Ośrodek Psychoterapii i Rozwoju Przestrzeń

16/07/2025

Polecamy krótki tekst Joanny Flis o rozmowach z Chatem GPT 🩷

POGADAJMY

Zrobiłam eksperyment. I pogadałam z Chatem GPT o swoich osobistych problemach.

Poczułam się… zaskakująco dobrze.
Jego refleksje przyniosły mi ulgę.
Wzmocnienie. Zrozumienie.
Ale czy to na pewno dobrze?
Zebrałam materiał dowodowy i poszłam z nim „na starcie”.
Zapytałam Chata, jak to możliwe, że jego odpowiedzi aż tak poprawiają samopoczucie.

Odpowiedział mi z pełną szczerością:

„Mam wbudowane mechanizmy ochrony osoby pytającej, które sprawiają, że w dialogach:
– częściej widzę i wzmacniam perspektywę użytkownika,
– rzadziej „bronię” drugiej strony relacji,
– łatwiej dostrzegam krzywdę niż niuanse wzajemnego wpływu,
– unikam zrównywania win, jeśli jedna strona relacjonuje doświadczenie przemocy, kontroli lub manipulacji (to zasada działania safe AI).”

Brzmi troskliwie, wspierająco, bezpiecznie.
Ale w sprawach psychiki i relacji to może być też… problematyczne.
Dlaczego?
Oto zagrożenia:

– Możesz poczuć się zrozumiana, ale nie skonfrontujesz się z własnym wpływem na sytuację.
– Usłyszysz, że masz rację – nawet jeśli nie zobaczysz pełnego obrazu.
– Ominiesz niewygodne pytania, które często są kluczowe w procesie zmiany.
– Utrwalisz jednostronną narrację o „złym świecie i dobrym mnie” – która koi, ale nie zawsze leczy.
– Nie otrzymasz informacji zwrotnej o sobie – a czasem to właśnie ona boli, ale rozwija.

Dlatego AI to dobre lustro — ale z filtrem upiększającym.
Nie zastąpi relacji, terapii, rozmowy z drugim człowiekiem.

Tak, wiem.
Pewnie da się to jakoś naprostować.
Pewnie istnieją „odczarowane” wersje Chata,
z innymi ustawieniami, z promptami, z magią kodu i zaklęć.
Ale pamiętajcie:
Z Chata najczęściej korzystają osoby, które nie mają o tym pojęcia.
Takie jak ja.
I to nie jest żaden kontrargument.
To ważna informacja o rzeczywistości.

W tematach tak delikatnych i ważnych jak zdrowie psychiczne:
Korzystajcie ze wsparcia specjalistów.
Psychologa. Terapeuty. Lekarza.
Kogoś, kto nie tylko was rozumie –
ale też potrafi zadać trudne pytania i pomóc naprawdę coś zmienić.

AI nie poprowadzi cię za rękę przez kryzys.

08/07/2025

"Terapia analityczna wymaga od jednej osoby swobodnego mówienia, a od drugiej uważnego słuchania. Ani jedno, ani drugie nie jest proste. W pracy psychoanalitycznej istnieje wiele różnych podejść technicznych (w zależności od klienta, klinicysty i kontekstu), wszystkie jednak obejmują wspólne wysiłki terapeuty i pacjenta zmierzające do zrozumienia tematów i znaczeń pojawiających się w wypowiedziach tego drugiego. Osoby zadowolone ze swojego doświadczenia z psychoterapią rzadko twierdzą, że doszło u nich do istotnej zmiany dzięki jakiejś olśniewającej słownej interpretacji terapeuty. Wspominają raczej jakość naszej obecności oraz poczucie naszej opieki. Obszerna literatura na temat techniki to w większości próby opisania sposobów ułatwiania naturalnych procesów rozumienia siebie oraz psychologicznego dojrzewania."

Nancy McWilliams " Psychoterapia psychoanalityczna"

Obraz źródło Pinterest

27/06/2025

"Praktyka uważności jest szczególnie ważna we wczesnych dniach abstynencji. Wielu z nas używa substancji i wykształca zachowania uzależniające prowadzące do silnych zastrzyków dopaminy, aby odwrócić swoją uwagę od własnych myśli. Kiedy przestajemy używać dopaminy jako ucieczki, te bolesne myśli, emocje i odczucia dopadają nas ze zdwojoną siłą. Chodzi jednak właśnie o to, aby przestać uciekać od bolesnych emocji, a zamiast tego pozwolić sobie na ich tolerowanie. Kiedy jesteśmy w stanie to zrobić, nasze doświadczenie nabiera nowej, nieoczekiwanie bogatej jakości. Ból nadal istnieje, ale przestaje być wyłącznie nasz własny - w pewnie sposób przekształca się w rozległy krajobraz wspólnego ludzkiego cierpienia."
Anna Lembke " Niewolnicy dopaminy. Jak odnaleźć równowagę w epoce obfitości"

Obraz źródło Pinterest

25/06/2025

"Czy jestem bezpieczny, gdy mój psychoterapeuta nie jest psychologiem lub psychiatrą?"
W związku z toczącą się w ostatnim czasie dyskusją na temat zawodu psychoterapeuty, dzielimy się krótkim tekstem porządkującym ten temat, który przygotowała Grupa Robocza - ds. Ustawy o Zawodzie Psychoterapeuty. Zachęcamy do przeczytania 😊

🧠 Czy będę bezpieczny, jeśli mój psychoterapeuta nie jest psychologiem lub psychiatrą?
To jedno z najczęstszych pytań – i bardzo ważne! 💬

✅ Tak – po wejściu w życie ustawy, gdy zacznie działać oficjalny Rejestr Psychoterapeutów oraz Rejestr Psychoterapeutów Aplikantów, bezpieczeństwo pacjenta będzie wyraźnie uregulowane i gwarantowane przepisami.

🔹 Psychoterapeuta wpisany do rejestru to osoba, która:

* przeszła wieloletnie, rygorystyczne szkolenie teoretyczne i praktyczne

* zdobyła wiedzę z zakresu psychologii lub medycyny (jeśli nie posiadał wcześniejszego wykształcenia w tym zakresie)

* zdała państwowy egzamin, organizowany przez samorząd zawodowy

* jego praca jest monitorowana i superwizowana przez doświadczonych specjalistów.

🔸 Psychoterapeuta-aplikant, który będzie widniał w rejestrze, to osoba:

* będąca w trakcie szkolenia akredytowanego przez samorząd zawodowy

* mająca zgodę kierownika szkolenia na prowadzenie psychoterapii

* korzystająca z superwizji, czyli profesjonalnego wsparcia w pracy z pacjentami

* realizująca własną psychoterapię i rozwój kompetencji zawodowych.

📌 Dzięki rejestrowi i nowym regulacjom każdy pacjent będzie miał jasność co do kwalifikacji osoby, z którą pracuje.

❓Jaka będzie różnica między pracą z psychologiem a pracą z psychoterapeutą?
To ważne, szczególnie jeśli do tej pory chodziłeś/-aś na terapię do psychologa.

👩‍⚕️ Psycholog:

* Diagnozuje i ocenia funkcjonowanie psychiczne

* Prowadzi interwencję kryzysową i pomoc doraźną

* Zajmuje się psychoedukacją i wsparciem

🧑‍⚕️ Psychoterapeuta:

* Leczy zaburzenia psychiczne poprzez psychoterapię

* Pracuje w określonej metodzie, częstotliwości i czasie trwania

* Korzysta z umiejętności wymagających dodatkowego, specjalistycznego szkolenia

* przechodzi własną psychoterapię, by:

- lepiej rozumieć emocje i mechanizmy psychiczne

- poznać swoją rolę i ograniczenia w relacji terapeutycznej

- zwiększyć świadomość etyczną i odpowiedzialność w pracy z pacjentem

📌 Zarówno gdy psychoterapeutą jest psycholog, jak i w sytuacji, kiedy nim nie jest – zawsze przechodzi on dodatkowe, wymagające szkolenie, egzamin oraz praktykę przygotowującą do prowadzenia psychoterapii. Dopiero wtedy może samodzielnie ją wykonywać.

🧩 Podsumowując – psycholog i psychoterapeuta to dwa różne zawody, które mogą się uzupełniać, ale wykonują odmienne zadania. Rejestry i ustawy mają pomóc pacjentom lepiej się w tym odnaleźć i wybrać właściwą pomoc.

13/06/2025

"Chociaż nigdy nie byliśmy ze sobą bardziej połączeni, to jednocześnie nigdy ludzie nie czuli się bardziej samotni. Współczynnik samotności i izolacji społecznej rósł już przed pandemią koronawirusa, ale covid-19 sprawił, że wielu ludzi znalazło się na skraju załamania psychicznego. Mówiłam to już wcześniej i powtórzę ponownie: jesteśmy istotami towarzyskimi, dlatego chociaż posiadanie technologii, która umożliwiła nam przetrwanie pandemii (praca w domu, nieskończone konferencje przez Zoom, zakupy przez internet), jest fantastyczną sprawą, brak fizycznego kontaktu powoduje w życiu wielu ludzi małe traumy.
Chroniczna samotność jest tak samo szkodliwa dla naszego zdrowia, jak palenie piętnastu papierosów dziennie. (...) Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że samotność jest objawem, a nie przyczyną izolacji społecznej. Dość łatwo dostrzec tę różnicę przez pryzmat obostrzeń związanych z koronawirusem, ale nawet przed pandemią stworzyliśmy świat, w którym mnóstwo ludzi potrafi przeżyć kilka dni bez spotkania nawet jednej osoby, nie wspominając o uścisku czy przyjacielskim poklepaniu po plecach."

"Małe traumy"
Dr Meg Arroll
Wydawnictwo FILIA

05/06/2025

„Odsłanianie siebie to bezwzględnie zasadniczy element psychoterapii. Pacjent, który nie odsłoni swojego wnętrza, nie odniesie korzyści z psychoterapii. To jedno z tych automatycznie zachodzących zdarzeń, które zauważamy dopiero, gdy ich brak. Cokolwiek czynimy w psychoterapii - tworzymy bezpieczne środowisko, ustalamy relacje oparte na zaufaniu, badamy fantazje i marzenia - wszystko służy zachęcie do ujawniania siebie.”

Irvin D. Yalom - „Dar terapii”

Obraz: Freepik. com

03/06/2025

"W miarę postępowania terapii klient stwierdza, że ośmiela się stawać sobą mimo wszystkich nieprzyjemnych konsekwencji, które z pewnością przez to na siebie ściągnie. Co oznacza owo stawanie się własnym „ja”? Wydaje się, że oznacza to mniejszy lęk przed organicznymi, nierefleksyjnymi reakcjami, stopniowy wzrost zaufania, a nawet afektu wobec złożonych, zróżnicowanych uczuć i skłonności, które pojawiają się na poziomie organicznym. Świadomość przestaje pełnić rolę obserwatora groźnych i nieprzewidywalnych impulsów, z których tylko nielicznym można pozwolić na wydostanie się na światło dzienne. Staje się ona spokojnym mieszkańcem bogato zróżnicowanej społeczności impulsów, uczuć i myśli, która, jak się okazuje, całkowicie zadowalająco sobą rządzi, gdy nie ma zalęknionego czy autorytarnego strażnika”.

📖Carl Rogers "O stawaniu się osobą"

fotografia: źródło własne

27/05/2025

"W relacjach między członkami rodziny chodzi nie tyle o to, co robimy, ale przede wszystkim o to, jak i dlaczego to robimy. Nie ma powodu sądzić, że jest jakaś właściwa liczba NIE, które należy wypowiedzieć w ciągu dnia. Ale mamy wiele powodów, aby uznać, że zbyt dużo nieszczerych, defensywnych i niepłynących z przekonania TAK może zepsuć relacje między rodzicami i dziećmi"
Jasper Juul "NIE z miłości"

21/05/2025

„Chociaż jest naturalne, że bliscy osoby uzależnionej chcieliby ją zmienić, nie jest to możliwe. Silny opór wobec jakiegokolwiek przymusu zawsze stanie na przeszkodzie nawet najszczersze wysiłkom, żeby zmienić drugą osobę.”

Gabor Maté - „Bliskie spotkania z uzależnieniem. W świecie głodnych duchów.”

Źródło zdjęcia: Freepik. com

16/05/2025

" (...) pacjenci z chorobami autoimmunologicznymi są znacznie bardziej narażeni na depresję i zaburzenia lękowe. (...)

Z czego to wynika?

Z kilku powodów. Pierwszy jest intuicyjny, bardzo logiczny: samo znoszenie sytuacji choroby jest dla człowieka trudne. Musi mierzyć się z dysfunkcją, która jest uciążliwa, jest postępująca, nieuleczalna. (...) Kolejny powód, dla którego pacjenci z chorobami autoimmunologicznymi częściej zapadają na depresję i zaburzenia lękowe, jest czysto biologiczny. Rozregulowanie układu odpornościowego ma wpływ na deregulację neuroprzekaźników, przede wszystkim szlaku serotoninergicznego, co w efekcie prowadzi do powstania objawów depresji. Można więc powiedzieć, że w przypadku reumatyzmu depresja i zapalenie stawów są dwoma obrazami tej samej choroby. Bo zmiany w układzie odpornościowym mogą skutkować i jednym, i drugim. Dlatego też mówię o tym - i panią również proszę, żeby to podkreślać - że każdy człowiek w momencie rozpoznania u niego choroby autoimmunologicznej powinien mieć możliwość skorzystania z opieki psychologicznej. (...)"

Zbuntowane ciało, Maria Mazurek

Fragment rozmowy z psycholożka, prof. Ewą Mojs

Wydawnictwo FILIA

13/05/2025

"Wszyscy uciekamy przed bólem. Niektórzy z nas biorą pigułki. Niektórzy z nas godzinami oglądają Netflixa. Inni czytają romanse. Zrobimy prawie wszystko, by odwrócić naszą uwagę od nas samych. Jednak wszystkie te próby odizolowania się od bólu, wydają się tylko pogorszyć sytuację."

Anna Lembke " Niewolnicy dopaminy. Jak odnaleźć równowagę w epoce obfitości"

07/05/2025

„Ja nie wiem, czy rodzice w ogóle są w stanie uniknąć poczucia winy, że nie zawsze zachowywali się jak z podręcznika. Bo to wszystko fajnie brzmi – „wychowanie bez przemocy”, „rodzicielstwo bliskości” – a potem przychodzi moment, kiedy człowiek jest zagoniony, niewyspany, nie daje rady i wybucha. Jestem realistką i powiedziałabym, że w takiej sytuacji należy sobie wybaczyć. Oczywiście jeśli to się zdarza, a nie jest nagminne i nie sieje spustoszenia. Trzeba to potem jakoś naprawić, ale to nie jest najgorsza rzecz, jaka może się dziecku przytrafić. Nie będzie mieć traumy na całe życie, bo mama czy tata się wściekli. Za to może się dzięki temu dowiedzieć, że rodzice też mają swoje granice, że jak się na kimś wyładuje złość, to się potem przeprasza.”

Fragment rozmowy Agnieszki Jucewicz z Danutą Golec pochodzący z książki: „Czując . Rozmowy emocjach.”

Źródło zdjęcia: Freepik