13/11/2024
Bardzo ciekawe badania
Z ostatnich badań naukowców wynika, źe
🔎ciało zapamiętuje, nie tylko mózg,
🔎wspomnienia są nie tylko domeną mózgu. Komórki z innych części ciała pełnią również funkcję pamięci.
🔎nie tylko mózg się uczy
🔎jakość i szybkość uczenia zależy od liczby impulsów treningowych, jak i ich precyzyjnego odstępu czasowego,
🔎 behawioralnie cechy poznania, takie jak efekt odstępu i krzywa zapominania, można badać w dzielących się komórkach nienerwowych,
🔎nie tylko system neuronowy, wydobywa widoczne wzorce z sygnałów środowiskowych i przekształca je w stabilne, długoterminowe reakcje,
🔎 w ciele występuje sprzężenie zwrotne na poziomie wieloorganowym i jest wysoce zintegrowane.
Te badania przyczynią się do leczenia niepełnosprawności poznawczej oraz zrozumienia pamięci ciała.
Refleksologia bazuje na pamięci ciała, obszary odruchowe na stopach i dłoniach są bolesne, czyli w nierównowadze wiele miesięcy przed tym, jak w ciele pojawi się dolegliwość.
W badaniach naukowcy replikowali uczenie się w czasie, badając dwa typy ludzkich komórek niebędących mózgiem w laboratorium (jedna z tkanki nerwowej i jedna z tkanki nerkowej) i narażając je na różne wzorce sygnałów chemicznych - tak jak komórki mózgowe są narażone na wzorce neuroprzekaźników, gdy poznajemy nowe informacje.
W odpowiedzi komórki niemózgowe włączyły "gen pamięci" - ten sam gen, który komórki mózgowe włączają, gdy wykrywają wzór w informacjach i restrukturyzują swoje połączenia w celu tworzenia wspomnień.
Aby monitorować pamięć i proces uczenia się, naukowcy zaprojektowali te komórki niemózgowe, aby wytworzyć świecące białko, które wskazywało, kiedy gen pamięci był włączony, a kiedy był wyłączony.. Wyniki pokazały, że komórki te mogły określić, kiedy impulsy chemiczne, które naśladowały wybuchy neuroprzekaźnika w mózgu, były powtarzane, a nie tylko przedłużane - tak jak neurony w naszym mózgu mogą się rejestrować, gdy uczymy się z przerwami, zamiast wkuwać cały materiał za jednym posiedzeniem.
W szczególności, gdy impulsy były dostarczane w odstępach czasu, włączały "gen pamięci" silniej i przez dłuższy czas niż wtedy, gdy to samo leczenie zostało dostarczone naraz.
https://www.nature.com/articles/s41467-024-53922-x
