Dobre Miejsce - Studio Wnętrza

16/06/2025

24/02/2025

Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją.

O depresji warto mówić zawsze, ale w tym dniu poświęcamy jej szczególną uwagę.

Ja, chciałabym Wam opowiedzieć o depresji, która przychodzi po cichu. Często niezauważona...bo:
dziecko i depresja- to słowa, które do siebie nie pasują.

Wiemy, że chorują na nią dorośli, coraz więcej mówimy o depresji nastoletniej, ale depresja wśród dzieci?
Dzieciństwo to przecież czas radości, spokoju i beztroski. Niestety, nie zawsze tak jest.

Diagnoza depresji dziecięcej jest trudna (im młodsze dziecko- tym trudniej) i wymaga ogromnej uważności od rodzica, nauczyciela, a następnie specjalisty.

Depresję u dzieci rozpoznajemy opierając się o te same kryteria diagnostyczne, co u osób dorosłych.
W klasyfikacjach zaburzeń psychicznych nie znajdziemy osobnej jednostki dla depresji dziecięcej.

Są jednak objawy charakterystyczne dla tej choroby oraz charakterystyczny dla dzieci jej obraz (czyli jej przejawy), który w wielu obszarach jest inny, niż u osób dorosłych, co uwzględnia dzisiejsza grafika edukacyjna.

Ponad to, pamiętajmy, że, podobnie jak u osób dorosłych i nastolatków, nie ma dwóch takich samych depresji- u dwójki dzieci tej samej płci i w tym samym wieku może mieć ona różny przebieg, nasilenie i ilość objawów.

Warto mówić i wiedzieć, jak najwięcej o depresji dziecięcej.
Zachęcam Was do zgłębienia tematu.
Ja szerzej opisuję ją w artykule na blogu.
https://dzieciecapsychologia.pl/depresja-u-dzieci/

Znajdziecie tam także plakat z poniższą grafiką do druku.
♡
Mam nadzieję, że dołoży on cegiełkę do tego, by wiedza niosła się w świat.

24/02/2025

13/02/2025

11/10/2024

01/04/2024

W rodzinach, w których niemożliwa jest intersubiektywna wymiana, niedostępna jest empatia. Emocje stają się problemem, zamiast być formą niewerbalnej komunikacji i okazją do dalszego kontaktu. Klienci z takich rodzin często mówią: „W domu nikt nie rozmawiał o uczuciach!” Jeśli dziecko wie, że rodzic nie spróbuje wczuć się w jego smutek lub strach, będzie ukrywało swoje emocje. Lekceważąca lub poniżając reakcja na delikatne uczucia jest gorsza niż konieczność ich zduszenia lub poradzenia sobie z nimi w samotności.
Mówiąc o braku uczuć w rodzinie, klienci często dodają: z wyjątkiem gniewu; gniewu było mnóstwo. Dowiadujemy się jednak, że nie służył on dzieleniu się sobą. Nie domagał się zrozumienia lub konstruktywnych zmian. Gniew w takich domach to przeważnie furia – ktoś, czując bezradność, próbuje przejąć lub narzucić kontrolę. Wybuch wściekłości lub lodowaty chłód daje większe poczucie siły niż rozpadanie się na kawałki. Rozpad nieustannie zagraża wszystkim członkom takiej rodziny. Gdy brakuje autentycznej intersubiektywnej i prawopółkulowej komunikacji, panuje afektywna deregulacja i Ja poszczególnych osób ulegają dezintegracji. Mówiąc prościej członkowie rodziny czują wstyd, ilekroć nie dostają tego, czego potrzebują, by poczuć się ludźmi, i są wobec tej odmowy bezradni. W tych momentach rozpadu wściekłość wydaje się lepsza od wstydu. W wielu systemach rodzinnych chroniczny gniew skrywa właśnie to uczucie.

Patricia A. DeYoung, Terapia chronicznego wstydu, perspektywa relacyjna i neurobiologiczna

Kadr z filmu Sierpień w hrabstwie Osage

25/03/2024

By wrócić do miłości, by dostać miłość, której zawsze pragnęliśmy, ale nigdyśmy nie dostali, by dostać miłość, której pragniemy, ale nie jesteśmy gotowi dawać - szukamy relacji romantycznych. Wierzymy, że to właśnie one, bardziej niż jakiekolwiek inne, zbawią nas i ocalą. Prawdziwa miłość rzeczywiście ma zbawczą moc, ale tylko wtedy, gdy jesteśmy gotowi na zbawienie. Ratuje nas jedynie wówczas, gdy pragniemy zostać uratowani. Wielu poszukiwaczom miłości w dzieciństwie wpojono przekonanie, że są bezwartościowi i nikt nie zdoła pokochać ich takimi, jacy są. Dlatego tworzą sobie fałszywą tożsamość. Jako dorośli poznają ludzi, którzy zakochają się w tych fałszywych wersjach. Ale taka miłość nie może trwać. W którymś momencie pokażą prawdziwą twarz i spotkają się z rozczarowaniem. Odrzuceni przez wybrankę lub wybranka utwierdzą się w wyniesionym z dzieciństwa przekonaniu, że nikt nie zdoła pokochać ich takimi, jacy są.

bell hooks - Wszystko o miłości, tłum. Karolina Iwaszkiewicz
fot Milada Vigerova

07/12/2023

Niektórzy przychodzą do psychoterapeuty z nadzieją, że pomoże im w spektakularnej zmianie stawania się kimś innym.
Tymczasem psychoterapia jest procesem stawania się sobą.

Grafika: Marcos Alvarado Art