Anna Laszuk-Laskowska

Anna Laszuk-Laskowska http://psychologsiedlce.com/ Jestem psychologiem, psychoterapeutą pracującym w nurcie psychodynamicznym oraz systemowym. Regularnie korzystam z superwizji.

Ukończyłam 4-letnie całościowe szkolenie z zakresu psychoterapii w Mabor w Warszawie (obecnie Dialog). Aby pełniej pomagać swoim Pacjentom ukończyłam także Neuropsychologię Kliniczną na Uniwersytecie SWPS w Katowicach oraz Studium coachingu na Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Swoje kwalifikacje oraz kompetencję podnoszę uczestnicząc w licznych szkoleniach i kursach. Doświadczenie zawodo

we zdobywałam m.in. na Oddziale Dzieci i Młodzieży w Mazowieckim Centrum Psychiatrii w Józefowie, Poradni Łuksja – Łuków, Poradni Zdrowia Psychicznego w Centrum Medyczno – Diagnostyczne w Siedlcach, Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie w Siedlcach, Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Siedlcach, w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych numer 1 w Siedlcach. Jestem również nauczycielem akademickim na Collegium Mazovia Innowacyjna Szkoła Wyższa w Siedlcach. Pracuję przede wszystkim indywidualnie z młodzieżą oraz z dorosłymi doświadczającymi m.in. trudności:

– zaburzenia lękowe

– depresja, w tym depresja popodorowa, baby blues

– kryzysy życiowe

– kryzysy w związku

– wypalenie zawodowe

– trudności w relacji rodzic – dziecko

– zaburzenia nastroju

– poczucie bezsensowności

– zaburzenia pamięci (diagnoza)

– autoagresja

– myśli samobójcze

– samookaleczenie

– choroby psychosomatyczne

– doświadczanie przemocy domowe, przemocy w związku

– niskie poczucie własnej wartości



Pracuję przede wszystkim długoterminowo.

02/11/2023

Czy można zidentyfikować swój styl przywiązania wyrażający się w dorosłym związku? Oto wskazówki skłaniające do refleksji:

Styl lękowy: Uwielbiasz bliskość i masz w sobie zdolność do wielkiej intymności. Często jednak boisz się, że bliska osoba nie życzy jej sobie w takim samym stopniu. Relacje pożerają sporą część twojej energii emocjonalnej. Masz skłonność do wrażliwości na niewielkie wahania nastrojów i zachowań bliskiej osoby; mimo że często trafnie te emocje i zachowania odczytujesz, bierzesz je zanadto do siebie. W ramach relacji przeżywasz wiele negatywnych emocji i łatwo się denerwujesz. W rezultacie często zdarza ci się wybuchać i powiedzieć coś, czego później żałujesz. Jeśli druga osoba zapewni ci bezpieczeństwo, jesteś w stanie przestać aż tak silnie zajmować się waszym związkiem i poczuć zadowolenie.

Styl bezpieczny: Z łatwością przychodzi ci okazywanie w związku ciepła i miłości. Lubisz bliskość i nie wiąże się ona u ciebie z przesadną troską. Bez trudu radzisz sobie w romantycznych relacjach i kwestie te nie wyprowadzają cię łatwo z równowagi. Umiesz skutecznie komunikować swoje potrzeby i uczucia partnerowi, z łatwością czytasz jego emocjonalne komunikaty i potrafisz na nie reagować. Potrafisz też zarówno dzielić się z bliską osobą swoimi sukcesami i problemami, jak i okazywać jej wsparcie, gdy tego potrzebuje.

Styl unikający: Twoja niezależność i samowystarczalność są dla ciebie bardzo ważne i często przedkładasz autonomię nad bliskość. Mimo że pragniesz tej ostatniej, jej nadmiar sprawia, że czujesz się niekomfortowo i masz skłonności do trzymania partnera na dystans. Nie poświęcasz wiele czasu na martwienie się o swoje romantyczne relacje, nie przejmujesz się potencjalnym odrzuceniem. Często nie otwierasz się przed bliskimi osobami, które narzekają na twój emocjonalny chłód. W relacji często jesteś bardzo wyczulony na wszelkie sygnały kontroli czy naruszania twojego terytorium przez bliską osobę.
na podstawie P. R. Shaver. Attachment in Adulthood: Structure, Dynamics, and Change. New York: Guilford Press, 2007
za Amir Levine, Rachel Heller, Partnerstwo bliskości.

02/11/2023

Zmiana czasu z letniego na zimowy powoduje wzrost zachorowalności na sezonowe zaburzenia afektywne aż o 📈 11%.

Czym jest depresja sezonowa?
To cyklicznie powtarzający się spadek nastroju, który zazwyczaj następuje w okresie jesienno-zimowym ❄️. Rzadko pojawia się wiosną. Objawy zbliżone są do tych występujących w depresji ogólnej.

Chory odczuwa:
➡️ spadek nastroju,
➡️ utratę zainteresowań,
➡️ znużenie,
➡️ spadek energii lub nadmierne pobudzenie,
➡️ trudności z koncentracją,
➡️ zaburzenia snu.
➡️ bóle łowy,
➡️ utratę apetytu i spadek masy ciała,
➡️ wzrost apetytu i przybieranie na wadze,

Często też pojawiają się myśli samobójcze. Rośnie ryzyko zdarzeń suicydalnych.

Do grup ryzyka należą:
👉 mieszkańcy mniej nasłonecznionych obszarów - także Polski,
👉 kobiety,
👉 osoby we wczesnej dorosłości - choroba najczęściej rozpoczyna się po 20 rż.

Depresja sezonowa to nie “jesienna chandra”. Może utrzymywać się nawet kilka-, kilkanaście tygodni. W najostrzejszej formie utrudnia, wręcz uniemożliwia funkcjonowanie.
Nie ignoruj złego samopoczucia. Szukaj fachowej pomocy. Czasem wystarczy rozmowa i zmiana stylu życia. Czasami jednak niezbędna jest farmakoterapia. Pozwól sobie pomóc.

02/11/2023

💙💙
A jak jesteś autentyczna/y i ktoś Cię nie polubi
To…
Jego strata 😉
Jak idziesz "z dorosłego" - dasz sobie radę 🥳…
Jak Cię bardzo boli… To znak, że dziecko ze środka domaga się Twojej miłości i uwagi…
Dasz mu ją? 🤲

🌟Autorka cytatu: Małgorzata Majewska Małgorzata Majewska. Językobranie

01/08/2023

Agnieszka Jucewicz: Co takiego trudnego jest we wdzięczności, że trzeba umieć ją „wytrzymać”?
Danuta Golec: Ona jest jednak pewnego rodzaju długiem. Nie niektórzy nie są w stanie tego znieść. Jak coś dostaną i zaraz oddadzą, to mają przynajmniej poczucie, że są kwita. W przeciwnym razie ich zależność się pogłębia i bardzo im z tym niewygodnie. Wdzięczność jest uczuciem, które osłabia. I znów- dojrzały emocjonalnie człowiek sobie z tym radzi, z tym, że bilans w relacjach nie zawsze wychodzi na zero, że można być dłużnym.
Sztuka przyjmowania prezentów. Rozmowa z Danutą Golec. W: Czując. Rozmowy o emocjach. Agnieszka Jucewicz, Wydawnictwo Agora, Warszawa, 2019.

01/08/2023

Daniela Sieff: Podkreślasz szkodliwy wpływ długotrwałych ataków niekontrolowanego wstydu - czym jest wstyd i dlaczego jest taki szkodliwy?
Allan Shore: Wstyd jest emocją pojawiającą się podczas gwałtownego przejścia ze stanu pozytywnej ekscytacji do negatywnego stanu deprecjacji, zazwyczaj wtedy, gdy jakaś więź interpersonalna zostaje zerwana z powodu niedostrojenia. Gdy wstyd atakuje, zazwyczaj nieoczekiwanie, czujemy, że uwaga wszystkich skupia się na nas i że wszyscy widzą, jacy jesteśmy nieudani. Chcemy się zapaść pod ziemię i zniknąć wszystkim z oczu. Czujemy, że wolelibyśmy umrzeć. Wstyd zawsze wiąże się z subiektywnym doznaniem wewnętrznej zapaści.
Uczucie wstydu pojawia się w zestawie naszych doznań emocjonalnych pod koniec pierwszego roku życia. Gdy niemowlę ma 10 miesięcy, 90 procent zachowań matki to wyrazy czułości, zabawa i opieka, ale w okresie od 13 do 17 miesięcy to się zmienia - co 9 minut matka sygnalizuje jakiś zakaz. Dzieje się tak, ponieważ matka musi powiadomić dziecko, że jego eksploracja jest niebezpieczna. Również mniej więcej w tym czasie matka zaczyna socjalizować dziecko i musi przekonywać je, by zaniechało zachowań nieakceptowanych społecznie. Wstyd, nazywany pierwotną emocją społeczną, jest środkiem służącym do realizacji tego celu.
Powodem wstydu nie jest odwrócenie się dziecka od matki, ani nawet odwrócenie się matki od dziecka, tylko aktywne blokowanie powrotu dziecka do matki i przywrócenia emocjonalnej więzi z nią. W tym wieku niemowlę bezpiecznie przywiązane do dostrojonej matki uwewnętrzniło już oczekiwanie zgodności jej nastroju ze swoim, więc jeśli wróci do matki pełne radości, a ona z radością go nie przywita, doświadczy deflacji spowodowanej szokiem. W takiej chwili dziecko czuje, jakby matka stała się obca. Emocjonalnie krucha, kształtująca się dopiero jaźń niemowlęcia gwałtownie załamuje się i zapada w sobie. Wstyd odczuwany jest jako upadek - jako ześlizgnięcie się w głąb siebie.
Wstyd wywołuje silny stan emocjonalny, który wykracza poza zakres tolerancji dziecka, więc matka powinna rozpocząć interakcję, która skompensuje to uczucie. Niezwykle ważne jest, jak szybko zacznie to robić. Szybkie przejście przez doznanie wstydu jest konieczną częścią rozwoju, ponieważ dziecko uczy się w ten sposób unikać zachowań, które są społecznie nieakceptowane i fizycznie niebezpieczne. Długotrwałe, nieskompensowane doznania wstydu są jednak fizjologicznie toksyczne dla rozwijającego się mózgu. Mają też negatywny, długotrwały wpływ na osobowość, powodując chroniczne trudności z samooceną.

"Jak uporać się z naszą traumą" Rozdział 6: Nadawać na tych samych falach.
Rozmawiają Daniela Sieff i Allan Schore
fot Colin Maynard

01/08/2023

„Mówimy tylko, a na pewno przede wszystkim, o leczeniu depresji, a nie o tym, jak jej zapobiegać i jak pielęgnować swoje zdrowie psychiczne” – tłumaczy psychiatra prof. Marek Krzystanek.  

01/08/2023

Bo są słowa, które dodają sił, krzepią, pomagają, wspierają i są jak ukojenie na najtrudniejszy dzień.

Takie słowa "dodają skrzydeł", rozwijają pewność siebie, wiarę- że jestem ważny dla tego świata.

Każde dziecko zasługuje na jak najlepszy świat i jak najlepsze słowa.
Każde dziecko jest równie dobre ❤️.

Dodaj skrzydeł 🦋
Otul słowem.

31/07/2023

Daniela Sieff: Czy możemy coś zrobić, jeśli doznaliśmy traumy relacyjnej we wczesnym dzieciństwie?

Allan Schore: Tak! Choć wczesne relacje kształtują rozwijający się mózg, to ludzki mózg pozostaje plastyczny i może uczyć się przez całe życie. Dzięki właściwej terapii możemy wyjść poza dysocjację jako nasz główny mechanizm obronny i zacząć regulować emocje we właściwszy sposób.

DS: Jaki rodzaj psychoterapii może uzdrowić wczesnodziecięcą traumę relacyjną?

AS: Taka terapia musi być wytrwała, ucieleśniona i długotrwała; musi też bazować na relacjach. Za regulację emocji, wzorce przywiązania i dysregulujące mechanizmy obronne odpowiada prawa półkula, więc leczenie takiej traumy wymaga terapii dostosowanej do prawego mózgu. Ponieważ treści przetwarzane przez prawy mózg nie są natychmiast uświadamiane i jeszcze trudniej dotrzeć do tego, co zostało zdysocjowane, jest to proces powolny.
Co więcej, zmiany w prawym mózgu zależą od korygujących doświadczeń emocjonalnych. We wczesnych etapach życia ludzki mózg rozwija się w kontekście regulującej emocje relacji z innym człowiekiem - zazwyczaj jest to matka. Jeśli w dzieciństwie nie mieliśmy takich doświadczeń, relacja pomiędzy terapeutką, a pacjentem musi przyczynić się do wznowienia zablokowanych procesów rozwojowych. Relacja pomiędzy terapeutką a pacjentem jest czymś w rodzaju „sojuszu terapeutycznego" i jeśli nie jest dość silna, nie będzie mogła wytworzyć środowiska wspierającego wzrost, niezbędnego do stymulacji niedostatecznie rozwiniętego prawego mózgu pacjenta.
Nieświadomy model roboczy osoby, która doznała traumy relacyjnej we wczesnym dzieciństwie, prognozuje, że w czasie stresu emocjonalnego inni będą go wzmacniać, a nie pomagać w jego regulacji. Z prognozą tą wiąże się wniosek pacjenta, że gdy jest rozregulowany emocjonalnie, nie jest godny pomocy. Jeśli terapeutka zostanie z nim, gdy pacjent ulegnie dysregulacji, przewidywania tych nieświadomych, destabilizujących modeli roboczych zostaną zakwestionowane. Pacjent zacznie się uczyć, znów z żywego doświadczenia, że nie jest w żaden sposób gorszy przez to, co czuje, i że rzeczywiście zasługuje na pomoc, gdy znajdzie się w stanie dysregulacji emocjonalnej.
Po pewnym czasie, gdy powstaną nowe obwody neuronowe, pacjent może osiągnąć stan, który nazywamy stanem "wypracowanej ufności". Niektóre z tych nowych obwodów łączą prawe ciało migdałowate z prawą częścią kory oczodołowo-czołowej, co umożliwia większą tolerancję regulację silnych emocji. Inne obwody są odpowiedzialne za wytworzenie nowych nieświadomych modeli roboczych, dzięki którym pacjent może w zdrowszy sposób postrzegać innych i siebie. Skutkiem tego procesu jest rosnące poczucie dobrostanu i zmiana charakterologiczna.

Jak uporać się z naszą traumą"
Rozdział 6
"Nadawać na tych samych falach"
Rozmawiają Daniela Sieff i Allan Schore
fot Alfonso Scarpa

31/07/2023

Frustracja, Krzyk, Smutek, Uraza, Wstyd, Złość...
potrafią szybko dać o sobie znać w relacji.
Zamiast spokojnego tonu- jest krzyk.
Zamiast cierpliwości- jest napięcie
Zamiast języka relacji - jest język złości.
Świat dorosłych bywa skomplikowany, trudny, zmienny...I ok.
Taki bywa świat, ale dla dzieci, nasze ciężkie doświadczenia mogą okazać się przygniatające, zbyt silne, zbyt mocne...

Pamiętaj...
Dziś.
Jutro.

Nie rań dziecka
Ranami, które Tobie zadano 🖤
Twórz inny świat.
Nie rań ...

31/07/2023

Chciałyśmy udzielić głosu osobom z doświadczeniem DDA, sprawić, żeby nie czuły się same – mówi Agnieszka Jucewicz, współautorka książki „Dom w butelce”. Wie, jakie to ważne, bo sama pochodzi z alkoholowego domu i przekonała się, jak smakuje związane z tym poczucie odosobnieni...

Adres

Siedlce

Godziny Otwarcia

Poniedziałek 08:00 - 18:00
Środa 13:00 - 18:00
Czwartek 13:00 - 18:00

Telefon

+48503603014

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Anna Laszuk-Laskowska umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Praktyka

Wyślij wiadomość do Anna Laszuk-Laskowska:

Udostępnij

Kategoria

Our Story

Psycholog, psychoterapeuta, coach.

Od 2017 roku prowadzę prywatną praktykę psychologiczną. Pracuję m.in. z osobami borykającymi się z depresją, zaburzeniami lękowymi, bezsennością, trudnościami natury psychosomatycznej, trudnościami wychowawczymi, niskim poczuciem własnej wartości, zaburzeniami odżywania, trudnościami w radzeniu sobie w sytuacjach stresowych, autoagresją, samookaleczeniami, myślami samobójczymi, zaburzeniami emocjonalnymi, kryzysami w związku, zaburzeniami nastroju, trudnościami w życiu zawodowym, zaburzeniami natury seksualnej, zaburzeniami adaptacyjnymi. Pracuję również z osobami doświadczającymi przemocy.

Doświadczenie zawodowe:


  • Oddział Neuropsychiatrii Dzieci i Młodzieży w Józefowie - staż kliniczny, psychoterapeuta