Ośrodek Psychoterapii i Pomocy Psychologicznej "Pomarańczowe Ja"

29/03/2025

Profesja psychoterapeuty wymaga ciągłego kształcenia i wymiany doświadczeń. Podczas VI Konferencji Edukacyjno-Szkoleniowej „Psychoterapia Młodych cz. 4”, która odbyła się w Poznaniu w dniach 27 i 28 marca 2025 roku mieliśmy do tego niezwykłą okazję. Szczególnie istotna i inspirująca wydała nam się perspektywa neurorozwojowa i neurobiologiczna poruszana w wielu wystąpieniach. Ból fizyczny i ból psychiczny/ emocjonalny na poziomie układu nerwowego są tożsame. Jakie implikacje ma to dla procesu psychoterapii? Jak zadbać o układ nerwowy siedzący (po obu stronach!) w gabinecie, by mentalizowanie, myślenie o i przeżycie relacji wspierało efektywną zmianę w psychoterapii? Te pytania wciąż na nowo potrzebują szukania odpowiedzi na rzecz naszych Klientów/ Pacjentów.

25/02/2025

Już 29.03 zapraszamy na warsztat Terapeutyczna MOC Oddechu. Mamy jeszcze kilka wolnych miejsc tel. 515 321 007

15/01/2025

W minioną sobotę mieliśmy okazję gościć w Naszym Ośrodku dr n. med. Katarzyna Poniatowska-Leszczyńska (certyfikowany psychoterapeuta i superwizor PTP, PTPPd, certyfikowany superwizor oraz nauczyciel Terapii Skoncentrowanej na Przeniesieniu TFP, naukowo zajmuje się powiązaniem patologii osobowości z zaburzeniami neurorozwojowymi, współzałożycielka Międzynarodowa Szkoła Psychoterapii Psychodynamicznej).
Poprowadziła ona niezwykle wartościowe dla codziennej praktyki psychoterapeuty warsztaty superwizyjne poprzedzone wykładem w temacie "Pacjent neurorozwojowy w gabinecie psychoterapeuty. Deficyt mentalizacji a analiza przeniesienia." Wydarzenie zgromadziło 30 osób chcących kontynuować tą fascynującą drogę rozwoju. Ciąg dalszy jeszcze w tym roku! Do zobaczenia!

22/12/2024

01/11/2024

"Wystarczająco dobrzy rodzice nie chcą, by dzieci ich uwielbiały. Umieją znieść zarówno to, że są idealizowani, jak i to, że są nienawidzeni. I mają nadzieję, że w końcu dzieci zobaczą w nich to, kim naprawdę są. Zwykłymi ludźmi."

~ Donald Winnicott

30/10/2024

"Podjęcie psychoterapii, o której na ogół ludzie wiedzą niewiele, poprzedziły na pewno liczne wahania. Decyzja jest bardzo często podejmowana w tajemnicy przed osobami najbliższymi.

Pacjent nie ma wystarczającego zaufania do innych, aby porozmawiać z nimi na temat decyzji o leczeniu. Nie ma kogo zapytać, na czym takie leczenie polega, ponieważ nawet lekarz kierujący go na psychoterapię często nie jest w stanie udzielić mu właściwej informacji. Pytanie psychoterapeuty o to, jak doszło do decyzji o zgłoszeniu się do niego, otwiera pacjentowi okazję do ujawnienia wcześniejszych wątpliwości i związanych z nimi przeżyć. Mogą to być uczucia wstydu albo złości na siebie czy na innych, związane z tym, że nie potrafi poradzić sobie sam albo jego bliscy nie chcą mu pomóc, oraz z tym, że musi zgłosić się do psychiatry czy psychologa, spostrzeganych jako zajmujących się ludźmi „nienormalnymi”. Pytanie wprost o uczucia przeżywane w związku ze zgłoszeniem się na psychoterapią umożliwi pacjentowi ich ujawnienie."

~ Jan Czesław Czabała - „Czynniki leczące w psychoterapii”

28/10/2024

"Jeden z członków grupy stwierdził: Większość czasu myślałem, że grupa jest naturalnym miejscem dla nienaturalnych doświadczeń. Dopiero niedawno uświadomiłem sobie, że jest odwrotnie - jest to nienaturalne miejsce dla naturalnych doświadczeń.

O tym, że grupa terapeutyczna istnieje naprawdę, świadczy m.in. to, że eliminuje ona gry społeczne, seksualne i związane ze statusem; członkowie przeżywają istotne doświadczenia życiowe razem, zrzucają zniekształcające rzeczywistość maski do tego, by być ze sobą szczerzy. Jakże często słyszałem wyznanie „Po raz pierwszy w życiu opowiedziałem o tym komuś innemu". Członkowie grupy nie są dla siebie obcy. Wprost przeciwnie: znają się nawzajem głęboko i w pełni. Tak, to prawda, że spędzają ze sobą tylko niewielki ułamek własnego życia. Rzeczywistość psychologiczna nie jest jednak odpowiednikiem rzeczywistości fizycznej. Pod względem psychologicznym członkowie grupy spędzają ze sobą nieskończenie więcej czasu niż jedno lub dwa spotkania w tygodniu, kiedy fizycznie zajmują ten sam gabinet.”

~ Irvin D. Yalom

25/10/2024

"Setting terapeutyczny jak koperta lub błona komórkowa – poprzez określenie roli terapeuty i definicję specyficznej terapeutycznej relacji – chroni terapeutyczny proces przed rozpadem.

Na setting składają się różnorakie elementy, wliczając w to częstotliwość i czas trwania spotkań, brak fizycznego kontaktu, specyficzne ramy właściwego zachowania, język, sposób ubierania się, ustalenia dotyczące opłat, wskazania dotyczące urządzenia gabinetu.

Spełniają one funkcję ograniczeń utrzymujących optymalny psychoterapeutyczny dystans, tak by obie strony mogły wejść w przestrzeń symboliczną, której treści psychiczne mogą być badane w toku współpracy analityka i pacjenta. [...]

Kernberg i jego współpracownicy pisali, żeby już we wstępnej fazie ustalania kontraktu terapeutycznego wyjaśnić pacjentowi, czego może realistycznie oczekiwać od terapii, równocześnie jasno mówiąc, że terapeuta też ma swoje prawa i nie będzie się godził na nadużywanie go. [...] Zanim terapeuta rozpocznie proces terapeutyczny musi mieć pewność, że pacjent zgadza się na warunki settingu terapeutycznego."

~ Glen O. Gabbard w książce "Przeciwprzeniesienie w terapii pacjentów borderline" (Sallye M. Wilkinson)

24/10/2024

"Jestem z kimś dlatego, że tę osobę wybieram w wolny sposób, bez przymusu, bez nacisków. Nie dlatego, że jej potrzebuję do osiągnięcia jakichś celów. Mam wtedy szansę, że zostanę w podobny sposób wybrany przez mojego partnera. Wielu ludzi nie wierzy, że mają wystarczająco atrakcyjne cechy, aby tak być wybranymi.

Stąd w związkach tyle lęku i napięcia, które powodują, że ludzie usiłują przedstawić się jako inni, niż są, próbują rozpaczliwie zaimponować otoczeniu. Stają się przez to sztuczni, pozbawieni indywidualności. Mówi się, że podstawową sprawą, która ma łączyć ludzi, jest budowanie poczucia bezpieczeństwa, wzajemna opieka, zapewnianie nadszarpniętego w dzieciństwie poczucia wartości. Celem związku nie jest jednak zwiększanie naszego poczucia wartości. Jeśli nie mamy go w momencie zawierania umowy na bycie ze sobą, można je odbudowywać w trakcie psychoterapii. Poczucie wartości to stan, który powstaje bardzo wcześnie w relacjach z ważnymi ludźmi, najczęściej z rodzicami.

Natomiast partner nie może być naszym psychoterapeutą ani rodzicem. Może być nam miło i sympatycznie, możemy być dumni z tego, że ta właśnie osoba nas wybrała, ale jeżeli ludzie dobierają się dlatego, że spodziewają się, iż ta druga strona dostarczy im tych wszystkich uczuć i zaspokoi potrzeby, których nigdy nie dostali w życiu, to taki związek przeważnie kończy się klęską."

~ Andrzej Wiśniewski - rozmowa z Agnieszką Jucewicz