Psychoterapia Gestalt Monika Rejmak

06/06/2025

[EDIT. Brak wolnych miejsc - zapraszamy na kolejny termin w lipcu]

Z początkiem słonecznego czerwca mamy dla Was coś nowego!🆕

Katarzyna Zwolska-Płusa, członkini Rady naszej Fundacji, zaprasza na wyjątkowe szkolenie stworzone z myślą o psychoterapeutach, psychologach i studentach psychologii:

Psychoterapia dziewcząt i kobiet w spektrum autyzmu - szkolenie wstępne

Na szkoleniu dowiesz się:
🌸co charakteryzuje dziewczęce i kobiece spektrum autyzmu
🌸jak diagnozować spektrum autyzmu u dziewcząt i kobiet
🌸jak różnicować spektrum autyzmu z innymi rozpoznaniami (np. borderline, cPTSD, ADHD)
🌸jakie trudności mogą współwystepować ze spektrum autyzmu
🌸na co zwrócić uwagę w przypadku błędnych diagnoz
🌸jakie podejścia terapeutyczne są najbardziej obiecujące
🌸jak możesz wesprzeć swoją klientkę działając w zgodzie z jej neurotypem

Prowadząca: Katarzyna Zwolska-Płusa - psychoterapeutka, pisarka. Pracuje w Ośrodku Terapii Rodzin i Par w Gliwicach, własnym gabinecie Fraza - Centrum Edukacji i Rozwoju oraz na Uniwesytecie Jana Długosza w Częstochowie, gdzie rozmawia z młodymi adeptami psychoprofilaktyki i pedagogiki o relacji terapeutycznej i tutoringu.

Szkolenie odbędzie się 14 czerwca 2025 r. w godz. 18-21 na platformie Zoom.
Cena to 99 zł, zapisy prowadzimy wyłącznie poprzez link: https://dziewczynywspektrum.nakiedy.pl/

Rozpocznij lato z nową perspektywą – dołącz do szkolenia i rozwijaj kompetencje w pracy z dziewczętami i kobietami w spektrum autyzmu. 💙

04/06/2025

Recenzja + konkurs
Zanim sięgnąłam po książkę Annie Kotowicz, nie spodziewałam się, że odnajdę w niej tyle punktów wspólnych z własnym doświadczeniem. Choć moje życie nie wygląda tak samo jak życie autorki, to jej sposób opowiadania o byciu w świecie jako osoba autystyczna – późno zdiagnozowana, refleksyjna, dojrzewająca do samoakceptacji – wywołał we mnie głęboki rezonans.

Kotowicz nie przedstawia autyzmu jako jednej, zdefiniowanej tożsamości. Wręcz przeciwnie – pokazuje, jak bardzo indywidualna i zróżnicowana jest ta ścieżka. Jej opowieść jest mocno osadzona w codzienności: w zmaganiach z nadmiarem bodźców, w trudnych interakcjach społecznych, w autostymulacjach (stimowaniu), które bywają ratunkiem, ale też źródłem niezrozumienia. Mówi też o wyczerpaniu, które przychodzi po "udanym" dniu – tym, w którym nikt się nie domyślił, że coś jest inaczej. To wszystko jest przedstawione tak, że nie trzeba być specjalistą ani nawet osobą w spektrum, by poczuć wagę opisywanych przeżyć.

Jedną z rzeczy, które mnie ujęły, jest autentyczność i brak patosu. Autorka nie próbuje „sprzedać” autyzmu w korzystnym świetle, nie romantyzuje go, ale też nie przedstawia jako cierpienia. To bardzo ważne – zwłaszcza w dzisiejszych czasach, gdy narracje o spektrum potrafią być spolaryzowane: od heroicznych supermocy po dramatyczne historie o "zaburzeniu". Kotowicz porusza się między tymi skrajnościami z ogromną uważnością i czułością wobec siebie i innych osób neuroróżnorodnych.

Z mojej perspektywy książka może być szczególnie cenna dla tych, którzy wciąż nie wiedzą, „czy to o mnie”. Dla tych, którzy zmagają się z poczuciem „bycia z innej planety”, ale bez diagnozy czy z późną diagnozą, dla tych, którzy w dzieciństwie „byli po prostu wrażliwi” albo „dziwni”. Ale też dla rodziców, terapeutów, nauczycieli – bo pokazuje coś, czego nie widać na zewnątrz.

Reszta w komentarzach👇

02/06/2025

Wszystkie odcienie światła! U nas w naszym comiesięcznym cyklu „PsychoZa Ekranem” już w czwartek o 19.30 w kinie Muranów.
Justyna Dworczyk wraz z Anną Kaplińską zapraszają na seans oraz dyskusję zaraz po projekcji. Tym razem będzie szansa posłuchać, porozmawiać z naszą wyjątkową gościnią - Magdalena Kaczorowska-Korzniakow przyjęła zaproszenie do udziału w dyskusji.
Jak zawsze mamy 7 pojedynczych wejściówek na to wydarzenie .
Wystarczy zgłosić chęć udziału w komentarzu.

30/05/2025

29/05/2025

"Praca Sabine Vermeire budzi nadzieję: nie upraszcza, lecz pozwala dostrzec pełną złożoność traumatycznych historii.”
— prof. dr hab. Barbara Józefik, UJ CM

Dziś swoją premierę ma polskie wydanie książki Systemowa i narracyjna terapia traumy u dzieci autorstwa Sabine Vermeire.

Publikacja oferuje syntetyczne, a zarazem głęboko praktyczne ujęcie pracy z dziećmi, które doświadczyły przemocy, zaniedbania lub długotrwałego stresu. Autorka – belgijska psychoterapeutka łącząca perspektywę systemową, narracyjną i dialogiczną – pokazuje, jak krok po kroku wspierać młodych pacjentów w odzyskiwaniu sprawczości, odbudowywaniu więzi oraz integrowaniu bolesnych doświadczeń w spójną opowieść o sobie.

Książka jest adresowana do psychoterapeutów, psychologów, pedagogów, nauczycieli oraz rodziców, którzy poszukują rzetelnych, a jednocześnie elastycznych metod towarzyszenia dziecku w procesie zdrowienia.

Więcej informacji i możliwość zamówienia:
https://bit.ly/4dwiBhw

27/05/2025

Donald Winnicott i Wilfred Bion w latach pięćdziesiątych sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku zapoczątkowali rewolucyjną zmianę w obszarze teorii praktyki psychoanalizy. Ta rewolucja przybrała postać przekształcenia psychoanalizy z dziedziny, która miała doprowadzać do zmiany psychicznej poprzez głębsze rozumienie siebie. Winnicott i Bion sprawili, że psychoanaliza stała się procesem, w trakcie którego doświadczenia kreowane wspólnie przez pacjenta i analityka wzbogacają zdolność pacjenta do doświadczenia siebie jako osoby żywej i realnej. To przesunięcie akcentu zrozumienia na doświadczenie nie oznacza zanegowania wartości rozumienia siebie; rozumienie siebie staje się potężnym narzędziem zmiany psychicznej, jeżeli pojawia się w wyniku doświadczenia przez pacjenta w kontakcie z analitykiem tego, czego pacjent wcześniej nie był w stanie przeżyć. Kluczowy element wymiany psychicznej, która dokonuje się, gdy pacjent odzyskuje swoje nieprzeżyte życie, to bycie przez niego rozpoznanym, widzianym jako osoba, którą jest i którą się staje.

T. H. Ogden, Co to znaczy żywy. Dociekania psychoanalityczne
Przekład: Danuta Golec
Fot: Bukiet (René Magritte, z żoną) | 1937, kolekcja prywatna, fot. Galerie Brachot, Belgia

27/05/2025

AuADHD to coś więcej niż suma dwóch zaburzeń – to zestaw wyzwań, o którym warto mówić, bo nawet najprostsze zadania mogą wymagać przy nim nadludzkiego wysiłku 💪

Życie z AuADHD to często:
✨ Chęć nowych wrażeń, ale przytłoczenie zbyt wieloma bodźcami
🔄 Potrzeba rutyny, ale ciągłe porzucanie planu
📋 Dążenie do porządku, ale gubienie się w chaosie

✍️ A Ty – z którym z tych wyzwań zmagasz się najczęściej? Podziel się w komentarzu! 👇
────────────


🔑 przeciążenie sensoryczne, intensywna stymulacja, trudności z organizacją, wyzwania w relacjacach

27/05/2025

Myślenie o własnych porażkach terapeutycznych jest fundamentalną częścią rozwoju klinicysty - pozwala dowiedzieć się czegoś nowego i zapewni niezbędne realistyczne pomieszczanie własnym ambicjom terapeutycznym.

Pomaga też pogodzić się z utratą upragnionych obiektów, między innymi z wizją zawsze postępującego słusznie terapeuty, pacjenta osiągającego stały postęp oraz zawsze skutecznej praktyki klinicznej.

Jest to doświadczenie narcystycznej utraty, a także rany w ideale ego i obrazie siebie jako skutecznego klinicysty.

Uważam, że tego rodzaju doświadczenia są nieuchronne - jeżeli analityk odpowiednio je przepracuje, to jego ambicje dotyczące własnej pracy mogą stać się bardziej realistyczne, a dzięki temu może w mniejszym stopniu ulegać własnej wrogości wtedy, gdy spotyka się z pozornie nierozwiązywalnymi trudnościami klinicznymi.

Wiktor Sedlak "Superego, ideały ego i ślepe plamki psychoanalityka. Emocjonalny rozwój klinicysty", przekład Marta Lipińska, Wydawnictwo Imago.