Dobra Przestrzeń - fizjoterapia pediatryczna

21/01/2025

Zachęcam do zapisów, bo ilość miejsc ograniczona 😉

‼️Zapraszamy Was na wyjątkowe wydarzenie‼️ Wraz z Asią Brudło-Semeniuk w roli prowadzącej zapraszamy na webinar:
"Terapia MAES: inne spojrzenie terapeutyczne dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym i zaburzeniami neurorozwojowym"

👉Jeżeli jesteś rodzicem, opiekunem, zapraszamy 31 stycznia (piątek) o godzinie 19:00.
👉Jesteś fizjoterapeutą lub terapeutą innej specjalizacji, zapraszamy 5 lutego (środa) o godzinie 20:00.

Webinary odbędą się na platformie ZOOM. Obowiązują zapisy. Ilość miejsc na oba wydarzenia ograniczona. Decyduje kolejność zgłoszeń.
Podczas zapisu, wskaż webinar, na który się zapisujesz. Link do spotkania, zostanie przesłany mailem w dniu webinaru.
Zapisy: https://maesterapia.pl/

Podczas webinarów, prowadząca Joanna Brudło-Semeniuk przedstawi założenia podejścia MAES, opowie o przypadkach klinicznych, a następnie odbędzie się sesja QR (pytań i odpowiedzi).

Kim jest Joanna Brudło-Semeniuk?
Fizjoterapeutka, na co dzień pracująca z samym Jean-Pierre Maes'em w Jego klinice w Londynie. Tłumaczka i asystentka podczas kursów MAES organizowanych w Polsce. Prowadząca Tutorialsy - cykliczne spotkania mentoringowo-rozwijające on-line dla polskich terapeutów MAES.

---------------------------------------
Terapia MAES jest holistycznym podejściem do terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym lub podobnymi zaburzeniami neurorozwojowymi (zespołami genetycznymi oraz z zaburzeniami związanymi ze skrajnym wcześniactwem).

Terapia MAES koncentruje się na wszystkich aspektach rozwoju dziecka: motorycznym, behawioralnym, kognitywnym, emocjonalnym i społecznym, ponieważ żaden z tych obszarów nie funkcjonuje, ani nie rozwija się w izolacji.

Centralnym elementem całego podejścia MAES są przyczyny istniejących zaburzeń bądź nieharmonijnego rozwoju (uszkodzenia określonych obszarów w mózgu), a nie jedynie skutki manifestujące się np. spastycznością, zmiennym napięciem mięśniowym czy problemami z równowagą.

15/01/2025

Już niedługo będę miała przyjemność porozmawiać z Rodzicami o rozwoju, wsparciu ich pociech, będę mogła wspomóc i wyjaśnić nurtujące ich pytania. A to wszystko w przecudownym miejscu, stworzonym przez wyjątkowe mamy. Zapraszamy tych najmłodszych, do pierwszego roku życia 😉

14/01/2025

Zabawki, pomoce terapeutyczne, motywatory?

Ostatnio na jednej z konsultacji padło zdanie z ust rodzica: „Nie sadzilam, że fizjoterapeucie potrzebna jest taka szafa zabawek”.

No właśnie potrzebna czy nie?

Moje „zabawki” to część terapii. Zabawka to nie jest zapychacz ani umilacz terapii. Zabawka nie jest dana przypadkowo. Zabawka ma cel, który powiązany jest z celem terapii. Abstrahując od tego, że pracując z tą grupową wiekową, gdzie zabawa to jest ich naturalna potrzeba, już wyjaśniam dlaczego.

A no dlatego, że w zależności od problemów dziecka, funkcjonowania poznawczego, ruchowego, sensorycznego czy emocjalnego, ta zwykła niezwykła zabawka, ma za zadanie zbudować motywację do wyjścia w rozwój kolejnych umiejętności.

Są pacjenci, którym znana zabawka pomaga w budowaniu poczucia bezpieczeństwa, bo jest łatwiej jeśli wiemy czego się spodziewać, co po sobie nastąpi, nic nas nie jest w stanie zaskoczyć. Często jednak znana im schematyczna zabawa, długoterminowo nie jest tak rozwijająca jakby się wydawało początkowo, bo potrafi ograniczać, nie tylko poznawczo ale i ruchowo, czy emocjonalnie. Więc jeśli chce wprowadzić większą wariantowość ruchu, nowe strategie ruchowe, lepszą stabilizację, musze pokazać, że zabawa też może być różnorodna. Bo rodzaj zabawy jest połączony z konkretnymi strategiami ruchowymi. Coś w myśl zasady widzę żółty, myślę kurczak i zero innych połączeń.

Są też tacy, u których zabawa stanowi nie lada wyzwanie, bo ich nie interesują żadne przedmioty, często bawią się swoim ciałem, bądź patrzą się w znanym im punkt np. Lampa i to jest cały ich repertuar spontanicznej zabawy, co oczywiście łączy się z aspektem ruchowym. Wtedy moim zadaniem jest wejście w świat dziecka, za pomocą jego spontanicznej zabawy i pokazanie, że jest więcej możliwości, co nieodzownie łączy się ze zwiększeniem wspominanych już strategii ruchowych. Bo jeśli dziecko nie wie co może zrobić poznawczo, to jak ma wykorzystać cały potencjał możliwości swojego ciała w kontekście ruchowym, skoro nie zwraca na nic uwagi?

Bywa i tak, że chęć zabawy jest powiązana z najniższą jakością ruchu, pełną kompensacji i atypowości. Więc czasami żeby móc rozwinąć wariantowość i różnorodność ruchu, koordynację, zdarza się że pacjent fizycznie zabawki w ręku nie ma, a formą motywacji jest rozmowa, dokonywanie wyboru, co do tego co wydarzy się z zabawka, którą ja mam w dłoni bądź rodzice. Przyjdzie i moment, żeby móc bawić się zabawkami, w całkiem innej jakości i koordynacji ruchowej. Często trzeba zejść niżej, żeby móc wejść wyżej.

Są pacjenci, którzy są w normie rozwojowej, nie mają żadnych zaburzeń neurologicznych czy diagnoz, jedynie te związane typowo z ruchem i funkcjonowaniem ich ciała (wady postawy, zaburzenia rozwojowe) i tacy też potrzebują zabawek, no przynajmniej do pewnego wieku. Ale fakt jest taki, że każdy z moich pacjentów potrzebuje motywacji. Czy dziecko z dysbalansem mięśniowym, czy dziecko z mózgowym porażeniem dziecięcym, czy w spektrum autyzmu. Motywacja jest to nieodłączny element funkcjonowania każdego człowieka, tylko z wiekiem zmienia się z zabawek na różne inne.

A moim trudnym zadaniem jest nie doprowadzić do tego, żeby gabinet zamienił się w jeden wielki sklep z zabawkami, rozwijanie umiejętności użycia zabawek w różnych kontekstach, różnorodnie, spojrzenie na znane zabawki na nowo, co czasami nie jest takie proste jakby się wydawało.

23/12/2024

❤️ 🎄 🎁
Zdrowych, Spokojnych Świąt, w gronie Najbliższych, pełnych spełnienia i odpoczynku. Dla każdego, tak jak chce i lubi. A na nadchodzący Nowy Rok samozaparcia i determinacji do pokonywania trudności, jak u mojego futrzaka z filmiku 😜

Wszystkiego czego zapragniecie życzę z głębi serca… i choinki 😜🎄❤️

Kasia z Kazikiem

03/12/2024

„Niepełnosprawność jest trudna, a rozmowy o niej jeszcze trudniejsze”

„On nauczył nas, co jest w życiu ważne, większość rzeczy które kiedyś uważałam za trudne, to błachostki teraz”

„Boję się, że może być niepełnosprawny”

„No ale jeśli to autyzm, to boję się, że będzie mu ciężko społecznie”

„Co jeśli nas rodziców zabraknie”

Rodzice którzy do mnie przychodzą, osoby z otoczenia, są pełne obaw, bo świat, w którym żyjemy na co dzień, jest trudny dla OzN. Zróbmy wszystko, żeby każdej napotkanej OzN było łatwiej, lepiej, piękniej. My możemy w małe rzeczy. Niepełnosprawność, jest trudna, okrutna, może być też piękna, ciekawa, normalna? Nie wiem, jest to trudne do oceny, bo jestem zdrową osobą. Epitetów może być tyle, ile ludzi i obcowania z nią. Ważne, żeby nikt nie oceniał a wspierał, pomagał, nie odwracał się i nie udawał, że jej nie ma. O to i o inne sprawy protestowali dziś w stolicy. Może ktoś wreszcie ich usłyszy i wysłucha od początku do końca.
Tego życzę wszystkim osobom z niepełnosprawnościami.

24/09/2024

Za oknem jesień, przeplata się raz słońce raz chłód. Pierwszy rzut chorowania u najmłodszych mocno widoczny. Od niedzieli codziennie dostaje informacje, że kogoś nie będzie na terapii. Mimo mniejszej frekwencji, na najbliższe kilka miesięcy nie mam wolnych miejsc na terapię w godzinach popołudniowych. Odwołane zajęcia stałych pacjentów, sumiennie są wypełniane przez pacjentów z listy rezerwowych, którzy przychodzą jak tylko jakieś popołudnie się zwolni.
Dziękuję za zaufanie i cierpliwość.

Dziś życzę dużo zdrowia na nadchodzący, nieco zimniejszy czas!🍂🍁

08/09/2024

Światowy Dzień Fizjoterapii i chwila przemyśleń…

Parę lat temu pracowałam w centrum turnusowym. Pierwszy dzień pracy, pełen obaw i stresu czy podołam. Ostatni pacjent tego dnia, a w sumie pacjentka, niech ma na imię Weronika. Nie przyszła na zajęcia, więc szukam jej po ośrodku, żeby zobaczyć co się wydarzyło. Znalazłam ją w holu leżącą na podłodze, obok mama, która mnie widząc mówi: „Weronika się buntuje, nie chce”. Nie znałam jej historii, tyle co z karty, która była jak wiele innych opisów pacjentów mocno chwytającą za serce. Nie wiele myśląc położyłam się obok Weroniki na tej podłodze i tak zaczęła się rozmowa. Trudna rozmowa, pełna żalu dlaczego ja, dlaczego mi się to przytrafiło itp. Koniec końców dotarłyśmy do sali na ostatnie minuty terapii, ale nie to wtedy było najważniejsze - ważny jest człowiek.

Czasami muszę być jak psycholog, nim zacznie się jakakolwiek terapia z dzieckiem, najpierw jest rozmowa, czy to z rodzicami o trudach jakie ich spotykają, potrzebują się wygadać, historie niekiedy okraszone o łzy. Kolejne trudne rozmowy z dzieckiem, że rozumiem jego niechęć, strach, to że jest rehabilitowany od kilku lat i jest po prostu zmęczone. Robi się trudniej kiedy pacjent jest niemówiący, ale spojrzeniem i swoim ciałem chce przekazać więcej niż myślimy.

Czasami trzeba być jak animator, wtedy najczęściej brakuje mi kolejnej pary rąk. Żeby dziecko zaufało, bo jestem kolejną fizjoterapeutką na jego drodze i ma już bagaż doświadczeń i na starcie jest na nie, bądź utknął w strategii, gdzie płacz wydaje się jedynym sensownym rozwiązaniem. Moim zadaniem jest stworzyć taki kontekst, żeby ten pacjent chciał, żeby zmienił podejście. Czasami jest to odpuszczenie zajęć, na rzecz pracy nad stroną emocjonalną ale to też terapia. Czasami to wymaga czasu, bardzo dużo czasu. Ale długoterminowo przyniesie więcej, niż te jedne zajęcia, bo trzeba zrobić to, po co do mnie się zgłosili.

A ja jestem tylko fizjoterapeutką, pracującą z najmłodszymi, chociaż często mam wrażenie, że jestem jak ta ośmiornica ze zdjęcia, że sama muszę stanąć na najwyższym stopniu wielozadaniowości, różnorodności, z ogromem wariantowości w każdym aspekcie, co często jest bardzo trudne, co często powoduje przebodźcowanie, a niekiedy nawet daje pstryczek w nos, kosztem siebie i swojego czasu, bo ktoś się nie zjawia na umówionej konsultacji, nie dając znać.

Cieszę się, że jestem w tym miejscu, że wykonuje pracę która lubię, mimo świadomości, że często jest trudno, tak po prostu po ludzku, emocje innych potrafią wywołać lawinę emocjonalną… zarówno pozytywną, jak i te mniej przyjemną. Ale taka jest praca z drugim człowiekiem - różnorodna.

Życzę pięknie spędzonej niedzieli, bo ponoć dziś ostatni raz lato ma nas zaszczycić pogodą 🌞

02/09/2024

WRZESIEŃ!
Grafik prawie skończony, zostały dwa ostatnie miejsca na terapię popołudniową.
Dla niektórych rodziców i ich pociech wrzesień równa się NOWE.
W gabinecie też nowe - zmiany formalne, mnóstwo dokumentów do uzupełnienia m.in. związanych z ustawą o standardach ochrony małoletnich.
W moim gabinecie od zawsze staram się, aby każde dziecko czuło się bezpiecznie, ale wymogi prawne są od tego, żeby je respektować i tak od jakiegoś czasu można się zapoznać z pełną wersją standardów ochrony małoletnich, z wersją przeznaczoną dla najmłodszych.

A dziś życzę dużo uśmiechu, logistycznie najlepszych ustawień dnia i mnóstwa energii na najbliższy czas!

Kasia

31/08/2024

„Ta terapia była mi chyba bardziej potrzebna niż synowi. Wchodzi na drabinkę - normalnie już bym przy nim stała, żeby nic mu się się stało. A teraz nawet nie zareagowałam”.

Czasami tak jest, że żeby dziecko mogło się zmienić, czy to ruchowo, sensorycznie, w planowaniu przestrzennym, analizie otoczenia i wykorzystywaniu możliwości swojego ciała - potrzebna jest zmiana w rodzicach. Schemat, który działa, często jest jak błędne koło, z którego ciężko wyjść.

———————————————————————

„Nie uchroni Pani syna przed upadkiem. Jeśli
będzie Pani za nim chodzić krok w krok, przy nauce samodzielnego chodzenia, może Pani zrobić więcej szkody niż pożytku. A to dlatego, że dzieci uczą się równowagi, rozwijają koordynację, zdobywając doświadczenie i upadki się w to wpisują. Kiedyś Pani może nie być przy synu, a On będzie przyzwyczajony do tego, że był ratowany przed upadkiem i wtedy może być niebiezpiecznie… to może nieść za sobą kaskadę różnych deficytów, zaczynając od ruchu, a kończąc na strefie emocjonalnej”.

Pozwólmy dzieciom na doświadczanie. Daje to więcej maluchom, niż sądzimy. Rozumiem Wasze obawy, ale czasami warto, wypić ciepłą kawę, siedząc i obserwując pociechę. 😜

Przytoczone cytaty, są z terapii z tego tygodnia. Dużą częścią mojej pracy, a nawet posunę się o stwierdzenie że główną, jest praca z rodzicem. Bo to rodzic spędza dzieckiem 24/7, a ja jestem tylko ułamkiem tego co się dzieje w życiu malucha. Na szczęście mam tą przyjemność współpracować z rodzicami, którzy rozumieją i wprowadzają zalecenia.

P.S. Jutro ważny post.

Dziś życzę pięknego, ostatniego dnia wakacji!
Kasia

06/08/2024

Nie zmieniło się nic, a jednak tak wiele 🕊️👰‍♀️🤵‍♂️

Do 11 sierpnia przebywam na urlopie, na wszystkie wiadomości i telefony odpowiem w poniedziałek 12 sierpnia.

Pozdrawiam gorąco,
Kasia, już nie Sipko a Stefanowicz 🤍

26/06/2024

Wakacje - a jak wakacje to w grafiku zajęć trochę luźniej. Z tymi maluchami co jeszcze przed lub po urlopie, od rana pracujemy jak mróweczki nad lepszą jakością ruchu i koordynacją, planowaniem i feedbackiem czy też wytrwale nad nieprawidłowym ustawieniem stóp.

Mój urlop przypada w tym roku na początek sierpnia. Między 31.07-11.08 gabinet będzie zamknięty.
Dla tych którzy chcą się umówić, pozostało kilka poszczególnych godzin w lipcu i trochę więcej w drugiej połowie sierpnia.

Słonecznego dnia wszystkim i smacznych lodów, tak jak u nas. 🍦

01/06/2024

Dla małych i dużych, dla każdego - wszystkiego co najpiękniejsze! 🎉💚

20/05/2024

Niemożliwe nie istnieje… a jednak!
M. zaczyna używać lewej ręki funkcjonalnie, do tego do czego została stworzona, mimo że w kontekście umiejętności mózgu jest to bardzo trudne zadanie.

W przyspieszeniu krótki wycinek terapii 😉

02/04/2024

Poznaj, nie oceniaj, wspieraj!

21/03/2024

Każdy inny, WSZYSCY równi!

Idziesz dziś do pracy, szkoły a może świętujesz pierwszy dzień wiosny? Nie zapomnij o kolorowych skarpetkach! Dziś Światowy Dzień Zespołu Downa 💚💜💛❤️🧡💙

Pięknego dnia dla Wszystkich!

08/03/2024

Siła jest kobietą!

Do mojego gabinetu w większości przychodzą mamy z dziećmi. Wielozadaniowość to ich drugie imię. Nie chcę tym postem umniejszać Panom, ale dziś Dzień Kobiet, więc niech będzie o Kobietach!

Te Kobiety, oprócz bycia Matkami realizują się w najróżniejszych dziedzinach życia.

Anka Nowa Kobieta, od której wszyscy powinni uczyć się, jak być człowiekiem w najlepszym jego wydaniu. Inspiruje dobrocią i nic jej nie zaskoczy w księgowości firmy.
Spektrum Smaków Pani Asia to kobieta, która wspiera innych rodziców, żeby nie zapominali o sobie, w nieustannej gonitwie, o zdrowie i rozwój swoich pociech.
Paulina Banasiak fotografia Kadry Pani Pauliny uwieczniają każde emocje, zatrzymują chwilę, pozostawiając pamiątkę na całe życie - polecam
każdej kobiecie taką sesję!
Agnieszka Wołoszyn-Briańska Kobieta wulkan, z najlepszymi rogalami świętomarcińskimi w swojej piekarni.
Anna Drajer Odkąd poznałam Anię, nieustannie zachwycam się jej podejściem do życia. Myśle, że jej życie, to idealna opowieść na książkę.

Tych Kobiet jest więcej, każda z nich wyjątkowa, silna i ważna!

Od każdej Kobiety, która przychodzi do mojego gabinetu, nieustannie mogłabym wyciągać lekcje dla siebie. Moja praca to nie tylko terapia z dzieckiem, to coś więcej. Ile rodzin, tyle różnych historii i zrozumienia dla Nich wszystkich.

Wszystkim Kobietom życzę zdrowia, poczucia bezpieczeństwa nie tylko na ulicach, samospełnienia, nie zatracania siebie ponad innych, balansu w życiu i wszystkiego czego chcecie - bierzcie śmiało! 🌷

07/03/2024

W tym tygodniu była moja mała rocznica - minęło 6 lat odkąd przyjęłam pierwszego pacjenta, a w sumie pacjentkę. Tak się składa, że po dziś dzień jest w stałej terapii. Pamiętam jak przygotowywała się do przyjęcia Komunii Świętej, a dziś już jest dzielną uczennicą 1 klasy liceum. Poczułam się staro 🤭
Takich pacjentów jest kilku. Jednym z nich jest też D. Określiłabym go w trzech słowach: energiczny, intensywny, dający do myślenia (chociaż tutaj bardziej mam na myśli jego odcinek lędźwiowy i kompensacje) i największy fan piłki nożnej!
Ostatnio szukając czegoś w laptopie, wpadłam na jego filmik - to były nasze pierwsze spotkania w terapii. Dziś D. jest w innym miejscu ruchowo, sensorycznie, poznawczo. Wykonał bardzo dużo pracy, co nie zawsze było łatwe dla Niego, dla Rodziców, czy dla mnie. Brawa dla Niego, a my zabieramy się do dalszego rozwoju umiejętności!

Dobrego dnia!

16/02/2024

Mimo, że M. ma ostatnio intensywny czas - ząbkowanie, choroby (rsv i inne nie chcą mu odpuścić) oraz niefortunnie wg mnie nazwany „bunt dwulatka”. To powoli wracamy na właściwe tory terapii. Łatwo nie jest, bo przerwy od zajęć dały się we znaki, co do skupienia uwagi czy chęci ale nie poddajemy się. Dodatkowo M. w międzyczasie zaczął samodzielnie chodzić, co wiąże się z tym, że tylko by chodził i ciężko go zatrzymać. Nic dziwnego, nareszcie może być niezależny od nikogo. Chęć samodzielnych wędrówek jest nie tylko na zajęciach - mama M. opowiada niejednokrotnie, gdzie to przechadza się nasz mały wędrownik. Niemniej dalej pracujemy nad jakością, regulacją wewnętrzną, odniesieniem w przestrzeni i szeroko pojętą koordynacją.

Na filmiku 3 miesiące różnicy (październik - grudzień). Dziś już jego chód całkiem inaczej się prezentuje, ale nad jakością nadal pracujemy!

Słonecznego dnia!