17/08/2022
Osoba rodząca się z genetycznymi skłonnościami do problemów psychicznych, jeśli będzie wzrastała w środowisku funkcjonującym prawidłowo, może nigdy w przebiegu życia nie doświadczyć epizodu choroby.
W przypadku dzieci ważne mogą się okazać manifestowane objawy subkliniczne, takie jak wahania nastroju, zaburzenia lękowe, impulsywność (może świadczyć o nieprawidłowości w kontrolowaniu emocji).
Rozwój i przebieg zaburzeń psychicznych to proces, na który mają wpływ czynniki o różnorodnym charakterze. Wczesne zidentyfikowanie i wychwycenie predykatorów zaburzeń psychicznych daje szansę na wczesną interwencję.
Zaburzenia psychiczne „widać” w badaniach neuroobrazowych.
Większość chorób psychicznych manifestujących się pełnoobjawowo u osób dorosłych ma swoje źródła już w okresie dzieciństwa i wieku nastoletnim, stąd tak ważna jest współpraca pomiędzy psychiatrą dziecięcym i tym sprawującym opiekę nad osobami dorosłymi.
- Średni wiek początku zaburzeń psychicznych, według różnych dużych metaanaliz, jest naprawdę niski. Odsetek osób z początkiem zaburzeń przed 14. rokiem życia wynosi 14 proc., przed 18. rokiem życia 48 proc., przed 25. rokiem życia 52 proc. Dla psychiatrów osób dorosłych jest więc kluczowe, by możliwie jak najwcześniej takie zaburzenia wykryć i wdrożyć interwencję terapeutyczną
dr hab. n. med. Jolanta Kucharska-Mazur, specjalista psychiatrii, kierownik Oddziału Całodobowego CD Kliniki Psychiatrii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego.
Artykuł w komentarzu
Fot: Maria Lysenko/ Unsplash
