Centrum psychoterapii diagnozy i mediacji " Emovere" Marzena Zięba

13/08/2025

KAŻDY ODPOWIADA ZA SWOJE GRANICE
GRANICE DZIECKA-
PŁYNĄ OD RODZICA

__________________________
„Dorosły mężczyzna stoi za moją trzyletnią córką. To jej dziadek.
Od czasu do czasu, dręczy ją lub łaskocze, a ona reaguje skurczając się.
Z każdą niechcianą próbą staje się coraz mniejsza. Wyobrażam sobie, jak próbuje być na tyle szczupła, żeby opuścić to miejsce i wślizgnąć się pod stół.

Kiedy moja mama ogląda tę scenę, widzi zabawne drażnienie dziadka z wnuczką.

"Maja!»

Mój ton przeszywa z hałasem spotkanie rodzinne.
Nie patrzy na mnie.

Zaczynam na nowo:

"Maju, możesz mu odmówić. Jeśli ci to nie pasuje, możesz powiedzieć coś w stylu: Dziadku, proszę, odsuń się, chciałbym mieć trochę miejsca dla mojego ciała”.

W momencie, gdy wypowiadam te słowa, mój ojczym, buldog, pochyla się bliżej, czai się tuż nad głową mojej córki. Jej mały sztuczny uśmiech prowokuje mnie, gdy moja córka wycofuje się, mając nadzieję, że ucieknie przed łaskotkami i gorącym oddechem.

Powtarzam moje zdanie z odrobiną większą siłą.

W końcu patrzy na mnie:

„Mamo... Możesz TY to powiedzieć? »

Niespodzianka.
Trzylatka nie czuje się komfortowo broniąc się przed dorosłym mężczyzną. Mężczyzna, który powiedział, że ją kocha i dbał o nią wiele razy, a mimo to stoi tam, nie dbając o to, czego ona chce w stosunku do własnego ciała.

Przygotowuję się do postawienia granic.

"Tato! Proszę, odsuń się! Maja chciałaby mieć trochę miejsca dla swojego ciała.

Mój głos jest stanowczy, ale wesoły. Nie rusza się.

"Tato. Nie powinnam prosić dwa razy. Odsuń się, proszę. Maja czuje się nieswojo".

„Och, wyluzuj”, powiedział, roztrząsając włosy Maji.

Głowa rodziny stoi, traktuje mnie protekcjonalnie we własnej kuchni.

"My tylko się bawimy".

Jego głos mnie nie dotyka.

"Nie. Ty się bawisz. Nie ona. Wyraźnie wyraziła się jasno, że chciałaby mieć trochę przestrzeni, więc odsuń się, proszę".

„Mogę bawić się z nią, jak chcę” – powiedział, wstając.

Moja klatka piersiowa się zaciska. Włosy na moich ramionach wybielone przez słońce stają na baczność, gdy ten człowiek, który był moim ojcem przez ponad trzy dekady, stawia się w pozycji siły.

„Nie. Nie możesz bawić się z nią jak chcesz. Nie jest dobrze bawić się z kimś, kto nie chce tego robić.

Otwiera usta, aby odpowiedzieć, ale mój gniew jest wyczuwalny poprzez zamierzoną odpowiedź. Ciekawe, czy moja córka to czuje. Mam taką nadzieję.

Wychodzi do salonu, a moja córka patrzy na mnie. Jej niebieskie i orzechowe oczy błyszczą z podziwu dla jej mamy.
Smok został pokonany (na razie).
Moja własna matka milczy. Nie chce spojrzeć mi w oczy.

To ta sama kobieta, która mnie uciszyła, gdy powiedziałem jej o napaści seksualnej, o której niedawno zdałam sobie sprawę.

To ta sama kobieta, którą porwał samochód pełen nieznajomych, gdy wracała do domu pewnej nocy. Walczyła i krzyczała, aż ją wypuścili. Uciekając z prędkością, zmiażdżyli jej kostkę i dotknęli fizycznym i emocjonalnym bólem, który będzie trwał do końca jej życia.

To ta sama kobieta, która nic nie powiedziała, nie mogła nic powiedzieć, kiedy jej szef i przyjaciele molestowali ją przez lata.

To ta sama kobieta, która poślubiła jednego z tych mężczyzn.

Kiedy moja mama ogląda tę scenę, uważa, że jej córka przesadza. Widzi mnie, jak "robię całą sprawę z niczego". Bardziej zależy jej na utrzymaniu status quo i kołysaniu toksycznego ego mojego ojczyma niż na ochronie trzyletniej dziewczynki, która kurczy się na jej oczach.

Kiedy patrzę na tę scenę, czuję się jednocześnie komfortowa i przerażona. Moja własna siła i odmowa milczenia są wynikiem setek, a nawet tysięcy lat, w których kobiety były maltretowane, a ich protesty ignorowane. To efekt patrzenia na moją własną matkę cierpiącą w ciszy z rąk zbyt wielu mężczyzn. To wynik mojego własnego znęcania się i uroczystego ślubowania, że pomogę zakończyć ten cykl.

Łatwo byłoby powiedzieć małej dziewczynce, że jej życzenia nie mają znaczenia.
Że jej ciało nie należy do niej.
Że nawet ludzie, których kocha, źle ją traktują ignorują.
I że to wszystko jest "do przyjęcia" w imieniu innych ludzi, mężczyzn, którzy chcą się dobrze bawić.

Ale...
💞Zamiast tego widzę małą dziewczynkę obserwującą swoją mamę.
💞Widzę małą dziewczynkę, która rozumie, że jej głos się liczy. Że jej życzenia są ważne.
💞Widzę małą dziewczynkę, która dowiaduje się, że ma prawo odmówić i oczekuje, że to zrobi.
💞Widzę, jak dowiaduje się, że to nie do przyjęcia.

Mam nadzieję, że moja mama też się czegoś nauczyła.”

By Lisa Norgren

W ostatnim tygodniu publicznie poruszane zostały prawa dziecka co do jego wizerunku.

Rodzice powinni mieć świadomość, że korzystanie z wizerunku dziecka nie jest ani bezpiecznie ani ogólnie dozwolone.
Dzieci moja prawo do pozwania rodziców za upublicznianie ich zdjęć/filmow.
Jak możemy się przyczynić do dbania o interes dziecka w tej kwestii?
❗️ Nie udostępniać/ nie podbijać zdjęć/filmów na których wizerunek dziecka jest upubliczniony.

Wizerunek często to jedno.
Większość z tych filmów często upokarza dziecko, służy wyśmiewaniu i szydzeniu.

Możemy mieć świadomość. I z niej korzystać.

____________________
🍀🌿🍀 Kontakt:

🎯 stacjonarnie Białka tatrzańska

☎️ online lub telefonicznie nr 795 822 824

🎯 WHatsUp

💌 katarzynakuruc@gmail.com - formularz oraz ankietę wysyłam tylko tutaj

🍀 Naturopatia,
🍀 Psychobiologia ( Totalna biologia),
🍀 Ustawienia systemowe

🪶 Katarzyna Kuruc Kowal w Miłości do Życia

https://www.instagram.com/kasia.kuruc.kowal?igsh=cnhybnpzODA5M21h&utm_source=qr

13/08/2025

🇯🇵📚 W Japonii niektóre szkoły wręczają rodzicom „Kodeks zachowania” jeszcze przed rozpoczęciem pierwszej klasy

Zanim dziecko po raz pierwszy przekroczy próg klasy, rodzice pierwszoklasistów w niektórych japońskich szkołach otrzymują listę 18 umiejętności i nawyków, które powinno już posiadać — wraz z delikatnym przypomnieniem, że cała rodzina powinna stosować się do tego samego kodeksu.

Podstawowe zasady zachowania
1️⃣ Uważnie słuchaj, gdy ktoś mówi.
2️⃣ Witaj się z innymi i odpowiadaj na pytania wyraźnie, w odpowiednim tonie.
3️⃣ Rozumiej, że cudze rzeczy nie należą do Ciebie.
4️⃣ Zdejmuj buty przed wejściem i ustawiaj je starannie na wyznaczonym miejscu.
5️⃣ Siedząc na krześle, trzymaj plecy prosto.
6️⃣ Noś czyste i dobrze wyprasowane ubrania.
7️⃣ Utrzymuj porządek na swoim biurku i wokół siebie.
8️⃣ Kładź się spać wcześnie i wstawaj samodzielnie.
9️⃣ Zjedz porządne śniadanie.
🔟 Nigdy nie zapominaj o myciu zębów.
1️⃣1️⃣ Nigdy nie kłam.

Relacje z rówieśnikami
1️⃣ Nigdy nie zostawiaj kolegi lub koleżanki z klasy samego/samej.
2️⃣ Jeśli ktoś ma problem, pomóż mu.
3️⃣ Nigdy nie mów źle o swoich przyjaciołach.
4️⃣ Umiej dogadać się, bawić i uczyć z każdym.
5️⃣ Potrafić bawić się samemu, ale też cieszyć się zabawą w grupie.
6️⃣ Spędzaj czas na świeżym powietrzu dla rozwoju fizycznego i umiej umieć się relaksować w naturze.
7️⃣ Jeśli popełnisz błąd — przeproś szczerze.

💭 Które z tych zasad już stosujesz? A co Ty dodał(a)byś do tej listy?

12/08/2025

Zmiana nie zawsze wygląda spektakularnie.
Czasem nie jest nagłym przebudzeniem, olśnieniem ani „nowym życiem od jutra”.
Czasem to...
– odpowiedź „nie”, której wcześniej byś nie wypowiedział_ła
– decyzja, by zostać w domu, zamiast się zmuszać
– chwila ciszy, zanim zareagujesz automatycznie
– pierwszy raz, kiedy wybierasz siebie, a nie cudze oczekiwania
To nie są wielkie rzeczy z zewnątrz.
Ale dla Ciebie – mogą być rewolucją.

🔸 Zmiana bywa cicha. Powolna. Niewidoczna dla innych.
🔸 Czasem polega nie na tym, że coś robisz… tylko że już nie robisz tego, co Ci szkodziło.

I to jest w porządku.

W psychoterapii zmiana nie zawsze krzyczy.
Czasem tylko szeptem mówi: „już nie jestem tą samą osobą, co kiedyś”.

📍 Jeśli jesteś w procesie – nawet jeśli wszystko dzieje się „wolno” – jesteś w drodze.
A to już bardzo dużo. 🧡

02/08/2025

Wracam myślami do początków- kiedy powstał pomysł systemu Emovere.
Był to 2021 rok. Dzisiaj możemy cieszyć się tym, że marzenia i pomysły - nawet te najtrudniejsze- są jednak możliwe. 😊
Dziękuję wszystkim, którzy w nas wierzyli i wierzą. 🙏😊 ❤️
Będziemy działali dalej na rzecz rozwoju i polepszenia jakości pracy specjalistów w zakresie psychiatrii i obsługi pacjenta.
Fakt, że znaleźliśmy się na łamach FORBESA czyni, że obok ogromnej radości czujemy jeszcze większe zobowiązanie wobec specjalistów i osób, które nas obdarzyły zaufaniem.
DZIĘKUJĘ ZA UZNANIE !! 🙏♥️

30/07/2025

🌿 Bycie tu i teraz. Prosto? Nie zawsze. Potrzebne? Bardzo.

Nasze myśli rzadko zostają w teraźniejszości.
Wracają do przeszłości – do słów, których nie powiedzieliśmy.
Uciekają w przyszłość – do scenariuszy, które się jeszcze nie wydarzyły.
W tle – niepokój, napięcie, przeciążenie.

A tymczasem… życie dzieje się tu, w tym momencie.
W Twoim oddechu.
W dźwiękach dookoła.
W tym, co czujesz teraz – w ciele i w głowie.

Bycie „tu i teraz” nie oznacza odcięcia się od myśli.
To raczej zaproszenie do kontaktu ze sobą – bez oceny, bez pośpiechu.🧡

To chwilowe zatrzymanie, które mówi:
„Jestem. Oddycham. Wystarczam.”

W psychoterapii często uczymy się wracać do teraźniejszości.
Nie po to, żeby zapomnieć o przeszłości czy przyszłości –
ale by znaleźć w sobie miejsce, które nie ucieka.

25/07/2025

18/07/2025

05/07/2025

Ciało pamięta. Ciało czuje. Ciało reaguje.

Często mówimy, że coś „siedzi nam na barkach”, że mamy „ściśnięty żołądek” albo że „serce wali jak oszalałe”.

To nie przypadek.
Emocje mają swoje fizyczne ścieżki – oddech, napięcie mięśni, puls, trawienie, bezsenność.
Ciało i psychika to nie dwa odrębne światy – to jedno, wspólne doświadczenie.

🔸 Lęk może zamieszkać w klatce piersiowej.
🔸 Złość może spinać szczękę i kark.
🔸 Smutek bywa ciężki – dosłownie.
🔸 Długotrwały stres potrafi się „zagnieździć” w ciele na lata.

To dlatego w psychoterapii tak często wracamy do ciała – bo ono nigdy nie kłamie.
Zanim jeszcze coś nazwiesz słowami, Twoje ciało już wie, że coś się dzieje.

Zadbaj o siebie od strony ciała – nie dla wyglądu, tylko dla równowagi i spokoju.

💧 Pij wodę – odwodnienie pogarsza koncentrację i nastrój
🥗 Jedz regularnie – by mieć siłę, nie żeby się „mieścić”
🧘‍♂️ Oddychaj świadomie – to prosty sposób na obniżenie napięcia
🚶‍♀️ Ruszaj się po swojemu – spacer, taniec, joga, cokolwiek sprawia Ci radość
😴 Odpoczywaj – bez wyrzutów sumienia. Twój organizm potrzebuje regeneracji
👂 Naucz się słuchać ciała – ono mówi, zanim Ty to nazwiesz.

🫂 Uczenie się rozpoznawania tych sygnałów to ważna część procesu zdrowienia i rozwoju.

Nie chodzi o to, by wszystko zrozumieć od razu.
Wystarczy zacząć się przyglądać – z ciekawością, a nie z oceną.

01/07/2025

Dzień dobry!
Dziś kilka słów na temat oddechu.

Świadomy oddech to najprostszy sposób, by „złapać kontakt” ze sobą i wyregulować układ nerwowy.

🧠 Jak to działa biologicznie?
Oddech wpływa bezpośrednio na działanie autonomicznego układu nerwowego, który reguluje pracę serca, trawienia, napięcia mięśniowego i reakcji „walcz albo uciekaj”.

Szybki, płytki oddech aktywuje układ współczulny – czyli mobilizację, walkę, napięcie.

Spokojny, wydłużony oddech uruchamia układ przywspółczulny – odpowiedzialny za spokój, regenerację, „wyłączenie alarmu”.

Oddech jest więc jak przycisk regulacji – im spokojniejszy, tym więcej sygnałów do mózgu: „jest bezpiecznie”, „możesz się rozluźnić”.

💡 Co się dzieje w ciele, gdy oddychasz świadomie i spokojnie?
✔️ Serce zaczyna bić wolniej
✔️ Mięśnie się rozluźniają
✔️ Obniża się poziom kortyzolu (hormonu stresu)
✔️ Poprawia się koncentracja i sen
✔️ Pojawia się więcej „miejsca” między bodźcem a reakcją

To wszystko może się wydarzyć w ciągu kilku minut regularnego, uważnego oddychania.

✨ Prosta technika:
🌸 Wdech – wąchanie kwiatka
Wyobraź sobie, że trzymasz piękny kwiatek. Zrób powolny, głęboki wdech nosem, jakbyś chciał/a naprawdę poczuć jego zapach.

Liczymy w myślach: raz – dwa – trzy – cztery...

🕯️ Wydech – zdmuchiwanie świeczki
Teraz wyobraź sobie, że przed Tobą stoi świeczka. Zrób długi, spokojny wydech ustami, jakbyś chciał/a zdmuchnąć płomień – ale nie z całej siły, tylko łagodnie, powoli.

Liczymy w myślach: raz – dwa – trzy – cztery – pięć – sześć...

Powtórz najlepiej 5 razy.

Dlaczego dłuższy wydech? Bo to właśnie wydech aktywuje układ przywspółczulny – czyli „hamulec” w układzie nerwowym.

🧡 Oddech to więcej niż technika – to forma troski o siebie

01/07/2025

7 największych błędów rodziców podczas kłótni z dziećmi

Błąd nr 1: Mówienie o dziecku, a nie o jego zachowaniu

„Co za straszne dziecko!”, „Tak się zachowują niegrzeczne dzieci” albo wprost: „Jesteś niegrzeczny. Takiego cię nie potrzebuję”. Niby oczywiste, a wciąż słyszalne na placach zabaw i w domach. Zamiast tego warto mówić o zachowaniu: „Nie podoba mi się, że tak zrobiłeś” – to ogromna różnica.

Błąd nr 2: Zrzucanie własnej winy na dziecko

Wiedzieliśmy, że szklanka na brzegu stołu to kiepski pomysł, ale nie zareagowaliśmy. Gdy dziecko ją przypadkowo strąca, złościmy się na nie, zamiast przyznać: „To ja powinienem ją przestawić”. Albo pozwoliliśmy pogłaskać psa, który ugryzł, a potem krzyczymy: „Nie wiedziałeś, że psy gryzą?” Zamiast przyznać: „To ja powinienem być ostrożniejszy”.

Błąd nr 3: Wykorzystywanie przewagi dorosłego

Odbieramy zabawkę i chowamy ją na szafie, gdzie maluch nie sięgnie. Takie działania powodują bezsilność, złość i poczucie krzywdy. Zamiast wspólnie poszukać rozwiązania konfliktu – zostawiamy dziecko samo z frustracją.

Błąd nr 4: Szantaż emocjonalny lub materialny

Mieliśmy iść po zabawkę, ale po kłótni mówimy: „Nie dostaniesz jej, skoro się tak zachowujesz”. Dziecko nie uczy się wtedy empatii, tylko tego, że nie opłaca się mówić, co naprawdę czuje. Tłumi emocje, by zyskać korzyść. A potem jako dorosły może robić to samo wobec innych – i wobec nas.

Błąd nr 5: Utrata kontroli, krzyk, przemoc

Gdy my, dorośli, nie panujemy nad sobą, uczymy dzieci, że silniejszy ma rację, że agresja działa. Często dzieci się po prostu nas boją i „grzecznieją”, ale to nie jest dobra lekcja. Bo przecież dziecko nie ma jak nam „oddać”, nie może nas przekrzyczeć.

Błąd nr 6: Wymuszanie przeprosin, choć sami tego nie robimy

Jeśli chcemy, by dziecko umiało przyznać się do błędu – pokażmy to własnym przykładem. Czasem zdarza mi się powiedzieć do córki coś, czego potem żałuję. I mówię wtedy: „Przepraszam cię, byłam zła, powiedziałam coś, czego nie powinnam”. Ona często wtedy też przeprasza. Bez wymuszeń. Po prostu z serca.

Błąd nr 7: Karanie w sposób upokarzający

Kara – jeśli już musi być – nie może ranić godności. Lepiej czegoś przyjemnego nie zrobić (nie czytać bajki, nie obejrzeć razem filmu), niż karać krzykiem, biciem czy przy ludziach. Gdy emocje są na granicy – stosuję zasadę „na ucho”: nachylam się i rozmawiam z dzieckiem cicho. Spróbujcie – działa.

Na koniec: pamiętajcie o złotej zasadzie – „Zanim coś powiesz dziecku, powiedz to sobie”. To naprawdę pomaga. Zmniejsza ilość konfliktów, buduje szacunek, a dziecko zyskuje poczucie bezpieczeństwa i pewność siebie. Mówię to jako mama – z własnego doświadczenia.

Autorka: Joanna Iwańska