17/06/2020
Fragment eseju Fritza Perlsa, twórcy psychoterapii Gestalt. Artykuł zatytułowany "Terapia Gestalt i ludzki potencjał" ukazał się w wydanym w 1975 r. zbiorze tekstów pt. "Gestalt Is". Aktualność stwierdzeń dotyczących terapii pozostaje niezmienna do dzisiaj.
"Terapia Gestalt jest jedną z buntowniczych sił w psychologii, która stara się powstrzymać lawinę samobójczych i autodestrukcyjnych sił wśród niektórych członków naszego społeczeństwa.
Naszym celem jako terapeutów jest zwiększenie ludzkiego potencjału poprzez proces integracji. Robimy to, wspierając prawdziwe zainteresowania, pragnienia i potrzeby jednostki (...).
W terapii kierujemy uwagę pacjenta na to, w jaki sposób unika każdej nieprzyjemności.
Na początku pacjent zrobi wszystko, by odwrócić uwagę od swoich rzeczywistych doświadczeń. Zanurzy się we wspomnienia i oczekiwania (przeszłość i przyszłość); w idee; intelektualizacje, będzie zastanawiał się, co jest dobre, a co złe. Wreszcie natknie się w swojej osobowości na obszary, które można nazwać dziurami, będzie świadomy odczuć nicości, pustki, otchłani i impasu.
Na końcu pacjent zda sobie sprawę z halucynacyjnego charakteru swojego cierpienia. Odkryje, że nie musi się torturować. Nabywa większej tolerancji dla frustracji oraz bólu i zaczyna dojrzewać.
Wraz z dojrzałością jest coraz bardziej zdolny do spontanicznego mobilizowania własnych zasobów w celu radzenia sobie ze środowiskiem. Uczy się stawać na własnych nogach, staje się zdolny do radzenia sobie z własnymi problemami, jak również z wymaganiami życia (...).
Podstawową filozofią terapii Gestalt jest natura - różnicowanie i integracja. Samo różnicowanie prowadzi do biegunowości. Spolaryzowane dualności z łatwością będą ze sobą walczyć i paraliżować. Integrując przeciwne cechy, ponownie sprawiamy, że osoba stanowi całość. Na przykład słabość i skłonność do tyranizowania innych mogą połączyć się jako spokojna stanowczość.
Osoba taka będzie mogła zobaczyć całą sytuację (gestalt) bez utraty szczegółów. Dzięki lepszej orientacji jest w stanie lepiej poradzić sobie z realnością, mobilizując własne zasoby. Nie reaguje już na ustalone odpowiedzi i z góry przyjęte pomysły. Nie żyje już motywowana obawami przed zbliżającymi się katastrofami. Może oceniać rzeczywistość, eksperymentując z możliwościami. Porzuci szaleństwo kontroli i pozwoli, aby to sytuacja dyktowała czyny.
Umiejętność rezygnacji, porzucenia przestarzałych reakcji, wyczerpanych związków i zadań przekraczających potencjał jest istotną częścią mądrości życia".
Tłum. Przemek Hirniak