć razem.

Nie zawsze można się dogadać, gdy arogancja i zamknięte serce nie dopuszczają do głosu i nie przyjmują różnic światopoglądowych. Wtedy warto odpuścić mówiąc „przykro mi bo czuję, że ta rozmowa prowadzi do konfliktu”. Czasem jednak uznanie cudzego cierpienia, mozołu i wysiłku kruszy mur i sprowadza rozmowę na wymianę, a nie rywalizację o rację.

Co byście powiedzieli cioci/babci/matce z obrazka? 😉

Rys. Wilq Superbohater

20/11/2024

Żyć lub starać się przeżyć

Trauma to nie jest coś, co się wydarza. Trauma jest reakcją układu nerwowego, który utknął w zdarzeniu i w reakcjach, które wtedy miały chronić, a dziś powodują cierpienie.

Pierwsze 2 miesiące życia człowieka są kluczowe dla dalszego rozwoju układu nerwowego, dla formowania - lub nie - tendencji np uzależnieniowych. Mózg dziecka, które rozwija się w warunkach opresyjnych, nie potrafi wytwarzać neurotransmiterów kojących - sięga więc później po substancje, które wywołają ten stan, np po alkohol.

Matka stanowi crescendo lub decrescendo dla układu nerwowego dziecka- za Alanem Shore - co oznacza, że matka reguluje emocje dziecka swoją obecnością, głosem, dotykiem, spojrzeniem.

Mały człowiek uczy się dostrajać swój układ nerwowy do układu nerwowego opiekuna, do bicia serca i odgłosów z trzewi jeszcze w okresie płodowym, po oddech i tembr głosu później, kiedy jest tulone. Jeśli tego dostrojenia brakuje, układ nerwowy dziecka nie rozwija się prawidłowo. Taki człowiek może później próbować jakoś żyć, starać się przeżywać, ale to nie jest pełne życie.

Osoby, które w dzieciństwie doświadczyły przemocy, 12 razy częściej podejmują próby samobójcze i chorują na depresję, nowotwór jelita grubego, doznają zawału i udaru. Oprócz tego 7 razy częściej stają się sprawcami przemocy.

Przerwanie traumy dziecka, wyrwanie go z warunków opresyjnych, ale przede wszystkim wrażliwa i czuła opieka pozwala na utworzenie nowych połączeń neuronalnych, czasem nawet w 30%. Niestety w naszym kraju procedury odebrania dziecka rodzinie opresyjnej trwają zbyt długo.

Dzieci mają traumę nie dlatego, że ktoś je rani, a dlatego, że zostają same z cierpieniem / Gabor Maté

Moje notatki po wysłuchaniu audycji Klub Trójki, wywiadów Katarzyny Stoparczyk z dr Teresą Jadczak-Szumiło z Polskiego Instytutu Traumy, prof Krystyną Rymarczyk, dr Anną Krawczak z Fundacji DDS oraz Tisą Żawrocką-Kwiatkowską, prezeską Fundacji Gajusz.

Obraz Elicii Edijanto

07/11/2024

Za mną dwa intensywne dni ostatniego już zjazdu w ramach szkolenia EMDR - metody odwrażliwiania i przetwarzania traumatycznych wspomnień za pomocą ruchu gałek ocznych. Jestem zaciekawiona naukową skutecznością tej techniki w zmniejszaniu bólu psychicznego i czuję wdzięczność, że dołączam do jej praktyków.
Za mną też przemiłe spotkanie superwizorów z Zarządem Fundacji Mocni Pomocni, kilka poruszających sesji nowej grupy terapeutycznej z elementami Psychodramy, którą współprowadzę w Centrum Katharsis, oraz - jak to w życiu - garść ważnych decyzji oraz mierzenia się po trochu z rozczarowaniem, po trochu z niewiadomą.

W ostatnich tygodniach roku czas płynie motorówką, głośno i szybko, a ja bym chciała wsiąść na tratwę i dryfować.

Siedzę więc w prawie wyludnionej kawiarni, wiosłuję widelcem i medytuję nad każdym kęsem. Karmię się darami jesieni i odżywczym działaniem chwili, w której naprawdę „nic się nie dzieje”.