Psychoterapia Marcela Kościańczuk

16/06/2025

W mojej pracy z parami zdarzają się wzorce wciąż powtarzających się motywów w konfliktach, kłótniach, pretensjach. Widoczne są też stałe wzorce tych kłótni i dochodzenia lub niedochodzenia do porozumienia. Często kłótnie o błahostki kryją w sobie tematy zamiatane pod dywan, bądź dawne rany, które ciągle nie zostały zasklepione. Pary mówią mi często, że nie chcą wracać do trudnych tematów, by nie pokłócić się na śmierć i życie. Często zobaczenie tych trudnych miejsc z innej perspektywy, z doświadczeniem emocji, ciała i umysłu może być bardzo pomocne. Niekiedy proponuję parom wspólną terapię EMDR nad ich doświadczeniami kryzysowymi. Ta metoda działa często jak winda do wzajemnej bliskości i porozumienia.

Autorką zdjęcia jest Anastasiya Lobanovskaya

15/06/2025

Cieszę się, że mogę uczestniczyć w rozmowię z Ruth Cohn, która porusza bardzo rzadko omawiany temat- traumy braku, traumy zaniedbania, sytuacji "niewidzialnych dzieci", które próbują w dzieciństwie i jako dorośli zrobić wszystko by zasłużyć na swoje własne życie. Praca z traumą to nie tylko praca z przemocą, ale także zajęcie się tym czego nie było w naszej przeszłości, a powinno być... z brakiem uwagi, bliskości, opieki.

08/06/2025

Polski Instytut Terapii Traumy wydał pierwszy numer kwartalnika dotyczącego tematyki traumy, badań nad nią i sposobów terapii. Szczególnie wart zainteresowania jest wg mnie artykuł Joanny Chmarzyńskiej Golińskiej, która wskazuje, w jaki sposób nasze obecne problemy, schematy, wciąż pojawiające się trudności są zakorzenione niekiedy w głęboko ukrytych kwestiach sięgających do naszego wczesnego dzieciństwa. Dobrze, że dziś mamy już skuteczne sposoby pracy, które pozwalają na stabilizację i przetworzenie tych mechanizmów. Pracując metodą EMDR dostrzegam jak wielką emocjonalną ulgę odczuwają moje pacjentki i pacjenci.

https://www.trauma-kwartalnik.pl/?fbclid=IwY2xjawKyLP1leHRuA2FlbQIxMABicmlkETBIOGNjYzdKN1o2M0lEek9tAR7blpALr50ZGjqEnRILfFKBlwRCrydFwJhnE8uuNCSsO8Et1WFzjLLcAFbEWg_aem_Ktz2uJv8Vigw3VRGG4fCcA

Kwartalnik TRAUMA badania i praktyka - Polski Instytut Traumy - wiedza dotycząca traumy, wczesnej traumy relacyjnej i traumy dziecięcej.

23/05/2025

Czy terapia to bezsensowne grzebanie w przeszłości?
Takie pytanie jest mi czasem zadawane. Najczęściej odpowiadam wtedy, że nie mamy wehikułu czasu ani czasowstrzymywacza i że przeszłości już nie zmienimy, jej już z nami nie ma faktycznie. Jednocześnie aktywne ślady przeszłości mogą wywierać na nas wciąż ogromny wpływ, pomimo upływu wielu lat. Jak to możliwe? W okresie intensywnego rozwoju naszych układów nerwowych, intensywnego uczenia się o tym jak wygląda świat, relacje z ludźmi, relacje ze mną samym bardzo silnie zakorzeniły się w nas pewne nawyki, utrwaliły przekonania i teraz nawet nie w pełni świadomie podążamy wg tych przekazów, pomimo, że nie jest to dla nas korzystne. Jak może pomóc terapia? Budując mosty zrozumienia i emocjonalnego, poznawczego i doświadczeniowego przetworzenia tych doświadczeń po to by oddać nam naszą własną wolność. Dlatego czasem grzebiemy w przeszłości, ale jak ufam nie bezsensownie!

Autor zdjęcia to Bess Hamiti

08/05/2025

Bardzo lubię uczestniczyć w szkoleniach Arielle Schwartz. Polecam także jej książki, na temat złożonego PTSD, a także współpracy jogi i terapii traumy (obie przetłumaczone na polski). Teraz słucham jej wystąpienia na konferencji: Trauma, przywiązanie, rezyliencja. Co jest dla mnie, jako terapeutki ważne w jej słowach? Przypomnienie, że pamiętamy także przez ciało, dlatego kluczowe jest włączenie świadomości ciała, ruchu, samoukojenia do terapii. Dziś zwróciłam też uwagę na aspekt rezyliencji, o którym wspomina Arielle Schwartz.
Często zwracamy uwagę na to co trudne i to jest bardzo ważne (choć też niełatwe), natomiast to co bolesne przesłania niekiedy cały obraz, który jest znacznie bardziej bogaty. W terapii odzyskujemy spojrzenie na różne aspekty naszego życia. Niejako je “odblokowujemy”, jak lubimy mówić w kontekście terapii EMDR.

05/11/2024

Niektórzy z nas nauczyli się, że zawsze muszą być przy kimś, wtopieni, oddani, przyklejeni, wyrzekający się nieustannie swojego (które w międzyczasie przestało być swoje, stało się zupełnie nieodróżnialne). Inni nieustająco stawiają granice, mury, zasieki, walcząc zaciekle o swoje. Być może nawet ci pierwsi i ci drudzy są równie przestraszeni i starają się chronić na wszelkie znane im sposoby... Potrzebujemy być razem, potrzebujemy też (przynajmniej czasem) być osobno, potrzebujemy być we wspólnocie, potrzebujemy być odrębni, w tańcu zbliżać się i oddalać. Czasem jednak jesteśmy tak bardzo pogubieni, że patrzymy tylko pod nogi nie widząc ani twarzy drugiego, ani własnej twarzy odbitej w oczach najbliższej osoby.

Zdjęcie autorstwa Manfred Antranias Zimmera

01/11/2024

Spacerując po cmentarzu miałam dziś poczucie, że ten dzień czyni nas nieco innymi. Wiem, że bywa różnie, ale na poznańskim cmentarzu stykały się ze sobą różne tradycje i było na nie jakoś więcej miejsca. Przy niektórych grobach ludzie jedli, przy innych płakali, a gdzieś indziej była wesoła etniczna muzyka. Temat odejścia łączy nas, mimo, że możemy go różnie przeżywać. Warto o tym pamiętać. Kiedy towarzyszę osobom w żałobie często słyszę, że tak trudno odnaleźć w tym czasie "pustki" wsparcie w najbliższych. Najczęściej wynika to z faktu, że każdy z nich jest na nieco innym etapie żałoby, ma inne potrzeby i reakcje. Czasem paradoksalnie ten, kto jest nieco dalej, znajomy, przyjaciel, osoba, która nie znała zmarłego z aż tak bliskiej perspektywy może być bardziej pomocny, przyjmujący emocje żałobników. Czasem słyszę też pytania: co robić, jak towarzyszyć... zazwyczaj zachęcam do pytania osób w żałobie o to czego potrzebują, a także bardziej do bycia i słuchania, niż szybkich rad, komentarzy czy gwałtownego działania. Nasz świat jest bardziej nastawiony na szybkie rozwiązania, ale w sytuacji żałoby one są najgorsze. Warto zatem po prostu tylko być... nawet jeśli budzi to w nas poczucie bezradności.

Zdjęcie zaczerpnięte od: Kaboompics.com

25/05/2024

Przygotowuję slajdy na mój krótki wykład, podczas konferencji dla młodzieży, na temat stabilizacji i samoukojenia. Motywem przewodnim jest zdanie: wiedza nie wystarczy, potrzebna jest praktyka ;). Jeśli chcemy się stabilizować i uspokajać w czasie kryzysów to ważne byśmy uczyli i uczyły się pauzy, dbania o siebie, kojenia się za pomocą oddechu i odnajdywania naszych kotwic ukojenia nie tylko wtedy gdy skacze nam tętno i ręce się trzęsą. To zdecydowanie za późno! Bardzo trudno jest wypracowywać nowe nawyki w momencie rozregulowania. O wiele łatwiej jest w czasie rozchwiania wykorzystać narzędzia, które zgromadzimy wcześniej. A zatem, zaczynamy?
Wdech i długi wydech.....
Przez chwilę popatrz na świat wokół ciebie, na kolory, faktury, grę świateł.
Przez chwilę tylko słuchaj świata: śpiewu ptaków, burczących silników, ciszy.
Przez chwilę wyczuj zapachy, które cię otaczają: perfumy, kwiaty, drewno?
Daj sobie też jedną chwilę by być przy wewnętrznych doznaniach z ciała- ono się porusza, napina, rozluźnia...
Taka krótka praktyka to coś co możesz kontynuować każdego dnia!

14/03/2024

W czasie warsztatów dla rodziców "Jak sobie radzić gdy sobie nie radzę" będziemy zajmować się naszymi reakcjami ciała i kojeniem naszego układu nerwowego. Rozpoznamy sytuacje, które wzbudzają w nas różne napięcia, wywołują szybkie bicie serca, ścisk mięśni, uczucie rozedrgania. Lepiej skontaktujemy się ze swoim ciałem, by móc pomóc najpierw sobie, a potem naszym dzieciom w lepszej regulacji emocji i radzeniu sobie z codziennymi trudami.

29/01/2024

Badania pokazują, że od 9-16% polskich rodziców jest wypalonych rodzicielstwem. Jesteśmy przeciążeni, zmęczeni i często jest nam bardzo trudno radzić sobie z trudnymi zachowaniami naszych dzieci. To wszystko wpływa na to, że wszyscy cierpimy- my rodzice i nasze dzieci. Jeśli nasze dzieci mają trudności to dodatkowo stajemy na głowie by pomóc naszym pociechom i nie mamy już czasu zadbać o siebie. Ten trend można odwrócić. Już niebawem zaproponuję wam razem z Kliniką Rodzina Para Jednostka w Poznaniu cykl czterech 2godzinnych spotkań, podczas których rodzice będą myśleć o swoim własnym wyregulowaniu emocjonalnym, odporności psychicznej, radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami; po to by otoczony opieką rodzić mógł lepiej wspierać swoje dziecko!

Autorka zdjęcia to Emma Bauso

26/01/2024

Często osoby indywidualne w terapii pytają mnie o to co jest ważne w kontekście terapii pary, jak poszukiwać terapeuty par. Oczywiście każdy ma swoje preferencje i metody poszukiwań, związane z konkretnymi potrzebami, jednak dla mnie ogromnie istotnym odkryciem w kontekście terapii par były szkolenia w nurcie Emotionally Focused Therapy. Tego rodzaju terapia odbudowuje więź między partnerami i partnerkami. Obie osoby w parze mówią często o tym jak bardzo oboje czują się zaopiekowani i wzruszeni naszymi spotkaniami. Jednocześnie to nie są spotkania, w czasie których rozmawiamy tylko o tym co łatwe i przyjemne. Obie osoby przekraczają swoją strefę komfortu, ale efektem jest większa bliskość, zrozumienie i wsparcie.

14/01/2024

Dziś przeczytałam o bardzo ważnej akcji.
Badania przeprowadzone na zlecenie fundacji Share the care pokazują, że 50% kobiety, biorących udział w badaniu ma poczucie, że nie mogą zwolnić tempa, wziąć zwolnienia i nie mają możliwości odpoczynku w domu, gdy są chore. To brzmi bardzo źle. Polska jest krajem o jednym z najwyższych wskaźników wypalenia rodzicielskiego! Zmęczone i sfrustrowane, a także po prostu przemęczone i chore mamy potrzebują ogromnego wsparcia! Nie wahajmy się prosić o pomoc i ją oferować, jeśli widzimy kogoś w takiej potrzebie. Wychowanie małych ludzi to jedna z najtrudniejszych, ale i najważniejszych spraw na świecie! https://mamyczasnazdrowie.pl/poprzyj-kodeks/?fbclid=IwAR17bwzWLPxM1QhZL1_uCfMnZbtFmkK0x_wzIxiFZsl_aL0qtfHVyp_2SpY
Zdjęcie autorstwa Ketut Subiyanto.