Dobre Miejsce - Studio Wnętrza

13/02/2025

30/11/2024

Dorosłe dziewczynki z zapałkami – głodne atencji czy uzdrowienia?Dlaczego kobiety otwierają drzwi mężczyznom, którzy z definicji są niedostępni? Co takiego znajdują w takich relacjach i co zostaje w zamian odebrane?

Wiele kobiet nosi w sobie historie o miłości, która miała wszystko zmienić, a zamiast tego przyniosła ból i rozczarowanie. Tzw. dorosłe dziewczynki z zapałkami – kobiety, które mimo pozornego spełnienia i dobrego życia wchodzą w relacje z mężczyznami „niemożliwymi” – pokazują, że nie zawsze chodzi o samą relację. Często chodzi o brak i pragnienia, które próbują zaspokoić poprzez te związki.

📍 Czym jest zapałka?

Zapałka symbolizuje chwilowe ukojenie, pragnienie ciepła i bliskości, które często wywodzi się z niedostatków emocjonalnych z przeszłości. Zapalenie jej daje natychmiastowe poczucie ulgi, ale zawsze kończy się chłodem i rozczarowaniem.

📍 Dlaczego kobiety to robią?

Każda z tych historii ukazuje, że w psychice człowieka mogą istnieć „głodne kawałki” – fragmenty, które nie zostały nasycone w przeszłości. Gdy pojawia się mężczyzna niedostępny, lecz obiecujący, zaczyna się emocjonalny taniec. Od pierwszej iskry, która budzi ukryte pragnienia, aż po moment, gdy rzeczywistość konfrontuje z prawdą, że ta relacja nie może się spełnić.

Bohaterki tych historii często znajdują się w pułapce swoich potrzeb, które maskują rzeczywisty brak w ich życiu.

📍 Jakie są etapy tego procesu?

1. Faza ognia – ekscytacja, euforia, poczucie wyjątkowości. Ogień zapałki pali się wysoko, a kobieta czuje się zauważona i doceniona. W tym momencie wszystko poza relacją przestaje mieć znaczenie.

2. Faza rozpędu – spotkanie mija, zapałka gaśnie, ale wspomnienie ciepła jeszcze trwa. Myśli wciąż krążą wokół mężczyzny, a potrzeba ponownego kontaktu staje się coraz silniejsza.

3. Faza fałszywego zadowolenia – kobieta wraca do codzienności, przekonując siebie, że nic się nie stało. Jednak gdzieś w środku zaczyna dostrzegać, że coś jest nie tak.

4. Faza wklęsła – to moment, w którym obietnice okazują się złudzeniami, a chłód relacji staje się nieznośny. To najtrudniejszy etap, pełen bólu i konfrontacji z prawdą o iluzoryczności tego związku.

Czy zawsze kończy się to źle?
Nie zawsze. To właśnie w tej pustce wiele kobiet odnajduje szansę na uzdrowienie i nowe życie.

📍 Jakie lekcje można z tego wynieść?

1. Pogodzenie się z wyrwą – nie wszystko, czego się pragnie, jest dostępne ani dobre dla człowieka. To trudna, ale wyzwalająca prawda.

2. Obserwacja swoich reakcji – świadomość emocji, hormonów i schematów pozwala odzyskać kontrolę nad własnym życiem.

3. Czas jako sojusznik – czas pomaga w zapomnieniu i odzyskaniu równowagi, zwłaszcza jeśli zerwie się kontakt z mężczyzną, który wywołał te emocje.

4. Dotknięcie siebie – cierpienie daje możliwość poznania siebie głębiej i bardziej prawdziwie niż w spokojniejszych momentach życia.

📣 Doświadczenie rany może być początkiem uzdrowienia.

Historie kobiet, które przeszły tę drogę, pokazują, że każda z nich nosi w sobie siłę, by przezwyciężyć ból, opatrzyć ranę i odnaleźć miłość do siebie. Nawet najtrudniejsze doświadczenia mogą stać się początkiem nowego rozdziału.

01/04/2024

W rodzinach, w których niemożliwa jest intersubiektywna wymiana, niedostępna jest empatia. Emocje stają się problemem, zamiast być formą niewerbalnej komunikacji i okazją do dalszego kontaktu. Klienci z takich rodzin często mówią: „W domu nikt nie rozmawiał o uczuciach!” Jeśli dziecko wie, że rodzic nie spróbuje wczuć się w jego smutek lub strach, będzie ukrywało swoje emocje. Lekceważąca lub poniżając reakcja na delikatne uczucia jest gorsza niż konieczność ich zduszenia lub poradzenia sobie z nimi w samotności.
Mówiąc o braku uczuć w rodzinie, klienci często dodają: z wyjątkiem gniewu; gniewu było mnóstwo. Dowiadujemy się jednak, że nie służył on dzieleniu się sobą. Nie domagał się zrozumienia lub konstruktywnych zmian. Gniew w takich domach to przeważnie furia – ktoś, czując bezradność, próbuje przejąć lub narzucić kontrolę. Wybuch wściekłości lub lodowaty chłód daje większe poczucie siły niż rozpadanie się na kawałki. Rozpad nieustannie zagraża wszystkim członkom takiej rodziny. Gdy brakuje autentycznej intersubiektywnej i prawopółkulowej komunikacji, panuje afektywna deregulacja i Ja poszczególnych osób ulegają dezintegracji. Mówiąc prościej członkowie rodziny czują wstyd, ilekroć nie dostają tego, czego potrzebują, by poczuć się ludźmi, i są wobec tej odmowy bezradni. W tych momentach rozpadu wściekłość wydaje się lepsza od wstydu. W wielu systemach rodzinnych chroniczny gniew skrywa właśnie to uczucie.

Patricia A. DeYoung, Terapia chronicznego wstydu, perspektywa relacyjna i neurobiologiczna

Kadr z filmu Sierpień w hrabstwie Osage

25/03/2024

By wrócić do miłości, by dostać miłość, której zawsze pragnęliśmy, ale nigdyśmy nie dostali, by dostać miłość, której pragniemy, ale nie jesteśmy gotowi dawać - szukamy relacji romantycznych. Wierzymy, że to właśnie one, bardziej niż jakiekolwiek inne, zbawią nas i ocalą. Prawdziwa miłość rzeczywiście ma zbawczą moc, ale tylko wtedy, gdy jesteśmy gotowi na zbawienie. Ratuje nas jedynie wówczas, gdy pragniemy zostać uratowani. Wielu poszukiwaczom miłości w dzieciństwie wpojono przekonanie, że są bezwartościowi i nikt nie zdoła pokochać ich takimi, jacy są. Dlatego tworzą sobie fałszywą tożsamość. Jako dorośli poznają ludzi, którzy zakochają się w tych fałszywych wersjach. Ale taka miłość nie może trwać. W którymś momencie pokażą prawdziwą twarz i spotkają się z rozczarowaniem. Odrzuceni przez wybrankę lub wybranka utwierdzą się w wyniesionym z dzieciństwa przekonaniu, że nikt nie zdoła pokochać ich takimi, jacy są.

bell hooks - Wszystko o miłości, tłum. Karolina Iwaszkiewicz
fot Milada Vigerova

07/12/2023

Niektórzy przychodzą do psychoterapeuty z nadzieją, że pomoże im w spektakularnej zmianie stawania się kimś innym.
Tymczasem psychoterapia jest procesem stawania się sobą.

Grafika: Marcos Alvarado Art