Naucz się pomagać

07/10/2021

Chyba każdy kojarzy amerykańskie filmy o pracy w szpitalu, gdzie za pomocą defibrylatora, lekarze ratują życie pacjenta. Zazwyczaj moment użycia sprzętu poprzedza scena, w której na ekranie kardiomonitora pojawia się linia prosta, ktoś krzyczy "Mamy zatrzymanie!", a inny obecny tam ratownik wyciąga sprzęt i defibryluje. Zazwyczaj zabieg kończy się pomyślnie, poszkodowany się budzi i dziękuje wszystkim za uratowanie życia... A jak defibrylacja wygląda w rzeczywistości?
Pierwsze badania wpływu elektryczności na pracę serca rozpoczęły się w osiemnastym wieku i dotyczyły zwierząt. Zauważono, że niekiedy przed zatrzymaniem serca dochodzi do jego nieprawidłowej pracy, a zastosowanie impulsu elektrycznego jest w stanie naprawić sytuację.
Pierwsze skuteczne użycie defibrylatora datuje się na 1947 rok. Podczas operacji, profesor Claude Beck zauważył, że praca serca jego czternastoletniego pacjenta jest nieprawidłowa. Zastosował więc impuls elektryczny, po którym rytm serca umiarowił się. W wyniku dalszych badań, w 1954 roku, kardiolog z Harvardu – Paul M. Zoll zademonstrował pierwszy zabieg defibrylacji.
W kolejnych latach starano się jak najbardziej usprawnić działanie defibrylacji i tak w 1979 roku użyto pierwszego automatycznego defibrylatora zewnętrznego czyli AED.
Jak w ogóle działa defibrylator?
Niekiedy zanim dojdzie do zupełnego zatrzymania pracy serca, dochodzi do jego nieprawidłowej pracy (migotanie komór lub częstoskórcz komorowy bez tętna). Ten nieprawidłowy rytm jest w stanie zatrzymać impuls elektryczny wytwarzany właśnie przez defibrylator. Dodatkowo, żeby użyć AED, które jest dostępne praktycznie wszędzie, nie trzeba być lekarzem – urządzenie samo sprawdzi pracę serca i określi czy jego użycie jest konieczne. Dzięki temu, możemy przywrócić jego prawidłowy rytm. Trochę różni się to od fikcji przedstawianej w filmach, prawda?
Obecne automatyczne defibrylatory zewnętrzne są łatwe i bezpieczne w użyciu. Badania pokazują, że użycie AED w pierwszych 3 minutach zatrzymania krążenia podnosi szanse przeżycia aż o 80%! Każda minuta opóźnienia to nawet 10% mniej szans dla pacjenta.
AED należy przynieść jak najszybciej, gdy tylko zaobserwujemy zatrzymanie krążenia. Dalej działamy zgodnie z instrukcją zawartą na urządzeniu – przyklejamy elektrody, włączamy i czekamy na polecenie głosowe które nam wyda. Oczywiście oprócz użycia sprzętu, zawsze najważniejsze są nasze uciski klatki piersiowej poszkodowanego!

Zapraszam po więcej medycznych ciekawostek!
https://www.facebook.com/profile.php?id=100071615372137

23/09/2021

Według danych Europejskiej Rady Resuscytacji opublikowanych w 2021 roku, około 58% świadków zdarzenia podejmuje próby reanimacji poszkodowanych z zatrzymanym krążeniem.
Niestety, to wciąż za mało, żeby czuć się bezpiecznie. Kolejną przykrą informacją jest to, że tylko około 8% poszkodowanych z zatrzymaniem krążenia przeżywa do wypisu ze szpitala.
Czemu tak się dzieje?
Często przez choroby współistniejące, liczne obrażenia lub powikłania, ale niewątpliwie ta liczba byłaby większa, gdyby ilość podejmowanych działań reanimacyjnych przez przygodnych świadków była wyższa. Nigdy nie omijajmy człowieka który leży - może akurat nasza szybka reakcja uratuje mu życie?
Pamiętajmy, że nawet jeśli nie potrafimy lub boimy się udzielać pomocy, warto zadzwonić pod numery alarmowe i postępować zgodnie z instrukcją podawaną przez dyspozytora.
W 80% krajów europejskich jest możliwa resuscytacja poszkodowanych z instruktażem.
Czasem jeden telefon może zwiększyć szansę na przeżycie poszkodowanego!

10/09/2021

Wspomnienia z wakacji...
Kilka tygodni temu wraz ze Szlachetnym Sygnałem uczyliśmy szlachetnych postaw dzieci z jednego z poznańskich osiedli.
Przypomnieliśmy czym zajmują się policjanci, strażacy oraz ratownicy medyczni. Nauczyliśmy się numerów alarmowych oraz podstawowych informacji - kiedy i do kogo dzwonić w różnych nieszczęśliwych przypadkach.
Dodatkowo, wspaniałe dzieciaki przećwiczyły ocenę poszkodowanego i układanie w pozycji bocznej. Wszyscy byliśmy bardzo zaskoczeni wiedzą i rezolutnością małych studentów! Oby więcej takich wspaniałych ludzi rosło wokół nas.
Nie obyło się oczywiście bez trudnych pytań, na które staraliśmy się odpowiedzieć 😁

07/09/2021

Jak wąż stał się symbolem medycyny? Słów kilka o Lasce Eskulapa

Źródło powiązania węża z medycyną leży w starożytnym Egipcie. Według tamtejszej mitologii symbolem ciągłości życia, a także uzdrawiania jest wąż połykający własny ogon (bóg Uroboros). Symbol węża, był także obecny w mitologii Greków, m.in. towarzyszył bogu Asklepiosowi, który został zrodzony ze swojej matki przez cesarskie cięcie. Asklepios został następnie przekazany pod opiekę centaura, który nauczył go sztuki uzdrawiania i wskrzeszania. Starożytni Grecy wierzyli, że każdy dobry lekarz powinien posiadać cechy węża: roztropność, ostrożność ale także podstęp i przebiegłość.
Podczas wielkiej zarazy, która pustoszyła miasta starożytnego Rzymu w III w. p.n.e., zapożyczono boga uzdrawiania od Greków.
W Biblii także znajdziemy opis słupa, wokół którego opleciony był gad. Według tego źródła, kto na niego spojrzał, zostawał uzdrowiony ze swoich dolegliwości.
Wersje przedstawiające Eskulapa są różne – najczęściej przedstawia się jednego gada oplecionego wokół prostej laski. Znany jest też symbol Kadyceusza – dwa węże symetrycznie rozmieszczone pomiędzy laską ze skrzydełkami na czubku.
Tak oto Laska Eskulapa stała się symbolem sztuki lekarskiej i obecna jest na całym świecie po dziś dzień.

Chcesz dowiedzieć się więcej ciekawostek z zakresu medycyny? - sprawdź na stronie :https://www.facebook.com/profile.php?id=100071615372137

Zapraszamy :)

02/09/2021

Od kiedy istnieje pogotowie ratunkowe?
Pierwsze w Polsce zaczęło swoją działalność w Krakowie w 1891 roku. Przyczyniły się do tego liczne ofiary pożarów, które nawiedzały miasto w poprzednich latach. Twórcy idei, wzorowali się na rozwiązaniach funkcjonujących od 1881 roku w jednostce w Wiedniu (uznawanej za pierwsze w Europie pogotowie ratunkowe).
6 czerwca 1891 roku na ulice Krakowa wyjechała pierwsza „karetka” – wóz konny, zaopatrzony w nosze, a „ratownikami” byli ochotnicy - studenci kierunku lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W kolejnych latach zaczęły rozwijać się jednostki w innych miastach, m.in.: od 1897 r w Warszawie, od 1899 r w Łodzi, od 1917 r w Lublinie.
Już pierwsze karetki pogotowia funkcjonowały całą dobę i udzielały darmowej pomocy medycznej dla wszystkich potrzebujących.

Chcesz wiedzieć więcej? - Zapraszam do polubień strony! https://www.facebook.com/profile.php?id=100071615372137



zdj. ze zbiorów Muzeum Ratownictwa

26/08/2021

https://youtu.be/f-u_KlBiRog

Szkolenia z zakresu pierwszej pomocyReklama w telewizji osiedlowej

26/08/2021

Czy zastanawialiście się kiedyś, kto zaprojektował twarz fantoma do RKO?
Jedna z miejskich legend głosi, że wykonał ją patolog, któremu bardzo spodobała się delikatna twarz zmarłej kobiety, wyłowionej z rzeki w okolicach Luwru.
Wiemy na pewno, że w latach 80' XIX wieku wyłowiono z Sekwany niezidentyfikowaną kobietę o przepięknych rysach. Jej twarz wyglądała, jakby dopiero co zapadła w sen. Tożsamości zmarłej nigdy nie ustalono, ale jej wygląd budził ogromny zachwyt. Z nieznanych przyczyn z jej twarzy wykonano pośmiertną maskę, którą zamieszczono około 1926 roku w albumie masek pośmiertnych.
Popularność twarzy rosła, aż w 1957 roku, jeden z twórców firmy produkującej fantomy do nauki RKO zaproponował umieszczenie na manekinie maski Nieznajomej z Sekwany.
Od tamtego czasu, na fantomach typu Resusci Anne (tych z twarzą kobiety), przeszło szkolenie ponad 300 milionów osób na świecie, czyniąc ją najczęściej całowanymi ustami w historii!

22/08/2021

Jestem absolwentką Uniwersytetu Medycznego w Łodzi na kierunku pielęgniarstwo.
Lubię wyzwania i na codzień pracuje w szpitalu na oddziale Anestezjologi i Intensywnej Terapii.
Od zawsze czułam się wrażliwa na krzywdę ludzi i zwierząt, dlatego wybrałam ten zawód. Ponad 3 lata temu zajęłam się także szkoleniami z pierwszej pomocy i czerpię ogromną satysfakcję z uczenia ludzi, jak mogą pomóc w trudnych momentach. Często to w naszych rękach - przypadkowych przechodniów - znajduje się czyjeś zdrowie i życie.
Prowadziłam szkolenia dla dużych firm, zakładów pracy, produkcji, korporacji a także dla osób zawodowo związanych medycyną.
Sama też staram się ciągle dokształcać, żeby jak najbardziej podnosić swoje doświadczenie i wiedzę. Aktualnie jestem w trakcie specjalizacji z Anestezjologi i Intensywnej Terapii.
W moim domu mieszkają 2 psiaki - jeden psi dziadek ze schroniska oraz młoda porzucona suczka. W wolnych chwilach wraz z mężem i naszymi przyjaciółmi na czterech łapach jeździmy po całej Polsce i za granicę - nasze futrzaki zabieramy wszędzie: pod namiot, nad morze, w góry, w miasta.
Chciałabym obudzić w ludziach empatię i pomóc im zrozumieć, że brak reakcji na krzywdę to najgorsze co może być, a przecież pomóc może każdy! 😉
Na szkoleniach staram się zawsze indywidualnie podejść do każdego uczestnika, aby mógł wynieść z zajęć to co najlepsze!