Natalia Stańczyk - psycholog, specjalista terapii uzależnień

25/07/2025

Halo Poznań, grupa dla osób chcących rozwijać się w relacjach! Polecam serdecznie

23/07/2025

Dziś Stanisław Lem o... tęsknocie? buncie na czyjąś nieobecność? poczuciu straty i trudzie pogodzenia się z nią? nienawiści do tracenia? chyba wedle interpretacji.

Jest coś niezwykłego w tym jak na przestrzeni lat rozwija się technologia a jednocześnie, jak w ludziach niezmiennie pulsują podobne uczucia. Kiedy Lem pisał Solaris miał świadomość, że dotychczas nikt nigdy nie stanął na innym niż Ziemia ciele niebieskim. W tym samym czasie opisał stan emocjonalny znany zapewne wielu ludziom, którzy żyli zarówno przed jak i po nim. Być może ten stan był nawet znany niektórym (wszystkim?) astronautom, którzy stanęli niedługo potem na Księżycu. Dziś, kiedy planuje się misje na Marsa, a pierwsze urządzenia skonstruowane przez człowieka są poza Układem Słonecznym opis powyższego rozważania bohatera Solaris nie traci mocy. Technologia idzie do przodu, a ludzkie uczucia dalej wychylają się w podobnych amplitudach. Możemy nie nadążać za rozwojem nauki, ale łączą nas doświadczenia i przeżycia, nawet jeśli jesteśmy w dalekich odległościach lub czasach od siebie.

10/07/2025

Grupa psychoterapeutyczna w ramach NFZ dla osób zmagających się z problemami w relacjach!

🟦 Ruszają zapisy do grupy terapeutycznej CBT dla dorosłych!

Od września zapraszamy do udziału w grupowej terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) skierowanej do osób z trudnościami w relacjach interpersonalnych.

🔹 Masz trudności w nawiązywaniu lub utrzymywaniu relacji?
🔹 Czujesz się niezrozumiany/a lub wycofany/a w kontaktach z innymi?
🔹 Chcesz lepiej radzić sobie z konfliktami, krytyką, napięciem społecznym?

📅 Spotkania: wtorki, godz. 13:10–14:40 (od września)
👥 Grupa zamknięta, maks. 10 osób
📍 Miejsce: Centrum Zdrowia Psychicznego
📞 Zapisy przez rejestrację – tel. 451 404 343
🗓 Kwalifikacje trwają całe lato

Pracujemy w bezpiecznej, stałej grupie – z uważnością, empatią i w duchu terapii CBT.
Prowadzenie: Natalia Świątek i Michalina Łoś.
Zrób pierwszy krok – zapraszamy 💙

09/07/2025

Szkolonko!

⬇️ W ostatnim czasie nasze terapeutki, Joanna Jakubowska, Natalia Stańczyk i Patrycja Tymecka-Reszela uczestniczyły w szkoleniu pt.:” Wprowadzenie do terapii schematów w pracy z bliskimi osób uzależnionych od alkoholu”. O szkoleniu mówią tak:

Pacjenci naszego oddziału bardzo często poza uzależnieniem borykają się z różnymi trudnymi doświadczeniami wyniesionymi z domu rodzinnego, gdzie któreś z rodziców nadużywało substancji psychoaktywnej. Ich uzależnienie nierzadko staje się ucieczką od traum, których doświadczali lata wcześniej.

Jedną z pomocnych technik, o których się uczyłyśmy to pomost emocjonalny. Polega na tym, żeby uważnie zatrzymać się na jakimś doświadczeniu emocjonalnym. Kiedy zauważymy, że powstają w nas jakieś uczucia, zwracamy uwagę na to, jak ciało odbiera te emocje. Niepokój i ścisk w brzuchu? Smutek i poczucie opadania z sił? Pobądźmy z tym doświadczeniem chwilę, obejrzyjmy je ze wszystkich stron, skupmy się na myślach o sytuacji, która je wywołała. Następnie wymażmy z umysłu wszelkie wyobrażenia i myśli nt. tej sytuacji i pozwólmy, żeby w naszej głowie powstały obrazy z przeszłości, które przypominają to doświadczenie. To może chwilę potrwać. Po prostu czekajmy na wspomnienie, które do nas wróci. Co się pojawia? Co to mówi o nas i o tym, jak przetwarzamy i przeżywamy teraźniejszość? Czy nie nauczyliśmy się na podstawie przeszłych doświadczeń reagować na sytuacje w jakiś specyficzny sposób? Ćwiczenie można wykorzystywać do lepszego rozumienia siebie oraz odczuwania większej empatii do samego siebie.

05/07/2025

Z okazji misji pierwszego polskiego astronauty przebywającego na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, cytat zahaczający delikatnie o kosmos. O mózgu :-)

"Na przestrzeni ostatnich 100 tysięcy lat nasz gatunek przebył długą podróż: od egzystencji prymitywnych łowców-zbieraczy zamieszkujących niewielkie skrawki ziemi, do zdolnego podbić świat, tkwiącego w przeogromnej sieci wzajemnych relacji gatunku, który samodzielnie wyznacza swój los. Obecnie jesteśmy odbiorcami ogromnej ilości dla nas już spowszedniałych doświadczeń, o których naszym przodkom nawet się nie śniło. Posiadamy czyste rzeki, które po odkręceniu kranu, kiedy tylko zechcemy, płyną w naszych wygodnie urządzonych jaskiniach. Posiadamy nieduże, zaledwie wielkości kamyka, urządzenia, na których zapisana jest wiedza o świecie. Nierzadko widzimy drugą stronę chmur, a nawet oglądamy krzywiznę naszej rodzimej planety. Wysyłamy wiadomości, które docierają na drugą stronę globu z prędkością osiemdziesięciu tysięcznych sekundy, a pakiety informacji przekazujemy dryfującym w przestrzeni grupkom ludzi w tempie sześćdziesięciu megabitów na sekundę. Nawet gdy po prostu jedziemy do pracy, zazwyczaj poruszamy się z prędkościami, które prześcigają największe arcydzieła natury, jakimi są na przykład gepardy. Skuteczną ucieczkę do przodu nasz gatunek zawdzięcza niebywałym właściwościom półtorakilogramowej materii zamkniętej w przestrzeni naszej czaszki."

Źródło: David Eagleman - "Mózg. Opowieść o nas"

29/06/2025

W maju, wdychając zapach bzu uwiecznionego na zdjęciu napisałam artykuł o współwystępowaniu osobowości borderline i uzależnienia. Zapraszam do lektury :⁠-⁠)

Artykuł można znaleźć pod linkiem poniżej na stronie 27.

https://touib.pl/wp-content/uploads/2025/06/Terapia-Uzaleznien-01_2025_INTERNET.pdf

22/06/2025

O wizualizacji - technice na samoukojenie

Chyba we wszystkich nurtach terapeutycznych uczymy samoukojenia czyli takich umiejętności, które sprawiają, że będziemy radzić sobie samodzielnie z trudnymi emocjami. Jedną z takich technik jest wizualizacja. Poleca ją Barent W. Walsh w książce "Terapia samouszkodzeń" pisząc o niej tak:

"Techniki wizualizacji opierają się na przypominaniu sobie przyjemnych, odprężających zdarzeń i „oglądanie" ich w pamięci w celu samouspokojenia (Schwartz, 1995). Niektórzy ludzie przeżywają świat przede wszystkim wzrokowo i dlatego dobrze reagują na techniki tego typu. Jasno stwierdzają: „Wizualizacja pomaga mi bardziej niż wszystkie inne umiejętności".
Lata praktyki nauczyły mnie, że najskuteczniejsze ćwiczenia z zakresu wizualizacji to te stworzone przez pacjenta. Należy mu zaproponować, aby wydobył z własnego doświadczenia obraz jakiegoś spokojnego miejsca albo przypomniał sobie piękną scenę z życia. Następnie opracowuje wizualizację, odwołując się do wszystkich pięciu zmysłów, aby była jak najbardziej konkretna i obrazowa."

Źródło: Barent W. Walsh, “Terapia samouszkodzeń”

Zatem krótkie ćwiczenie na dobranoc:

Zamknij oczy i przypomnij sobie miejsce, w którym czujesz się bezpiecznie i spokojnie. Możesz też sobie wyobrazić taką przestrzeń nawet jeśli nigdy tam nie byłeś. Rozejrzyj się w wyobraźni — co widzisz wokół? Jakie kolory, kształty, światło? Wsłuchaj się w dźwięki — może szum drzew, śpiew ptaków, odgłos fal? Może cisza, w której można poczuć głęboki spokój? Weź głęboki oddech. Jakie zapachy unosi powietrze? Czy czujesz zapach lasu, morza, świeżego powietrza? Jaką temperaturę ma to powietrze, jest chłodne, ciepłe? Zwróć uwagę na dotyk — co czujesz pod stopami, na skórze? Może ciepło słońca, miękkość trawy, delikatny powiew wiatru? A może czujesz jakiś smak w ustach — ulubionego napoju, owocu, świeżego powietrza? Pozostań przez chwilę w tym miejscu i pozwól, by przyniosło ci spokój.

18/06/2025

O tym, jak obsesyjna myśl o człowieku, substancji, czynności, autodestrukcji, strasznej przyszłości, innych (niepotrzebne skreślić) wpływa na ludzi.

"Co byś zrobił, gdyby jedna myśl pochłaniała cię bez reszty, dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu? Gdyby ta jedna myśl była wspomnieniem przesiąkniętym bólem? Umysł pogrążony w cierpieniu staje się coraz cięższy, aż w końcu waży tak dużo, że wciąga człowieka w nieprzebytą otchłań. Prędzej czy później zacząłbyś oddychać w inny sposób. Nadal miałbyś nos, usta, płuca, ale pozostałaby ci tylko namiastka dawnego życia - nie byłbyś już tym samym człowiekiem. Przemywałbyś umysł alkoholem, żeby zapomnieć o bólu i głodzie, przez co większość twoich wspomnień uległaby rozkładowi. Koniec końców nie byłbyś nawet w stanie powiedzieć, kim jesteś."

Źródło: Kim Ho-Yeon, "Nietuzinkowy sklep całodobowy"

10/06/2025

Ważne spojrzenie na kwestie tego jak i co jemy. Zachęcam do obserwowania!

💬 „Wszystko jest kwestią organizacji” – ile razy to słyszałaś/eś?
Po prostu zaplanuj posiłki, zrób listę, ogarnij zakupy i gotowe... prawda?

🧠 Często jednak nie chodzi o brak wiedzy i planu. Czasami, a może nawet najczęściej, chodzi o to, że nasze zasoby są wyczerpane. Kiedy jesteśmy przebodźcowani, zmęczeni emocjonalnie albo głodni relacji i odpoczynku, to nawet najbardziej logistyczny plan ląduje w koszu - zwyczajnie, po ludzku, nie mamy siły go realizować.

To nie kwestia „ogarniania się”, tylko samoregulacji.
Dopiero kiedy zadbasz o swoje podstawowe potrzeby – emocjonalne, fizyczne, psychiczne – masz przestrzeń, by korzystać z tej wiedzy, którą już masz. I wtedy zdrowe odżywianie przestaje być wyzwaniem, a staje się naturalnym wyborem.

🌀 Zacznij od siebie.
Bo może to kwestia... możliwości samoregulacji.

04/06/2025

W swojej zawodowej pracy spotykam ludzi o połamanych sercach. Niektóre z nich są w tysiącach kawałków, rozdarte lata temu przez liczne traumy. Nieobecność i chłód emocjonalny w domu rodzinnym, brak uważności na potrzeby młodziutkiego, rozwijającego się serca, ignorowanie jego potrzeb, niezauważanie go i machnięcie ręką - taka trauma niedoboru miłości powoduje wiele pęknięć, które w miarę rozwoju człowieka postępują, przyspieszają erozję aż w końcu doprowadzają do obsypywania się odłamków. Człowiek zanosi takie serce na psychoterapię. Widzę wtedy osobę w depresji, zalęknioną, często nadużywającą jakiś regulatorów nastroju, np. pracy. Praca i doskonalenie się sprawia, że serce nie czuje. Marny to klej na pofragmentowany organ, ale zawsze jakiś.

Niektóre serca przychodzą na terapię w milionie kawałków, z których jeszcze sypie się pył. Są to serca po traumach nadmiaru strasznych doświadczeń. Tacy ludzie wzrastali w warunkach przemocy, krzyków, wykorzystywania, szantaży, wyzwisk, regularnej agresji pod swoim adresem lub byli świadkami takiej. Takie serca przychodzą na terapię w rozpaczy i rozsypce. Po próbach odebrania sobie życia, z licznymi śladami samookaleczeń na ciele, z silną reakcją obronną na każdą oznakę odrzucenia, którą może być nieodwzajemnione spojrzenie. Często są to serca przepotężnie uzależnione od substancji i czynności. Cóż się dziwić, gdy sypiące się serce potrzebuje znieczulenia?

Serca próbują się sklejać. W różnych nurtach terapeutycznych kleje różnie się nazywają. Terapia poznawczo-behawioralna powie o zniekształceniach poznawczych czy nieadaptacyjnych schematach. Szkoła psychodynamiczna powie o mechanizmach obronnych. Takie kleje potrafią trzymać serce w kupie całymi latami, ale zasadniczo nie są dobre. Łatwo puszczają, a poklejone nimi serca szybko na powrót mogą się rozsypać. Często wtedy sklejają się na nowo, ale po krótkim czasie mamy powtórkę z rozrywki. Nie sklei dobrze połamanego serca używka, nadmierna kontrola, dążenie do perfekcji, zamknięcie się w sobie i izolacja. Co dobrze sklei? Zapewne prawda, z którą stopniowo ludzie konfrontują się na terapii. Ludzie o równie połamanych sercach i ich obecność na grupie psychoterapeutycznej. Świadomość, że gdy upadam jest ktoś obok, kto pomoże mi się zebrać. I niech to i na początku będzie terapeuta (dla ludzi o sercach roztrzaskanych w pył terapeuta często jest jedyną w miarę bezpieczną przystanią), byleby był. Porządnym klejem będzie bezpieczna więź. Sam klej też nie wystarczy - trzeba włożyć dużo wysiłku w złożenie serca z powrotem do kupy. Ale jest to możliwe.

Terapeuci mają zaszczyt i trud jednocześnie pomagać i wspierać w tym sklejaniu. Sami jednak nie jesteśmy wolni od połamań i kiepskich klejów. Myślę, że czasem, przez przypadkowe spotkanie z innymi połamanymi sercami możemy przyglądać się swoim i na własnych psychoterapiach, które musimy odbywać, możemy je naprawiać. Mam osobiście ocean wdzięczności w sobie do tych Serc, dzięki którym wiele zrozumiałam.

Zaszczyt, trud i wdzięczność jednocześnie.

31/05/2025

Poznań, bezpłatny turnus terapeutyczny dla młodzieży! Ważna informacja dla nastolatków i ich rodziców.

Bezpłatny Wakacyjny Turnus Terapeutyczny dla młodzieży 15–17 lat – Poznań 🌿🧠

Czy Twoje dziecko zmaga się z napięciem, trudnościami w relacjach, wycofaniem lub po prostu potrzebuje wsparcia emocjonalnego w bezpiecznej przestrzeni?
Zapraszamy na bezpłatny turnus terapeutyczno-rozwojowy, który pomoże Twojemu nastolatkowi lepiej zrozumieć siebie i zbudować zdrowe relacje z rówieśnikami.

🤝 Co oferujemy?

🔹 Grupowe zajęcia rozwojowe i terapeutyczne
🔹 Warsztaty psychoedukacyjne i trening umiejętności społecznych
🔹 Nauka komunikacji, wyrażania emocji i rozwiązywania konfliktów
🔹 Arteterapia, muzykoterapia, filmoterapia i zabawy z wykorzystaniem kultury

To nie tylko wsparcie psychiczne – to realna szansa na osobisty rozwój, lepsze samopoczucie i odzyskanie równowagi emocjonalnej u progu dorosłości.

📍 Miejsce: Dzienny Oddział Psychiatryczny Rehabilitacyjny dla Dzieci i Młodzieży, ul. Bystra 7, Poznań

📅 Termin turnusu: 30.06–16.07.2025 r.

💰 Udział w turnusie jest całkowicie bezpłatny (świadczenie w ramach NFZ)

📞 Informacje i zapisy: 535 638 709

👉 Wymagana kwalifikacja lekarska (psychiatra, pediatra lub lekarz rodzinny) – prosimy o wcześniejszy kontakt telefoniczny w celu umówienia spotkania kwalifikującego.

Zadbaj o zdrowie psychiczne swojego dziecka – te wakacje mogą być dla niego ważnym krokiem w stronę większego spokoju i pewności siebie. 💛

28/05/2025

Jedną z mądrości jakie wyniosłam z seminarium pt.: ,,Integracyjne podejście w psychoterapii osób z problemem uzależnienia oraz ich bliskich'' było działanie mózgu osoby uzależnionej.

Uzależnienie mocno wpływa na różne miejsca w naszym mózgu. Jest w nim np. struktura zwana ciałem migdałowatym, która odpowiada za przetwarzanie emocji i pamięć emocjonalną. Skutek naruszenia tej części przez uzależnienie: większa podatność na lęk, stres, niepokój, za czym idzie szybkie uruchamianie się potrzeby ukojenia i ulgi czyli głód substancji/czynności.
Uzależnienie wpływa też na obszar zwany korą przedczołową, która odpowiada za racjonalne myślenie, planowanie, przewidywanie konsekwencji. Wpływ uzależnienia na ten obszar to impulsywne, nieprzemyślane zachowania, których potem osoby uzależnione często żałują.
Inny obszar (kora wyspy) odpowiada za przetwarzanie sygnałów z ciała np.: rejestrowanie napięcia. Skutek jaki niesie ze sobą uzależnienie - te bodźce z ciała albo nie docierają albo docierają za mocne. Osoby uzależnione często mówią “albo nic nie czuję albo się we mnie wszystko gotuje i chodzi”.
Jeszcze inne miejsce w mózgu (obwody podkorowe) odpowiada za nawykowość. Sięgam po szczoteczkę do zębów i automatycznie nakładam na nią pastę do zębów. Osoba uzależniona - widzi substancję lub inny wyzwalacz i automatycznie ma na nią ochotę czy wręcz sięga po nią. Ułamek sekundy.
Takich miejsc jak opisane wyżej jest sporo więcej, ale płynie z tego wyraźny wniosek - trudność wychodzenia z uzależnienia to nie kwestia słabej woli czy psychiki a raczej zaburzonej pracy mózgu.

To nie Twoja wina, że Ci trudno i że czasem (często) się nie udaje. Że wciąż się potykasz, upadasz i znów się podnosisz ostatkiem sił. W Twojej sytuacji nie za bardzo da się inaczej. Ale może być lepiej. Tak jak uszkodzona po złamaniu kość się zrasta, tak i mózg może wydobrzeć w trzeźwości.

Na całe szczęście mózg ma zdolność do regeneracji. Najlepiej rehabilitować swój mózg w bezpiecznej atmosferze grupy terapeutycznej i przy pomocy specjalistów takich jak psychiatrzy i psychoterapeuci. Grunt, żeby nie zostawać z tym samemu.