Poradnia Psychologiczna dla Dzieci i Młodzieży

08/11/2022

Dlaczego dzieci są dziś tak często nieszczęśliwe?
Ponieważ są przeładowane ogromną ilością trudnych do pomieszczenia zdarzeń dotyczących całej rodziny, takich jak: straty, sekrety, zdrady, wykorzenienie, przemoc w poprzednich pokoleniach, wojna, codzienny stres i wysokie pobudzenie zbyt dużą ilością bodźców.
Maurizio Andolfi, terapeuta rodzinny

06/11/2022

Dlaczego tak trudno jest ludziom ze sobą rozmawiać?
We współczesnej rodzinie nie ma ustalonej z góry hierarchii, a więc wszyscy się musimy ze sobą dogadywać. Niestety nikt nas tego nie nauczył. Zamiast rozmawiać rodzice wydawali nam rozkazy i po prostu mówili, co mamy robić.
Tylko niewielu z nas prowadziło z rodzicami prawdziwy dialog. Bo niewielu rodziców wybrało taki rodzaj relacji. Tymczasem dla dzieci jest to niezwykle ważne. Aby dorośli autentycznie interesowali się ich życiem i naprawdę pragnęli się dowiedzieć, kim jest ich dziecko. W większości wypadków ciekawość rodziców ogranicza się do pytań kontrolnych typu: „O której wróciłeś wczoraj do domu. Dlaczego tak późno?”- które wykopują przepaść między nimi. Mało kto pyta: „Co dzieje się teraz w twoim życiu? Co cię teraz najbardziej porusza?”.
Jesper Juul
fot Thanos Pal

31/10/2022

Kiedy rozmawiacie z dziećmi o śmierci i przemijaniu, co jest wtedy dla Was ważne? Co Was wspiera, a co bywa trudne?
Korzystacie z książek, filmów lub innych pomocnych materiałów? Stwórzmy wspólną bazę inspiracji 🍁.

Tak o tym temacie wypowiada się nasza specjalistka, Milena Pacuda:
"Bardzo ważne jest, by mówić prawdę. Warto dostosować język do wieku dziecka, jednocześnie nie bojąc się używać takich słów jak „śmierć”, „zmarły”. Ważne, by zostawić dziecku przestrzeń do zadawania pytań. Dziecięce pytania, dla nas dorosłych, są ważnymi wskazówkami. Podążajmy za nimi i odpowiadajmy na nie zgodnie z tym co czujemy i w co wierzymy. Naturalnym jest, że na pewne pytania nie znamy odpowiedzi i warto także tym podzielić się z dzieckiem. W trakcie takiej rozmowy w dziecku zapewne pojawią się silne emocje. Pozwólmy na nie - są naturalne i prawdziwe. Dajmy dziecku sygnał, że jest dla nich przestrzeń."

*Ilustracja: Emilia Dziubak, "Długa Wędrówka"

14/10/2022

Rzeczywiście nastolatki zachowują się często dość niespójnie i niezrozumiale. Młodzi skupieni są na sobie, zagubieni w trudach poszukiwania własnej tożsamości. Bez przerwy zadają sobie pytania: Kim jestem? Czy jestem normalny? Co jest normą? Na większość pytań nie znajdują odpowiedzi. Nie trzeba być zaburzonym, żeby codziennie się zastanawiać, kim się jest, i żeby miało to doprowadzać do obłędu. Nie trzeba mieć paranoi, żeby myśleć, że wszyscy widzą mój pryszcz na nosie. O histeryczności nie świadczy fakt, że w ciągu kilku sekund zmienia się nastrój. Wystarczy być nastolatkiem. Przepełniają ich niezrozumiałe emocje, a swoje złe nastroje okazują głównie nam, rodzicom, bo nie radzą sobie ze swoimi wewnętrznymi konfliktami. Bezpieczniej dla nich jest walczyć z rodzicem niż z samym sobą. Kiedy to zrozumiemy, łatwiej nam będzie nie odbierać tego osobiście, okazywać cierpliwość i wsparcie.

Justyna Dworczyk w rozmowie z Moniką Stukonis, Elle, Jak dogadać się z nastolatkiem
Fot: Szymon Szczesniak

30/08/2022

Granic nie trzeba dziecku wyznaczać, one po prostu są! Najważniejsze byśmy sami znali własne granice. Niestety wielu z nas nie za dobrze sobie z tym radzi. Nasze dzieci są wtedy zagubione i nie czują się z nami bezpiecznie.
Po czym możemy poznać, że mamy kłopoty z własnymi granicami?
- gdy spostrzegamy zbyt wiele spraw dookoła siebie, jakby były naszą częścią; poświęcamy dużo czasu na myślenie o rzeczach, na które nie mamy wpływu;
- gdy uczucia i zachowania innych ludzi wydają nam się zawsze celowe i wymierzone w nas albo obarczamy innych odpowiedzialnością za swoje uczucia;
- gdy traktujemy dziecko i innych bliskich jako przedłużenie samych siebie; uważamy, że wszystko dokoła nas powinno się odbywać tak, jak to zaplanowaliśmy;
- jeśli mamy trudności gdy dziecko się z nami nie zgadza; nie potrafimy sobie poradzić, gdy dziecko czuje i przeżywa coś w inny sposób niż my;
- trudno nam zaufać dziecku i uwierzyć w to, że zna swoje potrzeby; często wtedy stosujemy różne formy przemocy, aby skłonić je do współpracy: karmimy na siłę, ubieramy gdy nie jest mu zimno;
- gdy pozwalamy wchodzić sobie na głowę i dla dobra ogółu poświęcamy wiele ważnych dla siebie spraw;
- chcemy uszczęśliwić wszystkich dookoła, nawet kosztem własnego szczęścia. Uważamy, że bez nas inni ludzie nie daliby sobie rady;
- gdy początkowo naturalna sytuacja, w której rodzice starają się zaspokajać wszystkie potrzeby dziecka trwa zbyt długo;
- gdy czujemy się złymi rodzicami, jeśli dziecko płacze mimo, że jesteśmy przy nim i staramy się pomóc, a także wtedy, gdy cierpimy mówiąc dziecku „nie”, nie zgadzając się na coś;
- gdy nie potrafimy pogodzić się z tym, że nasze dziecko się stopniowo usamodzielnia i unieszczęśliwia nas fakt, że potrafi zaspakajać coraz więcej swoich potrzeb samo, bez naszej pomocy."

Agnieszka Stein
fot Marc-Olivier Jodoin

27/08/2022

Emocja to wrodzona zdolność do rozróżnienia, czy coś jest dla ciebie dobre, czy złe.
Emocje napędzają do działania, nadają życiu barw i pozwalają mieć nadzieję.
Każda emocja, nawet nieprzyjemna, jest po to, żeby ci służyć. Szkodzi jedynie wtedy, gdy występuje w ekstremalnej formie.
Trudne emocje cię zabezpieczają, przyjemne dodają energii do działania proaktywnego
Fragment z książki „Emo sapiens” Rafał Ohme

21/08/2022

"Dzisiejsze nieśmiałe dziecko, to to, z którego wczoraj się śmialiśmy.
Dzisiejsze okrutne dziecko, to to, które wczoraj biliśmy.
Dzisiejsze dziecko, które oszukuje, to to, w które wczoraj nie wierzyliśmy.
Dzisiejsze zbuntowane dziecko, to to, nad którym się wczoraj znęcaliśmy.
Dzisiejsze zakochane dziecko, to to, które wczoraj pieściliśmy.
Dzisiejsze roztropne dziecko, to to, któremu wczoraj dodawaliśmy otuchy.
Dzisiejsze serdeczne dziecko, to to, któremu wczoraj okazywaliśmy miłość.
Dzisiejsze mądre dziecko, to to, które wczoraj wychowaliśmy.
Dzisiejsze wyrozumiałe dziecko, to to, któremu wczoraj przebaczyliśmy.
Dzisiejszy człowiek, który żyje miłością i pięknem, to dziecko, które wczoraj żyło radością."

Ronald Russell
fot. za "Historical picks"

08/07/2022

Co się dzieje w mózgu dziecka, które czuje złość?

grafika: BLIŻEJ PRZEDSZKOLA - wychowanie i edukacja

-----------------------------
Tydzień z książką "Uwaga! Złość"
książka --> https://bit.ly/Zlosc_Wyd_Natuli
ebook --> https://bit.ly/Uwaga_Zlosc_Ebook
audiobook --> https://bit.ly/Uwaga_Zlosc_Audiobook

07/07/2022

"Aby młodzi ludzie mogli pomyślnie przejść okres dorastania, niezbędna jest bariera międzypokoleniowa. Rodzice powinni być jak ściana, o którą dziecko opiera drabinę, by wspinać się po kolejnych szczeblach dorosłości. Jeśli ściana jest niestabilna - drabina się przewraca i dziecko rozbija sobie nos."
Zofia Milska - Wrzosińska, Bezradnik

01/07/2022

01/07/2022

😉

29/06/2022

„Być może łatwiej jest pominąć te wszystkie informacje (oparte przecież na setkach badań) i stwierdzić, że 'dwulatki są złośliwe'. Być może łatwiej jest uznać, że się buntują i 'trzeba trzymać je krótko'. Nie będą wymuszać, manipulować. Pokażemy im, kto tu rządzi.
Ja dziękuję. Biorę moje dziecko za rękę i wyruszam w podróż ku jego niezależności. Miewam doły i kryzysy, ale cieszę się, że mogę być obok. Niczym lustro odbijać w sobie emocje, które czasem dla mnie samej są trudne, a co dopiero dla tak małego dziecka. Pochylam się nad tymi emocjami, nie bagatelizuję, nie odwracam się od nich. Moje dziecko się nie buntuje, moje dziecko szuka siebie.”

Anita Janeczek-Romanowska, psycholog, autorka bloga „Być bliżej”

15/06/2022

"Sposób, w jaki mówimy do naszych dzieci, staje się ich wewnętrznym głosem."

Peggy O’Mara
fot Greyson

13/05/2022

Dzieci zostają sam na sam z internetem coraz częściej też dlatego, że rodziców również odciąga od nich internet.
"Tylko coś sprawdzę"...
A dziecko to odbiera jednoznacznie: "Nie jestem ważny". Zostaje samo ze swoimi przeżyciami i zwraca się w stronę internetu. Bo internet - i to jest uogólnienie, bo chodzi oczywiście o konkretne treści - pomaga regulować emocje. Kiedy pojawia się napięcie, stres, trudne uczucia, krytyka siebie i dziecko coś sobie włączy, to odwraca uwagę od tego, co się z nim dzieje. Pomaga odciąć się od emocji. Tu potrzebny jest rodzic, który nauczy te emocje rozpoznawać, nazywać i pokaże, jak sobie z nimi radzić inaczej.

Ewa Dziemidowicz w rozmowie z Agnieszką Jucewicz, Psychologia. Cyfrowe dzieci
fot Rodion Kutsaev

10/05/2022

😉

Na niedzielę, kilka cytatów obrazujących, że myślenie o nastolatkach nie zmieniło się aż tak bardzo na przestrzeni wieków;)
💚 Nasza młodzież ma dziś silne pragnienie luksusu, złe maniery, pogardza władzą i autorytetem, brak im poszanowania dla starszych. Woli zajmować się bzdurami zamiast nauki.
Sokrates, 469 – 399 p.n.e.
💚 Wolałbym, żeby nie było żadnych lat między 10 a 23 rokiem, lub żeby młodość umiała przespać te pozostałe lata, gdyż nic się nie dzieje pomiędzy nimi prócz robienia dziewczynom dzieci, krzywdzenia starców, kradzieży, bójek.
Pasterz z Zimowej opowieści W. Szekspira, 1611
💚 Wahania nastroju, częste porywy, nieustanny niepokój duszy sprawiają, ze dziecko staje się niemal nie do opanowania. Jest w swej gorączce niczym lew, nie poznaje swojego przewodnika, nie chce już dać sobą kierować.
J.J. Rousseau💚 Wśród namiętności cielesnych najbardziej opanowują młodych ludzi żądze erotyczne i nad nimi najtrudniej zapanować. Kierując się namiętnościami, młodzi skłonni są również do szybkich zmian swego stanowiska i do zniechęcenia. Na ile gwałtowne są ich pragnienia, na tyle krótkie”.
Arystoteles. Retoryka, 2009, s. 131 - 132

Zdjęcie: pixabay

30/04/2022