W drodze ku życiu- Alicja Woźniak

07/07/2025

🌅Ustawienia systemowe, a wady genetyczne🌅

Ktoś kiedyś zapytał mnie o wady genetyczne w kontekście ustawień systemowych. Powiedziałam, że ustawieniami ich nie wyleczymy. Ale potem zaczęłam się nad tym zastanawiać. Dotarło do mnie, że widziałam wiele przypadków tzw. chorób genetycznych, które cofały się po ustawieniach. Następowały spontaniczne remisje, bez ingerencji medycznej. Spotkałam się z przypadkami raka piersi czy guza nerki, gdzie po ustawieniach choroba dosłownie zniknęła. Także łuszczyca, uważana za chorobę dziedziczną, ustępowała po ustawieniach.

Ustawienia nie zmienią genów, ale możemy zmienić ich ekspresję. Epigenetyka mówi, że nasze środowisko, uwarunkowania społeczne, otoczenie, doświadczenia, traumy, stres, styl życia i dieta wygaszają bądź aktywują geny. Ustawienia, podobnie jak psychoterapia, medytacja czy joga, wpływają na ekspresję genów, np. wygaszając te nadmiernie aktywowane odpowiedzialne za lęk czy depresję.

To nie ustawienia same z siebie tak działają. Nie są czarodziejską różdżką. To człowiek, dochodząc do ściany, mobilizuje wszystkie siły, ma odwagę przekroczyć schematy myślenia i nawyki mentalne. Sięga do emocji zepchniętych przez pokolenia do nieświadomości i ma odwagę je uwolnić i przetransformować.

Zawsze mówię ludziom: nie oczekujcie cudu, ale otwórzcie się na cud, bo one się zdarzają.

Małgorzata Rajchert-Lewandowska
Kopiowanie wymaga podania źródła.

06/07/2025

Relacja partnerska — spotkanie z bagażem.

Wchodząc w relację, wnosimy swój własny bagaż: doświadczeń, historii rodzinnej, emocji, traum i schematów, które ukształtowały nas w dzieciństwie i dorosłości.
Każdy z nas niesie coś swojego — mniej lub bardziej ciężkiego.
Nie wierzę w przypadki. Dwoje ludzi spotyka się w określonym momencie życia z jakiegoś powodu.
Spotykają się, by wspólnie zmierzyć się z tym, co w nich niedokończone, ukryte, nierozwiązane.
To, co ich połączyło, może ich zarówno zbliżyć, jak i oddalić. I właśnie w tym miejscu pojawia się wybór.
Wierzę, że piękna relacja wymaga uważnej, głębokiej pracy i autentycznej gotowości.
Dobrze, jeśli każdy z partnerów wypakuje swój bagaż w bezpiecznej, indywidualnej przestrzeni — w terapii, na warsztatach, podczas ustawień systemowych, w kręgach lub w głębokich przyjaźniach.
Tam można przyjrzeć się temu, co niesiemy: co jest już nieaktualne, co zbędne, co wciąż potrzebne, a co naprawdę cenne.
Z lżejszym bagażem spotykamy się inaczej.
Wiemy, co mamy — i to, co niesiemy, staje się bardziej przejrzyste, świadomie wybrane.
Możemy wtedy opowiadać o tym, co wcześniej nas obciążało, ale już z innej perspektywy — z poziomu zrozumienia i świadomości.
Każde z nas widzi wtedy inaczej — z większą uważnością, spokojem i empatią.
Z tej jakości rodzi się przestrzeń, w której możemy zacząć łączyć nasze bagaże w jeden wspólny — zbudowany na akceptacji, zrozumieniu i uznaniu.
Wspólnie możemy ruszyć dalej i zbierać nowe doświadczenia — już jako „my”.
I zawsze mamy możliwość się im przyglądać, rozmawiać o nich i decydować, co z nimi robimy.
Pamiętajmy, że nasze dzieci również niosą ten wspólny bagaż.
Ale jeśli zrobimy własną pracę — będą mieli mniej w plecaku i również dadzą sobie prawo wybrać, co zabrać dalej, a co pozostawić.

Relacja partnerska wymaga empatii, otwartości, rozmowy, wzajemnego widzenia i słyszenia.
To codzienny, świadomy wybór — by być razem lub nie.
To my decydujemy, czy się wycofać, czy podjąć wysiłek, by zbudować coś innego — lepszego dla obojga.
Bo partnerstwo nie jest idealne. Zna też kryzysy.
Ale prawdziwa relacja to proces — wspólne budowanie.
Budowanie czegoś głębokiego, czego naprawdę pragnie dwoje ludzi z miłością do siebie wzajemnie.
----------------------------------------------------
Z życzliwością,
Alicja Woźniak- W drodze ku życiu🩷

29/06/2025

Wakacje mogą budować i pogłębiać więź.
Wspólny czas, trochę spokoju czasem nudy.
Karty, które naprawdę bardzo polecam jeżeli masz chęć rozmawiać i poznawać tą drugą połówkę z ciekawością.
Pytania-głębokie, osobiste, mądre mogą wzbogacić więź z partnerem/partnerką. Poznawać się od innej strony -nie tylko rozmowy o zadaniach życia codziennego. Mogą przybliżać i pogłębiać więź dwojga ludzi🌺🩷🌷

Bardzo polecam🩷
Alicja

26/06/2025

Czułość

Tam, gdzie jest delikatność.
Tam, gdzie jest uważność.
Tam, gdzie jest bliskość i obecność.
Tam, gdzie jest usłyszenie i widzenie.
Tam, gdzie jest wrażliwość, empatia i autentyczność —
tam rodzi się czułość.

A czułość rodzi piękne relacje i głęboką więź.

Alicja

Zdj. Pinterest

22/06/2025

Konflikty między krajami stają się coraz częstsze. Wojny na Bliskim Wschodzie, w Ukrainie, w Afryce…
Nie znam się na polityce. Jestem po prostu kobietą, która patrzy na to wszystko z bólem serca. Widzę, jak niewinni ludzie – kobiety, dzieci, mężczyźni – pragną tylko żyć w spokoju. A mimo to giną.

Dlaczego?
Czy naprawdę kilku ludzi na świecie ma tak wielką potrzebę władzy, że gotowi są poświęcać za nią cudze życie? Czy mają w sobie taką pustkę, że próbują wypełnić ją przemocą, kontrolą, strachem?

Człowieku władzy – czego Ci potrzeba, by przestać krzywdzić?
Ile jeszcze bólu musisz zadać, by poczuć się “kimś”?
Czy naprawdę, w głębi duszy, nie pragniesz po prostu miłości – tej prawdziwej, ludzkiej, bezwarunkowej?

Może nie umiesz już tego nazwać. Może nie nauczono Cię kochać, ufać, płakać.
Ale zapytaj siebie: czy jesteś szczęśliwy?
Bo żaden kraj, żadna armia, żadne imperium nie wypełni braku, który nosisz w sobie.

Spójrz w lustro – nie jako przywódca. Jako człowiek.
I zapytaj: czy naprawdę warto?

Alicja

⸻

Jeśli poruszyły Cię te słowa, przekaż je dalej. Niech trafią do tych, którzy też czują, myślą, współczują. Może wśród tysięcy serc znajdzie się jedno, które naprawdę usłyszy.


Zdj. RMF FM

12/06/2025

03/06/2025

Choroba – gdyby pozwolić jej być, pozwolić jej powiedzieć to, co ma nam do powiedzenia. Może chce się pokazać, bo inaczej nie słyszymy naszego wnętrza. Biegniemy – w hałasie, w tłumie, z telefonem w ręku. Jesteśmy tak bardzo na zewnątrz siebie. Świat zabiera całą przestrzeń, a brakuje jej dla wnętrza – dla samego siebie. Ciało i dusza chcą być słyszane. Próbują na różne sposoby, lecz my często lekceważymy to, co w głębi. One też mają potrzeby i emocje, swoje doświadczenia – lepsze i trudniejsze. Chcą się sobą zaopiekować, lecz czasem przybierają tę mocną postać – chorobę.

Choroba może być informacją, listem dla naszej głowy. Czy odczytamy ten list właściwie? Nie znam odpowiedzi. Czasem ten list płynie z dalszego rodu, czasem od nas samych. Tak często nie chcemy jej widzieć – złości nas, wkurza, denerwuje, smuci, budzi niechęć. Czasem poczucie bezsilności jest tak trudne. To wszystko jest właściwe, jeśli tak właśnie czujemy.

A może – gdybyśmy tak spojrzeli na nią z uznaniem, z akceptacją – a na koniec z miłością. Może przeczytamy wiadomość, którą niesie, nie patrząc, co przyniesie przyszłość. Czy choroba zniknie, czy zostanie – ale wiedząc, co chciała nam przekazać, może dała nam wolność. Wolność do bycia sobą, prawdziwym sobą.

Z miłością💖,
Alicja

Zdj. Pinterest

01/06/2025

„Nie możemy niczego zmienić, póki tego nie zaakceptujemy.”- Carl Jung
Dziękuję za wspólne doświadczenia 🫶🕊️
Masterclass Ustawień Systemowych u

03/05/2025

Wiara i duchowość

Bywa w życiu tak, że inni każą nam wierzyć w coś, czego nie rozumiemy, czego nie chcemy, co nie jest nasze. Czasem to coś przychodzi z zewnątrz – ze strony społeczeństwa, rodziny, kultury. Ale czy to jeszcze jest wiara?

Wiara może być czymś bardzo osobistym – wyborem, który wypływa z nas samych. Z potrzeby serca, z doświadczenia, z intuicji. To nie musi być coś, co da się opisać, wytłumaczyć czy zmierzyć. To uczucie, że istnieje coś większego – coś, czego nie ogarniamy rozumem, a mimo to czujemy jego obecność. Dla każdego może to być coś innego. I cokolwiek to jest – jeśli przynosi spokój, ukojenie, nadzieję – warto to uszanować.

Duchowość to dla mnie stan wewnętrznej bliskości z tym, co nas przewyższa. To sposób przeżywania życia, kierunek, w którym idziemy, i droga, którą wybieramy – czasem cicha, nieoczywista, ale głęboka. Nie potrzeba definicji ani etykiet. Jeśli coś czujemy – to już jest. I to może wystarczyć.

Wiara może nieść ogromną siłę. Może dawać nadzieję, zaufanie, spokój wobec tego, co się dzieje. Może rodzić zgodę na to, co przynosi życie – nawet jeśli nie zawsze to rozumiemy. Ta zgoda potrafi być uzdrawiająca. Uzdrowienie nie musi oznaczać zmiany sytuacji – czasem to po prostu akceptacja. A akceptacja daje przestrzeń do bycia tu i teraz.

Kiedy odpuszczamy walkę z rzeczywistością i zaczynamy przyjmować życie takim, jakie jest, pojawia się lekkość. Wzrasta szacunek do własnej drogi. Zaczynamy dostrzegać to, co wcześniej było niewidoczne – piękno chwil, bliskość ludzi, sens drobnych zdarzeń.

Wiara i duchowość nie muszą być głośne ani zdefiniowane. Nie muszą być nazwane. Mogą być po prostu obecnością – czułą, milczącą, prawdziwą. Miłością do życia takim, jakie jest.

Z miłościa,
Alicja