Jakie są godziny otwarcia?

Poniedziałek 15:00 - 21:00 Wtorek 15:00 - 21:00 Środa 15:00 - 21:00 Czwartek 15:00 - 21:00 Piątek 15:00 - 21:00

Centrum Terapii HAAK

Strona główna
Polska
Stare Miasto
Centrum Terapii HAAK

▫️ Psychoterapia, pomoc seksuologiczna, diagnoza ADHD, spektrum autyzmu, niezgodność płciowa
▫️ Poznań
▫️ 570 552 331
▫recepcja@dominikhaak.pl

27/07/2025

Carol (2015) 🎬

Dziś przedstawiamy wam opowieść o dwóch kobietach, które w latach 50. próbują odnaleźć siebie w świecie pełnym ograniczeń i społecznych oczekiwań. Film oparty jest na powieści Patricii Highsmith. 📖

Główne bohaterki to:

Therese – młoda, niepewna swojej przyszłości aspirująca fotografka, pracująca w domu towarowym. 📸

Carol – elegancka, pewna siebie kobieta z wyższych sfer, która jest uwięzioną w małżeństwie bez miłości. 💼

Wszystko zaczyna się od przypadkowego spotkania w sklepie. Kobiety z dnia na dzień są sobie coraz bliższe, a niewinna fascynacja przeradza się w coś głębszego. 🔥

„Carol” to film o miłości, która wymaga odwagi. O tęsknocie, wolności i o tym, jak trudno być sobą w społeczeństwie pełnym oczekiwań i masek. A Cate Blanchett i Rooney Mara stworzyły role tak pełne napięcia i emocji, że trudno oderwać wzrok. 👀

Serdecznie polecamy, to jeden z tych filmów, które zostają z nami na długo. Niestety nie znajdziemy go na popularnych platformach streamingowych, jednak wierzymy, że uda wam się go gdzieś znaleźć. 🍿

Zaciekawiliśmy was? A może już oglądaliście, dajcie znać w komentarzach co myślicie! 💬

25/07/2025

Passenger parenting – kiedy rodzic daje za dużo wolności dziecku. 🧸🕊️

Dzieci są różne – niektóre od najmłodszych lat wykazują dużą samodzielność i odpowiedzialność, inne potrzebują więcej czasu i to też jest w porządku! Każde dziecko dojrzewa we własnym tempie, potrzebując przestrzeni, ale też wsparcia, zwłaszcza bliskich. W psychologii mówi się o zjawisku „passenger parenting” – czyli stylu wychowania, w którym rodzic nie kieruje, nie wspiera aktywnie i nie stawia granic, tylko obserwuje rozwój dziecka z "dystansu", często z myślą: „dziecko samo do tego dojdzie”. 👶

Tacy rodzice zazwyczaj chcą dobrze – nie chcą za mocno ingerować, wywoływać konfliktów, wolą, żeby dziecko „samo się nauczyło”. Często przywołuje się wtedy przykład: „Jeśli dziecko wsadzi rękę w ognisko i się oparzy, to następnym razem tego nie zrobi”. Niestety taki styl często prowadzi do sytuacji, w której dziecko zostaje samo z trudnymi decyzjami oraz emocjami bez wsparcia. A pamiętajmy to nadal dzieci, które inaczej przetwarzają emocje i świat, a zachowania z tego okresu kształtują ich całe życie. 🦋

Dzieci wychowywane w takim stylu mogą mieć trudności z regulacją emocji, radzeniem sobie z frustracją, poczuciem bezpieczeństwa i wyznaczaniem własnych granic. Ale to nie znaczy, że należy być rodzicem, który kontroluje każdy krok, kluczowa jest równowaga. Chodzi o obecność, która daje dziecku wolność, ale i bezpieczeństwo. Wspierające towarzyszenie zamiast czekania aż dziecko samo się wychowa. Bądź bliżej. Pytaj. Reaguj. Działaj. Twoja obecność to dla dziecka sygnał, że jest ważne. ❤️

Słyszeliście wcześniej o passenger parentingu? Dajcie znać, co o tym sądzicie. 💬

23/07/2025

Czym jest „autyzm cyfrowy” i dlaczego nie powinniśmy go mylić ze spektrum autyzmu? 🧠📱

Żyjemy w czasach ogromnego rozwoju technologicznego. Dzieci dosłownie „rodzą się z telefonem w ręku” a nadmiar kontaktu z ekranami może prowadzić do poważnych trudności. Coraz częściej mówi się o tzw. „autyzmie cyfrowym”. 📱

⚠️ Ale zanim o nim opowiemy, ważne zastrzeżenie: ⚠️
„Autyzm cyfrowy” to nie oficjalna diagnoza, lecz potoczne określenie opisujące zachowania przypominające objawy ze spektrum autyzmu, które mogą pojawiać się u dzieci nadmiernie używających mediów społecznościowych. Nie chodzi tu o autyzm, który jest zaburzeniem rozwojowym obecnym od wczesnego dzieciństwa i ma podłoże neurologiczne oraz genetyczne. 🧠

Zjawisko „autyzmu cyfrowego” wynika z ograniczonego kontaktu społecznego. Jeśli małe dziecko spędza większość czasu przy ekranie, zamiast rozmawiać, bawić się z innymi czy mieć kontakt z bliskimi, może dojść do opóźnień w mowie, trudności w budowaniu relacji, unikania kontaktu wzrokowego czy nadpobudliwości. I choć zna piosenki z YouTube’a na pamięć, może mieć trudność z prostym „proszę” czy „dziękuję”. 🙏

Nie oznacza to jednak, że każde dziecko, które ogląda bajki na YouTube, jest zagrożone. Tu kluczowe są proporcje. WHO zaleca, by dzieci do 2 roku życia w ogóle nie miały kontaktu z ekranami, a starsze korzystały z nich w obecności dorosłego, jako uzupełnienie relacji, a nie ich zamiennik. 🤝

Jeśli widzimy u dziecka opóźnienia w rozwoju przez nadmierne używanie mediów społecznościowych – nie bagatelizujmy problemu. Zamiast czekać, aż „z tego wyrośnie”, lepiej skonsultować się ze specjalistą. To, co czasem wygląda jak „bycie nieśmiałym”, może w przyszłości przynieść realne trudności. I jeszcze raz przypominamy:

⚠️ „Autyzm cyfrowy” to nie to samo co spektrum autyzmu. ⚠️

Co uważacie o rozwoju technologicznym i jak wpływa na najmłodszych? Dajcie znać w komentarzach! 💬🫶

21/07/2025

CNM-affirmative therapy – czyli terapia, która nie gloryfikuje monogamii. 🧠

Pytanie do osób w związkach niemonogamicznych: znacie to uczucie, gdy ktoś patrzy na Waszą relację jakby była gorsza? Albo gdy terapeuta sugeruje, że otwarty związek to tylko „ucieczka przed bliskością”? To przykład mononormatywności klinicznej – czyli nieuświadomionego założenia, że tylko monogamia jest dojrzała, zdrowa i "właściwa". 🤔

Coraz więcej osób wybiera inne formy relacji: poliamorie czy związki otwarte. Nie z powodu traumy czy lęku, ale dlatego, że to ich sposób budowania więzi. Wbrew stereotypom, takie relacje wcale nie muszą być mniej trwałe czy "gorsze". Badania (Moors et al., 2014) pokazują, że osoby w relacjach niemonogamicznych są tak samo, a czasem bardziej zadowolone z relacji jak osoby monogamiczne. Oczywiście to nie są relacje wolne od wyzwań, ale które są? 😅 Zazdrość może się pojawić, jednak to szczere rozmowy, zbudowane granice i wzajemny szacunek budują ich siłę. 💝

Dlatego właśnie powstała CNM-affirmative therapy – podejście terapeutyczne, które nie ocenia wyboru relacji, ale pomaga zrozumieć swoje potrzeby. Daje przestrzeń na rozmowę o zazdrości, granicach, komunikacji – bez próby „naprawiania”.
Brak takiego podejścia może prowadzić do błędnych diagnoz, frustracji i poczucia niezrozumienia. A dobra terapia? Powinna wspierać! 💞

A jak z wami? Słyszeliście wcześniej o CNM-affirmative therapy? Dajcie znać w komentarzach! 🫶💬

20/07/2025

Półtoraroczny Patryk (2008) 🎬

Dziś przedstawiamy wam szwedzki komediodramat „Półtoraroczny Patryk” (ang. Patrick, Age 1.5), który opowiada o tym, czym jest rodzina i jak odnaleźć się w roli niespodziewanego rodzica. 🏳️‍🌈

Göran i Sven to para gejów, która postanawia adoptować dziecko. Udaje im się pozytywnie przejść proces adopcyjny półtorarocznego chłopca… z jednym „małym” problemem. Tytułowy Patryk nie ma półtora roku. 👶 Ma 15 lat. I właśnie wyszedł z ośrodka wychowawczego. Zamiast słodkiego bobasa dostają zbuntowanego nastolatka z bagażem doświadczeń, którego świat nauczył nie ufać nikomu. A mimo to, coś zaczyna się zmieniać. 🫂

To film o dojrzewaniu, nie tylko młodego chłopaka, ale też dwóch dorosłych osób, które muszą nauczyć się być rodziną. Jest to ciepły, zabawny film, ale z głębszym przesłaniem: że rodzina to nie kwestia krwi, a wyboru. 🫶

Samego filmu niestety nie ma na popularnych platformach, ale wierzymy, że uda wam się go znaleźć. 🍿

Znaliście ten film? Dajcie znać w komentarzach, co o nim myślicie. 💬

18/07/2025

Efekt Zeigarnik – dlaczego męczą nas sprawy, których nie skończyliśmy? 🧠

Zdarzyło się Wam kiedyś cały dzień myśleć o czymś, czego nie zrobiliście? Albo nie móc zasnąć, bo stresujecie się niedokończonym zadaniem w szkole albo pracy? W psychologii nazywamy to efektem Zeigarnik – tendencją mózgu do lepszego zapamiętywania przerwanych, niedokończonych zadań niż tych, które zakończyliśmy.

Już w latach 20. XX wieku psycholożka Bluma Zeigarnik (od której wzięła się nazywa) zauważyła, że ludzie częściej pamiętają zadania, których nie ukończyli, niż te, które doprowadzili do końca. Dlaczego tak się dzieje? Bo nasz mózg lubi zamykać pętle. Lubi wiedzieć, że coś zostało „domknięte”. Kiedy tak się nie dzieje, traktuje to jako otwarte zadanie, które nadal wymaga naszej uwagi. Przerwane działania wywołują napięcie poznawcze – a mózg stara się je zredukować, dopóki sprawa nie zostanie zakończona. A to potrafi męczyć! Może prowadzić do stresu, trudności z koncentracją, a nawet bezsenności. 🛌💭

Jak z tym walczyć? Jeśli chodzi o codzienne sprawy – warto zapisywać rzeczy, które mamy do zrobienia, ustalać priorytety i powoli, ale konsekwentnie je domykać. A jeśli czujemy, że mamy relacje, które zakończyły się w złym miejscu – może warto porozmawiać i wszystko wyjaśnić. Odkładanie czegoś na później nie sprawi, że to zniknie. Takie rzeczy zostają z nami – jako tło. Niewidoczne, ale nadal obciążające.

A jak z wami, macie sprawy, które was męczą od dawna? Dajcie znać w komentarzach, jeżeli chcecie. 🫶💬

16/07/2025

Syndrom złotego dziecka – czyli toksyczna faworyzacja dziecka. 🧸

Syndrom złotego dziecka dotyczy dzieci wychowywanych w rodzinach o wysokich oczekiwaniach, gdzie są postrzegane jako „idealne” i faworyzowane. Taka rola sprawia, że ich wartość bywa oceniana głównie przez pryzmat osiągnięć i spełniania wymagań dorosłych. 🏅

Zamiast przestrzeni na emocje i błędy jest presja. Dziecko uczy się, że jego wartość zależy od osiągnięć oraz dobrego zachowania. Nie wolno mu okazywać słabości, zmęczenia czy zagubienia, ponieważ to na nim rodzina buduje swój obraz. W wyniku specjalnego traktowania, dziecko może rozwinąć poczucie wyższości i roszczeniową postawę wobec innych, może to wpływać na relacje z rodzeństwem, które często czuje się pomijane, co bywa źródłem napięć i konfliktów w rodzinie. 😤

Sam syndrom często prowadzi do rozwoju perfekcjonizmu, poczucia „niedostatecznej wartości” oraz trudności w wyznaczaniu granic. W dorosłym życiu może przekładać się na problemy z tworzeniem bliskich relacji oraz rozwój cech narcystycznych. 🎭

Pamiętajmy, że to wciąż dzieci – to, że na zewnątrz radzą sobie dobrze, nie oznacza, że są szczęśliwe. Wewnętrzny ból i napięcie mogą mieć poważne konsekwencje w dorosłości. Wychowywanie dziecka to nie wyścig za sukcesami, a raczej zrozumienie, że najważniejsze bywają te chwile, kiedy pozwalamy mu po prostu być sobą. 🫶

Słyszeliście wcześniej o syndromie Złotego Dziecka? Dajcie znać w komentarzach. 💭👇

14/07/2025

Międzynarodowy Dzień Osób Niebinarnych 💛🤍💜🖤

14 lipca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Osób Niebinarnych – dzień solidarności i przypomnienia, że płeć to spektrum, a każda forma bycia sobą zasługuje na szacunek, bezpieczeństwo i zrozumienie. 🏳️‍🌈

Osoby niebinarne istniały od zawsze – to nie nowość, jak wiele osób wciąż błędnie myśli. Już w starożytnej Mezopotamii istniały osoby zwane gala, które pełniły funkcje kapłańskie i często łączyły cechy uznawane za „kobiece” i „męskie”.

Bycie niebinarnx może oznaczać różne rzeczy – i żadna z nich nie jest „mniej prawdziwa”! Tożsamość nie potrzebuje pozwolenia – wystarczy, że jest Wasza. A świat powinien być bezpieczny dla każdej osoby – niezależnie od tego, jak się przedstawia, jak wygląda i jak się czuje. 🫶

Widzimyx. Wspieramx. I jesteśmy z Wami – każdego dnia. 💛🤍💜🖤

13/07/2025

Godziny (2002) 🎬

Dziś przedstawiamy wam opowieść o trzech kobietach, żyjących w różnych dekadach XX wieku. „Godziny” to film, który porusza do głębi, podejmując tematykę depresji, samotności i tożsamości. 🌈

Główne bohaterki to:

Virginia Woolf – pisarka, która zmaga się z chorobą psychiczną i próbuje stworzyć powieść oddającą to, czego nie da się wypowiedzieć na głos.

Laura – gospodyni z lat 50., dusząca się w „idealnym” amerykańskim domu i tęskniąca za czymś więcej niż życie żony i matki.

Clarissa – nowoczesna kobieta z Nowego Jorku, opiekująca się swoim przyjacielem i byłym partnerem (poetą chorym na AIDS), jednocześnie próbująca zachować resztki sensu i miłości.

Film subtelnie, ale mocno dotyka tematów depresji, homoseksualności, społecznych masek i cichego cierpienia, które nierzadko ukrywamy nawet przed sobą. „Godziny” to film, który zapamiętacie. A rola Nicole Kidman była tak dobra, że otrzymała za nią zasłużonego Oscara. 🎭

Film znajdziecie m.in. na Netflixie (wymagany VPN) oraz Apple TV. 🎬🍿

Oglądaliście? A może przekonaliśmy was do seansu? Dajcie znać w komentarzach. 💬

11/07/2025

Syndrom limski – czyli przeciwieństwo syndromu sztokholmskiego. ❤️‍🩹

Wyobraźcie sobie sytuację, w której sprawca przemocy, porwania czy manipulacji zaczyna odczuwać współczucie wobec swojej ofiary. Brzmi jak scenariusz filmu? A jednak to zjawisko ma swoją nazwę – syndrom limski opisany po porwaniu zakładników w Peru w 1996 roku. 🇵🇪

To odwrotność syndromu sztokholmskiego, w którym to ofiara przywiązuje się do sprawcy. W przypadku syndromu limskiego – to sprawca zaczyna się emocjonalnie angażować. Może rezygnować z przemocy, wykazywać oznaki empatii, a nawet uwolnić osobę, którą wcześniej więził. Psychologia tłumaczy to mechanizmem przeciążenia emocjonalnego lub dysonansu poznawczego. Sprawca, konfrontując się z człowieczeństwem ofiary – jej strachem czy bezbronnością– nie wytrzymuje napięcia między tym, kim chce być, a tym, co właśnie robi. I nagle zaczyna widzieć w niej człowieka. 🚫

❗ Ale to wciąż oprawca. ❗
To, że sprawca zaczyna okazywać współczucie, nie zmienia faktu, że wyrządził krzywdę. Przemoc nie przestaje być przemocą tylko dlatego, że sprawca okazuje żal. Tego nie powinien usprawiedliwiać nikt — zwłaszcza osoba, którą to spotkało.

Syndrom limski pokazuje, jak złożony jest ludzki mózg – ale nie anuluje przemocy i nie powinien przesłaniać faktu, kto naprawdę ponosi winę. ⚖️ Pamiętajcie, że szukanie pomocy jest oznaką siły, a nie słabości. Nie musicie rozumieć czy usprawiedliwiać oprawcy. Najważniejsze jest wasze dobro. ❤️‍🩹

Słyszeliście wcześniej o syndromie limskim? Dajcie znać co o nim myślicie. 💭👇

09/07/2025

Cichy borderline – kiedy walka toczy się wewnątrz 🫥⚔️

Wyobraź sobie osobę, która zawsze się uśmiecha, jest uprzejma i wspiera innych. A teraz dodaj do tego lęk przed porzuceniem, emocjonalną huśtawkę, ciągłe analizowanie relacji i poczucie, że wszystko jest ich winą. To właśnie może być cichy borderline – mniej znana, ale rzeczywista postać zaburzenia osobowości z pogranicza (BPD). 😶‍🌫

Cichy borderline to forma, która nie została jeszcze oficjalnie sklasyfikowana, ale coraz częściej opisywana jest jako zaburzenie internalizujące (czyli skierowane do wewnątrz – tłumienie emocji), w przeciwieństwie do klasycznego BPD, które jest eksternalizujące (czyli impulsywne wyrażanie emocji). Zamiast tego, pojawia się silna samokrytyka, tłumienie emocji i perfekcyjne wręcz maskowanie. Nie kłócą się – zamiast tego unikają otwartych konfliktów i udają, że wszystko jest w porządku. 🥀

Cichy borderline długo pozostaje niezauważony – nawet przez bliskich. To osoby, które dobrze sobie radzą: mają pracę, znajomych, nawet stabilne związki. Ale wewnętrznie czują chaos, którego nie pokazują światu. 🤐🔒

Dlatego warto wiedzieć, że coś takiego jak cichy borderline istnieje. To, że ktoś sprawia wrażenie, że wszystko jest okej, nie oznacza, że tak jest. Cierpią w ciszy, starając się dopasować do oczekiwań świata. Takie osoby potrzebują zrozumienia bliskich i wsparcia. 💙

Czy słyszeliście wcześniej o cichym borderline? Komentarze są wasze!. 💭👇

Adres

Stare Miasto

Godziny Otwarcia

Poniedziałek	15:00 - 21:00
Wtorek	15:00 - 21:00
Środa	15:00 - 21:00
Czwartek	15:00 - 21:00
Piątek	15:00 - 21:00

Telefon

+48570552331

Strona Internetowa

http://www.dominikhaak.pl/

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Centrum Terapii HAAK umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Praktyka

Wyślij wiadomość do Centrum Terapii HAAK:

Skróty

Udostępnij

Kategoria

Psycholog

O mnie

Jestem psychologiem i seksuologiem w trakcie certyfikacji, ukończyłem pięcioletnie magisterskie studia psychologiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ze specjalnością z seksuologii klinicznej i psychoterapii zaburzeń psychicznych. Dwuletnie podyplomowe studia specjalizujące w seksuologii klinicznej odbyłem również na tym samym Uniwersytecie w Poznaniu. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego, jak i Rady Naukowej Ośrodka Badań Społecznych nad Seksualnością przy Uniwersytecie Warszawskim. Kształcę się dalej na psychoterapeutę psychodynamicznego. Jestem w procesie certyfikacji na seksuologa klinicznego w Polskim Towarzystwie Seksuologicznym. Współpracuję jako psycholog z fundacjami, które działają na rzecz osób LGBT+, czyli Fundacją Refform i Fundacją Q.

Specjalizuję się w pomocy psychologicznej i poradnictwie psychologiczno-seksuologicznym. Wyznaję wartości pozytywnej seksualności, więc podejścia, które zachęca do afirmacji swojej seksualności, akceptacji dla przejawów płciowości i seksualności innych wraz z dużym naciskiem na zdrowie, bezpieczeństwo, świadomą zgodę i przede wszystkim edukację seksualną. W kontakcie z każdą osobą skupiam się na jej indywidualności, z szacunkiem i otwartością patrzę na różnorodność. Mój gabinet jest miejscem przyjaznym dla wszystkich osób. Staram się docierać z moją ofertą szczególnie do osób ze społeczności LGBT+, jak i kobiet oraz innych osób doświadczających różnych form społecznego wykluczenia. Chętnie pomagam i przygotowuję do coming out'u, jak i wspieram osoby trans podczas procesu korekty płci.

Poza pracą kliniczną, zajmuję się też pracą naukową i dydaktyką. Regularnie występuję na konferencjach, gdzie prowadzę wykłady, jak i sam organizuję warsztaty i szkolenia. Piszę artykuły naukowe między innymi do ,,Psychologii w praktyce'' i ,,Seksuologii Polskiej'', jestem współautorem książki ,,Seksualność w praktyce psychologicznej'' (2019). Jestem laureatem plebiscytu Orły Medycyny 2019 dla miasta Warszawy. Udzielam się publicznie i wypowiadam na tematy związane z edukacją seksualną, czy pomocą dla osób LGBT+.

Swoją pracę poddaje regularnej superwizji u certyfikowanej superwizorki psychodynamicznej rekomendowanej przez Polskie Towarzystwo Seksuologiczne.