Jaśniej Gabinet Psychoterapii i Diagnozy Psychologicznej

11/09/2025

👌

„Psychoterapia jest wspólną podróżą. Terapeuta nie prowadzi pacjenta za rękę, nie idzie przed nim, wskazując kierunek. Podróżuje obok niego – czasem podążając, czasem towarzysząc, a niekiedy jedynie odzwierciedlając to, co pacjent sam odkrywa. Jej celem nie jest tylko usunięcie objawów, lecz pogłębienie zdolności do życia, rozumienia siebie i budowania relacji.”
Irvin D. Yalom The Gift of Therapy, 2003, s. 13)

Grafika: Pinterest

ARM

24/08/2025

👌

Zasada psychologiczna mówi, że gdy wewnętrzna sytuacja pozostaje nieuświadomiona, wydarza się na zewnątrz pod postacią przeznaczenia. Oznacza to, że gdy osoba pozostaje niepodzielona i nie uświadamia sobie swego wewnętrznego przeciwieństwa, to świat musi siłą rzeczy odegrać konflikt i być rozdarty na będące w opozycji części.
Carl Gustav Jung

12/08/2025

Mądre …

Kiedyś nie rozpoznawałam kiedy ktoś mnie poniżał.
Wchodziłam w niepotrzebne dyskusje, kłótnie, konflikty, próbując wyjaśnić swoje stanowisko, przekonać kogoś, wytłumaczyć coś, dojść do porozumienia, znaleźć wspólny język ale lądowałam w bardzo ciemnym miejscu, splątana, nierzadko zmanipulowana, pełna poczucia winy często złości i smutku, bezradna, wydrenowana z energii, z niesmakiem względem mojej własnej reakcji.

Uczona byłam wytrzymywania, bycia miłą, wybaczania na każdym kroku wszystkiego wszystkim, byłam przekonana, że w znoszeniu złego zachowania jest jakaś świętość, zawoalowane dobro i tak pozwałam sobą pomiatać myśląc, że to jest dobre…
Nieustannie usprawiedliwiałam złe czyny i słowa kierowane w moją stronę, szukając winy w sobie, jednocześnie opowiadając sobie i innym bajki o czyjejś niedojrzałości emocjonalnej, trudnej przeszłości, niesprzyjających okolicznościach, wierząc że z każdym można się w końcu dogadać jak się ma dobre intencje i się wytrzyma odpowiednio długo…

I tak znosiłam znieważanie, okłamywanie, przezwiska, zarzuty…aż w końcu przychodził słabszy moment, nie wytrzymywałam i wybuchałam, krzyczałam, tłumacząc, wyrzucając, nadrabiając wszystkie te razy kiedy tak "bohatersko" znosiłam chamstwo, znieważania , przezwiska, brak szacunku, gaslighting I inne formy manipulacji itd.

Dzięki praktykowaniu samodyscypliny miłości przyszedł jednak moment STOP

Moment uświadomienia sobie, że w tym podejściu “niby pokory” nie ma krzty mądrości ani dobra.
Moje ciało powiedziało “NIE” słabością, depresją i brakiem motywacji do życia itd.
Dzięki praktykowaniu 7 zasad samodyscypliny miłości, słuchając głosów ekspertów zdołałam zobaczyć prawdę o sobie w różnych relacjach i zaczęłam robić ze sobą gruntowny porządek w totalnej odpowiedzialności i radykalnej akceptacji… zawsze z pozycji lidera nie ofiary, nareszcie bez usilnych starań zmiany drugiego człowieka.

Dzięki ludziom takim jak: prof Jordan Peterson, Evy Poumpouras, Rebecca Zung, dr Ramani, prof Sam Vaknin, Jefferson Fisher i innym krok po kroku zaczęłam budować szacunek do siebie, mądrze stawiać granicę, komunikować siebie światu w sposób spokojny bez usilnego tłumaczenia, zaciekłej defensywy czy udowadniania swojego zdania. Wiele się zmieniło, nie jeden domek z kart upadł.
Nauka trwa nadal, trudno jest zmienić swój system reagowania ale jest to możliwe a każdy najmniejszy progres cieszy i wnosi pokój. A poza wszystkim ta wiedza jest... fascynująca 😍💥

Powstaję z popiołów, rodząc się do nowego rozdziału mojego życia.
Dziś wybieram swoje walki świadomie i pozwalam innym być tym kim są.
Dziś już nikogo nie chcę zmieniać.
Dziś już nie potrzebuję potwierdzenia swoich decyzji u nikogo.
Dziś dalej trwam w samodyscyplinie miłości, która z czasem budzi we mnie jeszcze więcej ciekawości i wdzięczności względem darowi życia, który otrzymałam.
Dziękuję za kolejną serię lekcji.

Przez cały sierpień moje poranne motywacje dotyczą budzenia tej wewnętrznej mocy godności i szacunku do siebie, siły która nie krzyczy, nie tłumaczy i nie udowadnia…

Słuchaj motywacji najlepiej podczas spacerów albo innej formy ruchu od poniedziałku do piątku od 6:00 rano.
Możesz odsłuchać poźniej w zakładce poranne motywacje.

Idziemy dalej...

08/08/2025

Pomiędzy bodźcem i reakcją jest przestrzeń – w tej przestrzeni leży wolność i moc wyboru naszej odpowiedzi. Dlatego nawet wobec lęku, utraty czy zagrożenia, mamy zdolność do zachowania człowieczeństwa i odpowiedzialności.

Viktor E. Frankl, Człowiek w poszukiwaniu sensu, tłum. Joanna Gierowska‑Kałłaur,

31/07/2025

👌

17/07/2025

Miała wyjątkowy dar do ujmowania naszej ludzkiej rzeczywistości tak ze stawała się ona niesamowita i lekka…
Bardzo smutno dziś

🖤 Do widzeńja

30/05/2025

Mamom…

"Bycie mamą to wyzwanie, misja, udręka, koszmar, ale i źródło przeogromnej satysfakcji. To lęk, paraliżujący strach, ale i radość, której nie da się z niczym porównać."

Zdrowia, siły, cierpliwości i uśmiechu życzymy dla wszystkich mam!

05/05/2025

❤️❤️❤️

A jak już tu jestem to jeszcze podeślę czułą przypominajkę❤️

"Moje dziecko nie jest jedynym sensem mojego życia, tak samo jak nie jest sensem jego życia, bycie moim dzieckiem.

Moje dziecko nie przyszło na świat, żeby spełniać moje oczekiwania, wypełniać moje braki, koić moje tęsknoty, rekompensować moje trudy.

Moje dziecko nie jest strategią na zaspokajanie moich potrzeb.

Moje dziecko nie jest moim przedłużeniem, kopią, projektem do zrealizowania ani inwestycją, która ma się zwrócić z procentem.

Moje dziecko nie świadczy o mnie, nie jest moim trofeum ani porażką.

Moje dziecko nie ma obowiązku być nadzieją na moją spokojną starość.

Moje dziecko nie musi iść po moich śladach, nie musi uczyć się na moich błędach.

Moje dziecko nie jest mi nic winne, bo niczego dla niego nie poświęcam.
Daję z serca, nie z przymusu.
Towarzyszę, wspieram, jestem obok, czasem pokazuję kierunek i nadaję tempo.
Karmię, uczę i jestem uczona.

Czekam, aż córka będzie gotowa wyjść samodzielnie w świat i ufam, że będzie czasem z tego świata do mnie wracać.
Nie dlatego, że musi, powinna, bo tak wypada, bo święta, bo co ludzie powiedzą, tylko dlatego, że tego potrzebuje jej serce."

Zajrzyjcie dziś w swoje serca i sprawdźcie czego potrzebują.

Zapytajcie też dzieci, czego potrzebują ich serca.

Niech Wasze i ich odpowiedzi się w Was rozkokoszą, niech dadzą inspirację i wyznaczą kierunek na kolejne dni.

Z czułością❤"

25/03/2025

Mała wiewiórka cierpiała z powodu otyłości. Jadła ile chciała i kiedy chciała. Jak nie chciała to też jadła. Nie była głodna, lecz spragniona uwagi i miłości od rodziców. W szkole rówieśnicy wołali na nią gruba. Wiewiórka nienawidziła i wstydziła się swojego ciała. Kiedy ktoś jej dokuczał chciała umrzeć, zniknąć. Uciekała wtedy w telefon. Godzinami oglądała zdjęcia i rolki zgrabnych, uśmiechniętych wiewiórek. Podziwiała je i zazdrościła im. Przekonana o tym, że szczęście zależy od wyglądu przestała się objadać. Z czasem zaczęła głodzić. Chciała być szczupła natychmiast. To miało zagwarantować jej miłość, szacunek, sukces. Ale nikt nie zauważył, nie spojrzał na nią podziwem. Mała wiewiórka straciła wiele kilogramów, a z czasem nadzieję. Zmieniła to co mogła na zewnątrz, ale to co tak bardzo bolało wewnątrz i nie zależało od niej pozostało.

15/03/2025

A może takie?

21/02/2025

😊

Dziś Międzynarodowy Dzień Psychologa! Czego sobie życzymy?
- uregulowania statusu naszego zawodu
- zadbania o jakość kształcenia w tym zawodzie
- nieustającej ciekawości i fascynacji drugim człowiekiem
- satysfakcji w pracy i życiu prywatnym
- I DYSTANSU DO SIEBIE :-)

23/12/2024

❤️

Nie przegap tego

Własne dzieciństwo minęło Ci bezrefleksyjnie samo albo źle, jeśli rodzice nie ogarnęli dobrze swoich obowiązków. To jest pierwsze dzieciństwo.

Ale los może dać Ci w prezencie drugą szansę - kolejne dzieciństwo, tym razem swego syna lub córki. Teraz nie jesteś już bezrefleksyjny. Bezsilny i naiwny. Zależny i bezbronny. To jest drugie dzieciństwo. Nie jest już Twoje, ale mu towarzyszysz, wychowując swoje dzieci.

Wnosi do życia szczególne zjawiska: poczujesz może po raz pierwszy bezwarunkową miłość, zrozumiesz, co to znaczy móc z łatwością oddać za kogoś życie, zyskasz bezprecedensową determinację do zmiany, przewartościowujesz z łatwością wszystko, a jeden uśmiech dziecka zahamuje tsunami stresu.

Adriana, moja pierwsza córka, w tym roku skończyła 14 lat. Jej dzieciństwo mi ucieka, a ja je gonię każdego dnia coraz szybciej. Już przepadło „kochany tatusiu”, już straciłem malutką księżniczkę, już nie mam okazji czytania bajek do spania. To bezpowrotnie odeszło.

Ale jeszcze jestem w grze. Ona teraz chce podróżować, więc wyskoczyliśmy na weekend do Marakeszu. Chodzimy po bazarach wypełnionych kotami, jemy w pięknych restauracjach, rozmawiamy o wszystkim. Robimy to, bo to się nam podoba.

Na łożu śmierci nigdy nie będziesz żałować, że nie zarobiłeś więcej, czy że czegoś sobie nie kupiłeś. Ale bardzo będziesz żałować, że nie spędzałeś czasu z osobami dla Ciebie ważnymi. Dlatego, póki możesz, to spędzaj go z nimi więcej, niż planowałeś. Czas jest nie do odzyskania, a pieniądze zawsze.

Nie przegap drugiego dzieciństwa, a wynagrodzi Ci to utratę własnego. Da Ci lustro widzenia swych braków. Pokaże, gdzie skopiowałeś niechciane zachowania rodziców. Wciągnie w bezwarunkową radość, miłość i obecność. Nauczy transcendencji bez poświęceń i bezwysiłkowej mocy. Przypomni, czego sam nie miałeś i pozwoli to uzupełnić.

Absurd tego zjawiska polega na tym, że przez ponad 40 lat myślałem, że to, co teraz czuję osiągnę dopiero wtedy, gdy stanę się jakiś. Ale to paradoks zmiany - gdy chcemy się zmienić w kogoś, to musimy zmierzyć się z tą częścią siebie, która uważa się za wybrakowaną i wtedy rozumiemy, że od początku wszystko było z nami ok. W drodze szukania bycia kimś poznajemy siebie prawdziwych. Wówczas mamy, to co chcemy.

Ja chcę więzi z moimi dziećmi.

Nie chciałem przegapić towarzyszenia jej w rozmawianiu z dziesiątkami dzikich kotów… bo nie chciałem przegapić bycia obecnym na wyjeździe córki z tatą… bo nie chciałem przegapić jej dzieciństwa… bo nie chciałem przegapić kolejny raz swojego.

To jest cud, że się zgodziła na zdjęcie, więc publikuję ten rzadki rarytas. Ale i tak największy cud to Ona.

Ściskam
Mat