Magda Przystałowska Rozwój, Relacje, Zmiana

21/02/2025

Jeśli w ostatnim czasie doświadczasz lęków. 🤗
Krótka przypominajka.
Be present.

14/02/2025

Dla wszystkich, dla których dziś jest trudny dzień...
z każdego z możliwych powodów...

Mało rzeczy koi tak jak czułe słowa Księdza Jana i bossa nova Mietka

nie bój się chodzenia po morzu
nieudanego życia
wszystkiego najlepszego
dokładnej sumy niedokładnych danych
miłości nie dla ciebie
czekania na nikogo

przytul w ten czas nieludzki
swe ucho do poduszki
bo to co nas spotyka
przychodzi spoza nas

Spoza nas (wiersz z banałem w środku) – Jan Twardowski

Music video by Mietek Szczesniak performing Spoza Nas ( Wiersz Z Banalem W Srodku ). (P) 2000 The copyright in this audiovisual recording is owned by EMI Mus...

09/02/2025

Większości pierwszych sesji towarzyszy takie preludium:
Jak się czujesz
Dobrze
Dobrze to znaczy jak?

I wtedy okazuje się że dobrze to często przykrywka do przytłoczenia, smutku, żalu, skrywanych pragnień, samotności, lęków, obaw, frustracji, złości, zagubienia, pustki, obwiniania... I wielu innych uczuć...

Zwykle po prostu tak zostaliśmy nauczeni. Nie mówić o tym jak czujemy się naprawdę, bo u innych wywoływało to wycofanie, złość lub niechęć.

Okazuje się jednak, że to właśnie możliwość porozmawiania w otwarty i szczery sposób, poczucie bycia zauważonym, zauważoną i wysłuchaną, wysłuchanym koi i pomaga. I jakkolwiek banalnie to zabrzmi, czasami cierpliwe oczy, uważne uszy i słuchające serce bliskiej osoby wystarczą do przejścia przez to co trudne.

To jak się dziś czujesz?

Dobrze, to znaczy jak?

27/10/2024

Przepełniona radością i wzruszeniem dzielę się z wami wieścią, że od dziś jestem Praktykiem Neuro Afektywno Relacyjnego Modelu terapii traumy złożonej NeuroAffective Relational Model - NARM Training Institute
To osadzona w ciele, nie katarktyczna i nie regresyjna, fenomenologiczna metoda, która odnosi się do kwestii tożsamości i świadomości siebie – tego, kim naprawdę jesteśmy pod wyuczonymi wzorcami i strategiami odnoszenia się do siebie i świata.
Jak mówi Laurence Heller twórca metody, widziane w ten sposób leczenie złożonej traumy jest narzędziem transformacji na poziomie osobistym i zbiorowym.

No cóż. Mogę tylko potwierdzić. Te dwa lata szkoleń to niezwykle transformujący dla mnie czas, dzięki któremu dziś jestem dużo bliżej siebie i bliżej innych i z większą zdolnością do życia pełnią serca.

13/06/2024

Jestem w Dobrym Miejscu dzięki Katarzyna Dobryniewska
I to w wielu wymiarach.
Fizycznym w Obornikach przy Rynku we wtork w Katarzyna Dobryniewska - Pracownia Psychologiczna "Dobre Życie"
Zawodowym jako psycholożka pracująca w ramach sesji indywidualnych i może też kiedyś warsztatów rozwojowych.
Naukowym i rozwojowym jako studentka szkoły psychoterapii w Stowarzyszenie Psychoterapii Egzystencjalnej GLE-Polska.
Duchowym w poczuciu bycia podtrzymywaną przez dobrych ludzi, którzy dmuchają w moje żagle i rozwijają skrzydła.
Dziękuję Ci Kasiu :*

https://www.facebook.com/100001458437063/posts/7821642537894283/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v

🌿Moi Drodzy z radością (choć ze sporym opóźnieniem) informuję, że w Pracowni Psychologicznej "Dobre Życie" nie jestem sama 🙂
🌿W ramach działalności gabinetowej (indywidulanych konsultacji, sesji) współpracuje ze mną Magda. Zachęcam do umawiania się do niej. Magda przyjmuje we wtorki. Poniżej dane kontaktowe i to, co sama pisze o sobie.

🌿Magdalena Przystałowska
📞 668 031 091
📩magda.przystalowska@gmail.com
www: https://www.magdaprzystalowska.com/

🌿Magda o sobie:

Jestem Psycholożką.
Towarzyszę i wspieram w trudnościach psychicznych a także na drodze rozwoju osobistego, budowania relacji z bliskimi i zmianie życiowej.
Chodzi w tym wszystkim o spotkanie ze sobą i drugim człowiekiem.
O poszukiwanie szczęścia i sensu, jakkolwiek rozumianych.
Bo wierzę, że to jest możliwe.
I nie ma nic piękniejszego.

Jestem absolwentką Psychologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Specjalizowałam się w kierunkach Psychoterapia Zaburzeń Psychicznych oraz Animacja Społeczności Lokalnych. Działałam aktywnie w Kole naukowym “Przywiązanie”. Zajmowałam się tam głównie wczesną relacją dziecka z rodzicem, szczególnie z ojcem.
Ukończyłam studia podyplomowe w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Poznaniu na kierunku Coaching z elementami Psychologii.
Jestem w trakcie czteroletniej szkoły Psychoterapii Egzystencjalnej w Stowarzyszeniu Analizy Egzystencjalnej GLE Polska oraz szkolenia NeuroAffective Relational Model (NARM) w Instytucie Terapii Psychosomatycznej. Szkolę się także w zakresie Teorii Poliwagalnej w Polyvagal Institute dr Stephena Porgesa.
Prowadzę sesje indywidualne z dorosłymi i nastolatkami.

Wartości, którymi się kieruję w swojej pracy to:
Relacja - to podstawa pracy,
Wrażliwość i empatia - słucham nie oceniając, daję przestrzeń do otwartości,
Bezpieczeństwo i zaufanie - poufność spotkań to mój priorytet gwarantowany kodeksem etycznym psychologa,
Wsparcie nad motywowanie - uważam, że mniejsze, ale trwalsze zmiany są skuteczniejsze,
Profesjonalizm - ciągle dbam o podnoszenie swoich kompetencji, a moja praca podlega superwizji.

Kocham taniec, wodę o każdej porze roku, wyjścia do lasu i rozmowy o tym, co najważniejsze. Dostrzegam niuanse i zawiłości. Uważam, że nie ma jednego “dobrego” przepisu na szczęście.

07/06/2024

Wdzięczność.
To słowo ciśnie mi się na usta.

Po półrocznej podróży w głąb teorii poliwagalnej, czyli nauki o poczuciu bezpieczeństwa, dziś chyba jeszcze bardziej rozumiem czym jest. Jak złożony to proces i jak wiele w życiu od niego zależy.
Jak to powiedziała Deb Dana "to nauka o tym jak poczuć się na tyle bezpiecznie by zakochać się w życiu i podjąć ryzyko z nim związane.
I wiecie, dziś zgadzam się z każdym słowem tego cytatu.

Dziękuję ekipie za możność zgłębiania wiedzy od takich osób jak Stephen Porges, Deb Dana, Jan Winhall czy Amber Grey, za bezpieczną przystań przyjęcia, zrozumienia, wyrozumiałości i akceptacji.
Za to, że żyjecie tym co teoria poliwagalna, w oparciu o badania głosi.

Mam nadzieję już niedługo, jako jedna z kilkudziesięciu osób w Polsce wspierać Was jako terapeutka polyvagal informed.

https://www.facebook.com/100067549722562/posts/791286426466341/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v

Pierwsza edycja oficjalnego kursu z Teorii Poliwagalnej z certyfikatem Polyvagal Institute USA dobiegła końca! Wczoraj odbyło się ostatnie spotkanie dyskusyjno-doświadczeniowe oficjalnie kończące pierwszą edycję kursu. 🌿

W przygotowanie i przeprowadzenie tego kursu włożyliśmy dużo serca dlatego mamy nadzieję, że zdobyta wiedza i doświadczenie europejskiej społeczności pozostaną z uczestnikami już na zawsze.

Z dumą ogłaszamy że mamy w Polsce pierwszych oficjalnych profesjonalistów, którzy otrzymują odznaczenie “Polyvagal Informed"! Tytuł ten to wyjątkowe potwierdzenie wiedzy na temat Teorii Poliwagalnej z samego jej źródła: Polyvagal Institute USA! 🎉

Dziękujemy za wspólną półroczną podróż po teorii i praktyce, za Waszą obecność, wspólną wymianę doświadczeń, poczucie bezpieczeństwa i Waszą gotowość na zdobywanie wiedzy.

Życzymy Wam, aby założenia Teorii Poliwagalnej towarzyszyły Wam i jak w “efekcie domina” mogły rozprzestrzeniać się na Waszą rodzinę, znajomych, całą Polskę i Świat!

Pozostańmy w połączeniu! 🫶

24/05/2024

Z wspaniałego artykułu Michaela Alisona "Kiedy zmuszanie się już nie działa"

"Presja osiągnięć jest prawdziwa.
Żyjemy, uczymy się, pracujemy i bawimy się w kulturze rywalizacji, oceny i szybkich, nieprzewidywalnych zmian. Zasadniczo w każdej roli, jaką odgrywamy, stajemy przed presją, aby spełniać określone standardy lub oczekiwania. Jakby tego było mało, oczekuje się od nas, że będziemy wyglądać z wdziękiem, pewnością siebie, mistrzostwem i płynnością i bez wysiłku.

…kiedy nabierzemy nawyku ignorowania, wytrzymywania tłumaczenia się lub tłumienia uczuć naszego ciała, w końcu zapłacimy za to cenę – niezależnie od tego, czy będzie to wypalenie zawodowe, kontuzja, zmęczenie, niezdrowe strategie radzenia sobie, chroniczny lęk czy wyniszczająca depresja.
.. Odporność nie oznacza powrotu do walki, wzięcia tego, czego chcemy lub wygrania za wszelką cenę. Odporność polega na radzeniu sobie z presją, aby działać w zupełnie inny sposób, dostosowując się do naszej fizjologii – nie przeć do przodu, przebijając się ani nie walcząc z tym, co się pojawia. Odporność działa wtedy, gdy w innym wypadku moglibyśmy atakować, bronić się lub chronić, i ostatecznie wspiera nasze wyniki w miarę narastania presji. Odporność polega na wykorzystaniu tego, kim naprawdę jesteśmy, gdy świat wokół nas jest niepewny, chaotyczny, oceniający, konkurencyjny i oczekuje od nas lepszych wyników."

"The pressure to perform is real. We live, learn, work, and play in a culture of competition, evaluation, and rapid, unpredictable change. In essentially every role that we play within this human race, we face a pressure to perform to a certain standard or expectation. As if this weren’t enough, we are expected to appear with effortless grace, confidence, mastery, and flow.
..when we make a habit of ignoring, pushing through, or repressing how our body is feeling, we will eventually pay a price, whether it’s burnout, injury, fatigue, unhealthy coping strategies, chronic anxiety, or debilitating depression.

Resilience isn’t getting back up to fight again, taking what we want, or winning at any cost. Resilience is navigating the pressure to perform in an entirely different way, by aligning with our physiology—not shoving things down, plowing through, or fighting against what shows up. Resilience is playing when we might otherwise attack, defend, or protect, and ultimately supporting our performance as the pressure builds. Resilience is tapping into who we really are when the world around us is uncertain, chaotic, evaluative, competitive, and expecting us to do better."

https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-pressure-paradox/202404/when-forcing-yourself-doesnt-work-anymore?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR2dzPLo-KDTpmQHjB1GAeMfeVFgxVT9pgU94o_Fg1u4Lj5P5rSmLG7503g_aem_AYQ9rwZiy_B5VI4sjEw-GGAyik5Sc32eu7oRRp7jrgryZMxmT7Z0cMt3jeHMIJjBM8nITNjWId2exx15-dOiA1yv

The pressure that motivates achievement can be the same pressure that blows us apart. Caeleb Dressel, a 7-time gold medalist, fought the pressure—until fighting didn't work anymore.

24/04/2024

Gabor Mate odpowiada na pytanie jak naprawić złamanych, popsutych ludzi...

Od dziś do końca tygodnia jestem na kolejnym szkoleniu NeuroAffective Relational Model NARM w poszukiwaniu i odkrywaniu tego co całe, zdrowe i piękne.
W dawaniu szansy życiu aby mogło rozkwitnąć z całą swoją siłą.

Dobrego czasu

https://www.facebook.com/reel/351021280581168?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v

02/03/2024

"Nazywam taki powód traumą bieżącą albo aktualnym zranieniem, zdając sobie sprawę, że większość z nich ma także związek z raną źródłową [core wound] albo traumą z przeszłości. Taki stan określam mianem traumy podwójnej – cios zadany w teraźniejszości ma związek z innym, który tkwi w przeszłości. "

Trauma złożona jest o tym, jak często w tym co przeżywamy dziś odtwarzamy tak na prawdę rany z przeszłości.
Jest także o tym, że ich uzdrowienie prowadzi nie tyle poprzez przeszłości, ale głównie poprzez głębsze i prawdziwsze zanurzenie w tu i teraz.

Zobacz, jak jesteś tu, jak jesteś teraz.

"Większość klientów nie zgłasza się na terapię po to, żeby uleczyć swoje dziecięce zranienia. Tom przyszedł, ponieważ uznał, że za dużo pije, przez co rujnuje swoje małżeństwo, a Juanita kiepsko radziła sobie w pracy i ostatnio znowu ją zwolniono. Nazywam taki powód traumą bieżącą albo aktualnym zranieniem, zdając sobie sprawę, że większość z nich ma także związek z raną źródłową [core wound] albo traumą z przeszłości. Taki stan określam mianem traumy podwójnej – cios zadany w teraźniejszości ma związek z innym, który tkwi w przeszłości. Picie alkoholu ma negatywny wpływ na małżeństwo Toma, ale jednocześnie chroni go przed poczuciem, że był niekochany przez swoją matkę. Odcinanie się od rzeczywistości i nikłe zaangażowanie w zadania spowodowały utratę pracy, ale jednocześnie to właśnie było pomocne w uniknięciu poczucia, że jest „niewidzialnym” dzieckiem w swojej rodzinie".

Cytat z książki, do której stale wracam i w temacie traumy złożonej nie wiem, czy czytałam lepszą: Frank Anderson, "Przekraczanie traumy. Leczenie złożonego PTSD w oparciu o terapię Systemu Wewnętrznej Rodziny". Przeł. M. Wąsążanka. Wyd. Pietlicka Miejsce Ludzi- NVC i IFS - Poznań

18/02/2024

"I choć nie ma lepszego lekarstwa na trudne życie niż otulająca, ożywiająca, przytrzymująca nas w naszych rozbuchanych emocjach bliskość drugiej osoby, nie ma wcale gwarancji, że przyjmiemy daną nam bliskość bez oporu. Potrzebujemy tej bliskości, ale równocześnie nas ona przeraża, bo nikt nas nie nauczył, jak bezpiecznie się w tej bliskości rozgościć.

A bliskość - jeśli tylko wpuścimy ją choć na chwilę do środka - zabiera nam naszą zbroję, wślizguje się pomiędzy nasze super-szczelne mechanizmy obronne, przeraża nas bardziej niż wrogość czy samotność.

Odcinając się od kontaktu z drugim człowiekiem, zabieramy sobie też kontakt z samym sobą. Boimy się prawd, które ta bliskość ze sobą przynosi - nienegocjowalnych, niewygodnych, nieocenzurowanych."

Jak mówi Laurence Heller twórca metody NeuroAffective Relational Model - NARM, połączenie to nasze największe pragnienie i najgłębszy lęk.

Bliskości, czułości i połączenia na dziś i na resztę życia.

I choć nie ma lepszego lekarstwa na trudne życie niż otulająca, ożywiająca, przytrzymująca nas w naszych rozbuchanych emocjach bliskość drugiej osoby, nie ma wcale gwarancji, że przyjmiemy daną nam bliskość bez oporu. Potrzebujemy tej bliskości, ale równocześnie nas ona przeraża, bo nikt nas nie nauczył, jak bezpiecznie się w tej bliskości rozgościć.

Kamieniejemy w obliczu szczerego uśmiechu, kurczymy się wobec prawdziwego spotkania człowiek-człowiek, zagadujemy bliskość na wszystkie dostępne nam sposoby. Zamiast być - pozujemy. Zamiast zaufać - kalkulujemy. Zastępujemy bliskość substancjami, przedmiotami, myślami.

A bliskość - jeśli tylko wpuścimy ją choć na chwilę do środka - zabiera nam naszą zbroję, wślizguje się pomiędzy nasze super-szczelne mechanizmy obronne, przeraża nas bardziej niż wrogość czy samotność.

Odcinając się od kontaktu z drugim człowiekiem, zabieramy sobie też kontakt z samym sobą. Boimy się prawd, które ta bliskość ze sobą przynosi - nienegocjowalnych, niewygodnych, nieocenzurowanych.

Żyjemy w pół-obecności, w pół-cieple, pół-żywotności. Żyjemy pomiędzy, nie w kontakcie ze sobą, a pomiędzy sobą.

Bliskość - w miłości, w przyjaźni, w szczerej rozmowie, w terapii, w początkach, rozwinięciach i pożegnaniach - nie ma dla siebie zamiennika. Nie ma punktu przesytu, nie ma daty przydatności do spożycia (dlugo jeszcze możemy czerpać z minionych momentów pełnych obecności w naszym życiu).

Pozwólmy się - choć przez chwilę - poprowadzić miękkiej, nieinwazyjnej, mało krzykliwej jakości bliskości. Ta jakość - jeśli tylko jej pozwolimy - zmieni nasz świat.

Tego Wam (i sobie) na dziś i na zawsze życzę.

19/01/2024

Przepełnia mnie radość i ekscytacja, że mogę wziąć udział w szkoleniu Instytut Poliwagalny

Oparta na badaniach naukowych Stephena Porgesa teoria opisująca znaczenie nerwu błędnego dla funkcjonowania ciała i umysłu wskazuje jak niezwykle ważnym jest stan poczucia bezpieczeństwa. Jest on podstawą doświadczania połączenia i relacji ze sobą i światem jako podstawy zdrowia psychicznego i szczęśliwego życia.
Już niedługo następne spotkania. Stay tuned :) 😉

09/01/2024

„Za każdym razem, gdy przenosimy jedno ziarno, uczestniczymy w procesie przemiany, ale w pewnym momencie przenosimy ziarno, które przeważa szalę”.

W ciągu kilku ostatnich dni te słowa powtarzałam w myślach w czasie sesji, będąc świadkiem tego jak osoby doświadczają przemian i wglądów zmieniających ich bycie w świecie.

Bruce Lloyd [w: Daniela Sieff, „Jak uporać się z naszą traumą”. Przeł. Marek Chojnacki].

„Przemiana może trwać tygodnie, miesiące lub lata. To naprawdę zależy od człowieka. Wiemy teraz, że trauma doznana w dzieciństwie wpływa na strukturę mózgu i ciała. Zmieniając tę strukturę, możemy mieć wrażenie, że przenosimy po jednym ziarenku pięciotonową górę piasku z jednej strony huśtawki na drugą. Za każdym razem, gdy przenosimy jedno ziarno, uczestniczymy w procesie przemiany, ale w pewnym momencie przenosimy ziarno, które przeważa szalę”.
Bruce Lloyd [w: Daniela Sieff, „Jak uporać się z naszą traumą”. Przeł. Marek Chojnacki].