22/03/2025
Wystarczy spojrzeć szerzej.
Wczorajszy dzień był momentem wyjątkowym – dzień i noc zrównały się ze sobą. Równonoc wiosenna stanowi symboliczną cezurę między zimową stagnacją a wiosennym rozkwitem. To czas, w którym synchronizujemy się z cyklami przyrody i celebrujemy odrodzenie – nie tylko w świecie natury, ale i w sobie samych.
🌱🌱🌱
Obchodzenie świąt powiązanych z naturalnym rytmem przyrody pozwala na ponowne połączenie się z otaczającym światem. Rytuały oparte na cykliczności pór roku pomagają uświadamiać sobie wzajemne powiązania między wszystkim, co żywe. W kulturach tradycyjnych przejścia między zimą a wiosną, ciemnością a światłem, śmiercią a odrodzeniem stanowiły zawsze kluczowe momenty i celebrowano je w szczególny sposób.
🌞 Jakie dziedzictwo kulturowe towarzyszy równonocy wiosennej?
🌱 Słowianie celebrowali Jare Gody – święto powitania wiosny, związane z budzeniem się ziemi do życia. Palono ogniska, śpiewano pieśni i składano ofiary z pierwszych plonów.�
🌱 Nordyckie ludy świętowały Ostara – imię bogini wiosny i świtu, od której pochodzi angielska nazwa „Easter” (Wielkanoc). Jej symbolem było j***o – znak odrodzenia, oraz zając – symbol płodności.
🌱 Celtyckie obchody Beltane i Imbolc także nawiązywały do przejścia między porami roku i rytuałów oczyszczających.�
🌱 W chrześcijańskiej tradycji pozostałości dawnych wierzeń przeniknęły do Wielkanocy – symbolu Zmartwychwstania, który na poziomie duchowym również odzwierciedla cykl śmierci i odnowy.
💧Dlaczego topiono/palono Marzannę?
To jeden z najważniejszych rytuałów Słowian.
Marzanna (Mara, Morana czy Muriena) pierwotnie była surową panią śmierci i zaświatów, ale też dawczynią życia. Jej atrybutami były kłosy zbóż, złote jabłko lub złoty klucz, służący wiosną do otwierania ziemi. Jej postać tworzono ze słomy lub z konopi pochodzących z ubiegłorocznych zbiorów, które poprzez ogień i wodę były rytualnie odnawiane, by móc w postaci nowych roślin pojawić się na powierzchni ziemi. Ten ryt, choć w zmienionej formie, funkcjonuje nadal. Spalając jej Marzannę i wrzucając ją do rzeki, żegnamy mroźne dni i robimy przestrzeń na nowe życie. Rytuał można także traktować metaforycznie – jest okazją do uwolnienia się od tego, co już nam nie służy. Z głęboko ekologicznego punktu widzenia jest to przypomnienie o potrzebie akceptacji naturalnych procesów i umiejętności dostosowywania się do nich, a także żegnania się z tym, co powinno odejść i ustąpić miejsca nowemu.
🌏 Dzisiaj od przyrody oddziela nas technologia i konsumpcja, dlatego wielu ludziom coraz trudniej jest zrozumieć połączenie ze światem natury. W tym kontekście powrót do dawnych rytuałów – takich jak obchody równonocy czy symboliczne gesty związane z cyklami przyrody – może być sposobem na odbudowanie i utrwalanie tej więzi. Świadomość, że nasze życie jest splecione z losami Ziemi, skłania do bardziej zrównoważonego, odpowiedzialnego działania wobec środowiska i wszystkich istot, które je zamieszkują.
🌳🌲 Dlatego zachęcamy Was, aby zbliżający się weekend spędzić w przyrodzie, z intencją większej harmonii i szacunku dla świata, którego jesteśmy częścią. Dziś Dzień Lasu, przez weekend będzie trwało obywatelskie święto lasu – zachęcamy do spędzenia go razem z Wspólny Las. Jutro przypada także Dzień Wody, wybierzcie się nad rzekę, pamiętajcie o tym, co jest podstawą życia na Ziemi.