Psychoterapeuta Jolanta Cieplińska

20/11/2025

Ten post w pewnym sensie będzie znowu o traumie…
jednak zupełnie w innym kontekście.
Śledząc fora, portale, socjalne media temat pracy z traumą ściele się gęsto.
Zapraszani zewsząd psychoterapeuci, szkoleniowcy, edukatorzy, magicy proponują swoje koncepty, metody, narzędzia.
Pracuje się z ciałem, myślami, emocjami, powięziami, kartami, ustawieniami…
Pracuje na warsztatach, online, webinarami, książkami, opracowaniami…
Pracuje duchem, umysłem, ciałem…
I bardzo dobrze bo nasze życia to często pasmo traum, a już szczególnie w naszej europejskiej szerokości geograficznej.
Bo zabory, wojny, komuna i wiele innego podłoża, które od pokoleń trawi nasze społeczeństwo.
Ten tekst nie jest o umniejszaniu, deprecjonowaniu czy bagatelizowaniu,
to tekst o szukaniu równowagi, balansie,
o wyregulowaniu czy samoregulacji.
I w związku z tym czy dla przeciwwagi, dla wyrównania biegunów nie warto by było zacząć szkolić ze szczęścia ? miłości ? dobrostanu ?
Jak bardzo potrzeba nam robić sobie życie dobrym, szczęśliwym, pełnym…
w doświadczenia, przeżycia, emocje, relacje.
Często na profilu prywatnym tu zresztą też czasami, dzielę się swoim dobrym,
swoim tym co daje mi radość, miłość i szczęście, tak mam szczęśliwe życie i już nie boję się o tym mówić, dzielić, wymieniać.
Wiem że to co w świat wysyłam, to do mnie wraca i bardzo chcę tym inspirować innych.
I żeby było jasne, moje traumy są, ale już nieżywe, przetransformowane, przeżute i wyplute. Nie mają nademną władzy, kontroli, ten czas minął i ja nim zarządzam.
Czas nowej szczęśliwej przestrzeni zależy tylko ode mnie.

Także tak, czas na warsztaty ze szczęścia !
Czas robić sobie dobre życie !

15/11/2025

Przygotowywałam wczoraj i dzisiaj studentki do zdawania egzaminu końcowego w Szkole Gestalt.
Taki warsztat, przedostatni w ich 4letnim procesie kształcenia.
Spotkałam się z grupą świadomych, dojrzałych kobiet które przeszły niełatwy proces w swoim grupowym, relacyjnym polu.
Cieszę się i bardzo szanuję, że pomimo różnych trudności znalazłyśmy szczelinę do wzajemnego spotkania, którą mogłyśmy poszerzyć tak by w otwartości i bezpieczeństwie pracować na rzecz domykania ich Gestalt.
Dzieliły się swoimi kompetencjami, zasobami, wiedzą, praktyką, brały z ciekawością i otwartością moje sugestie, podpowiedzi, doświadczenia. Jestem spokojna o ich umiejętności, etykę, profesjonalizm,
i wdzięczna za pokazanie mi jak ważny jest dla nich drugi człowiek.
Wasz powrót do korzeni Gestalt i ponowne zaufanie w nasze gestaltowe wartości jest dla mnie ważnym doświadczeniem kontaktu.
Dziękuję i trzymam kciuki w egzaminacyjnym polu kończenia szkolenia !
Do zobaczenia !

15/11/2025

Kilka słów o pracy z para, jak to jest wybierać siebie i jak pracuje z parami.
Lubie prace z para, potrzebowałam tez czasu, żeby do niej dojrzeć jako Terapeutka i wciąż doświadczam zadziwień i niesamowitości w procesach, które wspierają procesy osób decydujących się na te formę terapii. Praca żeby być razem, przy zachowaniu osobności:-) Takie proste do wypowiedzenia, a jednak trudne do bycia.

https://izanowak.pl/index.php/2025/11/14/razem-a-jednak-osobno/

13/11/2025

Moja oceaniczna Trauma …
Jak wiele lat pracy z cielesną i emocjonalną traumą przyniosło efekt w najmniej spodziewanym momencie.

Wakacje, takie powakacyjne, kiedy jeżdżą emeryci i ludzie wolni…
Ostatni etap dłuuuuugiej podróży, łodzią musimy dostać się na inną wyspę.
Ocean… i bardzo naprawdę bardzo silny wiatr
wypływamy z portu i spoko przez jakieś 30 min, kiedy zaczynamy wpływać na „suchego przestwór oceanu” zaczyna się dla mnie mój dramat. Powoli orientuję się, że wiatr jest silny, fale coraz wyższe, łódź z naprawdę dobrym kapitanem mocuje się z hukiem z każdą falą, a ja zaciskam na siedzeniu palce do białości i w pewnym momencie ciało zaczyna reagować szybciej, niż zdążyłam to zrozumieć. Serce przyspieszyło, dłonie zrobiły się wilgotne, oddech uciekł. Poczułam znajomy ścisk w klatce — ten sam, który kiedyś towarzyszył realnemu zagrożeniu życia.

Nie była to teraźniejszość, lecz przeszłość, która na chwilę wróciła pełną siłą.
Stara trauma otworzyła się na środku oceanu.
I do tego wiedziałam,że nie mam gdzie uciec— ani od siebie, od ciała, od strachu. A w głowie myśl… zginiemy !
Wiedziałam że nic nie zadziała i czułam jak całe ciało zamiera, paraliżuje się, jak zaczyna w nim brakować tchu i zaraz będę mieć atak paniki. Spokojny głos mojego męża : oddychaj… i głaskanie po ramieniu przywraca trochę do realności . Wkoło klasyczne odgłosy morskich torsji, 5 osób wymiotuje…
Resztkami świadomości, przecież tyle lat pracuję ze swoimi traumami, pozwalam ciału prowadzić: oddychałam, czuję i co najważniejsze płaczę, szlocham w głos. Nie zwracam uwagi na ludzi wokół, nie analizuję, nie tłumaczę— po prostu jestem w doświadczeniu, w pełni obecna wobec tego, co domagało się uwolnienia.

Z każdą falą, z każdą łzą, napięcie puszczało.
To, co kiedyś było przerażeniem, tym razem stało się ruchem ku życiu.
Już wiedziałam że przeżyję, dopłynę, będę…ogarnia mnie powoli spokój i pewnego rodzaju obojętność, a właściwie zaufanie… do życia, świata, ludzi, do samej siebie.
W tym momencie poczułam głęboko, jak wiele zmieniły lata pracy z traumą. Nie zniknęła wrażliwość ani lęk, ale pojawiła się przestrzeń — zdolność do tego, by pozostać w kontakcie ze sobą nawet wtedy, gdy ciało pamięta zagrożenie.

Ocean nie był już wrogiem. Stał się lustrem — przypomnieniem, że w nas samych jest ogromna siła, która potrafi unieść wszystko, jeśli tylko damy jej na to miejsce.

Fotka tuż po starcie z portu 😆
Aaa, a popowrocie serial Heweliusz 🥴

12/11/2025

Krąg Kobiet „Czuła dla siebie”, prowadzony przez Małgorzatę Ohme i Monikę Urbańczyk, to trzy dni w naturze, w kobiecej wspólnocie.

11/11/2025

Polecam !!!
zdarzyło mi się 🤗
i znam paru naszych ekoterapeutów spacerujących od lat !

Ciekawy artykuł mi wpadł. Myślę, że zainteresuje każdego, kto potrzebuje chodzić biegać, myśleć i budować pojemność na siebie i życie w ruchu i przestrzeni.

Artykul „The Walking Drive” autorstwa Lily Meyersohn, opublikowany w TAP Magazine opisuje współczesny rozwój i znaczenie terapii w ruchu, czyli terapii spacerowej (walking therapy) -formy pracy psychoterapeutycznej odbywającej się podczas wspólnego spaceru pacjenta i terapeuty. Artykuł łączy wątki kliniczne, historyczne i psychoanalityczne, pokazując, że chodzenie może stać się nie tylko alternatywą dla terapii w gabinecie, lecz także sposobem przywrócenia cielesności, relacyjności i zakorzenienia w świecie.

Po krótce opiszę treść, a link do artykułu wstawiam w komentarzu.

Nowe rozumienie popędu tzw. 'pulsion viatorique'

Meyersohn rozpoczyna od koncepcji Gérarda Haddada, który zaproponował nowy rodzaj popędu 'pulsion viatorique", czyli popęd wędrowny / chodzenia. Zanim człowiek staje się istotą mówiącą, jest istotą chodzącą; ruch jest pierwotną formą istnienia. Wspomina, że w micie o Edypie była mowa o okaleczonych przez ojca stopach, które uniemożliwiały mu chodzenie. To mit, który ma szczególne znaczenie dla psychoanalizy.

Rozwój terapii spacerowej

Okazuje się, że coraz więcej terapeutów z różnych nurtów włącza spacery do swojej praktyki – w parkach Nowego Jorku, na plażach Los Angeles, w wiejskich krajobrazach Wielkiej Brytanii.
Powody:

*wzmacnianie przymierza terapeutycznego,

*obniżanie hierarchii i napięć w relacji,

*przywrócenie kontaktu z naturą i światem społecznym,

*fizyczna ulga wobec ograniczeń terapii „na krześle”

*Wielu pacjentów, zmęczonych terapią online po pandemii, szuka dziś terapii w ruchu i obecności przy naturze.

Kontener i przestrzeń terapeutyczna

Psychoanaliza tradycyjnie operuje pojęciem „kontenera” (Bion) - zamkniętej przestrzeni, w której analityk utrzymuje i przetwarza emocje pacjenta.
Okazuje sie, że terapeutyczne „trzymanie” może mieć miejsce także w otwartej przestrzeni, gdzie krajobraz i natura stają się współ-kontenerem.
Przykład: brytyjska terapeutka Lara Just opisuje, że na zewnątrz „uważność” działa inaczej: natura uczestniczy w relacji, rozszerzając ją w triadę: pacjent-terapeuta-świat.

Mam teraz w myślach wiele obrazów rodziców, którzy chodzą po pokoju, mieszkaniu, spacerują długie godziny na dworze z małym dzieckiem kołysając je lub kładąc w wózku. Czy to może tworzenie psychicznego kontenera? Co dzieje się w naszych umysłach, gdy chodzimy i przetrawiamy silne stany emocjonalne niemowląt? Dlaczego chodzimy? Jak chodzenie pomaga nam w myśleniu? W przetwarzaniu pierwotnych stanów? W czuciu?

Nie dla odcieleśnienia

Według psychoanalityka Fernando Castrillona, coraz więcej młodych pacjentów „mówi poprzez ciało”. Cierpi somatycznie, zanim znajdzie słowa.
Terapia w ruchu pozwala przywrócić jedność psyche i somy, zamiast traktować ciało instrumentalnie, terapeuta i pacjent doświadczają go jako części procesu symbolizacji.
Dla Castrillona „kiedy pacjent chodzi, on mówi” jego ciało uczestniczy w akcie mówienia.
Spacer ujawnia też fizyczność relacji: obecność ciała, oddechu, granic, wstydu. Chodzenie obok siebie, bez kontaktu wzrokowego, może redukować lęk i poczucie oceniania, paradoksalnie zbliżając tę formę do klasycznej sytuacji freudowskiej z kanapą, gdzie pacjent mówi bez patrzenia na analityka.

Freud i pierwsi „chodzący analitycy”

Choć psychoanaliza kojarzona jest z kanapą, Freud sam prowadził „analizy w ruchu” - np. z kompozytorem Gustavem Mahlerem, podczas czterogodzinnego spaceru w 1910 r. po kanałach w Lejdzie.
Freud i jego następcy (Reich, Ferenczi) rozumieli znaczenie ciała, lecz w rozwoju instytucjonalnym psychoanaliza oddzieliła się od ruchu i przestrzeni publicznej, wybierając zamknięty gabinet jako „kontrolowane środowisko”.

To ciekawe, bo jak myślę o Freudzie, ale także o innych myślicielach to także pojawia mi się obraz myślenia i chodzenia. A więc w ruchu!

Terapia spacerowa w opiece środowiskowej

Nie każdemu taka metoda służy, ale bywa skuteczna w pracy z osobami po traumie, z psychozami czy z pacjentami, którzy źle znoszą zamknięcie.
Czasem to właśnie otwarta przestrzeń daje poczucie kontenerowania, szczególnie osobom, dla których ściany kojarzą się z instytucjonalnym przymusem czy więzieniem.
Castrillon przywołuje przykład pacjenta z psychozą, który dopiero podczas spaceru zaczął mówić - ruch uruchomił symbolizację.

I faktycznie w ramach szpitali psychiatrycznych wiele placówek stara się o to by możliwy byl ruch. Ale myślę, że tutaj w Polsce niebardzo w gabinetach jeszcze przychodzi nam to do głowy, szczególnie w przypadku osób dorosłych. Terapeuci dziecięcy naturalnie ruch mają wpisany w gabinet, ale czy często wychodzą z dziećmi i młodzieżą na spacer prowadząc terapię?
Rozmawiając i chodząc?

W Ameryce Południowej, zwłaszcza w Argentynie i Brazylii, od lat 60. rozwija się metoda terapeutycznego towarzyszenia (TA). Jest tk forma „chodzącej terapii” zorientowanej psychoanalitycznie. Terapeuci towarzyszą pacjentom w ich codziennych aktywnościach, nie ograniczając pracy do gabinetu. Celem jest zanurzenie się w świecie pacjenta, nie jego adaptacja do normy.
Ciało, przestrzeń i gest stają się częścią komunikacji tak jak u pacjenta nieposługującego się mową, który „wybierał drogę” jako formę wypowiedzi.

Terapia uliczna (Street Therapy)

W USA najbliższym odpowiednikiem TA są programy mobilnych zespołów terapeutycznych pracujących z osobami bezdomnymi i psychotycznymi.
Przykład: Natalie Casagran Lopez z Nowego Jorku prowadzi sesje z pacjentami na ulicach - czasem rozmawiają, idąc między samochodami czy siedząc na krawężniku.
Miasto staje się środowiskiem trzymającym, a terapeuta uczy się reagować na rytm pacjenta i jego terytorium. Takie „zanurzenie” w świecie pacjenta pozwala uniknąć przymusu asymilacji i daje szansę na transformację doświadczenia miejsca naznaczonego cierpieniem.

Meyersohn pokazuje, że chodzenie w terapii nie jest modą ani „fitnessową” alternatywą dla gabinetu, lecz powrotem do pierwotnego wymiaru psychicznego doświadczenia, czyli do ruchu, ciała i przestrzeni wspólnej. Te myśli wzbudzają wiele pytań i wątpliwości, ale trzeba przyznać, że są bardzo ożywcze i inspirujące.

Myślę, tez o tym co mówią od lat ciała psychoterapeutów siedzących godzinami w fotelach. Chorobą zawodową stają się bóle kręgosłupa. Trawiąc emocje w unieruchomionym ciele coś działa nie tak. Z drugiej strony nie zawsze chodzić można. Nie zawsze trzeba. A czasem koniecznych jest wiele sesji, by ruch w życiu pacjenta mógł się dopiero pojawić. Jednak połączenie przestrzenności ruchu fizycznego i psychicznego w psychoterapii otwiera ciekawe horyzonty.

Co myślicie? Hmm?

Grafika z artykułu w The American Psychoanalyst - TAP (link w komentarzu) autorstwa Tati Nguyễn

01/11/2025

Z okazji 1 listopada wspominamy bliskich nam nauczycieli, psychoterapeutów i superwizorów, którzy odeszli. Kierujemy dużo dobrych myśli ku rodzinom tych, którzy nas wspierali na drodze rozwoju zawodowego i osobistego.

Jeśli chcielibyście podzielić się wspomnieniem, o drogiej Wam osobie z naszego środowiska zawodowego, to tutaj jest na to miejsce.

Zdjęcie: pixabay Autor: Arcaion

31/10/2025

1listopada…
my ludzie starego i stałego kontynentu, zasiedziali, zakorzenieni ten dzień tradycyjnie okwiecamy i oświecamy.
Jesteśmy w pamięci o Nich, w pamięci
o tamtych chwilach, o tamtym życiu.
Znowu przypominają się uczucia różne,
sytuacje radosne, smutne, trudne, pełne bólu czy wręcz przeciwnie pełne miłości.
Mamy w kulturze czczenie, oddawanie hołdu, wspominanie, pamiętanie…
tak przedłużamy genetyczne przekazy, ciągłość i powtarzalność.
Rytuały, ceremonie i obrządki dają stabilność, korzenie, bazę, ale też przywiązanie, często uwiązanie czy uwikłanie.
Ważne czy czerpiemy z tego moc i żywość
czy jest kulą u nogi, która zatrzymuje, albo gorzej ciągnie w dół.
Wyspiarze mają często zgoła inaczej…
Życie ma wartość tylko tu i teraz, bo życie dla nich to chwila, ulotność…
żywioły, podboje, życie na skrawku ziemi sprawiły, że śmierć i strata to normalność, codzienność
Umrzeć, pochować, zapomnieć!
I płynie się dalej, łowi, pracuje, kocha, cieszy…
po prostu żyje !
Jak różne podejścia, jak różne spojrzenia na coś co jest niezmienne i stałe bez względu na miejsce…życie i śmierć !

25/10/2025

Marzenia…
są naszym twórczym aspektem, przepustką do przyszłości, wolnością i kierunkowskazem…
Marzycie ?
Ja tak…
o przeżyciu, o doświadczeniu, o podróżach, miejscach, przygodach, ludziach…
Najlepsze są takie które, gdzieś, kiedyś zakiełkowały, potem się zahibernowały i… po latach odżyły, odrodziły…
Choć dla wielu stały się chlebem powszednim, dla innych wciąż były marzeniem do spełnienia…
Ponad 10 lat temu moja klientka pokazała mi miejsce, do którego zabiło mi serce, do którego zaświeciły oczy
I tak powstawało powoli, rozrastało się marzenie…
o doświadczeniu, przygodzie, przeżyciu
powoli, w procesie twórczym przekształcało się w plan działania
i ?
przestało być marzeniem, stało się realizacją, rzeczywistością, faktem…
Marzenia to móc mieć moc,
to moc by móc
to potencjał i energia,
to radość wiecznego dziecka które
na wciąż żyje i chce radością dzielić się z innymi ❤️

14/10/2025

Ja to jednak gapa jestem🥴
Dziękuję SzG za życzenia, bo uświadomiłam sobie żem też nauczyciel !!!

Dziś, w Dniu Nauczyciela, z ogromną wdzięcznością myślimy o tych, którzy uczą tego, co najważniejsze - autentyczności, żywego kontaktu, prawdziwego spotkania. O naszej wspaniałej Kadrze Trenerskiej💛

Drogie Trenerki, Drodzy Trenerzy, bez Was nie byłoby Szkoły Gestalt. Dziękujemy za obecność, uważność, uśmiech i dobre słowo. Za odwagę do dzielenia się sobą, za zgodę na ,,nie wiem", za niezłomną pasję do kształcenia przyszłych pokoleń terapeutek i terapeutów. Dziękujemy, że od tylu lat współtworzycie naszą społeczność - z sercem, ciepłem, mądrością.

Bądźcie z nami jak najdłużej! Z wdzięcznością — wszystkiego dobrego!🥰

13/10/2025

W przerwach był Chopin, a może na odwrót…
Trzydniowy warsztat w Bydgoszczy, nowy rozdział w nowym miejscu edukowania przyszłych psychoterapeutów Gestalt.
W spokojnym klimacie polonezów, etiud i nokturnów, w uroczym domu oplecionym jesiennym kolorytem bluszczów 14 zaciekawionych i zaangażowanych osób doświadczało Modalności Gestalt.
Odkrywaliśmy filozoficzne korzenie, znajdywaliśmy słowa, poszerzaliśmy świadomość, ale przede wszystkim grupa tworzyła swoją wyjątkową, bezpieczną wspólnotowość.
Dobry czas, dobre miejsce i wyjątkowi Ludzie !
Cieszę się, że mogę się z Wami dzielić tym co wiem, czym praktykuję i jak czuję.
Do zobaczenia na kolejnych warsztatach !

07/10/2025

SPRZECIW ZARZĄDU PTPG WOBEC ROZPOWSZECHNIANIA NIEPRAWDY LUB OSZCZERSTW W PRZESTRZENI PUBLICZNEJ

Poniżej udostępniamy Wam list do Ministry Zdrowia, którego Zarząd PTPG zdecydował się być syganatariuszem, by wyrazić zdecydowany sprzeciw wobec nieakceptowanych przez nas sposobów manipulowania opinią publiczną.

Apel jest odpowiedzią na niedawno upubliczniony wniosek niewielkiej części środowiska psychologicznego oraz psychoterapeutycznego za odwołaniem Konsultanta Krajowego w dziedzinie psychoterapii, który w naszej opinii zawiera szereg półprawd i nie odnosi się do faktów.

Obserwujemy od dłuższego czasu narastające zjawisko szerzenia nieprawdy lub oszczerstw wobec kolejnych osób zaangażowanych w prace nad ustawą o zawodzie psychoterapeuty, w tym naruszania dóbr osobistych psychoterapeutów Gestalt, przez przypisywanie im np. “uprawianie szamanizmu", "szerzenie ideologii" lub "sekciarstwo".

Będziemy od tej pory podejmowali zdecydowane kroki wobec osób, które nie zastanawiają się nad swoimi publicznymi wypowiedziami lub nie przebierają w środkach, by osiągać własne cele.
📣📣📣
APEL 38 stowarzyszeń psychoterapeutów
do Ministry Zdrowia Jolanty Sobierańskiej-Grendy

Szanowna Pani Ministro,
W związku z wnioskiem w sprawie odwołania Konsultanta Krajowego w dziedzinie psychoterapii, jako przedstawiciele 38 organizacji branżowych tj. 70% środowiska psychoterapeutów pragniemy wyrazić stanowczy sprzeciw wobec takiego wniosku oraz wyrazić poparcie dla dr n. med. Łukasza Müldnera – Nieckowskiego – psychiatry, superwizora psychoterapii, seksuologa, naukowca, Przewodniczącego Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego kadencji 2022 – 2025, a przede wszystkim niezwykle zaangażowanego na rzecz rozwoju psychoterapii w Polsce człowieka, który dzięki swojej wysokiej kulturze osobistej, zdolności do dialogu i merytorycznej postawie dokonał przełomowych w historii polskiej psychoterapii osiągnięć:
1. opracował przekazany do CMKP szczegółowy program specjalizacji, w dialogu z szerokim gronem ekspertów - naukowców i praktyków, z wszystkich 5 grup podejść psychoterapeutycznych, włącznie z rekomendowanymi przez Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej;
2. wraz z wyżej wymienionymi ekspertami stworzył ramy merytoryczne dla oceny podstaw naukowej skuteczności poszczególnych podejść psychoterapeutycznych; są to podejścia wymienione wprost w art. 5 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego;
3. powołał Komisję ds. Inicjatyw Badawczych w Dziedzinie Psychoterapii, której członkowie, są jednocześnie naukowcami i certyfikowanymi psychoterapeutami;
4. wsparł powstanie ogólnopolskiej sieci badawczej w dziedzinie psychoterapii, działającej na rzecz rzetelnego prowadzenia badań w zakresie psychoterapii prowadzonej przez prof. Annę Zajenkowską. Oba projekty (3 i 4) rozwijają się już od wielu miesięcy;
5. doprowadził do powołania pierwszej w historii Rady Sektorowej ds. zdrowia psychicznego przy PARP, której zadaniem będzie wydanie rekomendacji umożliwiającej uzyskanie środków z KPO (17 mln) na bezpośrednie dofinansowanie kształcenia przedstawicieli zawodów zajmujących się zdrowiem psychicznym, w tym psychoterapeutów.
6. doprowadził do integracji niemal całego środowiska – 38 organizacji branżowych z wszystkich 5 grup podejść psychoterapeutycznych, które po 30 latach oczekiwania na regulację podjęły skuteczną pracę nad projektem ustawy o zawodzie psychoterapeuty;
7. jako lider Grupy roboczej wypracował wraz z ponad setką ekspertów – superwizorów psychoterapii projekt, będący podstawą poselskiego projektu ustawy o zawodzie psychoterapeuty. Zgodnie z art. 5 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i wyrokiem NSA z dnia z 13 października 2020 r., sygn. akt II GSK 560/20, wskazującym, że psychoterapia jest działalnością profesjonalną wymagającą szczególnych kwalifikacji i nadzoru, która dla bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów nie może być utożsamiana z ogólną działalnością psychologiczną, ustawa o zawodzie psychoterapeuty ureguluje:
a. wykonywanie zawodu psychoterapeuty jako zawodu zaufania publicznego
b. powołanie samorządu zawodowego, partnera dialogu z Ministerstwem Zdrowia
c. ochronę osób korzystających z psychoterapii wg standardów NFZ
d. wprowadzenie rejestrów psychoterapeutów, jasno odróżniających tych specjalistów od przedstawicieli innych profesji, w tym psychologów
e. wprowadzenie kontroli samorządu nad jakością szkolenia w psychoterapii, wg standardów NFZ przestrzeganych od 30 lat przez organizacje certyfikujące
f. wprowadzenie odpowiedzialności dyscyplinarnej psychoterapeutów, ochrony tajemnicy zawodowej, obowiązków: informacyjnego, uzyskiwania zgody, kształcenia ustawicznego, posiadania OC;
g. merytoryczny rozwój wszystkich uznanych naukowo i prawnie gałęzi psychoterapii dzięki konstrukcji parytetów, która uniemożliwi uzyskanie dominacji którejkolwiek z grup podejść psychoterapeutycznych nad inną. Poszczególne podejścia kształcą odpowiadając na różne potrzeby pacjentów.
Od 2 lat obserwujemy dążenia do dominacji nad innymi, ze strony 1 stowarzyszenia Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej (PTTPB) m.in. przez masowy wzrost liczebności członków, nieproporcjonalny do realnych danych z ostatnich 30 lat, również poprzez certyfikację osób, po szkoleniach bez akredytacji PTTPB. Próba odwołania Konsultanta jest kolejnym przykładem na niezdolność do dialogu i współpracy ze środowiskiem lecz ze strony Zarządu PTTPB (nie mówimy o całej społeczności tego stowarzyszenia).
Dr n. med. Łukasz Müldner – Nieckowski ma silny mandat środowiska do reprezentowania go w Ministerstwie Zdrowia. Przerwanie pracy Konsultanta w środku tak istotnych a zainicjowanych przez niego procesów: integracji środowiska, działań na rzecz wprowadzenia standardów stosowania psychoterapii: regulacji zawodu psychoterapeuty, uruchomienia specjalizacji oraz inicjatyw badawczych, byłoby niepowetowaną szkodą. Bezprzykładna dewaluacja zestawiona z prawdziwymi zasługami Konsultanta Krajowego pokazuje, że krytycy nie mają na celu merytorycznych rozwiązań, a jedynie zablokowanie wprowadzenia ustawy o zawodzie psychoterapeuty i standardów szkolenia w psychoterapii a „problemem” nie jest brak dialogu, czy pracy, lecz skuteczność Konsultanta w działaniach na rzecz specjalizacji, ochrony pacjentów i regulacji zawodu, we współpracy z całym środowiskiem.
Identyczna dyskredytująca narracja prowadzona jest od 2 lat przeciwko projektowi ustawy o zawodzie psychoterapeuty, Grupie roboczej i jej przedstawicielom oraz innym podejściom psychoterapeutycznym jako takim. Poziom ataków prowadzonych oficjalnie i w mediach społecznościowych narusza dobre imię konkretnych osób, w tym Konsultanta Krajowego, jak i stowarzyszeń psychoterapeutów zrzeszonych w grupie roboczej, co stanowi podstawę do podjęcia zdecydowanych działań prawnych w celu ochrony dóbr osobistych.
Wg Klasyfikacji zawodów i specjalizacji, zawody psychoterapeuty, psychiatry i psychologa są odrębne. Pozostali sygnatariusze wniosku o odwołanie konsultanta reprezentują część środowiska psychologów, czyli przedstawicieli innego zawodu.
Właściwym dla tej grupy zawodowej konsultantem jest Konsultant Krajowy w dziedzinie psychologii klinicznej. Organizacje te nie mają uprawnień do certyfikacji w zakresie psychoterapii np. OZZP, albo jak w przypadku Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, wyrażają głos zarządu głównego, czyli psychologów ogółem, który działa wbrew stanowczemu sprzeciwowi własnej Sekcji Psychoterapii oraz Komisji certyfikatów, stojących na straży standardów wykonywania psychoterapii w towarzystwie. Członkowie Sekcji i Komisji certyfikatów czynnie współpracują z Konsultantem i Grupą roboczą.
Dążenie części środowiska psychologów do wchłonięcia zawodu psychoterapeuty, rozmycia i zablokowania standardów kształcenia w psychoterapii znalazło swój wyraz w forsowaniu włączenia psychoterapii do ustawy o zawodzie psychologa, na niejasnych zasadach i pod nadzorem tego samorządu. Wbrew wyrokowi NSA wprowadzi to chaos kompetencyjny i legislacyjny oraz w zakresie nadzoru – MZ vs MRPiPS. Ministra Dziemianowicz – Bąk pytana na podkomisji z 11.09.2025 o wymogi w uzyskiwaniu uprawnień do wykonywania psychoterapii na podstawie wprowadzanego przez nią przepisu odpowiedziała, że nie może wskazać, jakie warunki trzeba będzie spełnić do uzyskania uprawnień psychoterapeuty w sektorze prywatnym.
Wg art. 5 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego warunkiem uzyskania uprawnień psychoterapeuty jest certyfikat psychoterapeuty wydany przez stowarzyszenie psychoterapeutów, uzyskany przez osobę z wykształceniem magisterskim lub lekarskim, po „podyplomowym szkoleniu w wymiarze co najmniej 1200 godzin, w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia, prowadzonego metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w szczególności metodą terapii humanistyczno-doświadczeniowej lub integracyjnej, lub poznawczo-behawioralnej, lub psychoanalitycznej, lub psychodynamicznej, lub systemowej, obejmującego psychoterapię własną lub doświadczenie własne, superwizję psychoterapii i staże.”
80% procesów psychoterapii stosowana jest w gabinetach prywatnych bez jakiegokolwiek nadzoru. Wg WHO problemy w obszarze zdrowia psychicznego to jedno z najpoważniejszych zagrożeń zdrowotnych XXI w., a ilość prób samobójczych gwałtownie wzrasta i są one jedną z najczęstszych przyczyn zgonów wśród osób młodych. Zdajemy sobie sprawę z ogromnych wyzwań, które stoją przed ministerstwem zdrowia w wielu palących obszarach, jednocześnie podkreślamy, że regulacja zawodu psychoterapeuty nie może dłużej czekać. Przedłużanie tego procesu skutkuje bezpośrednim zagrożeniem dla życia i zdrowia pacjentów, szczególnie w gabinetach prywatnych.
My niżej podpisani reprezentanci 38 stowarzyszeń – organizacji branżowych w dziedzinie psychoterapii ze wszystkich 5 grup podejść psychoterapeutycznych, wymienionych wyżej, reprezentujących 70% środowiska, wydających certyfikaty psychoterapeuty stanowiące podstawę do refundowania przez NFZ świadczeń gwarantowanych w zakresie psychoterapii, apelujemy o:
1. Podtrzymanie poparcia dla Konsultanta Krajowego w dziedzinie psychoterapii.
2. Pilne wsparcie przez Ministerstwo Zdrowia prac nad procedowanym w sejmie projekcie ustawy o zawodzie psychoterapeuty, popieranym przez 72% ankietowanych spośród 7575 osób, w sejmowych konsultacjach społecznych (61% dokładnie w jej brzmieniu), przez 2 konsultantów krajowych w dziedzinie psychoterapii i psychiatrii, 38 stowarzyszeń psychoterapeutów (70% środowiska), w tym członków zarządu Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego,
349 superwizorów psychoterapii, 93 naukowców i klinicystów, w tym 20 profesorów, którzy realnie zajmują się psychoterapią, w tym prof. de Barbaro, prof. Cierpiałkowską, prof. Zajenkowską i wielu innych oraz przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.
Z wyrazami szacunku
Psychoterapeutki i psychoterapeuci:
1. Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
2. Sekcji Naukowej Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
3. Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
4. Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologii Klinicznej
5. Sekcji Psychotraumatologii Polskiego Towarzystwa Psychologii Klinicznej
6. Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej
7. Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej
8. Association for Contextual Behavioral Science ACBS Polska
9. Federacji Towarzystw Psychoanalitycznych
10. Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Gestalt
11. Fundacji Pomorskiego Centrum Psychotraumatologii
12. Instytutu Analizy Grupowej Rasztów
13. Instytutu Psychoanalizy i Psychoterapii
14. Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal
15. Katowickiego Instytutu Psychoterapii
16. Krakowskiego Koła Psychoanalizy Nowej Szkoły Lacanowskiej
17. Naukowego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej
18. Polskiej Federacji Psychoterapii
19. Polskiej Federacji Psychotraumatologii
20. Polskiego Instytutu Psychodramy
21. Polskiego Stowarzyszenia Analizy Bioenergetycznej (teoria A. Lowena)
22. Polskiego Stowarzyszenia Integracji Psychoterapii
23. Polskiego Stowarzyszenia Na Rzecz Psychoterapii Gestalt
24. Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapii Integracyjnej
25. Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapii Tańcem i Ruchem
26. Polskiego Stowarzyszenia Rozwoju Psychoterapii
27. Polskiego Stowarzyszenia Terapii Poznawczej i Schematu
28. Polskiego Towarzystwa Analizy Transakcyjnej
29. Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej
30. Polskiego Towarzystwa Psychologii Analitycznej
31. Polskiego Towarzystwa Psychologii Procesu
32. Polskiego Towarzystwa Psychoanalizy Jungowskiej
33. Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego
34. Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Integratywnej i Systemowej
35. Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Integratywnej
36. Polskiego Towarzystwa Terapii EMDR
37. Stowarzyszenia Analityków Jungowskich
38. Stowarzyszenia Edukacji Człowieka Dorosłego – Instytutu Integralnej Psychoterapii Gestalt