19/02/2019
Nasza zaprzyjaźniona psychoterapeutka z Krakowa syntetycznie pisze o życiu z bólem przewlekłym.
Udostępniamy, bo warto zajrzeć do tego wpisu i przypominamy, że w zespole Pracowni jest Justyna, która pracuje w obszarze psychoonkologii i innych chorób przewlekłych.
W obliczu choroby warto poszukać wsparcia dla siebie i bliskich.
CZEGO NIE MÓWIĆ OSOBIE ŻYJĄCEJ Z PRZEWLEKŁYM BÓLEM ?
Autor: Klaudia Majka
Każdy z nas wie co to ból. W momencie zachorowania lub urazu czujemy ból ostry.
To ból mijający, będący ważnym sygnałem z ciała ale do opanowania. Są jednak wśród nas osoby, u których ból stał się cieniem na codziennym życiu. Ból przewlekły i uporczywy. Czego nie powinniśmy mówić osobie żyjącej z nieprzemijającym bólem, jeśli chcemy ją wspierać, a nie dokładać cierpienia?
,,Każdego coś boli”
Nawet najbardziej empatyczne osoby nie są zdolne w pełni czuć tego, co druga osoba. Stłuczenie w to samo miejsce, tym samym narzędziem, będzie innym bólem dla ciebie, a innym dla mnie, bo mamy indywidualny próg tolerancji bólu. Spróbujmy sobie przypomnieć kiedy coś nas nawet umiarkowanie bolało i wyobraźmy sobie, że nigdy nie przestanie. Przytłaczające? Pewnie nawet nie chcemy o tym myśleć. Nie bagatelizujmy cierpienia osób z bólem przewlekłym. Okaż szacunek i bądź.
,,Weź tabletkę”
Doraźne metody bywają skuteczne. Środki przeciwdziałające bólowi wydają się być na wyciągnięcie ręki. Nauczeni, że pomoc powinna być szybka i efektywna, doradzamy pigułkę na ból. Jednak
w przypadku bólu przewlekłego przyjmowanie nieustannie środków przeciwbólowych jest niemożliwe, ze względu na skutki oraz zmienioną z czasem reakcję na lek. Są choroby, w których przyczyna bólu nie może zostać wyeliminowana, leki dają możliwość podjęcia codziennej aktywności, wydłużają okresy z bólem do zniesienia. Rozmawiaj, nie doradzaj.
,,Szukasz ucieczki od obowiązków”
Chroniczny ból znacząco zaburza jakość codziennego funkcjonowania, wprowadza ograniczenia fizyczne i psychiczne zarazem. Osoby z bólem przewlekłym czują, że to on kontroluje ich życie, decyduje co dziś będą mogły zrobić. To co odczytujemy jako wycofanie z codziennej aktywności nosi także znamiona depresji towarzyszącej sytuacji. Pomóż w obowiązkach.
,,Skupiasz na sobie uwagę”
Myśli osób cierpiących przewlekle koncentrują się głównie na ograniczeniach somatycznych. Osoby te są często „wsłuchane” w sygnały płynące z ciała, a napięcie spowodowane wyczekiwaniem nadejścia bólu, obniża nastrój i wzmacnia poczucie bezradności. Wreszcie osoby z bólem przewlekłym przestają się angażować w codziennie czynności, często wycofują się z działań, które zazwyczaj niosły ze sobą radość i przyjemność, bojąc się, że ból pojawi się w najmniej oczekiwanej sytuacji. Pokaż współczucie, nie krytykuj.
,,Nie może cię boleć bez przerwy”
Nie musi boleć bez przerwy, jednak ból jest uporczywy, nawet jeśli zdarzają się dobre chwile, wraca pozbawiając nadziei, skupiając całą energię wokół przetrwania go. Dobre chwile wymagają docenienia, nawet jeśli są długo wyczekiwane. Nie rezygnuj z propozycji spędzenia wspólnie czasu.
,,Chcesz zwrócić na siebie uwagę”
Osoby cierpiące z powodu chronicznego bólu mają poczucie utraty kontroli nad własnym ciałem
i życiem. Cierpienie wyczerpuje, wywołuje frustrację, złość i rozpacz. Nie pozostaje to obojętne dla najbliższego otoczenia. Wielu z chorych mówi, że długotrwały ból zmienił ich w inne osoby.
Poszukaj wsparcia.
By dać wsparcie osobie żyjącej z przewlekłych bólem, trzeba go jak najlepiej zrozumieć.
Często największą pomocą dla osoby cierpiącej jest nasza obecność, bez prób doradzania
i szukania rozwiązań. Źródłem dużej pomocy dla osób z bólem przewlekłym jest psychoterapia, pozwalająca zrozumieć ból i zapanować na nowo nad codziennością.
